Όσον αφορά την εκτόνωση που έχει ανάγκη η φυλή αυτό πράγματι είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο απο μόνο του. Εντελώς επιγραμματικά θα πω ότι μεγαλύτερη σημασία έχει η ποιότητα της εκτόνωσης και λιγότερο η ποσότητα.
Με καλύτερη επιλογή βέβαια, τον συνδυασμό του επαρκούς χρόνου με την ποιοτική αξιοποίηση του .
Η αλήθεια είναι ότι τα γκρένενταλ είναι σκυλιά που δεν μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένα για όλη την ζωή τους κάνοντας απλά μια βόλτα στο πάρκο, ή το γύρω του ‘’τετραγώνου’’….χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι εάν τύχει να υπάρξουν περίοδοι όπου το σκυλί θα έχει τέτοιου είδους καθημερινότητα θα γκρεμίσει το σπίτι ή οτιδήποτε άλλο.
Αυτό όμως προϋποθέτει ότι έχουμε ‘’κτίσει’’ τέτοιου είδους σχέση και χαρακτήρα στο κουτάβι μας όπου ο σκύλος θα θεωρήσει την οποιαδήποτε μικρή αλλά συχνά επαναλαμβανόμενη δραστηριότητα που θα έχουμε μαζί του, σημαντική και μοναδική. Και μιας και πρόκειται για μια άκρως ανθρωποκεντρική φυλή αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο.
Οι ασκήσεις υπακοής, το παίξιμο με το μπαλάκι, ή το tug, η ανεύρεση αντικειμένων, η υπερπήδηση των εμποδίων μέσα στην καθημερινή βόλτα, ή η βόλτα με το ποδήλατο, είναι απλές δραστηριότητες που γίνονται εύκολα και εφόσον επαναλαμβάνονται συχνά, εκτονώνουν αρκετά ένα γκρένενταλ.
Και αυτό γιατί εκτός από σωματική εκτόνωση προσφέρουν την δυνατότητα να εξασκήσουν και να κουράσουν το μυαλό τους, μιας και απαιτούν την συγκέντρωση και την προσοχή τους προς αυτό που κάνουν αλλά και προς τον χειριστή τους.
Κάποιοι περισσότερο τυχεροί που το μέρος που μένουν τους το επιτρέπει, μπορούν να ζήσουν και να απολαύσουν το σκυλί τους σε πεζοπορίες στα βουνά ή σε δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με την θάλασσα.
Βέβαια, (και αυτό το έχω επιβεβαιώσει τα τελευταία χρόνια) ένα ευτυχισμένο γκρένενταλ είναι το σκυλί που έχει ένα μεγαλύτερο /σπουδαιότερο σκοπό στην ζωή του από το να κάνει τσάρκες στα πάρκα.
Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό οφείλετε στο γεγονός ότι πρόκειται για φυλή στην οποία δεν έχει εκφυλιστεί ( ακόμα, και σε μεγάλο βαθμό ) ,η βασική ανάγκη του σκύλου να ‘’εργαστεί’’ για τον άνθρωπο (μιλώντας πάντα για φυλές εργασίας).
Δεν είναι τυχαίο που σε άλλες χώρες τις Ευρώπης τα γκρένενταλ δουλεύουν είτε σε πραγματικές συνθήκες, είτε σε μορφή σπορ (herding) στα κοπάδια. Επίσης πάρα πολλά γκρένενταλ χρησιμοποιούνται στις διασώσεις από τον στρατό, την αστυνομία ή απο διάφορες εθελοντικές ομάδες.
Λογικό είναι λοιπόν (στον βαθμό που υπάρχει και η ανάλογη παράδοση στις χώρες αυτές) να έχει δημιουργηθεί στους υποψήφιους ιδιοκτήτες (ατομικά αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας) η κουλτούρα της καθημερινής διαχείρισης και εκτόνωσης ενός τέτοιου σκύλου, με παράλληλη ύπαρξη βέβαια και των αντίστοιχων υποδομών ( λέσχες, όμιλοι, κλαμπ κλπ.)
Προσωπικά εμείς διοχετεύουμε αυτή τους την ανάγκη στα σπορ. Χαίρονται την βόλτα ή το παιχνίδι, όμως όταν ακούνε την μαγική λέξη ’’ΜΑΘΗΜΑ’’ ….τα αφήνουν όλα !
Εφόσον πρόκειται για τόσο ανθρωποκεντρική φυλή, θεωρούν ότι οτιδήποτε κάνουν μαζί μας (για εμάς) είναι σημαντικό και σπουδαίο και αυτό τους δίνει νόημα στην ζωή τους.
Δεν ξέρω αν η απάντησή μου κάλυψε τον φίλο που ανέφερε τον προβληματισμό του για την διαβίωση ενός γκρένενταλ σε διαμέρισμα. Προσωπικά εγώ θα μπορούσα να ζήσω και σε 10 τ.μ. με ένα γκρένενταλ. Βέβαια γνωρίζω πώς να διαχειριστώ τις ανάγκες του και επειδή είναι η φυλή που αγαπώ , θα ήμουν και διατεθειμένη να υποστώ και το οποιοδήποτε ‘’κόστος’’. Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν το επιθυμούν όλοι και φυσικά είναι σεβαστό.
Όσον αφορά τον χαρακτηρισμό ‘’νευρικά’’ σκυλιά εγώ προσωπικά περισσότερο τείνω να τα ονομάζω ‘’έντονα’’ σκυλιά, ζωηρά, με γρήγορες αντιδράσεις και ιδιαίτερα ευφυή ( μερικές φορές μέχρι και σε βαθμό μη επιθυμητό)και βέβαια πάνω απ΄όλα άκρως συναισθηματικά με τον χειριστή τους.
Όλα αυτά όμως ταυτόχρονα τα κάνουν να είναι εξαιρετικά εκπαιδεύσιμα –εάν και εφόσον βρεθούν δίπλα σε ανθρώπους που με τους κατάλληλους χειρισμούς να μπορούν να αναδείξουν τις ιδιαίτερες ικανότητες και χάρες αυτής της φυλής.