Επιθετικός σκύλος

[ilektra_ilie]

Aν αυτά σου τα πε έτσι εκπαιδευτής εγώ θα πήγαινα κατευθείαν σε άλλο και θα διέγραφα από το μυαλό μου ότι μου είπε αυτός. Αν δεν τα πε κι ακριβώς έτσι, και πάλι δεν θα εμπιστευόμουν την κρίση ενός μόνο ατόμου ότι έχω πετύχει το τζακποτ με την τόσο ακραία κατάσταση και πάλι θα ζητούσα και άλλη γνώμη. Δεν ξέρω αν έχεις τη δυνατότητα βέβαια.

Το οτι μπορει να μην της/σου/μας αρεσουν αυτα που της ειπε ο εκπαιδευτης δεν σημαινει οτι ειναι λαθος ετσι? Προσωπικα δεν εχεις δει απο κοντα τον σκυλο και δεν κυνδινευει η δικη σου ζωη. Ο Μαρλευ ειναι επιθετικος στα μελη της οικογενειας. Πραγματικα ειναι τυχεροι που δεν τους "εχει φαει". Ειναι επικυνδινος σκυλος δυστιχως. Δεν θα ηθελες να τον συναντησεις με τον Αρη σου στον δρομο. Ξερεις ποσο δυσκολο ειναι για την Δαφνη ολο αυτο? Και χωρις την βοηθεια της οικογενειας της. Η αδερφη της ηθελε τον συγκεκριμενο σκυλο απο την συγκεκριμενη γεννα αλλα τωρα αρνειται να παρει την ευθυνη. Ηταν λαθος απο ολες τις αποψεις αυτος ο σκυλος. Ο εκπαιδευτης δεν ειναι για να γλυφει αυτια. Αν κινδυνευει η ζωη της πρεπει να το ξερει. Και τα ιδια της ειχε πει και ο προηγουμενος εκπαιδευτης που πηγαινε 2 στα 2 λοιπον. Νομιζω κατι ξερουν παρα πανω.
Το θεμα ειναι οτι ο,τι και να γινει τωρα ουτε ο Μαρλευ θα εχει ωραια ζωη και φυσικα ουτε η Δαφνη. Δεν θα μπορει να βγαινει βολτες το σκυλι σχεδον καθολου, θα ειναι κλεισμενο μεσα χωρις καν να ξερει γιατι. Και πιστεψε με αυτο δεν θα ειναι καλυτερο απο ευθανασια. Φαντασου να σε κλεινανε σε ενα δωματιο για τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου και να σε βγαζανε εξω για 5 λεπτα καθε μερα τι θα προτιμουσες?? και τουλαχιστον εσυ θα ηξερες το γιατι.
Μιλα και με αλλους εκπαιδευτες Δαφνη απλα οι πιο πολλοι αυτα θα σου πουνε οταν δουνε τον σκυλο γιατι δεν μπορουν να αφησουν εσενα να κινδυνεψεις.

 

[l.Kyveli]

Δάφνη έχεις στοιχεία για τον χαρακτήρα των γονιών του; Τους έχεις γνωρίσει; Ξέρεις καθόλου τα αδελλφια του αν έχουν παρόμοια προβλήματα συμπεριφοράς;
Αν μου επιτρέπεις να ρωτήςω ο Θέο στα είπε αυτά; Εκεί εκπαίδευσα τον σκύλο μου κι επειδή μιλούσαμε πολύ για διάφορες εμπειρίες που έχει, έχει αναλάβει δύσκολα σκυλιά στο παρελθόν. Θεωρούσα ότι έχω δύσκολο σκύλο αλλά δεν έχει επιτεθεί ποτέ σε κανέναν από εμάς. Και οι πολύωρες βόλτες βελτιώνουν σημαντικά το νευρικό του ταμπεραμέντο.
Αν ο σκύλος δεν έχει εκτόνωση δεν βλέπω πως θα γίνει καλύτερος. Καταλαβαίνω την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεσαι. Δεν έχω να σου πω πολλά παρά μόνο αν μπορείς βρες έναν άνθρωπο που θα τον θέλει, θα έχει μεγάλη εμπειρία από σκύλους και θα τον αναλάβει εξ ολοκλήρου χωρίς άλλοι συγγενείς να κάνουν τα δικά τους. Εγώ θα τον έδινα σε τέτοια περίπτωση ανθρώπου. Ο σκύλος αυτός από όσα διάβασα έχει θέματα ασυμβίβαστα με εσάς, είστε δηλαδή η λάθος οικογένεια για αυτόν, χωρίς να εννοώ ότι φταίτε.

 

[l.Kyveli]

Το θεμα ειναι οτι ο,τι και να γινει τωρα ουτε ο Μαρλευ θα εχει ωραια ζωη και φυσικα ουτε η Δαφνη. Δεν θα μπορει να βγαινει βολτες το σκυλι σχεδον καθολου, θα ειναι κλεισμενο μεσα χωρις καν να ξερει γιατι. Και πιστεψε με αυτο δεν θα ειναι καλυτερο απο ευθανασια. Φαντασου να σε κλεινανε σε ενα δωματιο για τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου και να σε βγαζανε εξω για 5 λεπτα καθε μερα τι θα προτιμουσες?? και τουλαχιστον εσυ θα ηξερες το γιατι.
Μιλα και με αλλους εκπαιδευτες Δαφνη απλα οι πιο πολλοι αυτα θα σου πουνε οταν δουνε τον σκυλο γιατι δεν μπορουν να αφησουν εσενα να κινδυνεψεις.

Ηλέκτρα και τον Τζιμάκο δεν θέλεις να τον συναντήσεις σε βόλτα με τον σκύλο σου γιατί θα τρομάξεις, παθαίνει υστερία όταν είναι σε λουρί με άλλους σκύλους αλλά αν τον ζούσες δεν θα πρότεινες ευθανασία. Και μόνη σου είπες ότι έγιναν πολλά λάθη στην ανατροφή του. Κι επειδή πιστεύω πάρα πολύ ότι δεν είναι όλοι οι σκύλοι για όλους τους ανθρώπους αν δενείχαν γίνει αυτά τα λάθη ίσως ο σκύλος με το ίδιο dna να ήταν πολύ διαφορετικός.
Η Δάφνη μας είπε ότι για ένα μεγάλο διάστημα ο σκύλος είχε βελτιωθεί πολύ. Η ευθανασία είναι κάτι πολύ δραστικό και αμετάκλητο. Το ίδιο και να βλάψει ο σκύλος κάποιον άνθρωπο. Για αυτό προτείνω την επανατοποθέτηση του σκύλου σε άλλο ιδιοκτήτη, αν φυσικά βρεθεί.

 

[Δάφνη]

Το να δωθεί ο Μάρλεϋ είναι μία λύση πού ούτε θα την άκουγα στο παρελθόν (τον λατρεύω και τον ήθελα να τον έχω...), αλλά αν τώρα ήξερα ότι κάποιος μπορεί να τον χειριστεί και να τον αγαπήσει (όχι να τα παρατήσει με την πρώτη δυσκολία) θα τον έδινα, για να είναι και αυτός χαρούμενος. Ο εκπαιδευτής όμως μας είπε ότι δεν μπορεί να δωθεί σε τρίτο, εφ'όσον δεν τα πάει καθόλου καλά με ξένους. Επίσης, δεν ξέρω πώς θα βρω κάποιον που θα θέλει ένα τέτοιο σκυλί και θα κάνει τόση δουλειά για να το έχει και θα του τον εμπιστευτώ...

 

[l.Kyveli]

Πολύ δύσκολο συμφωνώ μαζί σου. Να βρεθεί δηλαδή αυτός ο ιδανικός γνώστης συμπεριφορών που θα ξέρει και τον σκύλο. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω παρά μόνο να σου προτείνω να τον πάμε μαζί και για άλλη γνώμη με αυτοκίνητο, έχω και κρέιτ για τους δικούς μου κόπρους να τον βάλουμε.

 

[Δάφνη]

Σίγουρα απ'ότι καταλαβαίνω, θα πρέπει να πάρεις πολύ δραστικά μέτρα. Οπότε, αυτό που πρέπει πρώτα να αποφασίσεις, είναι...αν θέλεις. Ο Μάρλευ πιθανότατα, έχει γεννηθεί έτσι. Το 'χει στο dna του, πες χαιρετίσματα στην φίλη που τον δημιούργησε και τον ξεφορτώθηκε και 40 ημερών. Καταλαβαίνεις λοιπόν τώρα, γιατί δεν μας έχει μείνει άλλο σάλιο για βρίσιμο; Για ρώτα την φίλη να σου πει...οι γονείς του πως ήταν συμπεριφορικά; Οι παππούδες του; Οι προπαππούδες του; Πόσο σημαντικό ήταν για την φίλη, να γίνει αυτό το κωλοζευγάρωμα που έχει φέρει σήμερα εσένα σ'αυτή την δεινή θέση και ίσως και τον φουκαρά τον Μάρλευ, με ένα δυσοίωνο μέλλον; Δώστης τον για καμμιά εβδομάδα, να τον πάρει στο σπίτι της. Να ζήσει μαζί του και να τον κουμαντάρει. Η...να συνεισφέρει στα έξοδα που καλείσαι τώρα εσύ να καλύψεις, για να λύσεις το πρόβλημά σου... Αλλά...κακά τα ψέμματα...έχεις μερίδιο ευθύνης...

Έχω σκεφτεί πάρα πολύ κατα πόσο και σε τι βαθμό έχει μερίδιο ευθύνης η κοπέλα. Δεν ήξερε, αλλά φταίει που δεν ήξερε, αλλά δεν ξέρει ότι φταίει που δεν ήξερε, αλλά φταίει που δεν ήξερε ότι φταίει που δεν ήξερε και πάει λέγοντας. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για μένα και δεν αποποιούμαι των ευθυνών μου, το αντίθετο μάλιστα. Να σκεφτείς, ο εκπαιδευτής προχθές μου είπε ότι ακόμα και το ότι τον πήραμε τόσο μικρό έχει να κάνει με την όλη κατάσταση...

 

[l.Kyveli]

Πολύ σωστά σου είπε για το πόσο νωρίς τον έδωσε . Από τα αδέλφια τους και την μάνα τους μαθαίνουν όρια. Τα πρώτα σημαντικά μαθήματα της ζωής τους,

 

[mareco]

Έχω σκεφτεί πάρα πολύ κατα πόσο και σε τι βαθμό έχει μερίδιο ευθύνης η κοπέλα. Δεν ήξερε, αλλά φταίει που δεν ήξερε, αλλά δεν ξέρει ότι φταίει που δεν ήξερε, αλλά φταίει που δεν ήξερε ότι φταίει που δεν ήξερε και πάει λέγοντας. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για μένα και δεν αποποιούμαι των ευθυνών μου, το αντίθετο μάλιστα. Να σκεφτείς, ο εκπαιδευτής προχθές μου είπε ότι ακόμα και το ότι τον πήραμε τόσο μικρό έχει να κάνει με την όλη κατάσταση...

To ξέρουμε Δάφνη. Εχουμε φτύσει αίμα εδώ μέσα να το λέμε. Αλλά επειδή δεν πέφτουν συνήθως, σε τόσο δύσκολη περίπτωση σκύλου, δεν το καταλαβαίνουν. Πρέπει η κοπέλλα ομως να ενημερωθεί για το τι τραβάς και για το τι θα απογίνει ίσως ο σκύλος. Πρέπει να καταλάβει την ευθύνη και τις συνέπειες της πράξης της. Και ελπίζω να μην είναι έτσι και τα άλλα κουτάβια. Ελπίζω να μην έχει ξαναγεννήσει η σκύλα της.

 

[Δάφνη]

Η ζωή μαζί του, θα είναι αναμφισβήτητα δύσκολη. Πρέπει να αποφασίσεις τώρα, αν μπορείς να το παλέψεις. Και οικονομικά και ψυχικά. Γιατί δεν φτάνει να το θέλεις. Σκέψου χωρίς πανικό, μήπως θα ήταν πιο σώφρον, να προσπαθήσεις να τον δώσεις κάπου. Αν και...η αλήθεια είναι, πως δύσκολα θα βάλει κάποιος στην ζωή του έναν τόσο δύσκολο κοπριτάκο. Για ποιόν λόγο να βάλει τέτοιο μπελά στο κεφάλι του; Αν δεν μπορεί όλη η οικογένεια, να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις του εκπαιδευτή [κάτι που είναι ζωτικής σημασίας για τον χαρακτήρα του] χωρίς απολύτως καμμία παρέκκλιση, θα πρέπει να πάρεις πάνω σου όλη την ευθύνη του. Δεν είναι τόσο δύσκολο, ίσως όσο νομίζεις. Οπωσδήποτε θα πρέπει να μάθει να ζει σε crate ή "κλειδωμένος" στο δωμάτιό σου πχ, όσο εσύ λείπεις και το κλειδί να το έχεις εσύ μαζί σου. Να μην μπλέκεται κανείς στην δουλειά σου, να μην κινδυνεύει κανείς και να έχεις κάπως το κεφάλι σου ήσυχο, όσο εσύ λείπεις. Αν μπορείς να το εξασφαλίσεις αυτό, είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά.

Οι δυσκολίες δυστυχώς είναι πάρα πολλές και φοβάμαι ότι είναι περισσότερες από ότι μπορώ να σκεφτώ. Όμως είναι ασύγκριτα δυνατό μέσα μου το αίσθημα του να παλέψω, να προσπαθήσω, να δυσκολευτώ ώστε να τον κρατήσω.

Αυτό που περιγράφεις, με το crate, με το κλειδωμένο δωμάτιο, μπορεί να λειτουργήσουν σε περίπτωση που δεν συνεργάζονται οι δικοί μου, όμως μόνο σε καταστάσεις καθημερινότητας. Τι θα γίνει αν πρέπει οπωσδήποτε να λείψω από το σπίτι για κάποιο χρονικό διάστημα? Μιλάω για καταστάσεις ανωτέρας βίας που δεν έχω την επιλογή να αποφύγω, όχι για διακοπές και εκδρομές που -προφανώς- ξεχνάω. Αν οι δικοί μου, και κυρίως η αδερφή μου, δεν μάθουν να συνυπάρχουν με τον σκύλο και να μπορούν να βοηθήσουν στην καθημερινότητά του, τι θα γίνει σε αυτή την περίπτωση? Θα πετάνε ξηρά τροφή από την πόρτα? :neutral:

Πάρε βαθιά ανάσα και πάρε τις αποφάσεις σου, με ηρεμία. Συνήθως όλα φτιάχνονται ή βελτιώνονται πάρα πολύ. Αν ακούς το αντίθετο, μήπως είναι γιατί δεν αποπνέεις εσύ τόση σιγουριά, στον συνομιλητή σου εκπαιδευτή; Γιατί αν ο εκπαιδευτής εισπράττει αμφιβολία και φόβο από εσένα, δεν μπορεί να ρισκάρει να σου πει κάτι διαφορετικό.

Είναι αλήθεια ότι ο εκπαιδευτής εισέπραξε και φόβο και ανασφάλεια από εμένα δυστυχώς. Είμαι τρομερά πελαγωμένη, τρομερά στεναχωρημένη, σχεδόν σε απόγνωση. Στα σίγουρα φάνηκε κάποιο ποσοστό από αυτά.

Το μεγάλο θετικό που μου δίνει ελπίδα να μην απελπιστώ είναι πως μας ξεκαθάρισε ότι μετά από κάποια μαθήματα θα διακρίνει ακριβώς τον βαθμό του προβλήματος. Δηλαδή, μπορεί να μας πει ότι η σοβαρότητα του προβλήματος ισχύει στο διπλάσιο από αυτό που μας είχε πει στην αξιολόγηση, αλλά μπορεί (και εκεί εναποθέτω τις ελπίδες μου...) να μην είναι τα πράγματα τόσο σοβαρά...

 

[Δάφνη]

Το οτι μπορει να μην της/σου/μας αρεσουν αυτα που της ειπε ο εκπαιδευτης δεν σημαινει οτι ειναι λαθος ετσι? Προσωπικα δεν εχεις δει απο κοντα τον σκυλο και δεν κυνδινευει η δικη σου ζωη. Ο Μαρλευ ειναι επιθετικος στα μελη της οικογενειας. Πραγματικα ειναι τυχεροι που δεν τους "εχει φαει". Ειναι επικυνδινος σκυλος δυστιχως. 1.Δεν θα ηθελες να τον συναντησεις με τον Αρη σου στον δρομο. Ξερεις ποσο δυσκολο ειναι για την Δαφνη ολο αυτο? Και χωρις την βοηθεια της οικογενειας της. Η αδερφη της ηθελε τον συγκεκριμενο σκυλο απο την συγκεκριμενη γεννα αλλα τωρα αρνειται να παρει την ευθυνη. Ηταν λαθος απο ολες τις αποψεις αυτος ο σκυλος. Ο εκπαιδευτης δεν ειναι για να γλυφει αυτια. Αν κινδυνευει η ζωη της πρεπει να το ξερει. Και τα ιδια της ειχε πει και ο προηγουμενος εκπαιδευτης που πηγαινε 2 στα 2 λοιπον. Νομιζω κατι ξερουν παρα πανω.
2.Το θεμα ειναι οτι ο,τι και να γινει τωρα ουτε ο Μαρλευ θα εχει ωραια ζωη και φυσικα ουτε η Δαφνη. Δεν θα μπορει να βγαινει βολτες το σκυλι σχεδον καθολου, θα ειναι κλεισμενο μεσα χωρις καν να ξερει γιατι. Και πιστεψε με αυτο δεν θα ειναι καλυτερο απο ευθανασια. Φαντασου να σε κλεινανε σε ενα δωματιο για τα υπολοιπα χρονια της ζωης σου και να σε βγαζανε εξω για 5 λεπτα καθε μερα τι θα προτιμουσες?? και τουλαχιστον εσυ θα ηξερες το γιατι.
Μιλα και με αλλους εκπαιδευτες Δαφνη απλα οι πιο πολλοι αυτα θα σου πουνε οταν δουνε τον σκυλο γιατι δεν μπορουν να αφησουν εσενα να κινδυνεψεις.

1. Εδώ κάνεις ένα λάθος: ο Μάρλεϋ δεν έχει πειράξει κανέναν απολύτως στο δρόμο και δεν έχουμε πρόβλημα με δεσποζόμενα σκυλιά. Αλλάζουμε πεζοδρόμιο και τελειώνει η υπόθεση.

2. Δεν νομίζω ότι αυτό ισχύει. Τώρα είναι που ο Μάρλεϋ δεν έχει ωραία ζωή: φοβόμαστε να τον βγάλουμε βόλτα (όχι ότι έχει συμβεί κάτι, απλώς εγώ φοβάμαι), φοβόμαστε να παίξουμε μαζί του (μήπως γίνει κυριαρχικός με το παιχνίδι), δεν τον χαϊδεύει η αδερφή μου κλπ... Αν γίνει η εκπαίδευση και γίνει σωστά γιατί να μην έχει ωραία ζωή? ΟΚ, δεν θα παίζει με σκυλάκια, παιδάκια και αγνώστους, αλλά θα έχει μια ωραιότατη σχέση μαζί μου. Το κατά πόσο η ζωή η δικιά μου θα δυσκολέψει είναι κάτι άλλο...

 

[mareco]

Τι θα γίνει αν πρέπει οπωσδήποτε να λείψω από το σπίτι για κάποιο χρονικό διάστημα? Μιλάω για καταστάσεις ανωτέρας βίας που δεν έχω την επιλογή να αποφύγω,...

Αντιμετώπισε ένα-ένα τα προβλήματά σου. Μην τα σκέφτεσαι όλα μαζί. Για όλα υπάρχουν λύσεις. Η δική σου στάση όμως σε ότι αφορά τον σκύλο και τους άλλους, είτε μέσα στο σπίτι σου, είτε έξω, πρέπει να είναι σταθερή, απόλυτη και ξεκάθαρη 100%.

Προσωπική μου εκτίμηση...είσαι υπεύθυνη γι'αυτό το ζώο. Χωρίς εσένα, η ζωή του δεν νομίζω ότι θα είναι ρόδινη. Οφείλεις, να κάνεις τα αδύνατα-δυνατά, να αλλάξεις τις σχέσεις σας. Νομίζω [και εύχομαι] στην πορεία να δεις, ότι δεν είναι ανέφικτο. Οσο η συμπεριφορά του βελτιώνεται [σε πολύ βάθος χρόνου, μην φανταστείς σε 5-10 μέρες] τόσο θα παίρνεις τα πάνω σου. Αξίζει η προσπάθεια.

 

[mareco]

ΟΚ, δεν θα παίζει με σκυλάκια, παιδάκια και αγνώστους, αλλά θα έχει μια ωραιότατη σχέση μαζί μου. Το κατά πόσο η ζωή η δικιά μου θα δυσκολέψει είναι κάτι άλλο...

Σε διαβεβαιώ, ότι είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό ιδιοκτητών, που ζουν με τέτοιους σκύλους. Και δεν είναι απαραίτητο, ότι έχει δυσκολέψει η δική τους ζωή. Θέμα απόφασης είναι.

 

[Δάφνη]

Δάφνη έχεις στοιχεία για τον χαρακτήρα των γονιών του; Τους έχεις γνωρίσει; Ξέρεις καθόλου τα αδελλφια του αν έχουν παρόμοια προβλήματα συμπεριφοράς;
Αν μου επιτρέπεις να ρωτήςω ο Θέο στα είπε αυτά; Εκεί εκπαίδευσα τον σκύλο μου κι επειδή μιλούσαμε πολύ για διάφορες εμπειρίες που έχει, έχει αναλάβει δύσκολα σκυλιά στο παρελθόν. Θεωρούσα ότι έχω δύσκολο σκύλο αλλά δεν έχει επιτεθεί ποτέ σε κανέναν από εμάς. Και οι πολύωρες βόλτες βελτιώνουν σημαντικά το νευρικό του ταμπεραμέντο.
Αν ο σκύλος δεν έχει εκτόνωση δεν βλέπω πως θα γίνει καλύτερος. Καταλαβαίνω την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεσαι. Δεν έχω να σου πω πολλά παρά μόνο αν μπορείς βρες έναν άνθρωπο που θα τον θέλει, θα έχει μεγάλη εμπειρία από σκύλους και θα τον αναλάβει εξ ολοκλήρου χωρίς άλλοι συγγενείς να κάνουν τα δικά τους. Εγώ θα τον έδινα σε τέτοια περίπτωση ανθρώπου. Ο σκύλος αυτός από όσα διάβασα έχει θέματα ασυμβίβαστα με εσάς, είστε δηλαδή η λάθος οικογένεια για αυτόν, χωρίς να εννοώ ότι φταίτε.

Δεν έχω, όχι. Δεν γνώριζα πόσο σημαντικό είναι αυτό. Απ'ότι έχω καταλάβει, ο πατέρας του ήταν κάπως δυσκολος χαρακτήρας. Την μητέρα του την έχω δει, είναι ένα τελείως μα τελείως ημίαιμο σκυλί, αν θυμάμαι καλά ούτε ο γιατρός ήξερε να τους πει στο περίπου τι ράτσες έχει μέσα της. Απο χαρακτήρας ήταν αρκετά ήρεμη.
Μόλις άρχισαν τα προβλήματα με κτητικότητες κλπ τηλεφώνησα στη φίλη μου και ρώτησα, έχουν κρατήσει ένα αρσενικό αδερφάκι του δικού μου, που πρέπει να ήταν ο δεύτερος ζωηρός στη σειρά. Μας είπε ότι κι αυτός ψιλογκρίνιαζε με κάποια παιχνίδια του ή με το φαγητό του, δεν θυμάμαι πολύ καλά. Δεν ήξερα και τι να ρωτήσω, βέβαια...

Ήμασταν σίγουρα η λάθος οικογένεια για να τον μεγαλώσει, αν όμως τα περισσότερα θέματα είναι λόγω DNA, δεν ξέρω πολλούς (άσχετους με σκυλιά όπως εμείς) που θα τον κρατούσαν μετά από την πρώτη δυσκολία. (Φυσικά, ο Μάρλεϋ έχει και άπειρα άλλα θέματα (με την τουαλέτα, με το γαύγισμα, με το μασούλημα, με την κτητικότητα και πάει λέγοντας) που συνδέονται όλα με τη συμπεριφορά, καθώς δεν τα διορθώσαμε...)

 

[l.Kyveli]

Συμφωνώ με την τελευταία παράγραφο σου. Κι εγώ δεν ξέρω πολλούς που θα τον κρατούσαν. Όπως επίσης έχω να σου πω ότι σε βρίσκω αποφασισμένη, και ξέρεις τι θέλεις. Μόνο καλό μπορεί να είναι αυτό. Συνέχισε με αυτοπεποίθηση και με αργά βήματα και ίσως τελικά τα προβλήματα του να είναι πιο εύκολο να αντιμετωπιστούν από ότι φαίνεται τώρα. Ας πάρουμε αυτή την περιπτωση, την καλή. Έχω την αίσθηση από τον συγκροτημένο τρόπο που γράφεις ότι έχεις τα φόντα να τα καταφέρετε.

 

[l.Kyveli]

(Φυσικά, ο Μάρλεϋ έχει και άπειρα άλλα θέματα (με την τουαλέτα, με το γαύγισμα, με το μασούλημα, με την κτητικότητα και πάει λέγοντας) που συνδέονται όλα με τη συμπεριφορά, καθώς δεν τα διορθώσαμε...)

Δάφνη διαβάζοντας προσεχτικότερα αυτή σου την παρένθεση ενισχύεται αυτό που κι εσύ αναφέρεις ότι ο,σκύλος δεν διορθώθηκε ποτέ σωστά, και δεν εννοώ με βία. Σκύλος ενήλικος που έχει ακόμα πρόβλημα με τουαλέτα και μασούλημα μεγάλωσε μόνος του σχεδόν χωρίς όρια. Αυτό είναι ενθαρρυντικό γιατί αν αλλάξεισμεσύ και οι δικοί σου έχει περιθώρια βελτίωσης και ο σκύλος.

 

[Δάφνη]

Δάφνη διαβάζοντας προσεχτικότερα αυτή σου την παρένθεση ενισχύεται αυτό που κι εσύ αναφέρεις ότι ο,σκύλος δεν διορθώθηκε ποτέ σωστά, και δεν εννοώ με βία. Σκύλος ενήλικος που έχει ακόμα πρόβλημα με τουαλέτα και μασούλημα μεγάλωσε μόνος του σχεδόν χωρίς όρια. Αυτό είναι ενθαρρυντικό γιατί αν αλλάξεισμεσύ και οι δικοί σου έχει περιθώρια βελτίωσης και ο σκύλος.

Τα εχω σκεφτεί κι εγώ αυτά. Βέβαια, είναι αλληλένδετα, έχει -πια- πρόβλημα με την τουαλέτα γιατί φοβάμαι να τον βγάλω έξω. Έχει προβλήματα με το μασούλημα (σπάνια πια γιατί είμαι συνέχεια πάνω από το κεφάλι του) γιατί φοβόμαστε να του πάρουμε αυτό που βούτηξε.

 

[Δάφνη]

Και πιστεψε με αυτο δεν θα ειναι καλυτερο απο ευθανασια.

Ηλέκτρα, θέλω να μου πεις την ειλικρινή σου άποψη επί αυτού: αντικειμενικά, θα μου πρότεινες να του κάνω ευθανασία?

Επειδή ξέρω πώς σκέφτεσαι για τα σκυλιά και επειδή (όπως θα έχουν καταλάβει όσοι βλέπουν τις απαντήσεις σου) ξέρεις από πρώτο χέρι πόση αδυναμία του έχω, πόση μα πόση προσπάθεια έχω κάνει αλλά και πόση χαρά μου έχει δώσει, πόσο καλός και χαδιάρης είναι όταν θέλει, πόση αδυναμία δείχνει ο ίδιος στους ανθρώπους, πόσο τον χαιρόμαστε όταν είναι ήρεμος...
Θυμάσαι τη γλύκα του, τα νάζια του και το πώς αποζητά τα χάδια, το χαμόγελό του όταν παίζει, πώς χώνεται κάτω από τα χέρια σου να τον χαϊδέψεις? Αυτά δεν έχουν εξαφανιστεί, δεν έχει γίνει ένας κακιασμένος αιμοβόρος λύκος, απλώς έχουν περιοριστεί σε συγκεκριμένα άτομα....
Είναι πολλοί που δεν ξέρουν τον σκύλο ή εμένα ή κανέναν από τους δύο και βρίσκουν εύκολη πολύ αυτή τη λύση: κάνε του ευθανασία και πάρε έναν άλλο πιο ήρεμο. Δεν είναι όμως παντελόνι που πάχυνα και δεν μου κάνει...

 

[mareco]

Τον έχεις στειρώσει;

 

[Δάφνη]

Τον έχεις στειρώσει;

Ναι, βέβαια, όταν ήταν 8 μηνών.

 

[l.Kyveli]

Βλέπω ένα φως όσο το σκέφτομαι, όχι δεν έγινα μέντιουμ ούτε έπαθα παράκρουση, αλλά καθώς η εκπαίδευση θα προχωράει και παίρνοντας ως προυπόθεση ότι όλα θα πηγαίνουν καλά με αυτήν, θα αποκτάς καλύτερο έλεγχο του σκύλου και αυτοπεποίθηση και θα είσαι στην θέση χωρίς φόβο να τον πηγαίνεις μεγάλες βόλτες. Αυτόματα με αυτό θα δεις και μεγάλη βελτίωση στον σκύλο.