Μου θυμιζεις την δικια μου με την πιτμπουλιτσα του γειτονα..... οταν τα αμολαμε μαζι, αυτο το παιχνιδι γινεται πολλες φορες! Ουτε η μια δειχνει να χαλιεται ουτε η αλλη κ αν τις φωναξουμε κ σταματησουνε προσωρινα, μετα απο λιγο αρχιζει παλι αυτο το εργο!Καλημέρα! Έχω μια ερώτηση και είπα να μην ανοίξω νέο θέμα γιατί είναι οριακά "ενόχληση". Η Audrey έχει μια φίλη που συναντάμε που και που στη βόλτα και παίζουν σαν τρελλές. Μια πιτμπουλιτσα, αρκετά γεροδεμένη..ντουλαπίτσα θα τη χαρακτήριζα..Είναι πολύ φιλική με όλους και της αρέσουν τα χάδια. Η Audrey αγαπάει τους πάντες και όπου βρεί να παίξει δε χάνει την ευκαιρία. Αν δει ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση, δεν επιμένει. Η πιτμπουλίτσα λοιπόν, παίζει κάπως..άτσαλα να το πω; Επιθετικά να το πω; Μου κάνει εντύπωση..Έχει μια μανία, να βουτάει τη μικρή απο την κάτω γνάθο ή από τα μάγουλα και να τη σέρνει. Και όταν παίζουν "πάλη" τη βάζει κάτω και την βουτάει απ το λαιμό. Η Audrey δεν αντιδρά, δεν δείχνει κανένα σημάδι πόνου ή ενόχλησης και φυσικά δεν έχω δει αίματα ή κάποια γρατζουνιά. Και δεν σταματάει το παιχνίδι. Την αφήνει η άλλη και η Audrey επιμένει και την προκαλεί. Εγώ όμως αγχώνομαι λίγο και προσπαθώ καμια φορά να τις χωρίσω, σφυρίζοντας στην Audrey για να ρθει ή προσπαθώ να τους αποσπάσω την προσοχή. Είναι φυσιολογική συμπεριφορά; Να τις αφήσω να κάνουν τα δικά τους; Χθες πχ που συναντηθήκαμε, στο τέλος αγχώθηκα και τη μάζεψα και φύγαμε. Δεν την ξέρω καλά την πιτμπουλίτσα και μέσα στο βράδυ κιόλας δυσκολεύομαι να διακρίνω τι ακριβώς κάνουν, ειδικά όταν γίνονται μια μπάλα και κουτρουβαλιάζονται κάτω.
Μου φαινεται οτι πρεπει να συνηθισεις το παιχνιδι των πιτμπουλΚαλημέρα! Έχω μια ερώτηση και είπα να μην ανοίξω νέο θέμα γιατί είναι οριακά "ενόχληση". Η Audrey έχει μια φίλη που συναντάμε που και που στη βόλτα και παίζουν σαν τρελλές. Μια πιτμπουλιτσα, αρκετά γεροδεμένη..ντουλαπίτσα θα τη χαρακτήριζα..Είναι πολύ φιλική με όλους και της αρέσουν τα χάδια. Η Audrey αγαπάει τους πάντες και όπου βρεί να παίξει δε χάνει την ευκαιρία. Αν δει ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση, δεν επιμένει. Η πιτμπουλίτσα λοιπόν, παίζει κάπως..άτσαλα να το πω; Επιθετικά να το πω; Μου κάνει εντύπωση..Έχει μια μανία, να βουτάει τη μικρή απο την κάτω γνάθο ή από τα μάγουλα και να τη σέρνει. Και όταν παίζουν "πάλη" τη βάζει κάτω και την βουτάει απ το λαιμό. Η Audrey δεν αντιδρά, δεν δείχνει κανένα σημάδι πόνου ή ενόχλησης και φυσικά δεν έχω δει αίματα ή κάποια γρατζουνιά. Και δεν σταματάει το παιχνίδι. Την αφήνει η άλλη και η Audrey επιμένει και την προκαλεί. Εγώ όμως αγχώνομαι λίγο και προσπαθώ καμια φορά να τις χωρίσω, σφυρίζοντας στην Audrey για να ρθει ή προσπαθώ να τους αποσπάσω την προσοχή. Είναι φυσιολογική συμπεριφορά; Να τις αφήσω να κάνουν τα δικά τους; Χθες πχ που συναντηθήκαμε, στο τέλος αγχώθηκα και τη μάζεψα και φύγαμε. Δεν την ξέρω καλά την πιτμπουλίτσα και μέσα στο βράδυ κιόλας δυσκολεύομαι να διακρίνω τι ακριβώς κάνουν, ειδικά όταν γίνονται μια μπάλα και κουτρουβαλιάζονται κάτω.
κινηση ζετε η αρασε την λενεεγω εχω 3 μαυρα κατσε να προσθεσω τα κιλα...
50 ο αρσενικος κ 45 η θυληκια=95 κιλα κ 1,300 ο Διογενης=96,300 δεν μας ενοχλει τπτ λεμε στο δρομο πανικος γινετε χα χ α χαχα
ναι έτσι νομίζω κι εγω τελικά...:x:Μου φαινεται οτι πρεπει να συνηθισεις το παιχνιδι των πιτμπουλ