Ναι, φυσικά, αν ο νομοθέτης θέλει να καταργήσει απαγορευτικές διατάξεις απλά γράφει στον νόμο "επιτρέπεται" και τελείωσε το θέμα. Οπότε αν ο νομοθέτης ήθελε να καταργήσει την απαγόρευση του ΓΚΛ ή όποιους περιορισμούς ορίζει η τοπική αυτοδιοίκηση σε κάθε μέρος, θα το είχε γράψει στον νόμο ρητά και καθαρότατα. Πανεύκολο είναι απ ότι βλέπεις και για ιδιωτικούς και για δημόσιους χώρους και για οτιδήποτε.
Δεν ήθελε και δεν το έγραψε, πράγμα που σημαίνει οτι οι όποιες τοπικές απαγορευτικές διατάξεις αν και όπου υπάρχουν ισχύουν και παραισχύουν, ελλείψει νομου που να λέει ρητά το αντίθετο. Ο Άρειος Πάγος το λέει, δεν το λέω εγώ.
Απο εκεί και ύστερα, ακόμα και χωρίς καμμία απαγορευτική διάταξη ή νόμο που να απαγορεύει αυτό που κάνουμε, ο καθένας μπορεί να μας κάνει μήνυση αν πιστεύει οτι με τις πράξεις μας τον θίγουμε, περιορίζουμε την ελευθερία του, τον αδικούμε. Δεν χρειάζεται να απαγορεύεται αυτό που κάνουμε απο κάποιον νόμο.
Πχ και να μην απαγορευόταν το να είναι λυτός ο σκύλος, μπορούσε κάποιος πανεύκολα να μας μηνύσει και να κερδίσει την δίκη αν ισχυριστεί με μάρτυρες, αποδεδειγμένα, οτι ο σκύλος μας ήταν ελεύθερος εκεί που ήθελε να περάσει, φοβόταν και άλλαξε δρόμο. Εμείς μπορεί να μην τον δούμε καν, δεν είναι υποχρεωμένος ούτε να έρθει να μας πεί να μαζέψουμε τον σκύλο ούτε να αποδείξει οτι ο σκύλος μας είναι επικίνδυνος ούτε τίποτα τέτοιο. Άσε που ο σκύλος απαγορεύεται να είναι λυτός εδώ και 10 χρόνια και όλοι πάλι κάνουμε οτι δεν το ξέραμε. Όλοι τους άνετους κάνουμε, αλλα αμα μας την σφυρίξει κανείς την μηνυσούλα στο δικαστήριο δεν περνάει η άνεση. Καλύτερα είναι να προσέχουμε.
Μπορεί πανεύκολα να κάνει κανείς το ίδιο αν ο σκύλος μας είναι μεν σε λουρί αλλα χοροπηδάει και γαυγίζει και φαίνεται κατα την κοινή λογική απειλητικός.
Μπορεί να κάνει το ίδιο αν δεί τον σκύλο μας να τα κάνει στο γρασίδι, άσχετα με το αν προσπαθήσουμε να τα καθαρίσουμε μετά η όχι. Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, το γρασίδι δεν είναι κοινόχρηστη τουαλέτα για τους σκύλους.
Μπορεί να κάνει το ίδιο αν ο σκύλος μας είναι στην παραλία και με οποιονδήποτε τρόπο αποδεδειγμένα θίγει το δικαίωμά του άλλου να απολαμβάνει το κοινό αγαθό. Αν για παράδειγμα ο σκύλος μας κατουράει στην παραλία και μας μηνύσει ο διπλανός, ειδικά αν έχει μάρτυρες οτι το κάναμε 2-3 μέρες και τώρα σιχαίνεται να πηγαίνει σε αυτή την παραλία, πολύ δύσκολα θα γλυτώσουμε την αποζημίωση.
Κατα το κοινώς λεγόμενο, ακόμα και αν απο τον νόμο έχουμε την ελευθερία να κάνουμε κάτι, η ελευθερία αυτή τελειώνει εκεί που θίγεται η ελευθερία του άλλου.
Και ξαναλέω, κατα την γνώμη μου στην Ελλάδα απολαμβάνουμε πολλές ελευθερίες με τους σκύλους μας που άλλοι ιδιοκτήτες στις περισσότερες χώρες ούτε να τις φανταστούν δεν μπορούν. Αυτές οι ελευθερίες απ όσο καταλαβαίνω τους νόμους δεν είναι αναφαίρετα δικαιώματά μας, είναι προνόμια που απολαμβάνουμε με την ανοχή των υπολοίπων.
Νομίζω οτι είναι φρόνιμο και συμφέρον να μην πιέζουμε τις καταστάσεις, για να διατηρήσουμε αυτά τα προνόμια και να μην καταλήξουμε και εμείς στις απαγορεύσεις των άλλων χωρών.
Δεν ήθελε και δεν το έγραψε, πράγμα που σημαίνει οτι οι όποιες τοπικές απαγορευτικές διατάξεις αν και όπου υπάρχουν ισχύουν και παραισχύουν, ελλείψει νομου που να λέει ρητά το αντίθετο. Ο Άρειος Πάγος το λέει, δεν το λέω εγώ.
Απο εκεί και ύστερα, ακόμα και χωρίς καμμία απαγορευτική διάταξη ή νόμο που να απαγορεύει αυτό που κάνουμε, ο καθένας μπορεί να μας κάνει μήνυση αν πιστεύει οτι με τις πράξεις μας τον θίγουμε, περιορίζουμε την ελευθερία του, τον αδικούμε. Δεν χρειάζεται να απαγορεύεται αυτό που κάνουμε απο κάποιον νόμο.
Πχ και να μην απαγορευόταν το να είναι λυτός ο σκύλος, μπορούσε κάποιος πανεύκολα να μας μηνύσει και να κερδίσει την δίκη αν ισχυριστεί με μάρτυρες, αποδεδειγμένα, οτι ο σκύλος μας ήταν ελεύθερος εκεί που ήθελε να περάσει, φοβόταν και άλλαξε δρόμο. Εμείς μπορεί να μην τον δούμε καν, δεν είναι υποχρεωμένος ούτε να έρθει να μας πεί να μαζέψουμε τον σκύλο ούτε να αποδείξει οτι ο σκύλος μας είναι επικίνδυνος ούτε τίποτα τέτοιο. Άσε που ο σκύλος απαγορεύεται να είναι λυτός εδώ και 10 χρόνια και όλοι πάλι κάνουμε οτι δεν το ξέραμε. Όλοι τους άνετους κάνουμε, αλλα αμα μας την σφυρίξει κανείς την μηνυσούλα στο δικαστήριο δεν περνάει η άνεση. Καλύτερα είναι να προσέχουμε.
Μπορεί πανεύκολα να κάνει κανείς το ίδιο αν ο σκύλος μας είναι μεν σε λουρί αλλα χοροπηδάει και γαυγίζει και φαίνεται κατα την κοινή λογική απειλητικός.
Μπορεί να κάνει το ίδιο αν δεί τον σκύλο μας να τα κάνει στο γρασίδι, άσχετα με το αν προσπαθήσουμε να τα καθαρίσουμε μετά η όχι. Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, το γρασίδι δεν είναι κοινόχρηστη τουαλέτα για τους σκύλους.
Μπορεί να κάνει το ίδιο αν ο σκύλος μας είναι στην παραλία και με οποιονδήποτε τρόπο αποδεδειγμένα θίγει το δικαίωμά του άλλου να απολαμβάνει το κοινό αγαθό. Αν για παράδειγμα ο σκύλος μας κατουράει στην παραλία και μας μηνύσει ο διπλανός, ειδικά αν έχει μάρτυρες οτι το κάναμε 2-3 μέρες και τώρα σιχαίνεται να πηγαίνει σε αυτή την παραλία, πολύ δύσκολα θα γλυτώσουμε την αποζημίωση.
Κατα το κοινώς λεγόμενο, ακόμα και αν απο τον νόμο έχουμε την ελευθερία να κάνουμε κάτι, η ελευθερία αυτή τελειώνει εκεί που θίγεται η ελευθερία του άλλου.
Και ξαναλέω, κατα την γνώμη μου στην Ελλάδα απολαμβάνουμε πολλές ελευθερίες με τους σκύλους μας που άλλοι ιδιοκτήτες στις περισσότερες χώρες ούτε να τις φανταστούν δεν μπορούν. Αυτές οι ελευθερίες απ όσο καταλαβαίνω τους νόμους δεν είναι αναφαίρετα δικαιώματά μας, είναι προνόμια που απολαμβάνουμε με την ανοχή των υπολοίπων.
Νομίζω οτι είναι φρόνιμο και συμφέρον να μην πιέζουμε τις καταστάσεις, για να διατηρήσουμε αυτά τα προνόμια και να μην καταλήξουμε και εμείς στις απαγορεύσεις των άλλων χωρών.