Ας μου επιτρέψετε να μπώ και εγώ στην συζήτηση.Θα προσπαθήσω να εξηγήσω αρκετά πράγματα από αυτά που μέχρι στιγμής ειπώθηκαν στο συγκεκριμένο θέμα.Να πώ πρώτα από ολα ότι είμαι εκπαιδεύτρια σκύλων τα τελευταία 13 χρόνια και ότι έχω εμπειρία και από τις τρείς μεθόδους εκπαίδευσης που έχουν αναφερθεί μέχρι τώρα ( θετική, καταναγκαστική, κυριαρχία), συμφωνώ και με τις 3 μεθόδους, όπως επίσης διαφωνω και με την καθε μια ξεχωριστα, ενοώντας ότι ο κάθε σκύλος θέλει διαφορετική αντιμετώπιση και χρήση και τον 3 μεθόδων.
Πάντα λοιπόν ξεκινάμε έναν σκύλο (ασχέτως ηλικίας) με θετική εκπαίδευση....δηλαδή χρησιμοποιούμε μεζεδάκια και χάδια για να δείξουμε στον σκύλο τι θέλουμε από αυτόν,και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του.Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι ο σκύλος το έχει καταλάβει και εκτελεί την εντολή μας σε κάθε περίσταση...μέσα στο σπίτι, αλλά και έξω που υπάρχουν πολλοί αντιπερισπασμοί. Από την στιγμή λοιπόν που είμαστε 100% σίγουροι ότι ο σκύλος έχει καταλάβει τι του ζητάμε, αλλά παρόλα αυτά προσπαθεί κάποιες στιγμές να περάσει το δικό του, θα μπεί και το κομμάτι της διόρθωσης. Ο σκύλος θα πρέπει να καταλάβει ότι οι πράξεις του έχουν κάποιες συνέπειες....είτε θετικές, είτε αρνητικές, και να προσπαθεί να αποφύγει τις αρνητικές συνέπειες προτιμόντας τις θετικές. Οταν λέω διόρθωση εννοώ από μία φωνή (ΜΗ), ένα τράβηγμα του λουριού, μέχρι τον θείο Βολτ(όπως αναφέρθηκε προηγουμένως) ανάλογα με τον σκύλο.....δηλαδή δεν χρειάζετε να τραβήξω λουρί σε έναν σκύλο που σταματάει την συμπεριφορά με ένα ΜΗ.Οπως επίσης μπορεί να έχω έναν σκύλο που να χρειάζετε αρκετά δυνατό τράβηγμα για να έχει την ίδια αντιδραση με κάποιον πιό ευαίσθητο. Το πιο είδος διόρθωσης θα χρησημοποιήσω εξαρτάται από πολλούς παράγοντες ....τον σκύλο, την κατάσταση στην οποία βρισκεται (υπερδιέγερση,υστερία, κλπ.), όπως επίσης και τον χειριστή του. Υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές που αυτοεπιβραβεύονται....πχ το κυνηγητό μίας γάτας......ότι μεζεδάκι και να έχω εκεί δεν είναι αρκετά έντονο όσο η γάτα που τρέχει...οπότε θα πρέπει να βάλω και το κομμάτι της διόρθωσης, έτσι ωστε να μειώσω την ευχαρίστηση που προκαλεί το κυνηγητό, και συγχρώνως να αυξήσω την ευχαρίστηση που προέρχετε από εμένα (μπριζόλα, παιχνίδι, τρέξιμο...οτι ευχαριστεί περισσότερο τον σκύλο)
Οσο για το κομμάτι της κυριαρχίας, όλο το μπέρδεμα γίνετε λόγω της λέξης που χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι για να εκφράσουμε την ιεραρχεία μέσα σε μία ομάδα,μια οικογένεια, ή αντιστοίχως μια αγέλη. Ο καθένας μέσα σε μία ομάδα έχει κάποια θέση, και ακολουθούνται κάποιοι κανόνες, αλλιώς δεν υφίσταται η ομάδα. Στην οικογένεια αυτούς τους κανόνες τους θέτουν οι γονείς, και η κοινωνία, και εάν δεν τηρούνται οι κανόνες υπάρχουν κάποιες επιπτώσεις....απο το δεν θα πας στο πάρτυ εαν δεν τελειώσεις τα μαθήματα σου, μέχρι το θα πας φυλακή εάν σκοτώσεις τον γείτονα.....η τιμωρία πρέπει να είναι αντίστοιχη της πράξης. Οι κανόνες πρέπει να είναι ξεκάθαροι σε μια οικογένεια όπως και σε μία αγέλη. Μην κολάτε στις λέξεις...αγέλη...κυρίαρχος...κλπ...σημασία έχει να υπάρχουν κανόνες και να τηρούνται από όλους. Οσο για το ότι είμαστε διαφορετικά είδη, και αυτό δεν έχει σημασία.....και φυσικά το καταλαβαίνει ο σκύλος ότι είναι διαφορετικός από εμάς, αλλά από την στιγμή που ζεί στην δικιά μας οικογένεια, πρέπει να ακολουθεί τους δικούς μας κανόνες. Εάν εγώ μεγάλωνα σε μια αγέλη σκύλων από μικρή πώς θα συμπεριφερόμουνα? Ποιούς κανόνες θα ακολουθούσα? Φυσικά της αγέλης.
Ετσι λοιπόν αυτό που θέλω να πώ είναι ότι οι εκπαιδευτές πρέπει να έχουν εμπειρία από όλες τις μεθόδους εκπαίδευσης, ώστε να μπορούν να προσαρμόσουν το σύστημά τους ανάλογα με τον σκύλο και τον χειριστή του. Σε κάθε είδος εκπαίδευσης υπάρχει το στρες...είτε αυτό είναι ψυχολογικό είτε σωματικό....καμιά φορά η ψυχολογική πίεση είναι πολύ χειρότερη απο την σωματική.Μην κολάτε λοιπόν στα εργαλεία...εάν μπορώ χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο να διορθώσω μία συμπεριφορά σε 1 λεπτό και τα υπόλοιπα 10 λεπτά να επιβραβεύω τον σκύλο γιατί το κάνει σωστά, δεν δημιουργώ στρες στον σκύλο....Στρες δημιουργείται όταν πρέπει να διορθώσω 100 φορές τον σκύλο για να καταλάβει, επειδη φοβάμαι να τραβήξω δυνατά το λουρί...με αποτέλεσμα να είμαι 100 φορές στριμένη και 1 καλή.
Υπενθιμίζω οτι για να φτάσω στο κομμάτι της διόρθωσης έχω πρώτα κερδίσει την εμπιστοσύνη του σκύλου και του έχω ήδη δείξει την επιτρεπτή συμπεριφορά (όχι με το καλημέρα σας τραβήγματα στο λουρί).
Κάτι τελευταίο για τον θείο Βολτ. Εάν και σπάνια χρησιμοποιώ αυτό το κολάρο ο μόνος λόγος που δεν το κάνω είναι το κακό όνομα που έχει βγάλει το οποίο έχει πάλι να κάνει με την λανθασμένη ονομασία του ως ηλεκτρικό κολάρο και όχι ηλεκτρονικό κολάρο η κολάρο τηλεχειρισμού που θα έπρεπε να λέγεται (remote collar). Και για να καταλάβεται καλύτερα τι εννοώ ...... το ερέθισμα που δίνει το κολάρο είναι στατικός ηλεκτρισμός και όχι 240 βολτ....δηλαδή την ίδια αίσθηση που έχετε εσείς ακουπώντας την οθόνη μιας παλιάς τηλεόρασης που έχει στατικο ηλεκτρισμό, η οποία σας ξαφνιάζει με ένα τσαφ και πολύ το σκέφτεσται να την ξαναακουμπήσετε, αλλα πόνο στο χέρι δεν σας έχει αφήσει. Δοκιμάστε τώρα να μετρίσετε πόσες φορές τραβάτε τον σκύλο σας στην βόλτα από το κολάρο ή τον πνίχτη, ή ακόμα και το στηθόλουρο, και μετά επαναλάβετε το ίδιο στον εαυτό σας και πείτε μου πόσο πονάει ο λαιμός σας μετά από αυτό και για πόσο καιρό, όπως επίσης για το πώς νιώθετε για αυτόν που σας τραβολογάει τόση ώρα....Εαν λοιπόν σας έβαζα ένα ηλεκτρονικό κολάρο και τηνώρα που πηγαίνατε να φάτε την μπριζόλα πατούσα το κουμπάκι και σας ξάφνιαζα....πρώτων θα έφταιγε η μπριζόλα και όχι εγώ, δεύτερον δεν θα ξαναδοκιμάζατε να ακουμπήσετε την μπριζόλα ακόμα και εάν δεν ήμουν παρούσα, και τρίτον θα ήμουνα εγώ ήρεμη και χώρις νεύρα. Εαν χρησιμοποιούσα τον τρόπο του τραβήγματος του λουριού κάθε φορά που θα πηγαίνατε να την φάτε....1ον θα ήμουνα εγώ η στρημένη που δεν σας αφήνω να την φάτε, 2ον στην απουσία μου το πρώτο που θα σκεφτόσασταν θα ήταν να φάτε την μπριζόλα πριν προλάβω να έρθω, και 3ον θα ήταν τα δικά μου νεύρα τσατάλια που δεν καταλαβαίνετε γιατι δεν πρέπει να την φάτε. Παρόλα αυτά όλοι προτιμάνε να χαλάσουν την σχέση τους με τον σκύλο και να γίνονται κακοί από το να κάνουν κακιά την μπριζόλα.....τι να πώ.....
Ετσι λοιπόν όχι στο κολάρο.....παρόλο που τις περισότερες φορές και με την σωστή χρήση πάντα, θα μπορούσε να είναι ένα από τα καλύτερα και λιγότερο επίπονα εργαλεία εκπαίδευσης.