Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι υπάρχουν πολλοί παράμετροι που δεν λαμβάνουμε υπόψην μας. Δεν είμαστε ούτε καν κοντά στο να κατανόησουμε τα ζώα αυτά. Όχι γιατί είναι πολύπλοκα σε τέτοιο βαθμό αλλά γιατί η έρευνα είναι περιορισμένη.
Συμφωνώ.
Αυτή τη στιγμή όμως η έρευνα, η μελέτη δηλαδή των σκύλων σε ελεύθερες αγέλες και η συμπεριφορά τους, εξάγει κάποια συμπεράσματα, τα οποία τις περισσότερες φορές όχι μόνο αναιρούν αλλά είναι εντελώς αντίθετα από αυτά που θεωρούσαμε μέχρι τώρα δεδομένα.
Και εδώ αρχίζει το μπερδεγούει που λέει και η κόρη μου.
Αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα, προέρχονταν από παρατηρήσεις ενός άλλου ζώου συγγενικό του σκύλου, του λύκου και μάλιστα λύκου σε αιχμαλωσία.
Ο πλέον ειδικός στους λύκους Dr David Mech, βασιζόμενος στις παρατηρήσεις του έγραψε ένα βιβλίο όπου περιέγραφε τον ρόλο του αρχηγού της αγέλης, ανέφερε πως έπαιρνε την αρχηγία με την βία, αναφερόταν σε ένστικτα κυριαρχίας και πως τα υπόλοιπα μέλη της αγέλης τον ανταγωνίζονταν για να του πάρουν την πολυπόθητη αρχηγεία. Ο Mech συνέχισε τη μελέτη ενός άλλου σπουδαίου μελετητή των λύκων, τον Σένκελ. Ο Σένκελ με τη σειρά του ήταν αυτός ο οποίος είχε αμφισβητήσει τις θεωρίες του Λόρεντζ και ισχυριζόταν πως ήταν αυθαίρετες και μυθοπλασίες.
Πριν μερικά χρόνια, βγήκε ο ίδιος και είπε:
"Οι συμπεριφορές που ερμήνευσα τότε ως κυριαρχικές, ύστερα από τριάντα πέντε χρόνια μελέτης, αποδείχτηκε ότι έχουν άλλη ερμηνεία. Η αγέλη στην ουσία είναι μια οικογένεια που τα μέλη της έχουν διαφορετικούς ρόλους, για πρακτικούς λόγους. Όπως μια μητέρα και ένας πατέρας θα φροντίσουν τα παιδιά τους, έτσι και στους λύκους το ζευγάρι που γεννά μικρά, στην συνέχεια τα προστατεύει και τα μεγαλώνει, δημιουργώντας μια αγέλη. Δεν υπάρχει μεταξύ τους πάλη για τους ρόλους και φυσικά δεν αναδεικνύεται κάποιος λύκος αρχηγός της αγέλης, μέσω πάλης. Η αγέλη είναι μια οικογένεια και λειτουργεί όπως οι οικογένειες. Στη φύση, οι αγέλες των λύκων είναι πραγματικές οικογένειες λύκων: Πατέρας - Μητέρα - Παιδιά - Εγγόνια "
Όλα αυτά αφορούν τους λύκους.
Το γιατί έγινε παραλληλισμός σκύλου - λύκου και εξισώσαμε τις συμπεριφορές τους, είναι κάτι που σηκώνει πολλή κουβέντα.
Σε κάθε περίπτωση όμως, όταν μια θεωρία αναιρείται από τον ίδιο τον εμπνευστή της, έχει τη σημασία του.
Αυτό ήταν κατά την άποψή μου και το έναυσμα για περαιτέρω μελέτη των σκύλων και της συμπεριφοράς τους.
Εδώ λοιπόν γίνεται το εξής περίεργο:
Παρά τη παραδοχή του λάθους από τον ίδιο τον Mech, παρά τις συνεχόμενες νέες και αποκαλυπτικές μελέτες με αντικείμενο αυτή τη φορά ΣΚΥΛΟΥΣ και όχι λύκους και παρά τις μελέτες για την ψυχολογία του σκύλου και τις αλληλεπιδράσεις με τους ομοίους του αλλά και με το περιβάλλον του, εξακολουθούμε να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και να υποστηρίζουμε με πάθος, αντιλήψεις του παρελθόντος.
Εδώ κολλάει το ΓΙΑΤΙ
