Η εντύπωση που έχω αποκομίσει από τα λίγα χρόνια που ασχολούμαι με σκυλιά, είναι η εξής:
Ο μέσος ανάδοχος σκύλου (όπου μέσος, βλέπε "δεν μπαίνει στο dogforum") είναι συνήθως πιο υπεύθυνος όταν πρόκειται για υιοθεσία αδέσποτου - ημίαιμου. Έχει ευρύτερη αγάπη για τον σκύλο (και την σκύλα johnk), και κάνει μια κίνηση να σώσει ΑΥΤΟ το συγκεκριμένο σκυλί, και να το πάρει για την ουσιαστικότερη εργασία, την παρέα, εργασία στην οποία πάντα ο ένας θα έχει ανάγκη τον άλλο.
Αντίστοιχα, ο μέσος ιδιοκτήτης καθαρόαιμου (όπως τον όρισα), ψάχνει την "ράτσα" και στην καλύτερη και την εργασία της. Αν βαρεθεί την "ράτσα" που το έκανε κούκου, ή τελειώσει η χρήση της εργασίας, θα αφήσει πιο εύκολα τον σκύλο στην τύχη του.
Απόδειξη νομίζω είναι το γεγονός των πολύ περισσότερων εγκαταλείψεων "ρατσάτων που δεν βγήκαν" ή σκύλων που δεν τα πάνε καλά με την εργασία τους (κυνηγόσκυλα....κλπ) που τα συναντάμε στους δρόμους ως ενήλικα. Αναλογικά, νομίζω ότι είναι πολύ λιγότερες οι περιπτώσεις ημιαίμων που υιοθετήθηκαν ενήλικα και εις γνώση του μπασταρδέματος και εν συνεχεία εγκαταλείφθηκαν εκ νέου.
Ξαναλέω, ότι απλώς είναι η εντύπωσή μου και δεν έχω κάποια στατιστική γνώση του θέματος.
(Η παραξενιά δεν πάει με τα χρόνια Johnk...πρέπει να την έχεις από μικρός....είναι "trait")
Ο μέσος ανάδοχος σκύλου (όπου μέσος, βλέπε "δεν μπαίνει στο dogforum") είναι συνήθως πιο υπεύθυνος όταν πρόκειται για υιοθεσία αδέσποτου - ημίαιμου. Έχει ευρύτερη αγάπη για τον σκύλο (και την σκύλα johnk), και κάνει μια κίνηση να σώσει ΑΥΤΟ το συγκεκριμένο σκυλί, και να το πάρει για την ουσιαστικότερη εργασία, την παρέα, εργασία στην οποία πάντα ο ένας θα έχει ανάγκη τον άλλο.
Αντίστοιχα, ο μέσος ιδιοκτήτης καθαρόαιμου (όπως τον όρισα), ψάχνει την "ράτσα" και στην καλύτερη και την εργασία της. Αν βαρεθεί την "ράτσα" που το έκανε κούκου, ή τελειώσει η χρήση της εργασίας, θα αφήσει πιο εύκολα τον σκύλο στην τύχη του.
Απόδειξη νομίζω είναι το γεγονός των πολύ περισσότερων εγκαταλείψεων "ρατσάτων που δεν βγήκαν" ή σκύλων που δεν τα πάνε καλά με την εργασία τους (κυνηγόσκυλα....κλπ) που τα συναντάμε στους δρόμους ως ενήλικα. Αναλογικά, νομίζω ότι είναι πολύ λιγότερες οι περιπτώσεις ημιαίμων που υιοθετήθηκαν ενήλικα και εις γνώση του μπασταρδέματος και εν συνεχεία εγκαταλείφθηκαν εκ νέου.
Ξαναλέω, ότι απλώς είναι η εντύπωσή μου και δεν έχω κάποια στατιστική γνώση του θέματος.
(Η παραξενιά δεν πάει με τα χρόνια Johnk...πρέπει να την έχεις από μικρός....είναι "trait")