Για μένα, είναι το καλύτερο ποστ που έχεις γράψει, σε τόσες σελίδες. Λίγα λόγια και καλά.
Είναι δυνατόν, από τώρα (κυριαρχία ή ορμές;);
- Thread starter jimmynet
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν καταλαβαίνω γιατί περιγράφεις έναν καραγκιόζη εκπαιδευτή κάθε φορά που μιλάς για κάποιον "μη θετικό" Έλληνα εκπαιδευτη. Κάθε σοβαρός εκπαιδευτής θα κάνει αυτά που περιγράφεις.
Δεν είναι όλα για όλους τους σκύλους και δεν είναι όλα για όλους τους χειριστές....
Η εξήγηση 2 λέει "several reasons which include stress alleviation and play" δηλαδή περιλαμβάνεται ή πιθανότητα του παιχνιδιού και της εκτόνωσης στρες στους λόγους. Δεν είναι οι μόνοι λόγοι. Όταν δύο σκύλοι συναντώναται και ο ένας σκύλος πάει να βάλει το κεφάλι του πάνω απ τον σβέρκο του άλλου...εν συνεχεία το πόδι...και μετά να καβαλήσει...κι ο άλλος γυρίσει και του κατεβάσει τα μουσούδια, δεν είναι επειδή δεν του αρέσει να παίζει μακρυά γαιδούρα.
Οντως έτσι αναφέρει. Με μας τί σχέση έχει είναι το ερώτημα.
Μεταξύ τους ας κάνουν ό,τι θέλουν. Οταν όμως έχουμε έναν σκύλο στο σπίτι και καβαλάει τα παιχνίδια του; Πως συμπεραίνουμε πως αυτό έχει αποδέκτη εμάς; Γιατί κάνουμε αυτόν τον συνειρμό;
Αυτό προσπαθώ να καταλάβω.
Εγώ να πω?
Εσύ το χρησιμοποίησες στα επιχειρήματα και έκανες τον συνειρμό :-\"
Γράφει μερικοί, γιατί αυτοί είναι οι συνηθέστεροι, μπορεί να υπάρχουν και άλλοι σπανιότεροι και δύσκολα εντοπίσιμοι για τον μέσο ιδιοκτήτη όπως: στην μέση να έχει μπει η επιθυμίανα ζευγαρώσει με ένα θηλυκό(να παίζει τάβλι δηλαδή, ή γιατί υπάρχει στον αέρα η μυρωδιά μιας θηλυκής), μπορεί επίσης η αιτία να είναι να αποσπάσει την προσοχή κάποιου σκύλου που έχει ανεβάσει πολύ στροφές στο παιχνίδι απέναντι σε ένα τρίτο σκυλί ή αυτόν δεν τον παίζει, μπορεί να είναι μιμητική συμπεριφορά(δηλαδή να μιμείται άλλο σκύλο που είδε ότι το έκανε και κέρδισε κάτι, άγνωστο τι), μπορεί η αιτία να είναι ότι το παιχνίδι που έχει στο σπίτι του να παίζει είναι ένα κουκλί μεγάλο και έχει γίνει το αγαπημένο του παιχνίδι … Μπορεί επίσης το καβάλημα μεταξύ των σκύλων να αποτελεί επίδειξη των ικανοτήτων τους σε μια θηλυκια που παρακολουθεί από απέναντι και επίσης πολλές φορές να καβαλάει συνέχεια τα παιδιά γιατί έχει επιβραβευτεί για αυτό (δηλαδή η προσοχή που παίρνει όταν χαζογελάνε και τρέχουνγια να τον αποφύγουν θεωρεί ότι είναι το καλύτερο παιχνίδι ever!) κτλ κτλ κτλ..
Η συνηθέστερη εξήγηση για αυτό είναι άγχος. Το άγχος του μπορεί να είναι υποκειμενικό ή αντικειμενικό και να έχει σχέση με σημάδεμα ή να είναι εντελώς άσχετο. Το συγκεκριμένο θέμα το έχω ψάξει αρκετά για πελάτη μου.Μόλις ηρέμησαν τα πράγματα στο σπίτι (υπήρχε ένταση στο σπίτι) η συμπεριφορά εξαφανίστηκε.Το κατούρημα τείνω να πιστεύω ότι χρησιμοποιείται σε στρεσσογόνες καταστάσεις(όπως τις αντιλαμβάνεται ο σκύλος) για πολλούς διαφορετικούς λόγους που δεν μπορούμε εύκολα να εντοπίσουμε.
Εγώ αυτό που προτείνω σε όλους τους πελάτες μου είναι η πλήρης εξαφάνιση της λέξης κυριαρχικός, και η προσπάθεια περιγραφής της οποιασδήποτε κατάστασης χωρίς αυτήτην λέξη. Τις περισσότερες φορές αν προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την συμπεριφορά με δικά μας λόγια, βγαίνει αυτόματα η αιτία. Μερικά παραδείγματα:
1. Μας καβαλάει συνέχεια τα πόδια σαν μανιακός (=μανία= άγχος)
2. Μόλις βγούμε έξω τραβάει σαν λυσσασμένος (=ενθουσιασμένος, ανυπόμονος)
3.Την αράζει στο κρεβάτι σαν τις ιερές αγελάδες στο δρόμο. ( δεν θεωρεί ότι κάνει κάτι κακό)
4.Όταν βλέπει γάτα κάνει σαν να μην με ακούει καν. ( = δεν σε ακούει καν, την ώρα του κυνηγίου οι αισθήσεις όλες είναι εστιασμένες στο θήραμα, όλα τα άλλα «κλειδώνουν», «μπλοκάρουν»)θέλει πολύ δουλειά το συγκεκριμένο, για να καταφέρεις να του αποσπάσεις την προσοχή από το θήραμα.
5.Τον μάλωσα γιατί έκανε μια ζημιά και αυτός πήγε και κατούρησε το χαλί μπροστά μου επιδεικτικά.(= ήθελε να το δεις, γιατί με το να κατουρήσει σου ζητούσε συγγνώμη, προσπαθούσενα σε εξευμενίσει, κάτι σαν σήμα ηρεμίας= χαλάρωσε σε παρακαλώ)
Last edited:
το παραδειγμα που εδωσα ειναι κατι συνηθες.ειναι μια ερωτηση που κανω σε καθε θετικο εκπαιδευτη κ ως συνηθως δεν παιρνω απαντηση.δεν ειμαι αντιθετος σε πολλα απο αυτα που υποστηριζει η θετικη εκπαιδευση,ομως καθε ζωντανος οργανισμος πρεπει να γνωριζει τη συνεπεια.καλη η κακη.
σαφως και παντα πρεπει να βρισκονται τα αιτια αλλα ειναι κατι πολυ συνθετο για να μπορεις να το εξηγησεις παντα οπως πρεπει,εχει να κανει με το χαρακτηρα του ατομου την εμπειρια και τα βιωματα του.
γιαυτο και στη διαδικασια της μαθησης υπαρχουν θετικοι και αρνητικοι ενισυτες της συμπεριφορας.οποτε εεχουμε την αμεση τιμωρια για την αποσβεση μιας συμπεριφορας,η την αρση ενος δυσαρεστου ερεθισματος για την ενισχυση της συμπεριφορας που θελουμε.
η ερωτηση μου εχει να κανει αποκλειστικα για να αναπτυχθει ενα θεμα γυρω απο αυτο,με παραδειγματα ισως και οχι γενικες θεωριες.
υγ.δεν υπαρχει σκυλος που δεν παιρνει διορθωση.
Εγώ μπορώ να σου δώσω ένα παράδειγμα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα σε βοηθήσει γιατί από ότι καταλαβαίνω είσαι αρνητικά προκατειλημμένος όσον αφορά στην θετική εκπαίδευση και το γεγονός ότι δεν παίρνεις συγκεκριμένη απάντηση το εκλαμβάνεις ως υπεκφυγή και δεν καταλαβαίνεις πόσο τεράστιο είναι το θέμα και πόσο πολλούς διαφορετικούς τρόπους έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα. (50 σελίδες δενφτάνουν ούτε για αρχή).
Επίσης μάλλον δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα όταν λέμε διόρθωση, για να λες ότι δεν υπάρχει σκύλος που δεν δέχεται διόρθωση. Εγώ εννοώ την θετική διόρθωση, δηλαδή αυτή που προσθέτεις κάτι για να κάνεις δυσάρεστη την συνέπεια στο σκύλο(πνίχτη, φωνές,ξυλιά, ξαφνικό άρπαγμα κτλ). Αν εννοείς αυτή την διόρθωση και λες ότι δεν υπάρχει σκύλος που δεν δέχεται διόρθωση, τότε μάλλον ξεχνάς τα σκυλιά που πήγαν για ευθανασία επειδή δάγκωσαν κατά την διόρθωση ή μετά από συνεχόμενες διορθώσεις και αυτό το θεωρώ ασέβεια. Αν όχι, και μιλάς γενικά για διόρθωση προβλήματος, εννοώντας βελτίωση, του προβλήματος τους, τότε οκ.
Στο δικό μου σκύλο για παράδειγμα δεν έπιανε τίποτε από αυτά(πνίχτης, φωνές, ξυλιά, ξαφνικό άρπαγμα κτλ), και εξακολουθεί να μην πιάνει, όποιος έστω του έχει φωνάξει από τους γνωστούς, δεν τον ξαναπλησίασε ποτέ ο σκύλος, όσα χρόνια και αν πέρασαν, «από μακριά και αγαπημένοι». Μπορείς να χρησιμοποιήσεις μόνο αρνητική τιμωρία(διόρθωση), δηλαδή μόνο να αφαιρέσεις κάτι(την προσοχή σου, την παρουσία σου, την επιβράβευση που περίμενε κτλ).
Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα του δικού μου σκύλου.
Τον μάζεψα δαγκωμένο, με το καλημέρα σας είχε μπλεχτεί σε καυγά με αρσενικό, και καθώς δεν μπορούσα να του βάλω λουρί, βγαίναμε σπάνια και μόνο πρώτες πρωινές ώρες, και κάτι αδέσποτα που βρίσκαμε τέτοιες ώρες(σπάνια), τους γρύλιζε και τα κυνηγούσε.
Η αιτία ύστερα από πάρα πολλές και δύσκολες σκηνοθετημένες δοκιμές βρήκαμε ότι ήταν η ανασφάλεια που είχε μήπως με χάσει, αν με πλησιάσει άλλο σκυλί. (μήπως δηλαδή του κλέψει κάποιος άλλος σκύλος τον βασικό του πόρο). Αν λοιπόν σου πω αυτό το παράδειγμα σε βοηθάει σε κάτι?? Πώς να γίνω συγκεκριμένη όταν για να περιγράψωτην λύση που εσύ ρωτάς ποια είναι και δεν μου τη λέτε, για αυτή την 1 αιτία του ενός μόνο παραδείγματος, πρέπει εγώ να σου περιγράψω όλα όσα έκανα επί μήνες καθημερινά για να καταφέρω να εξαφανίσω την συγκεκριμένη ανασφάλεια του σκύλου μου?
Επίσης μάλλον δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα όταν λέμε διόρθωση, για να λες ότι δεν υπάρχει σκύλος που δεν δέχεται διόρθωση. Εγώ εννοώ την θετική διόρθωση, δηλαδή αυτή που προσθέτεις κάτι για να κάνεις δυσάρεστη την συνέπεια στο σκύλο(πνίχτη, φωνές,ξυλιά, ξαφνικό άρπαγμα κτλ). Αν εννοείς αυτή την διόρθωση και λες ότι δεν υπάρχει σκύλος που δεν δέχεται διόρθωση, τότε μάλλον ξεχνάς τα σκυλιά που πήγαν για ευθανασία επειδή δάγκωσαν κατά την διόρθωση ή μετά από συνεχόμενες διορθώσεις και αυτό το θεωρώ ασέβεια. Αν όχι, και μιλάς γενικά για διόρθωση προβλήματος, εννοώντας βελτίωση, του προβλήματος τους, τότε οκ.
Στο δικό μου σκύλο για παράδειγμα δεν έπιανε τίποτε από αυτά(πνίχτης, φωνές, ξυλιά, ξαφνικό άρπαγμα κτλ), και εξακολουθεί να μην πιάνει, όποιος έστω του έχει φωνάξει από τους γνωστούς, δεν τον ξαναπλησίασε ποτέ ο σκύλος, όσα χρόνια και αν πέρασαν, «από μακριά και αγαπημένοι». Μπορείς να χρησιμοποιήσεις μόνο αρνητική τιμωρία(διόρθωση), δηλαδή μόνο να αφαιρέσεις κάτι(την προσοχή σου, την παρουσία σου, την επιβράβευση που περίμενε κτλ).
Ας πάρουμε λοιπόν το παράδειγμα του δικού μου σκύλου.
Τον μάζεψα δαγκωμένο, με το καλημέρα σας είχε μπλεχτεί σε καυγά με αρσενικό, και καθώς δεν μπορούσα να του βάλω λουρί, βγαίναμε σπάνια και μόνο πρώτες πρωινές ώρες, και κάτι αδέσποτα που βρίσκαμε τέτοιες ώρες(σπάνια), τους γρύλιζε και τα κυνηγούσε.
Η αιτία ύστερα από πάρα πολλές και δύσκολες σκηνοθετημένες δοκιμές βρήκαμε ότι ήταν η ανασφάλεια που είχε μήπως με χάσει, αν με πλησιάσει άλλο σκυλί. (μήπως δηλαδή του κλέψει κάποιος άλλος σκύλος τον βασικό του πόρο). Αν λοιπόν σου πω αυτό το παράδειγμα σε βοηθάει σε κάτι?? Πώς να γίνω συγκεκριμένη όταν για να περιγράψωτην λύση που εσύ ρωτάς ποια είναι και δεν μου τη λέτε, για αυτή την 1 αιτία του ενός μόνο παραδείγματος, πρέπει εγώ να σου περιγράψω όλα όσα έκανα επί μήνες καθημερινά για να καταφέρω να εξαφανίσω την συγκεκριμένη ανασφάλεια του σκύλου μου?
Last edited:
ΥΓ: την μαγκιά του εκπαιδευτή που πήγε με την μια να του βάλει πνίχτη και τον δάγκωσε την πλήρωσα πολύ ακριβά. Έκανε πολύ μεγάλο κακό στο σκύλο και στην σχέση μας. Ο σκύλος,το έσκασε, δεν με εμπιστευόταν, φοβόταν να πλησιάσει, αγρίευε στο παραμικρό πλησίασμα χεριού και άλλα πολλά. Και εδώ πάλι κολαει το ρημάδι το γιατί…….
Όπως αποδείχτηκε ο σκύλος είχε πνιχτεί πολύ στο παρελθόν, και μόνο και μόνο ο ήχος του πνίχτη τον τρέλαινε για αυτό και αντέδρασε έτσι άσχημα, αυτό ήταν το γιατί δάγκωσε, και μάλιστα αν ο εκπαιδευτής δεν επέμενε τόσο δεν θα δάγκωνε, λέω τώρα που είμαι εκπαιδεύτρια και θυμάμαι το περιστατικό (μαύρη η ώρα). Και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν δεχόταν λουρί. Χρειάστηκε να κάνω απευαισθητοποίηση στο απλό λουρί και μετά στον ήχο οποιασδήποτε αλυσίδας, γιατί αφήνιαζε, έψαχνε τρόπο να φύγει σαν τρελός, μεγάλη ιστορία και αυτή και πολύ συγκινητική, ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που μου έτυχε, τέλος πάντων.
Δηλαδή, με ένα ψάξιμο του γιατί, πριν βάλουμε τον πνίχτη, θα γλυτώναμε πολλές ιστορίες καιο σκύλος ποτέ δεν είχε χαρακτηριστεί επιθετικόςκαι όλα θα τα κατάφερνα πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Και του είπα του εκπαιδευτή δεν δέχεται λουρί και μου λέει: είναι πολύ κυριαρχικός για αυτό, θα τον στρώσω, μην ανησυχείς.Το λάθος ΓΙΑΤΙ μας έκαψε!!!
Και θα μας έκαιγε πολύ περισσότερο αν κάτι δεν μου έλεγε μέσα μου, ότι δεν είναι επιθετικός, όταν τον βρήκα κάτω από το σπίτι μου, ενώ το είχε σκάσει από τον εκπαιδευτή, μετά το επεισόδιο(και η απόσταση ήταν πολύ μακρινή).
Όπως αποδείχτηκε ο σκύλος είχε πνιχτεί πολύ στο παρελθόν, και μόνο και μόνο ο ήχος του πνίχτη τον τρέλαινε για αυτό και αντέδρασε έτσι άσχημα, αυτό ήταν το γιατί δάγκωσε, και μάλιστα αν ο εκπαιδευτής δεν επέμενε τόσο δεν θα δάγκωνε, λέω τώρα που είμαι εκπαιδεύτρια και θυμάμαι το περιστατικό (μαύρη η ώρα). Και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν δεχόταν λουρί. Χρειάστηκε να κάνω απευαισθητοποίηση στο απλό λουρί και μετά στον ήχο οποιασδήποτε αλυσίδας, γιατί αφήνιαζε, έψαχνε τρόπο να φύγει σαν τρελός, μεγάλη ιστορία και αυτή και πολύ συγκινητική, ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που μου έτυχε, τέλος πάντων.
Δηλαδή, με ένα ψάξιμο του γιατί, πριν βάλουμε τον πνίχτη, θα γλυτώναμε πολλές ιστορίες καιο σκύλος ποτέ δεν είχε χαρακτηριστεί επιθετικόςκαι όλα θα τα κατάφερνα πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Και του είπα του εκπαιδευτή δεν δέχεται λουρί και μου λέει: είναι πολύ κυριαρχικός για αυτό, θα τον στρώσω, μην ανησυχείς.Το λάθος ΓΙΑΤΙ μας έκαψε!!!
Και θα μας έκαιγε πολύ περισσότερο αν κάτι δεν μου έλεγε μέσα μου, ότι δεν είναι επιθετικός, όταν τον βρήκα κάτω από το σπίτι μου, ενώ το είχε σκάσει από τον εκπαιδευτή, μετά το επεισόδιο(και η απόσταση ήταν πολύ μακρινή).
Αν δεν είχε γίνει το περιστατικό με τον πνίχτη, η διάγνωση του θετικού εκπαιδευτή (αν δηλαδή είχα πάει πρώτα σε αυτόν) θα ήταν: δεν είναι επιθετικός στους ανθρώπους,βλακείες από την πείνα του και από την χαρά του κάνει, μάλλον δεν είχε στενή σχέση με κανέναν άνθρωπο πριν για να ξέρει πώς να επικοινωνήσει μαζί σου, ίσως να ήταν σε αυλή, με τα άλλα αρσενικά σκυλιά να το δούμε λίγο, γιατί δεν νομίζω να είναι επιθετικός, απλά μην επιμείνεις στο λουρί γιατί κάτι δεν πάει καλά εκεί,σιγά –σιγά θα δούμε τι γίνεται, γιατί μάλλον έχει φάει το πνίξιμο του αιώνα το σκυλί για να μην δέχεται λουρί, ενώ ξέρει εντολές.
Ο σκύλος απλώς θα χαρακτηριζόταν κακοποιημένος, φοβητσιάρης, αρτσούμπαλος και πεινάλας και ίσως υπερβολικά χαρούμενος και ενθουσιασμένος μαζί μου. Πως τώρα το χαζοχαρούμενος,φοβητσιάρης, αρτσούμπαλος και πεινάλας έγινε επικίνδυνη κυριαρχική επιθετικότητα, μόνο η θεωρία της κυριαρχίας ξέρει και οι υποστηρικτές της., που σημειωτέον, τώρα που το σκέπτομαι, για όλες σχεδόν τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές η θεωρία αυτή έχει ένα και μοναδικό ΓΙΑΤΙ(κυριαρχία) και μια και μοναδική λύση: ΔΙΟΡΘΩΣΗ(δειξτου ποιος είναι κυρίαρχος)!!!!!!!!!
Το έχετε σκεφτεί ποτέ ότι σύμφωνα με την θεωρία της κυριαρχίας, το γιατί σε όλες σχεδόν τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές του σκύλου είναι το: «κυριαρχία» και η λύση είναι πάλι μια: η διόρθωση????
1.Καβαλάει ποδια, κυριαρχία
2.Δεν κατεβαίνει από το κρεβάτι, κυριαρχία
3.Τραβάει στην βόλτα, κυριαρχια
4.Καβαλαει αρσενικα, κυριαρχια
5.Κατουραει ανθρωπο, κυριαρχια
6.Μαλλωνει με τα αλλα αρσενικά, κυριαρχία
7.Κατουρησε στο κρεβάτι σου, κυριαρχια
8.Δεν σε ακουει, κυριαρχία
9.Θελει να βγει πρωτος από την πορτα, κυριαρχια
10.Πηδαει πανω σου, κυριαρχια
11.Σε επιασε από το χερι, κυριαρχια
12.Γρυλιζει στο φαι του, κυριαρχια
13.Παει πρωτος στην πορτα να δει ποιος είναι, κυριαρχία
14.Τον χτυπησες και γυρισες να σε δαγκωσει, κυριαρχια
15.Του εβαλες πνιχτη και στην εχωσε,κυριαρχια
16.Δεν θελει να βαλει λουρι, κυριαρχία
17.Τρωει το λουρί του, κυριαρχία
18.Δεν γυρισε όταν φωναξες έλα,κυριαρχία
Κτλ κτλ κτλ…………………………………………………
Για όλο αυτό το κατεβατό και για άλλα πολλά η λύση είναι πάλι 1, πασπαρτού:
Πάτα μια ΔΙΟΡΘΩΣΗ,για να καταλάβει ποιος είναι το αφεντικό………………
Τώρα κατάλαβα γιατί με ρωτάς έτσι απλά ποια είναι η εναλλακτική λύση και σου φαίνεται και ύποπτο που δεν στη δίνω……..
Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά σε οποιοδήποτε μέθοδο, βγάζοντας την θεωρία της κυριαρχίας από την μέση, δεν υπάρχει πια πασπαρτού αιτία και πασπαρτού λύση.
Ο σκύλος απλώς θα χαρακτηριζόταν κακοποιημένος, φοβητσιάρης, αρτσούμπαλος και πεινάλας και ίσως υπερβολικά χαρούμενος και ενθουσιασμένος μαζί μου. Πως τώρα το χαζοχαρούμενος,φοβητσιάρης, αρτσούμπαλος και πεινάλας έγινε επικίνδυνη κυριαρχική επιθετικότητα, μόνο η θεωρία της κυριαρχίας ξέρει και οι υποστηρικτές της., που σημειωτέον, τώρα που το σκέπτομαι, για όλες σχεδόν τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές η θεωρία αυτή έχει ένα και μοναδικό ΓΙΑΤΙ(κυριαρχία) και μια και μοναδική λύση: ΔΙΟΡΘΩΣΗ(δειξτου ποιος είναι κυρίαρχος)!!!!!!!!!
Το έχετε σκεφτεί ποτέ ότι σύμφωνα με την θεωρία της κυριαρχίας, το γιατί σε όλες σχεδόν τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές του σκύλου είναι το: «κυριαρχία» και η λύση είναι πάλι μια: η διόρθωση????
1.Καβαλάει ποδια, κυριαρχία
2.Δεν κατεβαίνει από το κρεβάτι, κυριαρχία
3.Τραβάει στην βόλτα, κυριαρχια
4.Καβαλαει αρσενικα, κυριαρχια
5.Κατουραει ανθρωπο, κυριαρχια
6.Μαλλωνει με τα αλλα αρσενικά, κυριαρχία
7.Κατουρησε στο κρεβάτι σου, κυριαρχια
8.Δεν σε ακουει, κυριαρχία
9.Θελει να βγει πρωτος από την πορτα, κυριαρχια
10.Πηδαει πανω σου, κυριαρχια
11.Σε επιασε από το χερι, κυριαρχια
12.Γρυλιζει στο φαι του, κυριαρχια
13.Παει πρωτος στην πορτα να δει ποιος είναι, κυριαρχία
14.Τον χτυπησες και γυρισες να σε δαγκωσει, κυριαρχια
15.Του εβαλες πνιχτη και στην εχωσε,κυριαρχια
16.Δεν θελει να βαλει λουρι, κυριαρχία
17.Τρωει το λουρί του, κυριαρχία
18.Δεν γυρισε όταν φωναξες έλα,κυριαρχία
Κτλ κτλ κτλ…………………………………………………
Για όλο αυτό το κατεβατό και για άλλα πολλά η λύση είναι πάλι 1, πασπαρτού:
Πάτα μια ΔΙΟΡΘΩΣΗ,για να καταλάβει ποιος είναι το αφεντικό………………
Τώρα κατάλαβα γιατί με ρωτάς έτσι απλά ποια είναι η εναλλακτική λύση και σου φαίνεται και ύποπτο που δεν στη δίνω……..
Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά σε οποιοδήποτε μέθοδο, βγάζοντας την θεωρία της κυριαρχίας από την μέση, δεν υπάρχει πια πασπαρτού αιτία και πασπαρτού λύση.
Last edited:
Και θα σας πω και μια τελευταία ιστορία για το σκύλο μου, γιατί συγκινήθηκα με όλα αυτά και θα αποχωρήσω από το φόρουμ, γιατί τις μέρες αυτές που γραφώ εδώ,έχω αναστατωθεί πολύ ψυχολογικά, από αυτές τις μνήμες. Και ειδικά από την στιγμή που η mariakala είπε ότι έκανε ευθανασία στον δικό της τον σκύλο, ζορίζομαι πολύ ψυχολογικά να συνεχίσω την συζήτηση.
Ο σκύλος μου υποθέτω ότι είχε πνιγεί υπερβολικά πολλές φορές με πνίχτη, δεν άντεξε αυτό τον τρόπο εκπαίδευσης και ή δάγκωσε και τον πέταξαν γιατί τον θεώρησαν κυριαρχικά επιθετικό ή το έσκασε, δεν ξέρω και δεν θέλω και να φανταστώ. Το αποτέλεσμα ήταν το εξής:
Μετά από λίγους μήνες που τον είχα και ενώ είχε δεχθεί πια λουρί, επειδή το έτρωγε στα μακρινά ταξίδια με το αυτοκίνητο και έμενε λυτός και κοπανούσε σε όλες τις στροφές δεξιά κι αριστερά, αποφάσισα να του βάλω αλυσίδα στο αυτοκίνητο.Την είχα στη σακούλα από το petshop στην τραπεζαρία και ο σκύλος περίμενε στην πόρτα για να φύγουμε. Μόλις άκουσε την αλυσίδα που έβγαζα από την σακούλα,αφήνιασε. Έτρεχε γύρω γύρω κλαίγοντας και προσπαθώντας να ανοίξει κάποια πόρτα να φυγει, κοπανούσε από τον πανικό του πάνω σε τοίχους, πήρε σβάρνα τα πάντα, τι να σας πω……
Έμεινα ακίνητη από το σοκ, μάζεψα μόνο τα χέρια μου και παρακαλούσα το θεό να μας βοηθήσει. Ευτυχώς ο σκύλος κατάφερε και άνοιξε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και μπήκε εκεί. Από την τραπεζαρία που ήμουν είχαμε οπτική επαφή και τον είδα πάνω στο κρεβάτι μου να κατουράει. Άφησα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα την αλυσίδα στο πάτωμα χαμηλώνοντας όλο μου το σώμα, γιατί κατάλαβα το συνειρμό που έκανε με τον πνίχτη και εκείνος άρχισε να κάνει κακά, πάνω στο κρεβάτι μου, δεν είχε κουνηθεί.
Τότε, απομακρύνθηκα σιγά σιγά και πήγα άνοιξα την εξώπορτα για να μην νιώθειε γκλωβισμένος και μου επιτεθεί και κουλουριάστηκα στον καναπέ κλαίγοντας. Είχα πάθει μεγάλο σοκ και έβριζα τον εαυτό μου για το λάθος μου να παρουσιάσω έτσι την αλυσίδα,αλλά ποτέ δεν είχα κάνει τον συνειρμό, πνίχτης ήχος – αλυσίδα ίδιος ήχος και σκεφτόμουν πως ότι δουλειά είχα κάνει πάει στράφι και ο σκύλος μου πάει τώρα θα τον χάσω τελειωτικά και …τι να πρωτοπώ τώρα. Οι σκέψεις και το κλάμα πήγαιναν βροχή. Και μετά από λίγο έρχεται ο σκύλος μου και αρχίζει να με γλύφει, τρόμαξα στην αρχή γιατί δεν τον είχα δει, επίτηδες δεν κοιτούσα καθόλου και δεν ήξερα τι να κάνω, να απλώσω το χέρι μου να τον χαϊδέψω,να μην κουνηθώ, τι να κάνω δεν ήξερα. Δεν άπλωσα το χέρι μου, μόνο έκλαιγα. Και ο σκύλος μου κουλουριάστηκε στο πάτωμα από κάτω μου και έκανε τους πιο περιέργους ήχους που έχω ακούσει ποτέ. Δεν ήθελα να κουνηθώ μην τρομάξει, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε και όταν αποφάσισα να κουνηθώ και να καθίσω κανονικά στον καναπέ, ο σκύλος μου σηκώθηκε και αυτός και έβαλε το κεφάλι του στα πόδια μου και τριβόταν σαν γάτα. Αποφάσισα να τον χαϊδέψω και μείναμε έτσι για αρκετή ώρα εγώ να τον χαϊδεύω κι αυτός να γουργουρίζει σαν γάτα. Άρχισα και εγώ να του μιλάω και να του ζητάω συγγνώμη και εκείνος ένιωθα ότι με καταλάβαινε. Πήγαμε κολλημένοι με χάδια μέχρι την πόρτα, μπήκαμε στο αυτοκίνητο με το παλιό λουράκι μας και εκείνο το ταξίδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ
Σε όλο το δρόμο σκεφτόμουν την συνομιλία που είχαμε κάνει με αυτό το χορό κινήσεων στο σπίτι,
Πως αυτός νόμισε ότι θα του βάλω κι εγώ πνίχτη και δεν ήθελε να με δαγκώσει και έψαχνε τρόπο να φύγει, κοπανώντας ακόμη και σε τοιχους, ουρλιαζοντας
Πώς εγώ μένοντας ακίνητη του έδωσα χρόνο να ανακτήσει την ψυχραιμία του και φτάνοντας στην κρεβατοκάμαρα να με κοιτάξει και να δει ότι δεν τον κυνηγάω.
Πως αυτός κατουρώντας με παρακαλούσε να μην τον πιέσω κι εγώ δεν έκανα βήμα πίσω για να του δείξω ότι κατάλαβα(λάθος μου) και έκανε κακά παρακαλώντας με ακόμη πιο πολύ να μην τον πιέσω και αφού είδε την δική μου οπισθοχώρηση και προφανώς μετά είδε και την πόρτα ανοιχτή και εμένα κουλουριασμένη, κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να του κάνω κακό και ότι επιτέλους επικοινώνησε μαζί μου και κατάλαβα τι μου έλεγε.
Τα δούλευα όλα ξανά και ξανά στο μυαλό μου και φτάνοντας στον προορισμό μου και λέγοντας την ιστορία στους φίλους μου, με ρωτάει κάποιος:
-Τα κακά τα μάζεψες?
-Τα ξέχασα!
Ο σκύλος μου υποθέτω ότι είχε πνιγεί υπερβολικά πολλές φορές με πνίχτη, δεν άντεξε αυτό τον τρόπο εκπαίδευσης και ή δάγκωσε και τον πέταξαν γιατί τον θεώρησαν κυριαρχικά επιθετικό ή το έσκασε, δεν ξέρω και δεν θέλω και να φανταστώ. Το αποτέλεσμα ήταν το εξής:
Μετά από λίγους μήνες που τον είχα και ενώ είχε δεχθεί πια λουρί, επειδή το έτρωγε στα μακρινά ταξίδια με το αυτοκίνητο και έμενε λυτός και κοπανούσε σε όλες τις στροφές δεξιά κι αριστερά, αποφάσισα να του βάλω αλυσίδα στο αυτοκίνητο.Την είχα στη σακούλα από το petshop στην τραπεζαρία και ο σκύλος περίμενε στην πόρτα για να φύγουμε. Μόλις άκουσε την αλυσίδα που έβγαζα από την σακούλα,αφήνιασε. Έτρεχε γύρω γύρω κλαίγοντας και προσπαθώντας να ανοίξει κάποια πόρτα να φυγει, κοπανούσε από τον πανικό του πάνω σε τοίχους, πήρε σβάρνα τα πάντα, τι να σας πω……
Έμεινα ακίνητη από το σοκ, μάζεψα μόνο τα χέρια μου και παρακαλούσα το θεό να μας βοηθήσει. Ευτυχώς ο σκύλος κατάφερε και άνοιξε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και μπήκε εκεί. Από την τραπεζαρία που ήμουν είχαμε οπτική επαφή και τον είδα πάνω στο κρεβάτι μου να κατουράει. Άφησα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα την αλυσίδα στο πάτωμα χαμηλώνοντας όλο μου το σώμα, γιατί κατάλαβα το συνειρμό που έκανε με τον πνίχτη και εκείνος άρχισε να κάνει κακά, πάνω στο κρεβάτι μου, δεν είχε κουνηθεί.
Τότε, απομακρύνθηκα σιγά σιγά και πήγα άνοιξα την εξώπορτα για να μην νιώθειε γκλωβισμένος και μου επιτεθεί και κουλουριάστηκα στον καναπέ κλαίγοντας. Είχα πάθει μεγάλο σοκ και έβριζα τον εαυτό μου για το λάθος μου να παρουσιάσω έτσι την αλυσίδα,αλλά ποτέ δεν είχα κάνει τον συνειρμό, πνίχτης ήχος – αλυσίδα ίδιος ήχος και σκεφτόμουν πως ότι δουλειά είχα κάνει πάει στράφι και ο σκύλος μου πάει τώρα θα τον χάσω τελειωτικά και …τι να πρωτοπώ τώρα. Οι σκέψεις και το κλάμα πήγαιναν βροχή. Και μετά από λίγο έρχεται ο σκύλος μου και αρχίζει να με γλύφει, τρόμαξα στην αρχή γιατί δεν τον είχα δει, επίτηδες δεν κοιτούσα καθόλου και δεν ήξερα τι να κάνω, να απλώσω το χέρι μου να τον χαϊδέψω,να μην κουνηθώ, τι να κάνω δεν ήξερα. Δεν άπλωσα το χέρι μου, μόνο έκλαιγα. Και ο σκύλος μου κουλουριάστηκε στο πάτωμα από κάτω μου και έκανε τους πιο περιέργους ήχους που έχω ακούσει ποτέ. Δεν ήθελα να κουνηθώ μην τρομάξει, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε και όταν αποφάσισα να κουνηθώ και να καθίσω κανονικά στον καναπέ, ο σκύλος μου σηκώθηκε και αυτός και έβαλε το κεφάλι του στα πόδια μου και τριβόταν σαν γάτα. Αποφάσισα να τον χαϊδέψω και μείναμε έτσι για αρκετή ώρα εγώ να τον χαϊδεύω κι αυτός να γουργουρίζει σαν γάτα. Άρχισα και εγώ να του μιλάω και να του ζητάω συγγνώμη και εκείνος ένιωθα ότι με καταλάβαινε. Πήγαμε κολλημένοι με χάδια μέχρι την πόρτα, μπήκαμε στο αυτοκίνητο με το παλιό λουράκι μας και εκείνο το ταξίδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ
Σε όλο το δρόμο σκεφτόμουν την συνομιλία που είχαμε κάνει με αυτό το χορό κινήσεων στο σπίτι,
Πως αυτός νόμισε ότι θα του βάλω κι εγώ πνίχτη και δεν ήθελε να με δαγκώσει και έψαχνε τρόπο να φύγει, κοπανώντας ακόμη και σε τοιχους, ουρλιαζοντας
Πώς εγώ μένοντας ακίνητη του έδωσα χρόνο να ανακτήσει την ψυχραιμία του και φτάνοντας στην κρεβατοκάμαρα να με κοιτάξει και να δει ότι δεν τον κυνηγάω.
Πως αυτός κατουρώντας με παρακαλούσε να μην τον πιέσω κι εγώ δεν έκανα βήμα πίσω για να του δείξω ότι κατάλαβα(λάθος μου) και έκανε κακά παρακαλώντας με ακόμη πιο πολύ να μην τον πιέσω και αφού είδε την δική μου οπισθοχώρηση και προφανώς μετά είδε και την πόρτα ανοιχτή και εμένα κουλουριασμένη, κατάλαβε ότι δεν πρόκειται να του κάνω κακό και ότι επιτέλους επικοινώνησε μαζί μου και κατάλαβα τι μου έλεγε.
Τα δούλευα όλα ξανά και ξανά στο μυαλό μου και φτάνοντας στον προορισμό μου και λέγοντας την ιστορία στους φίλους μου, με ρωτάει κάποιος:
-Τα κακά τα μάζεψες?
-Τα ξέχασα!
Last edited:
Δεν ξέρω αν μπορούμε να γενικεύσουμε αλλά ξέρω σκύλο συμφορουμίτισας που κατουράει άλλους ανθρώπους, κι επειδή είχα την τιμή να με κατουρήσει χωρίς να ξέρω από ψυχολογία σκύλων, μάτια έχω και βλέπω, την συγκεκριμένη στιγμή που κατούρησε εμένα, δεν ξέρω τι συμβαίνει όταν κάνει την τιμή σε άλλους 
το έκανε από άγχος. Άγχος επειδή η συμφορουμίτισα στεκόταν μακριά του και τον κρατούσα εγώ, δεν μπορούσε να την πλησιάσει και βρισκόταν σε σύγχιση και αγωνία, και μην αφήνοντας την λεπτό από τα μάτια του σαν από αμηχανία σήκωσε το ποδάρι του και με κατούρησε. Δεν το πήρα ούτε μια στιγμή για κυριαρχία γιατί φαινόταν καθαρά η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο σκύλος.
το έκανε από άγχος. Άγχος επειδή η συμφορουμίτισα στεκόταν μακριά του και τον κρατούσα εγώ, δεν μπορούσε να την πλησιάσει και βρισκόταν σε σύγχιση και αγωνία, και μην αφήνοντας την λεπτό από τα μάτια του σαν από αμηχανία σήκωσε το ποδάρι του και με κατούρησε. Δεν το πήρα ούτε μια στιγμή για κυριαρχία γιατί φαινόταν καθαρά η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο σκύλος.
Kyveli νομίζω ότι στο παράδειγμά σου, ίσως θα ήταν χρήσιμες και οι μαρτυρίες/σκέψεις/συναισθήματα και των λοιπών κατουρημένων, για να βγει ένα πιο ασφαλές συμπέρασμα. Γιατί το συγκεκριμένο καθικάκη, εκτός από την δική σου περίπτωση, έχει κατουρήσει άλλους, δεμένος από την ιδιοκτήτριά του, έχει κατουρήσει και την ίδια, έχει κατουρήσει και λυτός και σε ώρα και κατάσταση, που δεν υπήρχε εμφανής πηγή άγχους
Εγώ μίλησα καθαρά για την δική μου περίπτωση και το διευκρίνησα!Kyveli νομίζω ότι στο παράδειγμά σου, ίσως θα ήταν χρήσιμες και οι μαρτυρίες/σκέψεις/συναισθήματα και των λοιπών κατουρημένων, για να βγει ένα πιο ασφαλές συμπέρασμα. Γιατί το συγκεκριμένο καθικάκη, εκτός από την δική σου περίπτωση, έχει κατουρήσει άλλους, δεμένος από την ιδιοκτήτριά του, έχει κατουρήσει και την ίδια, έχει κατουρήσει και λυτός και σε ώρα και κατάσταση, που δεν υπήρχε εμφανής πηγή άγχους
Είπα την συγκεκριμενη στιγμή που με κατούρησε
Βρε Freedom, έκανε μια διαπίστωση ο sea-mol την οποία συμμερίζομαι απολύτως, αλλά εσυ, χωρις να δώσεις καποια εξήγηση, αν θεωρεις ότι δεν ισχύει, εξακολουθείς το ίδιο τροπάρι!
Αν διαβάσει καποιος που δεν έχει δει την σωστή χρήση «πνίχτη» αυτά που γράφεις, ετσι όπως τα γράφεις, θα νομίσει ότι σε όποιο σκυλι χρησιμοποιήθηκε τετοιο εργαλείο, εγινε στα μπουντρούμια της Ιερας εξετασης ή της gestapo.
Και αν τύχει και αποτυχει η «θετική» μεθοδος στο σκυλί του και απελπισμένος πει, χωρίς να συμβουλευτεί κάποιον σοβαρό εκπαιδευτή, να δοκιμάσει την «κλασσική»΄ θα φέρνει σβούρες το σκυλί, δεμένο απ τον λαιμό με αλυσίδα...
Και ποιός σωστός ηγέτης απλώς ενδιαφέρεται να τσακίσει τον ακόλουθό του και όχι να πετύχει με τον πιό πρόσφορο και άνευ προβλημάτων τρόπο , αυτό που επιδιώκει;
Αν διαβάσει καποιος που δεν έχει δει την σωστή χρήση «πνίχτη» αυτά που γράφεις, ετσι όπως τα γράφεις, θα νομίσει ότι σε όποιο σκυλι χρησιμοποιήθηκε τετοιο εργαλείο, εγινε στα μπουντρούμια της Ιερας εξετασης ή της gestapo.
Και αν τύχει και αποτυχει η «θετική» μεθοδος στο σκυλί του και απελπισμένος πει, χωρίς να συμβουλευτεί κάποιον σοβαρό εκπαιδευτή, να δοκιμάσει την «κλασσική»΄ θα φέρνει σβούρες το σκυλί, δεμένο απ τον λαιμό με αλυσίδα...
πάντως δεν είναι όλοι οι κλασικοί εκπαιδευτές αυτό που περιγράφεις...
και ψάχνονται και αμφιβάλλουν και ενισχύουν και ανεβάζουν τα σκυλιά αλλα και τα διορθώνουν.
η δικια μου εμπειρία με τον τότε σκύλο μου που οδηγήθηκε σε ευθανασια το 99 ήταν ακριβώς ο εκπαιδευτής που περιγράφεις...
κάκιστη επιλογή για τα σημερινά δεδομένα!!!
ήταν μια σχολη που κράταγε ΜΕΣΑ τα σκυλιά και αναρωτιέμαι ειλικρινά τι μεθόδους χρησιμοποιούσε...
πράγμα το οποιο τουλάχιστον μεταξύ μας μέσα στο forum είναι απαγορευτικό
και γνωρίζουμε και λογικό είναι ότι
η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται κατευθείαν σε αληθινούς χρόνους με εμάς παρόντες ως μαθητές και όχι σαν παρατηρητές!
και ψάχνονται και αμφιβάλλουν και ενισχύουν και ανεβάζουν τα σκυλιά αλλα και τα διορθώνουν.
η δικια μου εμπειρία με τον τότε σκύλο μου που οδηγήθηκε σε ευθανασια το 99 ήταν ακριβώς ο εκπαιδευτής που περιγράφεις...
κάκιστη επιλογή για τα σημερινά δεδομένα!!!
ήταν μια σχολη που κράταγε ΜΕΣΑ τα σκυλιά και αναρωτιέμαι ειλικρινά τι μεθόδους χρησιμοποιούσε...
πράγμα το οποιο τουλάχιστον μεταξύ μας μέσα στο forum είναι απαγορευτικό
και γνωρίζουμε και λογικό είναι ότι
η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται κατευθείαν σε αληθινούς χρόνους με εμάς παρόντες ως μαθητές και όχι σαν παρατηρητές!
Εξακολουθώ να θεωρώ πως το θέμα δεν αφορά τρόπους εκπαίδευσης, αλλά την ερμηνεία που δίνουμε στις συμπεριφορές των σκύλων μας.
Η εκπαίδευση είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μάθουμε τον σκύλο μας να ζει μαζί μας. Τι επιτρέπεται και τί όχι. Είναι ο τρόπος που θέτουμε τους κανόνες για μια ομαλή συμβίωση και των 2 μας. Επιπρόσθετα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μάθουμε έναν σκύλο να εκτελεί τα οποια καθήκοντα θα του αναθέσουμε.
Το πως εμείς ερμηνεύουμε τις συμπεριφορές τους είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με το πόσο θέλουμε να εμβαθύνουμε και να κατανοήσουμε την ψυχολογία των σκύλων και το πως βλέπουν εμάς τους ανθρώπους.
Η ερμηνεία ή αλλιώς το διάβασμα του σκύλου (μιας και δεν μιλάει τη γλώσσα μας), είναι αυτό που - όπως είχε γράψει το μέλος liajoe - " ξεχωρίζει τον καλό εκπαιδευτή από τον εξαιρετικό " σε ένα εξαιρετικό άρθρο που είχε γράψει http://www.dogforum.gr/v3/άρθρα-45/η.ψυχολογία.στην.εκπαίδευση.του.σκύλου-4170/ έναν από τους θησαυρούς σε αυτό εδώ το φόρουμ.
Την ανάγνωση - ερμηνεία των συμπεριφορών θα έπρεπε να τις χωρίσουμε σε 2 πεδία
• ανάμεσα σε σκύλους
• ανάμεσα σε σκύλο και άνθρωπο
Με το να εξισώνουμε αυτά τα 2, είναι σαν θεωρούμε δεδομένο πως ο σκύλος μας βλέπει σαν ΣΚΥΛΟ, σαν όμοιό του δηλαδή.
Τίθεται τέτοιο θέμα;
Και αν ναι από που προκύπτει;
Κι εδώ θα με συγχωρέσει ο φίλος μου ο Γιάννης αλλά θα ήθελα να παραθέσω ξανά την μελέτη του 2012 των ΜcGreevya, Starlinga, Bransonb, Cobbc και Calnone με τίτλο
"An overview of the dog–human dyad and ethograms within it"
An overview of the dog–human dyad and ethograms within it - ResearchGate
Στο τέλος αναφέρει:
Η εκπαίδευση είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μάθουμε τον σκύλο μας να ζει μαζί μας. Τι επιτρέπεται και τί όχι. Είναι ο τρόπος που θέτουμε τους κανόνες για μια ομαλή συμβίωση και των 2 μας. Επιπρόσθετα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μάθουμε έναν σκύλο να εκτελεί τα οποια καθήκοντα θα του αναθέσουμε.
Το πως εμείς ερμηνεύουμε τις συμπεριφορές τους είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και κατά τη γνώμη μου έχει να κάνει με το πόσο θέλουμε να εμβαθύνουμε και να κατανοήσουμε την ψυχολογία των σκύλων και το πως βλέπουν εμάς τους ανθρώπους.
Η ερμηνεία ή αλλιώς το διάβασμα του σκύλου (μιας και δεν μιλάει τη γλώσσα μας), είναι αυτό που - όπως είχε γράψει το μέλος liajoe - " ξεχωρίζει τον καλό εκπαιδευτή από τον εξαιρετικό " σε ένα εξαιρετικό άρθρο που είχε γράψει http://www.dogforum.gr/v3/άρθρα-45/η.ψυχολογία.στην.εκπαίδευση.του.σκύλου-4170/ έναν από τους θησαυρούς σε αυτό εδώ το φόρουμ.
Την ανάγνωση - ερμηνεία των συμπεριφορών θα έπρεπε να τις χωρίσουμε σε 2 πεδία
• ανάμεσα σε σκύλους
• ανάμεσα σε σκύλο και άνθρωπο
Με το να εξισώνουμε αυτά τα 2, είναι σαν θεωρούμε δεδομένο πως ο σκύλος μας βλέπει σαν ΣΚΥΛΟ, σαν όμοιό του δηλαδή.
Τίθεται τέτοιο θέμα;
Και αν ναι από που προκύπτει;
Κι εδώ θα με συγχωρέσει ο φίλος μου ο Γιάννης
αλλά θα ήθελα να παραθέσω ξανά την μελέτη του 2012 των ΜcGreevya, Starlinga, Bransonb, Cobbc και Calnone με τίτλο "An overview of the dog–human dyad and ethograms within it"
An overview of the dog–human dyad and ethograms within it - ResearchGate
Στο τέλος αναφέρει:
Εχει ενδιαφέρον γιατί αν μη τι άλλο είναι πράγματα που διαρκώς ανακαλύπτουμε και είναι κρίμα να πληγώνουμε τη σχέση μας με τα σκυλιά μας, θεωρώντας τα δεδομένα.
σε αυτό το video που ανέβασε σε θέμα ο dj λέει στο 45 περίπου ότι
http://www.dogforum.gr/v3/%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE.%CE%BA%CF%85%CE%BD%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7-38/men.created.dogs-27545/
" because the pyrenees pups are raised with the goats at such an early age hormones influence the dogs to see the goats as their herd"
επειδή τα κουτάβια πυρηναίων ανατρέφονται μαζί με τις κατσίκες από τόσο νεαρή ηλικία, ορμόνες επηρεάζουν τα σκυλιά να δούνε τις κατσίκες ως την αγέλη τους
δεν ξέρω που έχει βασιστεί αυτό το συμπέρασμα αλλα είναι ένα ενδιφέρον παράδειγμα το οποιο ίσως να εκδηλώνουν κάποιες φυλές
Δεν ξέρω αν έχουμε ομοιότητες με τις κατσίκες - σαν ανθρώπινο είδος - ώστε με βάση αυτό να βγάλουμε το συμπέρασμα πως αφού τα σκυλιά αναγνωρίζουν τις κατσίκες σαν μέλη της αγέλης τους, αναγνωρίζουν έτσι κι εμάς τους ανθρώπους.
Μιας και μίλησε για ορμόνες, να θυμίσω την oxytocin. Dog Science | Through a Dog's Eyes | PBS
Επίσης, δεν ξέρω αν ενδιαφέρει μια άλλη μελέτη που εξετάζει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη σχετικά με το παιχνίδι ανάμεσα σε 2 σκύλους και ανάμεσα σε σκύλο - άνθρωπο. Πολλοί λοιπόν, υποστηρίζουν πως αν αφήσουμε να μας νικήσει ένας σκύλος στο παιχνίδι είναι κάτι που μπορεί να μεταφραστεί σε αδυναμία δική μας και "ιεραρχικό υποβιβασμό μας" στα μάτια του σκύλου μας.
http://elmu.umm.ac.id/file.php/1/ju...ehaviour%20Science/Vol66.Issue3.2000/1590.pdf
Μιας και μίλησε για ορμόνες, να θυμίσω την oxytocin. Dog Science | Through a Dog's Eyes | PBS
Επίσης, δεν ξέρω αν ενδιαφέρει μια άλλη μελέτη
που εξετάζει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη σχετικά με το παιχνίδι ανάμεσα σε 2 σκύλους και ανάμεσα σε σκύλο - άνθρωπο. Πολλοί λοιπόν, υποστηρίζουν πως αν αφήσουμε να μας νικήσει ένας σκύλος στο παιχνίδι είναι κάτι που μπορεί να μεταφραστεί σε αδυναμία δική μας και "ιεραρχικό υποβιβασμό μας" στα μάτια του σκύλου μας. http://elmu.umm.ac.id/file.php/1/ju...ehaviour%20Science/Vol66.Issue3.2000/1590.pdf
Συνεπώς αν στο παιχνίδι ή την διεκδίκηση του παιχνιδιού οι σκύλοι ΔΕΝ μας βλέπουν σαν σκύλους, γιατί πρέπει να μας βλέπουν σε όλα τα υπόλοιπα;
