Διατροφικά δεν γνωρίζω αν και κατά πόσο μπορείς να ελέγξεις το χρώμα.
Λογικά θα συνεισφέρει στην υφή, αλλά πρέπει να το έχει και ο σκύλος στα γονίδιά του.
Σχετικά με το χρώμα και την αλλαγή του.
Τα γιόρκι γεννιούνται μαύρα με πύρινα σημάδια. Σαν ένα κουτάβι ροτβάιλερ στο περίπου.
Το μαλλάκι τους είναι σαν το ανθρώπινο, δεν υπάρχει δηλαδή υπόστρωμα και μακραίνει συνεχώς. Κάποια στιγμή (το πότε εξαρτάται από τα γονίδια) ξεκινάει το λεγόμενο breaking, αρχίζει δηλαδή από την ρίζα να βγαίνει το ενήλικο μπλε χρώμα τους με την ανάλογη υφή και αντίστοιχα το χρυσό να σκουραίνει και να παίρνει σταδιακά την θέση του στα σημεία που πρέπει.
Ετσι σταδιακά το μικρούλι μαυροτσούκαλο μεταμορφώνεται σε έναν μπλε και χρυσό πρίγκηπα. Μέχρι ακόμα και την ηλικία των 3 ετών το χρώμα μπορεί να διαμορφώνεται.
Το ενήλικο μπλε σταδιακά αρχίζει και ανοίγει (σε τονικότητα) και ανάλογα τα γονίδια μπορεί να φτάσει και μέχρι τα 6 - 7 χρόνια ο σκύλος και να έχει ένα υπέροχο χρώμα. Για αυτό αναφέρθηκα πριν στο graying Gene. Ταυτόχρονα το χρυσό σκουραίνει και πολλές φορές αν δεις το μπλε να ανοίγει ψιλογρήγορα είναι ένας "αγώνας δρόμου" ώστε το καλό χρυσό να συμπέσει με το σωστό μπλε.
Το τι χρώμα θα εξελιχθεί, πόσο θα το κρατήσει και πότε θα ανοίξει είναι καθαρά θέμα γονιδίων. Υπάρχουν σκυλάκια που 6-7 μηνών βγάλαν ένα νορμάλ μπλε και το διατήρησαν μέχρι τα 7 τους, υπάρχουν σκυλάκια που άργησε η μετάβαση και γρήγορα έχασαν το χρώμα τους, υπάρχουν σκυλάκια που 5 μηνών είχαν ήδη ανοίξει. Κάθε γιόρκι έχει και διαφορετική μετάβαση, ανάλογα τις γραμμές από τις οποίες προέρχεται.
Αυτός εδώ για παράδειγμα στη φωτογραφία είναι 8 ετών.
Toy Savoy Beckham εκτροφής Babaeva
Ολα αυτά προϋποθέτουν να γίνει η μετάβαση.
Γιατί υπάρχουν σκυλάκια που παραμένουν μαύρα και γενικά πολύ σκούρα χωρίς όμως να έχουν την απαιτούμενη ποιότητα στο τρίχωμά τους.
Και εδώ μπαίνει στο προσκήνιο η υφή και οι διάφορες διαβαθμίσεις στην ποιότητα.
Το ιδανικό - ιδεατό είναι το silky, αλλά υπάρχουν δυστυχώς τα λεγόμενα cottony, υπάρχουν τα λεγόμενα woolly, όπως επίσης και mix που είναι silky μαζί με cottony υφή. Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα προσπάθειας δημιουργίας του επιθυμητού χρώματος βάζοντας στην αναπαραγωγή σκυλάκια με λάθος υφή και σκούρα προφανώς. Προσπαθούσαν δηλαδή να παντρέψουν σκούρο wooly ή cottony με ανοικτό silky μπας και τους βγει το σωστό, αλλά δυστυχώς έβαλαν στη γενετική δεξαμενή τη λάθος υφή. Δόθηκε περισσότερη βαρύτητα στο χρώμα και όχι στην υφή που πάνε πακέτο, πολλές φορές δημιουργώντας ρεύματα ένθερμων υποστηρικτών - αφού δυστυχώς προωθήθηκε από γνωστούς εκτροφείς (που επιβραβεύτηκαν από κριτές λόγω ονόματος) με ολέθρια αποτελέσματα για τους νεότερους που τους μιμήθηκαν θεωρώντας αυτό το σωστό.
Eχουν γραφτεί άπειρα άρθρα σε έντυπη μορφή από ρομαντικούς λάτρεις αυτής της φυλής και πάντα μα πάντα επαναλαμβάνουν τη σπουδαιότητα της υφής και πως ο μόνος τρόπος προστασίας της είναι όταν επιλέγεις να ζευγαρώσεις μόνο silky με silky. Αυτό θα σταματούσε και τις αψιμαχίες για το χρώμα. Και πως αν θες να σκουρύνεις να στοχεύεις πάντα στο χρυσό. Γιατί σκούρο χρυσό σημαίνει σκούρο μπλε και ανοικτό χρυσό σημαίνει ανοικτό μπλε. "Search for the Gold" που λέει και ο Hugo Ibanez στα άρθρα του.
Η Joan Gordon έλεγε (αλλά ποιος την άκουγε) πως αυτό είναι η καταδίκη της σωστής υφής και κατεπέκταση του σωστού χρώματος - το οποίο εξ όσων γνωρίζω ξεκίνησε από την Αμερική. Αντιφατικό... Φτιάξανε κάτι πλάτες για σεμινάριο και έδωσαν έμφαση στο show attidute αλλά ξέσκισαν το χρώμα. Και αυτό ήρθε και στην Ευρώπη. Ευτυχώς λόγω καραντίνας οι Αγγλοι έχουν στην κατοχή τους τη σωστή ποιότητα και το σωστό χρώμα, αλλά υστερούν σε άλλα σημεία, όπως πλάτες, μακριές και κατωφερής μουσούδες κλπ κλπ. Κάνουν μπαμ τα Αγγλικά - φάνηκε στα Crufts η διαφορά.
Aυτά τα ολίγα