Ύστερα από 50 σελίδες ανάλυσης βγήκαμε και τρελοί και επιθετικοί και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο……. Και επιστρέψαμε στο ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΔΙΟΡΘΩΣΗ………… κατά τα άλλα εγώ παρουσιάζω τραγικά τα πράγματα……
όχι...απόλυτα τα παρουσιάζεις
ΥΓ: ο τίτλος: κυριαρχία ή ορμές, για κουτάβι 65 ημερών, Δεν είναι τραγικός?
έχουμε διαβάσει και χειρότερους
Τέλος πάντων. Εγώ κατάλαβα ότι ελάχιστοι από εδώ μέσα έχουν αντιμετωπίσει την πραγματική αιτία των οποιονδήποτε προβλημάτων των σκυλιών τους και παλεύοντας με τις συνεχείς διορθώσεις έχουν αυξήσει το άγχος και την επιθετικότητα των σκύλων με αποτέλεσμα η συμπεριφορά τους πχ με άλλα αρσενικά να μην ισορροπημένη,οπότε κι εσείς να βλέπετε περίεργες, μη φυσιολογικές αντιδράσεις, οι οποίες επιπρόσθετα σας «φτιάχνουν» κιόλας. Σας αρέσει να φαντάζεστε ότι ο σκύλος σας πουλάει τσαμπουκά σε όποιον συναντήσει και είναι ο μάγκας της γειτονιάς, ο αρχηγός κτλ., ενώ στην πραγματικότητα απλώς έχει πρόβλημα και αυτός και ο άλλος που αρπάζονται. Τα ισορροπημένα σκυλιά αποφεύγουν τον καυγά όπως ο διάολος το λιβάνι.
Τηλεμάρκετινκ και τηλεδιάγνωση τηλεβοώντος εν τη ερήμω της κυριαρχικής ψύχωσης...
Λυπάμαι που θα σας το χαλάσω αλλά επειδή η επιθετικότητα απειλεί την επιβίωση οποιουδήποτε είδους(γιατί μπορεί να αποβεί μοιραία), ΔΕΝ είναι επιθυμητό χαρακτηριστικό σε κανένα είδος και ορισμός της επιθετικότητας είναι : «ψυχολογικό πρόβλημα που προκύπτει είτε από ματαίωση(κατάθλιψη) είτε από την πάλη του ενστίκτου της ζωής και του θανάτου(φόβος)».
Ψυχολογικό πρόβλημα μπορεί να δείχνει η επιθετικότητα.
Αλλά φυσικά δεν είναι κάθε επιθετικότητα πρόβλημα, ούτε "τζιζ-κακό" στην φύση...
Η επιθετικότητα ανάμεσα σε αρσενικά, σχετίζεται με την επικράτηση του εκείνη την στιγμή ικανότερου και βέλτιστου για την αναπαραγωγή. Υπάρχει από τα σαρκοβόρα μέχρι τα κριάρια (μπεεεεεεεε).
Η επιθετικότητα περιοχής σχετίζεται με την εξασφάλιση των πόρων της περιοχής για την αγέλη.
Η επιθετικότητα για την τροφή είναι πιο άμεση έκφραση του προηγούμενου.
Η επιθετικότητα της σκύλας υπάρχει για να προστατεύει τα κουτάβια από μεγαλύτερους θηρευτές ή κακόβουλα αρσενικά.
Και τέλος η κυνηγετική επιθετικότητα είναι κάτι αυτονόητο, και δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι ένα ζώο που επιτίθεται σε θήραμα έχει ψυχολογικά προβλήματα,ενώ θα έπρεπε να πει:
"αγαπητό μου πρόβατο, μήπως θα είχες την καλοσύνη να αυτοκτονήσεις να σε φάω, γιατί δεν γουστάρω τα αίματα?"
Οποιαδήποτε από αυτές τις επιθετικότητες, όπως και όλα τα άλλα ένστικτα, δεν έχουν πρόσημο "καλό" ή "κακό". Ψυχολογικό "πρόβλημα" γίνεται όταν δοθούν λάθος κατευθύνσεις και χειρισμοί αυτών των τάσεων. Γι αυτό τον λόγο, επιλέγουμε πχ ποιες φυλές θα χρησιμοποιήσουμε σε εκπαίδευση σωματοφυλακής και ποιες όχι. Ποιες έχουν ανεπτυγμένες "επικίνδυνες" για μας επιθετικότητες, ή νεύρα τέτοια, ή κατώφλι αντίδρασης τέτοιο που να χρειάζονται ειδική μεταχείριση.
Και κατά την γνώμη μου, μπερδεύετε συνέχεια τις ικανότητες επίθεσης ενός σκύλου κατά την διάρκεια εκτέλεσης των καθηκόντων του(δηλαδή τα ταλέντα του) με την επιθετικότητα στον άλλο σκύλο,στον άνθρωπο κτλ.
Αυτό όπως καταλαβαίνεις από τα παραπάνω τα κάνει όποιος δεν θέλει να σκεφτεί....
Αν τα τσομπανόσκυλα ενός τσομπάνη, συμπεριφερόταν μεταξύ τους όπως συμπεριφέρονται κατά την διάρκεια εκτέλεσης των καθηκόντων τους, απέναντι στον εχθρό, τότε δεν θα υπήρχε κρέας στην αγορά….
Τα περισσότερα τσομπανόσκυλα έχουν σημάδια από τις μεταξύ τους μάχες. Ελάχιστα είναι αυτά που έχουν δει ή μυρίσει λύκο...
Ο σκύλος είναι ο καθρέφτης μας. Δεν έχω κάτι άλλο να πω.
TRAGIK…….
Αλήθεια, τι σκύλο έχεις αν επιτρέπεται?
