Θα ήθελα να διευκρινίσω 2 σημεία που ίσως βοηθήσουν:
1.
Οι μελετητές βασίζουν την μελέτη τους στον ορισμό των κυριαριαρχικών ενδείξεων της γλώσσας σώματος των λύκων που έκανε ο Schenkel το 1967.
2.
ορίζει την κυριαρχία ως θεμελιώδη ασυμμετρία μεταξύ ατόμων που αφορά στην συγκριτική δύναμη ή το στάτους, που αντικατοπτρίζεται στην συμπεριφορά ή την βιολογική αντίδραση των ατόμων. Η κυριαρχία όμως επισήμως ορίζεται διαφορετικά: ως η ΒΙΑΙΗ ανέλιξη στην ιεραρχία και αυτό έλεγε η παλιά θεωρία για τους λύκους που αναιρέθηκε από τον θεμελιωτή της. (έχω βάλει παλιότερα το λινκ)
1. Calming Signals και [FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
threat signals είναι οι αντίστοιχοι όροι της υποταγής και της κυριαρχίας του Schenkel. [/FONT]
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
Είναι δηλαδή η γλώσσα του σώματος που χρησιμοποιούν οι σκύλοι μεταξύ τους για να αποφύγουν τον τσακωμό. [/FONT]
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
Στην ορολογία του Schenkel βασίστηκε και ο Μπονάνι στις μελέτες του όπως και πολλοί άλλοι μελετητές. [/FONT]
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
Αυτό είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις, όπως λέει και ο Τάκης. Τις ίδιες συμπεριφορές τις ονομάζουμε υποτακτικές - κυριαρχικές ή calm και threat signals. [/FONT]
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
2. Πάμε τώρα στην ιεραρχία.[/FONT]
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
Στην κοινή γνώμη είναι αποτυπωμένο πως ο αρχηγός κερδίζει ΒΙΑΙΑ την αρχηγεία και τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης ανταγωνίζονται διαρκώς για να αποκτήσουν την πολυπόθητη αρχηγεία ή να αναρριχηθούν ιεραρχικά. Αυτός ο μεταξύ τους ανταγωνισμός φαίνεται σε κάθε τους πράξη και είναι συνυφασμένος με την λέξη "κυριαρχία".
Ολο αυτό ονομάζεται ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ.
[/FONT]
Η ιεραρχία σε μια αγέλη σκύλων, όπως έδειξε και ο Μπονάνι είναι υπαρκτή.
Υπάρχει δηλαδή μια ηγετική μορφή σε μία αγέλη που την οδηγεί.
ΟΜΩΣ
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
Ο αρχηγός δεν είναι ο πιο επιθετικός, πιο βίαιος κλπ, αλλά ο πιο έμπειρος, ο γηραιότερος. Επίσης δεν φάνηκε η βίαιη ανέλιξη στην ιεραρχία ή την αρχηγεία. Ούτε στη μία ούτε στην άλλη μελέτη του Μπονάνι που παρέθεσα και πραγματικά αξίζει να διαβάσετε.
Οι σκύλοι μεταξύ τους επικοινωνούσαν με τέτοιο τρόπο που οι τσακωμοί αποφεύγονταν. Σαφέστατα υπήρχαν "παλιόπαιδα" στην πλειοψηφία τους [/FONT]
έφηβοι [FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]
που κάναν τα δικά τους και πέφταν και τα αντίστοιχα μαλώματα, από τους γηραιότερους.
Αυτά...
[/FONT]