Ανασύρω το θέμα για να εκφράσω διάφορες σκέψεις μου.
Καθαρόαιμο vs ημίαιμο, θέλω σκύλο συγκεκριμένης φυλής για να κάνω σπορ με τον σκύλο ή για να κάνω agility κλπ κλπ.
Τελικά αυτό δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση, υπάρχουν ημίαιμα που τα σπάνε στα διάφορα σπορ, βλέπε Μάρκο mareco.
Eπίσης υπάρχουν καθαρόαιμα που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν γιατί δεν είναι στην φύση τους.
Δύο καθαρόαιμα πήρα στην ζωή μου, το ένα ήταν από πετ σοπ όταν δεν ήξερα καν το τι θα πει εκτροφέας, και το άλλο ο Έλβις. Η Τάρα παρόλο που ήταν ένα σκυλί υπέροχο, samoyed, δυστυχώς είχε κάποια θέματα συμπεριφοράς, και στα μεγάλα της χρόνια έγινε επιθετικότητα προς τον κτηνίατρο, και προς εμάς όταν την φροντίζαμε. Μπορεί να ήταν θέμα ανατροφής, πιθανότατα και κακής εκτροφής γιατί τα νευρικά samoyeds εννοείται ότι πρέπει να εξαιρούνται από την αναπαραγωγή αλλά η Τάρα ήταν puppy mill κουτάβι . Προερχόταν από την Τσεχία, δεν είχε pedigree, και εμφανισιακά ήταν πανέμορφη.
Ο Έλβις είναι καθαρόαιμος από εκτροφείο και είναι ότι ονειρευόμουν σε έναν σκύλο. Τρυφερός, καλόψυχος, μια ματιά να ρίξεις στην μουσούδα του σου αλλάζει η διάθεση και γελάς.
Το ίδιο είναι και η Λούση όμως, ημίαιμη, υπέροχο σκυλί, πανέμορφο, με καλό χαρακτήρα και πανέξυπνο, μιλάμε με τα μάτια πλέον. Βλέπει μέσα στην ψυχή μου.
Κατέληξα ότι εκτός από ιδιαίτερες περιπτώσεις που χρειαζόμαστε κάτι πολύ συγκεκριμένο, ένα ημίαιμο σκυλί καλύπτει το ίδιο τις ανάγκες μας.
Μέσα από τον Έλβις λάτρεψα τα labrador, πριν από αυτόν απλώς τα θαύμαζα. Θα ήθελα όλη μου την υπόλοιπη ζωή να έχω ένα lab δίπλα μου. Και αν δεν έχει pedigree το επόμενο, και είναι ένα lab ημίαιμο καθόλου δεν θα με χαλάσει.
Σκόρπιες σκέψεις και να με συγχωρείτε. Τελικά μάλλον καταλήγω ότι με τέτοιο πρόβλημα με τα αδέσποτα που υπάρχει ένα καθαρόαιμο από το δρόμο για όσους μπορούν και το θέλουν είναι ίσως η καλύτερη λύση ώστε να μην είμαστε μέρος του προβλήματος.
Βλέπω επίσης κάτι που με στεναχωρεί. Βλέπω την λαχτάρα ανθρώπων που περιμένουν σκύλο από εκτροφείο, και θυμάμαι την δικιά μου,αλλά δεν βλέπω την ίδια λαχτάρα για ανθρώπους που θα υιοθετήσουν από καταφύγιο. Ίσως γιατί οι δεύτεροι δεν περιμένουν τόσο , δεν ξέρω , ίσως είναι τυχαίο.
Η διαδικασία να περιμένεις έναν σκύλο και να ετοιμάζεσαι για αυτόν είναι μαγική, και με ένα ημίαιμο είναι ακριβώς το ίδιο. Χρειάζεται κι αυτό το κρέιτ του , το κρεββάτι του, το κολλάρο του , το λουρί του, την απόφαση να κοινωνικοποιηθεί από μωρό σε οργανωμένα πάρκα, τον προσεχτικό σχεδιασμό για την εκπαίδευση του και όλα αυτά που σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε λίγο πριν μας έρθει το κουτάβι μας.
Αυτό που θέλω να πω μάλλον όχι με μεγάλη επιτυχία είναι ότι η είσοδος ενός σκύλου στην ζωή μας , όλων εμάς που μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα για αυτά είναι ένα μαγικό ταξίδι και είτε ημίαιμο είτε καθαρόαιμο επιλέξουμε. Και να το αγαπάμε και να το φροντίζουμε μέχρι το τέλος.
Καθαρόαιμο vs ημίαιμο, θέλω σκύλο συγκεκριμένης φυλής για να κάνω σπορ με τον σκύλο ή για να κάνω agility κλπ κλπ.
Τελικά αυτό δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση, υπάρχουν ημίαιμα που τα σπάνε στα διάφορα σπορ, βλέπε Μάρκο mareco.
Eπίσης υπάρχουν καθαρόαιμα που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν γιατί δεν είναι στην φύση τους.
Δύο καθαρόαιμα πήρα στην ζωή μου, το ένα ήταν από πετ σοπ όταν δεν ήξερα καν το τι θα πει εκτροφέας, και το άλλο ο Έλβις. Η Τάρα παρόλο που ήταν ένα σκυλί υπέροχο, samoyed, δυστυχώς είχε κάποια θέματα συμπεριφοράς, και στα μεγάλα της χρόνια έγινε επιθετικότητα προς τον κτηνίατρο, και προς εμάς όταν την φροντίζαμε. Μπορεί να ήταν θέμα ανατροφής, πιθανότατα και κακής εκτροφής γιατί τα νευρικά samoyeds εννοείται ότι πρέπει να εξαιρούνται από την αναπαραγωγή αλλά η Τάρα ήταν puppy mill κουτάβι . Προερχόταν από την Τσεχία, δεν είχε pedigree, και εμφανισιακά ήταν πανέμορφη.
Ο Έλβις είναι καθαρόαιμος από εκτροφείο και είναι ότι ονειρευόμουν σε έναν σκύλο. Τρυφερός, καλόψυχος, μια ματιά να ρίξεις στην μουσούδα του σου αλλάζει η διάθεση και γελάς.
Το ίδιο είναι και η Λούση όμως, ημίαιμη, υπέροχο σκυλί, πανέμορφο, με καλό χαρακτήρα και πανέξυπνο, μιλάμε με τα μάτια πλέον. Βλέπει μέσα στην ψυχή μου.
Κατέληξα ότι εκτός από ιδιαίτερες περιπτώσεις που χρειαζόμαστε κάτι πολύ συγκεκριμένο, ένα ημίαιμο σκυλί καλύπτει το ίδιο τις ανάγκες μας.
Μέσα από τον Έλβις λάτρεψα τα labrador, πριν από αυτόν απλώς τα θαύμαζα. Θα ήθελα όλη μου την υπόλοιπη ζωή να έχω ένα lab δίπλα μου. Και αν δεν έχει pedigree το επόμενο, και είναι ένα lab ημίαιμο καθόλου δεν θα με χαλάσει.
Σκόρπιες σκέψεις και να με συγχωρείτε. Τελικά μάλλον καταλήγω ότι με τέτοιο πρόβλημα με τα αδέσποτα που υπάρχει ένα καθαρόαιμο από το δρόμο για όσους μπορούν και το θέλουν είναι ίσως η καλύτερη λύση ώστε να μην είμαστε μέρος του προβλήματος.
Βλέπω επίσης κάτι που με στεναχωρεί. Βλέπω την λαχτάρα ανθρώπων που περιμένουν σκύλο από εκτροφείο, και θυμάμαι την δικιά μου,αλλά δεν βλέπω την ίδια λαχτάρα για ανθρώπους που θα υιοθετήσουν από καταφύγιο. Ίσως γιατί οι δεύτεροι δεν περιμένουν τόσο , δεν ξέρω , ίσως είναι τυχαίο.
Η διαδικασία να περιμένεις έναν σκύλο και να ετοιμάζεσαι για αυτόν είναι μαγική, και με ένα ημίαιμο είναι ακριβώς το ίδιο. Χρειάζεται κι αυτό το κρέιτ του , το κρεββάτι του, το κολλάρο του , το λουρί του, την απόφαση να κοινωνικοποιηθεί από μωρό σε οργανωμένα πάρκα, τον προσεχτικό σχεδιασμό για την εκπαίδευση του και όλα αυτά που σχεδιάζουμε και ονειρευόμαστε λίγο πριν μας έρθει το κουτάβι μας.
Αυτό που θέλω να πω μάλλον όχι με μεγάλη επιτυχία είναι ότι η είσοδος ενός σκύλου στην ζωή μας , όλων εμάς που μοιραζόμαστε την ίδια τρέλα για αυτά είναι ένα μαγικό ταξίδι και είτε ημίαιμο είτε καθαρόαιμο επιλέξουμε. Και να το αγαπάμε και να το φροντίζουμε μέχρι το τέλος.
