Νάσο,
Για να μιλάει ο συγκεκριμένος εκτροφέας με τόσο θερμά λόγια για τη θηλυκιά του, σίγουρα κάτι θα ξέρει...
Συζητώντας εγκυκλοπεδικά, πάντα, μιάς και διαισθάνομαι ότι αν προχωρούσες σήμερα σε απόκτηση ακόμα και του άριστου σκύλου, τέτοιας "δυνατής" (παρόμοιας) φυλής, ίσως (τα βράδια, στον ύπνο σου) να έβλεπες τον εαυτό σου σαν "προδότη"... βγάζει καθόλου νόημα αυτό που γράφω, ή τα μπέρδεψα?
Από εκεί και πέρα, η φυλή είναι από τις εντυπωσιακές φυλές...
"Από μακριά", νομίζω ότι υπάρχουν και πιο εντυπωσιακές φυλές... αρκετές μου έρχονται στο μυαλό μου, έτσι πρόχειρα... π.χ., τα περισσότερα τσοπανόσκυλά "μου" (τα σκυλιά των ονείρων μου)... τα Αγγλικά Μαστίφ... κλπ...
"Από κοντά", όμως, Νάσο, η συγκεκριμένη φυλή...
Οπως έχει μείνει (σχεδόν) ατόφια (ή, τουλάχιστον, αρκετές γραμμές της) από τις επιλεκτικές "βελτιώσεις" και "αναβαθμίσεις"... και όσο με έβαλες στο τρiπάκι να το σκέφτομαι... ίσως και να είναι η πιο εντυπωσιακή!
Είναι "τίμια" φυλή... σου δίνει ακριβώς αυτό που περιμένεις (εφόσον την έχεις μελετήσει - και παίρνει χρόνο)... είναι σαν τον καλόκαρδο χωριάτη... τον άξεστο, που θα σε χτυπήσει (φιλικά, έστω) δυνατά στην πλάτη και θα βγάλεις ότι έχεις φάει προηγουμένως... που, για να καταλάβει το χιούμορ σου οφείλεις να είσαι πολύ "σαφής"... που θα σου πει στα φανάρια "τι με κοιτάς, ρε?"... ή, που θα μπει σε ένα νέο χώρο και θα πει "εγώ είμαι ο Μήτσος, εσύ ποιός είσαι, ρε?"... που θέλει να ξέρει καλά ότι το "όχι" σημαίνει όχι και το "εντάξει" σημαίνει εντάξει... αλλά, ξέρεις ότι δεν έχει "backthoughts"... ξέρεις ότι είναι έτοιμος να πεθάνει (με ενθουσιασμό, μάλιστα) γι' αυτά που αγαπάει... και, ακόμα και την αγάπη του, τη δείχνει με τέτοιο ενθουσιασμό, που μπορεί να σε τραυματίσει... και που, τέλος, μέσα στην οικογένεια απορείς να τον βλέπεις να συμπεριφέρεται κυριολεκτικά σα (μεγαλούτσικο, ομολογουμένως) γατάκι...
Και μιά προσωπική "μετάφραση" αυτού που λένε οι εκτροφείς του "δένεται αυτόματα με την οικογένεια και γίνεται αυτόματα φύλακάς τους": Οντως, είναι σαν να σου έρχεται εκπαιδευμένο στο θέμα αυτό, "μέσα στην τιμή απόκτησης" του κουταβιού!
Οπως μου είχε πει και ο εκτροφέας του μικρού μου "το Boerboel είναι φανταστική φυλή, για όσους την έχουν μελετήσει και ξέρουν τι πρέπει να περιμένουν από αυτήν"...
Και η σκύλα ακόμα, για την οποία "ορκίζεται" (και τον πιστεύω, μιάς και είναι έμπειρος), ας μην ξεχνάμε ότι είναι Boerboel...
Τι εννοώ? Θυμάμαι, στη Δανία, όταν έβγαζαν τις σκύλες για να τις δούμε...
Κάποιες από αυτές ήταν τόσο χαδιάρες και είχαν τόσο ήρεμη "γλώσσα", που σκεφτόσουν να του ζητήσεις να "σου τυλίξει" μία στα γρήγορα και ποιός δίνει, τώρα, σημασία στα κουτάβια...
Αλλά, όταν έβγαλε εκείνη τη συγκεκριμένη "κακιά" σκύλα (η πιο όμορφη απ' όλες, η άτιμη!)... εκείνη με τη βαθειά ουλή που άρχιζε από τον ώμο της και τελείωνε στα καπούλια της...
Ακόμα και οι ήρεμες σκύλες, που πιο πριν είχα προσευχηθεί να είχα μία... μετατράπηκαν σε άγρια θηρία! Κόντευαν να σπάσουν τα συρματοπλέγματα, για να βγουν έξω να την κόψουν κομματάκια...
Ναι, το Boerboel, όντως, λατρεύει τα παιδιά... αλλά, πιστεύω ότι έχεις δίκιο, είναι κατάλληλο για πιο μεγάλα παιδιά... που ξέρουν καλύτερα, είναι πιο αυτοπειθαρχημένα και έχουν και μεγαλύτερο όγκο - βάρος στο σώμα τους...