Η ώρα της εξομολόγησης...


ghelly

Well-Known Member
17 Απριλίου 2012
11.220
5.730
Πάτρα
Κανένας δημόσιος λιθοβολισμός d-friend και δεν μου αρεσει ΚΑΘΟΛΟΥ ο όρος που χρησιμοποιησες. Αναφέρθηκα αποκλειστικά στο πώς εξέλαβα συναισθηματικά ΕΓΩ το ζήτημα και πόσο με πόνεσε. Όχι στο γιατι, τι και πώς του μέλους, που για να κάνει ό,τι εκανε προφανώς δεν ήταν σε ηρεμη ψυχική κατάσταση.
Δεν ειμαι εξομολόγος για να συγχωρώ, ουτε για να πω "10 μετάνοιες και ραντεβου στον παράδεισο". Είναι ενα δημόσιο θρεντ στο οποιο περιγράφουμε τα λάθη μας. Μην ψάχνουμε δαίμονες να κυνηγήσουμε, αν σε κάποιον δεν αρεσει αυτό που γράψαμε.
Aπό δώ και πέρα ειναι ολο off topic και καλό θα ήταν να σταματησει.
 
  • Like
Reactions: swiftkid


sarah0971

Well-Known Member
28 Μαρτίου 2014
84
56
Ευχαριστω για τα λόγια όλων και για την ανάλυση της ψυχικής κατάστασης μου τότε απο τον/την d-friend. Χρήσιμα τα λόγια όλων σας.
Από τότε έχουν περάσει 21 χρόνια. Η βοήθεια ενός ψυχολόγου σε μια απώλεια αγαπημένου προσώπου σίγουρα είναι απαραίτητη. Τότε όμως τα πράγματα ήταν αλλιώς και η δουλειά των ψυχολόγων ήταν κάπως άγνωστη ή και παρεξηγημένη.
Όπως είπα λοιπόν, έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχω βρει την ψυχική ηρεμία πλέον. Ολά καλά λοιπόν και εύχομαι σε κανέναν να μην συμβεί.
Ζητώ συγνώμη αν σας στεναχώρησα. Αλλά όλα είναι μέσα την ζωή. Η ιστορία αυτή είναι δυσάρεστη πραγματικά...
Έχει δίκιο η Ghelly για το off topic ας ακούσουμε και άλλες εξομολογήσεις.
 


cookie la francaise

Well-Known Member
8 Ιουλίου 2013
181
33
Ευχαριστω για τα λόγια όλων και για την ανάλυση της ψυχικής κατάστασης μου τότε απο τον/την d-friend. Χρήσιμα τα λόγια όλων σας.
Από τότε έχουν περάσει 21 χρόνια. Η βοήθεια ενός ψυχολόγου σε μια απώλεια αγαπημένου προσώπου σίγουρα είναι απαραίτητη. Τότε όμως τα πράγματα ήταν αλλιώς και η δουλειά των ψυχολόγων ήταν κάπως άγνωστη ή και παρεξηγημένη.
Όπως είπα λοιπόν, έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχω βρει την ψυχική ηρεμία πλέον. Ολά καλά λοιπόν και εύχομαι σε κανέναν να μην συμβεί.
Ζητώ συγνώμη αν σας στεναχώρησα. Αλλά όλα είναι μέσα την ζωή. Η ιστορία αυτή είναι δυσάρεστη πραγματικά...
Έχει δίκιο η Ghelly για το off topic ας ακούσουμε και άλλες εξομολογήσεις.
Οι σκυλοι ειναι οντα με κατανοηση, εμπαθεια, διαισθηση, συγχωρουν και αγαπουν χωρις ορους...αυτος σε συγχωρεσε...καντο κ συ γ6α τον εαυτο σου...εμπρακτη αποδειξη???να χαρισεις μια οικογενεια σε ενα πλασμα που το χει αναγκη
 
  • Like
Reactions: Serge


spyv

Well-Known Member
8 Αυγούστου 2011
2.569
5.992
Πειραιάς
Εγώ να δεις τι κλάμα έριξα την ώρα που έγραφα... Είναι ένα αγκάθι αυτή η ιστορία που κάθε φορά που το εξομολογούμαι νιώθω όλο και χειρότερα...
θελει τεραστιο θαρρος για να μοιραστεις με καποιον μια τετοια πραξη και πιστευω πως περισσοτερο αυτο παρα ο πονος που νιωθεις οταν το ομολογεις, ειναι η αποδειξη της μετανοιας σου.
 
  • Like
Reactions: irma and d-friend


Pitsinaki

Well-Known Member
23 Απριλίου 2014
449
1.015
Παλαιό Φάληρο
Και γω πιστεύω ότι αξίζουν περισσότερο.

Εϊναι πολύ μεγάλη η στεναχώρια και για να απαντήσω και στο θέμα, αυτό που δεν μπορώ να συγχωρήσω στον εαυτό μου είναι που δεν ήμουν πιο αυστηρή και δεν επεμεινα στην κτηνίατρο να κάνει ευθανασία και άφησα τη σκυλίτσα μου να ταλαιπωρείται.

Εγώ αντιθέτως δεν μπορώ να συγχωρήσω το εαυτό μου που την κοιμήσαμε.. Ναι υπέφερε, ναι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, για καλύτερα πήραμε αυτή την απόφαση αλλά δεν παύει να με στοιχειώνει.. :cry:
 


Elrandir

Well-Known Member
15 Ιουλίου 2013
468
1.340
Εγώ αντιθέτως δεν μπορώ να συγχωρήσω το εαυτό μου που την κοιμήσαμε.. Ναι υπέφερε, ναι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, για καλύτερα πήραμε αυτή την απόφαση αλλά δεν παύει να με στοιχειώνει.. :cry:
Ακριβώς έτσι αισθάνομαι κι εγώ για τον προηγούμενο σκύλο μου.. Το ήξερα πως ταλαιπωρούταν, οτι δεν μπορουσα να κανω τίποτα αλλο πλέον για να τη βοηθήσω.. Αλλα η εικόνα της ευθανασίας ακομα μου ειναι χαραγμένη. Αν και μου έλεγαν όλοι να μην ειμαι μπροστά γιατι ήμουν παρα πολυ δεμένη μαζι της, δεν υπήρχε περίπτωση να την άφηνα να "φύγει" μόνη της..
 


Giannis_Rottie

Well-Known Member
2 Ιουλίου 2013
1.207
1.243
Brakhami,Athens,Greece
Λοιπόν μιας και όλοι λέτε ιστορίες και λάθη ας πω και εγω με την σειρα μου.
Λάθος μια φορά που ενώ βολτάραμε και ηταν στο λουρι και στην εντολη μαζί, έσπασε την εντολή και με τραβηξε να πάει στην γάτα, εκείνη την ωρα πέραν της φωνητικής κατσάδας, άρπαξε και μια σφαλιάρα στον πισινό. Οσο θυμάμαι το μάζεμα της ουρα΄ς κατω απο τα σκέια και το βλεμα γεμάτο παράπονο,τόσο μετανιώνω την πράξη μου (το να την χτυπησω στον πισινο).
Ενα αλλο λαθοςπου έκανα είναι που ενώ ήμαστε στο πάρκο, θεώρησε καλό να μην παιξει με το δικό της μπαλάκι αλλα με το μπαλάκι ενός άλλου σκυλου (ιδιαιτερα κυριαρχικού που παρόλο που της γρύλιζε,αυτη συνέχιζε το παιχνιδι) και οσο κι αν την φωναξα να ερθει αυτη με αγνοούσε )ακομα κι οταν της εδειξα τοδικο της μπαλακι,συνεχισε να με αγνοει) κι εκει πηγα την έδεσα στο λουρί και της έβαλα τις φωνές και έντονο τραβολόγημα απο το κολάρο..σαν να εβγαζα ενα μέρος απο τα νευρα μου. Λάθος τεράστιο αυτό γιατί ξέρω οτι όταν το σκυλί δεν σε ακούει και δεν εχει προσοχη σε σένα, απλα το δένεις και φευγετε απο το πάρκο. Η ολη κατσαδα που ακουσε και το περα δωθε αμε το τραβολογημα ηταν λαθος.
Αυτα απομενα, θεωρω οτι πάντα θα γινονται λάθη γιατι πάντα οι καταστάσεις και οι παραμετροι αλλαζουν σε καθε κατασταση που καλεουμαστε να διαχειριστουμε μια συμπεριφορα σκυλου.

Τελος να πω..οτι καθε χρονο στην παγκοσμια ημερα ζωων βγαινει αυτος ο δεκαλογος του σκυλου, που λεει σε 2-3 σημεια τα εξής:

-Μην θυμώνεις μαζί μου και μην με κλείνεις έξω για τιμωρία. Εσύ έχεις
την δουλειά σου, την διασκέδασή σου και τους φίλους σου. Εγώ έχω μόνο
ΕΣΕΝΑ.

-Θυμήσου ότι ποτέ δεν ξεχνώ πως μου συμπεριφέρεσαι. Αλλά σε συγχωρώ και σ αγαπώ έτσι κ αλλιώς.

-Παρακαλώ μην με κτυπάς. Εγώ δεν μπορώ να σε κτυπήσω αλλά μπορώ να
δαγκώσω και να μαδήσω και σου ορκίζομαι δεν θέλω να το κάνω αυτό.

Νομιζω οτι με αυτα κατα νου,θα καταφερουμε να ελαχιστοποιησουμε τα λαθη μας με τον καιρο.
 


haviharakennel

Well-Known Member
20 Δεκεμβρίου 2012
2.581
5.770
Θεσ/νίκη
χμ, δεν είναι ακριβώς εξομολόγηση αλλά λάθος που έκανα και το μετανοιωσα τώρα.
Δεν έπρεπε να περιμένουμε τόσο (3,5 χρόνια) για να πάρουμε άλλο σκυλάκι. Βασικά έπρεπε να πάρουμε 2 κουτάβια μαζί. Τώρα που τα βλέπω να παίζουν μαζί ή να ξαπλώνουν διπλα διπλα, σκέφτομαι εκείνα τα 2 πρώτα χρόνια της Barbie που δουλεύαμε και την αφήναμε μόνη για πολλές ώρες. Αν ήταν δύο, θα περνούσαν πιο ωραια μαζί.
 
  • Like
Reactions: ghelly and Alexia


Serge

Well-Known Member
18 Δεκεμβρίου 2012
743
296
χμ, δεν είναι ακριβώς εξομολόγηση αλλά λάθος που έκανα και το μετανοιωσα τώρα.
Δεν έπρεπε να περιμένουμε τόσο (3,5 χρόνια) για να πάρουμε άλλο σκυλάκι. Βασικά έπρεπε να πάρουμε 2 κουτάβια μαζί. Τώρα που τα βλέπω να παίζουν μαζί ή να ξαπλώνουν διπλα διπλα, σκέφτομαι εκείνα τα 2 πρώτα χρόνια της Barbie που δουλεύαμε και την αφήναμε μόνη για πολλές ώρες. Αν ήταν δύο, θα περνούσαν πιο ωραια μαζί.
με έσφαξες!!
 


betty coltrane

Well-Known Member
7 Ιουλίου 2011
3.972
9.756
48
Ηράκλειο, Αττική
goodcopbadcop6.blogspot.gr
Εγώ αντιθέτως δεν μπορώ να συγχωρήσω το εαυτό μου που την κοιμήσαμε.. Ναι υπέφερε, ναι η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη, για καλύτερα πήραμε αυτή την απόφαση αλλά δεν παύει να με στοιχειώνει.. :cry:
Αρχικά να πω πως το θέμα είναι τέτοιο που λέμε πράγματα δύσκολα, πράγματα που προσωπικά δε θα συζητούσα δημοσίως με αγνώστους οπότε για μένα είναι υπέρβαση αυτό που γίνεται. Το κρίμα στο λαιμό του θεματοθέτη. :)

Αυτό που δεν μπορώ να ξεπεράσω είναι το γεγονός ότι η σκυλίτσα πονούσε ή ήταν σαν χαμένη (δεν ήξεραν ακριβώς να μας πουν τι συνέβαινε, κάποιο νευρολογικό πρόβλημα, εγώ πίστευα ότι ήταν κάτι σαν εγκεφαλικό). Όμως στην κατάσταση που ήταν την άφηνα στο νοσοκομείο πανικόβλητη, δεν υπήρχε τρόπος να τη βοηθήσω, να της δικαιολογηθώ γιατί της τα κάναμε όλα αυτά. Και δεν ήταν ήρεμος θάνατος. Θα είχε κοιμηθεί ήσυχη και δε θα είχε ξυπνήσει, για καλύτερο κατευόδιο. Καμία απόφαση δεν είναι εύκολη. Θα προτιμούσα, όμως, να της είχα δώσει ένα καλό τέλος.
 


aliki_s

Well-Known Member
27 Μαϊου 2011
3.279
1.797
Αθήνα
αυτό που έχω καταλαβει είναι ότι όταν έρχεται το τέλος πάντα θα βρουμε μετά κάτι να μας "προσάψουμε". Κάτι δεν κάναμε σωστά, κάτι θα έπρεπε να χειριστούμε διαφορετικά, να φερθούμε αλλιώς, να πάρουμε άλλη απόφαση. Έχει νόημα?

Σημασία έχει όταν πλέον χαλαρωσουμε απο τον πόνο να σκεφτόμαστε το πλασματάκι μας αυτό και να χαμογελάμε...
 


Katiariko

Well-Known Member
26 Αυγούστου 2013
405
183
35
Αθηνα
αυτό που έχω καταλαβει είναι ότι όταν έρχεται το τέλος πάντα θα βρουμε μετά κάτι να μας "προσάψουμε". Κάτι δεν κάναμε σωστά, κάτι θα έπρεπε να χειριστούμε διαφορετικά, να φερθούμε αλλιώς, να πάρουμε άλλη απόφαση. Έχει νόημα?

Σημασία έχει όταν πλέον χαλαρωσουμε απο τον πόνο να σκεφτόμαστε το πλασματάκι μας αυτό και να χαμογελάμε...

:cry: