Αφιερωμένο (κυρίως) στην καλή μου φίλη, τη Μαρία, που "φυλάει Θερμοπύλες", μαζί μου, αυτή την εποχή!!!
Εκτός απ' το ότι, χτες συνέβη κάτι που με διέκοψε "μαχαίρι" στη συζήτησή μας αυτή...
Σκέφτηκα πολύ αν θα "τσιμπήσω" στον διάλογο που είχαν οι φίλοι μου
mareco και
sea-mol...
Και το σκέφτηκα πολύ, μιάς και:
α) Θα ξεστράτιζε ενδεχομένως η συζήτηση, που εδώ αφορά αυστηρά την επιλογή μεταξύ Pitbull, Amstaff και Cane Corso (με την τελευταία της παραλλαγή, γύρω από το Pitbull)
β) Θα άρχιζε κουβέντα επάνω σε φυλές που έχουν 10 θετικά (για να τις έχεις) και 1000 αρνητικά (για να μην τις έχεις - σε αστικό, κοινωνικό περιβάλλον, εννοώ)...
Παρόλα αυτά, ο φίλος
sea-mol έχει την ιδιότητα να μπορεί να με κάνει να απαντάω στις περισσότερες "σπέκουλες" που κάνει... όπως την είχε παλιά ο φίλος μου ο
harryf3 (γειά σου, ρε Αρη, σε όποια παραλία και νάσαι αυτή τη στιγμή, να περνάς καλά! -
ξέρω ότι το διαβάζεις αυτό!)...
Απλά, θα προσπαθήσω όσο μπορώ, να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός, ώστε όσοι (νεώτεροι) φίλοι είναι κι αυτοί προσεκτικοί, να αποκομίσουν κάτι... και όσοι (νεώτεροι) φίλοι είναι λιγάκι "κάγκουρες" να
ΜΗΝ ενθουσιαστούν, γιατί θα απογοητευτούν από το αποτέλεσμα (του πιθανού ενθουσιασμού τους), τους διαβεβαιώνω...
Εγώ, θα το βγάλω από την κατηγορία "μύθος", όταν το δω με τα μάτια μου ή όταν μου το πει ο φίλος μου johnk ότι το είδε με τα μάτια του, είτε με τον δικό του σκύλο, είτε με σκύλο άλλου...
Πολύ σωστά τοποθετείσαι, Μαρία...
Αυτά, όντως, παραμένουν μύθοι που κουβεντιάζονται στα καφενεία των χωριών... στις συναντήσεις των "εραστών" διαφόρων φυλών... και αυτά, λανθασμένα ή σωστά, "χτίζουν" και το πορτραίτο διαφόρων φυλών, ή κάποιων μοναδικών σκύλων (καθαρόαιμων, ή - ακόμα περισσότερο μετράει ο θρύλος - ημίαιμων)...
Υπενθυμίζω στο φίλο sea-mol τον Κόκκινο του Φλέγγα, για να τον φτιάξω!!!
Και πολύ σωστά λες ότι το "πράγμα που σαλεύει" είναι τελείως διαφορετικό από τον αστικό μύθο...
Ομως, υπάρχουν πραγματικά περιστάτικά που έχουν γραφτεί στις εφημερίδες, στην τηλεόραση, στις διαδικτυακές κοινότητες... έστω, κατ΄εξαίρεση...
Γιατί ο "ήρωας" τι είναι?
Εστω και μιλώντας για ανθρώπους...
Για να μιλήσω (κατ' εξαίρεση κι εγώ - μιάς και συνήθως χρησιμοποιώ τη "ζεστή καρδιά") με ψυχρή λογική:
Ήρωας είναι εκείνος που θα φοβηθεί και, θάλεγα, "θα χεστεί επάνω του" κι αυτός... ΕΝΑ-ΔΥΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ
μετά από όλους τους υπόλοιπους που βρίσκονταν εκεί για να αποτελέσουν μάρτυρες του γεγονότος... και, μεταξύ μας, οι υπόλοιποι (για τα 2 δευτερόλεπτα αυτά) δεν θα είναι σε θέση να μιλήσουν με ιδιαίτερη ακρίβεια - θα έχουν τυφλωθεί από το φόβο... και από το θαυμασμό και τη συγκίνηση...
Αν το καλοσκεφτείς, λοιπόν, στη στιγμή του φρικτού φόβου, ακόμα και για ν' αργήσεις να φοβηθείς αυτά τα 2 δευτερόλεπτα, "πρέπει να τόχει η κούτρα σου, να κατεβάζει ψείρες"!
Πρέπει, δηλαδή, νάσαι και λίγο "τρελλός" (βλέπε: υψηλό ταμπεραμέντο)...
πρέπει νάχεις "γερά νεύρα", άνω του μετρίου (βλέπε: ισορροπημένος χαρακτήρας)...
πρέπει νάσαι και λιγάκι "κοινωνικός αναρριχητής" (βλέπε: κυριαρχικός και όχι υποτακτικός)...
πρέπει νάχεις "έφεση" προς την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου γεγονότος (βλέπε: ισχυρό αμυντικό ένστικτο, μεγάλη καχυποψία... βλέπε, δηλαδή, γονίδια συνεχών γεννεών, που καταλήγουν στη φυλή - φύλαξης)...
πρέπει (δεν αρνούμαι καθόλου) νάχεις "εκπαίδευση", για να μπορέσει να είναι ξεκάθαρο και να καταλάβεις ότι ΤΩΡΑ είναι η ώρα...
και, τέλος,
πέρα και πάνω απ' όλα, πρέπει να νιώθεις τον έντονο δεσμό της "αγέλης" (ή, όπως αλλιώς θέλουμε να την αποκαλέσουμε - εγώ θα την έλεγα οικογένεια), ώστε να κινητοποιηθείς "με τυφλό πάθος" την ώρα που εμπλέκεται ο αρχηγός, ή άλλο μέλος της...
Το απεύχομαι κι εγώ, όπως έχω γράψει πολλές φορές εδώ!
Δεν το συζητάω κάν...
Ολα τα παραπάνω, έχω γράψει αρκετές φορές ότι τα απεύχομαι... αλλά και ότι συμβαίνουν σπάνια, από τη φύση τους...
Και, ειλικρινά, ας μη μάθουμε ποτέ τι (δεν) θα έκαναν τα σκυλιά μας, σε παρόμοιες καταστάσεις...
Δεν πας μια βόλτα το βραδάκι μέχρι τον Κάσπερ που δεν έχει κάνει εκπαίδευση φύλαξης να δεις αν θα σπάσει όταν μπεις στο σπίτι?
Εγώ βάζω 50 γιούργια στον Κάσπερ :cuniaoo:
ΑΥΤΟ είναι η "σπέκουλα"... και να πω 2-3 λόγια... γιατί εδώ, ξέρω ότι γουστάρεις απάντηση για "αγοράκια"!!!
Αυτό που λες, τόχω δει και δεν θάθελα να το ξαναδώ: Οταν εγώ λείπω και παρότι η "μαμά" του τον έχει στρατιώτη... και δεν ξέρει (ή/και δεν συμπαθεί, ή απλά ανέχεται) αυτόν που θα μπει... θα τα σπάσει όλα, δεν υπάρχει αμφιβολία... και, μετά, θα ρωτήσει ποιός ήταν...
Ζει (δυστυχώς ή ευτυχώς) γι' αυτό... "βράζει" με αυτό...
Αυτό, όμως, δεν είναι η περίπτωση με "τα ιερά και τα όσια", που λέω καμμιά φορά...
Ο Κάσπερ προέρχεται από μία (αρχέγονη) φυλή, που έχει δύο βασικές ιδιότητες, που τις κληρονομεί από τη στιγμή που θα γεννηθεί:
α) Αυτόματο δέσιμο με την οικογένεια... και (όχι αυτόματη) υποταγή στα ανώτερα μέλη της οικογένειας...
β) Αυτόματη τάση φύλαξης... και ΜΕΓΑΛΗ καχυποψία...
Δηλαδή, αν αναρωτηθεί κάποιος "τι είναι αυτή η φυλή?"... η απάντηση είναι μονολεκτική (και, φοβάμαι, μονοδιάστατη): Φύλακας... γενικών καθηκόντων, θα πρόσθετα...
Και, συνεπώς, όπου υπάρχει αμφισβητούμενη κατάσταση, αυτός θα την πέσει, για να "φάει τη σφαίρα"... και ενδεχομένως να πεθάνει (εύκολα κιόλας, αν αυτός που μπαίνει είναι επαγγελματίας ερεθιστής, ή κρατάει όπλο) γι' αυτό...
Βέβαια, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν αυτό έχει στο μυαλό του, δηλαδή να πεθάνει για την οικογένεια, ή απλά να κυριαρχήσει στο χώρο του... και αυτό είναι που λέω: Δεν θάθελα να το διαπιστώσω!
Υ.Γ. Ανεξάρτητα από τον Κάσπερ (που έχει υποβληθεί - κατ' εξαίρεση της φυλής - σε
τεράστια εκπαίδευση ηρεμίας και "αυτοσυγκράτησης"), όμως... έχω παρακολουθήσει λιγάκι 2-3 αδέλφια του (όπως και τον παππού του), που θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο και γι' αυτό το σκοπό... και δεν είναι καθόλου εύκολο να πεθάνουν (και να γίνουν "μυθοι")... πρέπει να έχεις πολύ δυνατό όπλο και μόνο τέτοιο, για να τα ρίξεις κάτω!
Αυτό, τι σχέση έχει, με το ότι θα έδινε την ζωή του για τους δικούς του ανθρώπους;
Αυτό πιστεύεις ότι θα είχε στο μυαλό του; Να θυσιαστεί, προκειμένου να σώσει την αγέλη του;
Για να μην μιλήσουμε άλλο για μύθους, ας αναφερθώ και μόνο:
Στο "happy ended" περιστατικό του Dogo Argentino (όχι "συμβατικός" φύλακας), στην Αργεντινή, που σακατεύτηκε σχεδόν, σκοτώνοντας το πούμα που απειλούσε τα "παιδάκια του"...
Και στο - όχι τόσο ευτυχές - περιστατικό του Ορεινού των Πυρηναίων ("συμβατικός" φύλακας), στις ΗΠΑ, που σκοτώθηκε από μία καφέ αρκούδα, για να σωθεί το "κοριτσάκι του"... προσφέροντας "απλόχερα" αυτά τα πολύτιμα 10-20 δευτερόλεπτα, για το απομακρύνουν οι γονείς του...
Έ, για να μην ξεχάσω και το "ταπεινό" Rottweiler ("συμβατικός" φύλακας), στην Κυψέλη, που "είχε αντίρρηση" να βιαστεί η "κοπέλα του" που βρισκόταν μόνη (τέτοια εποχή - 15Αύγουστο) στο διαμέρισμα της οικογένειας... και μεταφέρθηκε σχεδόν ετοιμοθάνατο, με πάνω από 15 μαχαιριές στο κορμάκι του... αφήνοντας τον εγκληματία στα χέρια της αστυνομίας και των νοσοκόμων...