Ένας Κυκλαδίτης στο σπίτι μας
- Thread starter peskandritsos
- Ημερομηνία δημιουργίας
7 μηνών ο Γιόσι 62 cm 40 κιλά.
Και προσπαθώ να τον έχω ψιλοστεγνό.
Παρακαλώ σε όποιον είναι εύκολο επειδή είμαι ασχετίλας άς μου στείλει ένα μέϊλ να του στείλω φωτογραφίες να τις ποστάρει.
Με τα φορα δεν τα πάω πολύ καλά.
Και προσπαθώ να τον έχω ψιλοστεγνό.
Παρακαλώ σε όποιον είναι εύκολο επειδή είμαι ασχετίλας άς μου στείλει ένα μέϊλ να του στείλω φωτογραφίες να τις ποστάρει.
Με τα φορα δεν τα πάω πολύ καλά.
Ο εκτροφεας ειναι σιγουρα ο ιδιος.Η μόνη συγγένεια που νομίζω ότι έχουν είναι ο ίδιος εκτροφέας.
Καλησπέρα,
Να σας ενημερώσω για ένα κακό που μου συνέβη πριν από κανένα μήνα.
Στις 21-12-2012 και ενώ πήγαινα στη δουλειά μου όπως κάθε μέρα πρωί πρωί με τη μοτοσυκλέτα μου, στη Λ. Συγγρού και ενώ είχε γίνει ένα ατύχημα στη δεξιά λωρίδα, την ώρα που έκοβα ταχύτητα για να περάσω δίπλα από το άλλο ατύχημα, ήρθε από πίσω μου ένας (μην τον χαρακτηρήσω καλύτερα) ο οποίος δεν ξέρω με πόσα πήγαινε για να μη δει το προηγούμενο ατύχημα και τις τρεις μηχανές που ήμασταν μπροστά του και μας μάζεψε και τους τρεις.
Ο μοναδικός που χτύπησε ήμουνα εγώ, συντριπτικό κάταγμα σε τρία σημεία στην κνήμη.
Μπήκανε λάμες - ΄βιδες κλπ.
Ευτυχώς ο γιατρός που με χειρούργησε είπε ότι θα επανέλθω πλήρως.
Το θέμα μου όμως ήταν το τι θα έκανα με τον σκύλο.
Εγώ για 2-3 μήνες είμαι τελείως ανίκανος να τον περιποιηθώ.
H γυναίκα μου δεν έχει τον χρόνο και την ικανότητα να τον φροντίσει, λόγω του ωραρίου της και έχει πλέον να φροντίσει και εμένα.
Μετά από 2 τηλέφωνα που έκανα σε ένα φίλο και την εκτροφέα δώθηκε αμέσως η λύση.
Ο Γιόσι ξαναταξίδεψε για την Σύρο να συναντήσει όσα μέλη της οικογενείας του μένουν ακόμα εκεί.
Νομίζω ότι αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει για το σκυλάκι.
Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τους εκτροφείς που αφιλοκερδώς μου φιλοξενούν το σκυλάκι και το φιλαράκι μου τον Άρη που ενώ δεν τον γνωρίζω πολύ καιρό προσφέρθηκε να συνοδέψει τον Γιόσι μέχρι την Σύρο.
Νά 'στε καλά Γιάννη-Μαριδέσπη και Άρη.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου!!!
Να σας ενημερώσω για ένα κακό που μου συνέβη πριν από κανένα μήνα.
Στις 21-12-2012 και ενώ πήγαινα στη δουλειά μου όπως κάθε μέρα πρωί πρωί με τη μοτοσυκλέτα μου, στη Λ. Συγγρού και ενώ είχε γίνει ένα ατύχημα στη δεξιά λωρίδα, την ώρα που έκοβα ταχύτητα για να περάσω δίπλα από το άλλο ατύχημα, ήρθε από πίσω μου ένας (μην τον χαρακτηρήσω καλύτερα) ο οποίος δεν ξέρω με πόσα πήγαινε για να μη δει το προηγούμενο ατύχημα και τις τρεις μηχανές που ήμασταν μπροστά του και μας μάζεψε και τους τρεις.
Ο μοναδικός που χτύπησε ήμουνα εγώ, συντριπτικό κάταγμα σε τρία σημεία στην κνήμη.
Μπήκανε λάμες - ΄βιδες κλπ.
Ευτυχώς ο γιατρός που με χειρούργησε είπε ότι θα επανέλθω πλήρως.
Το θέμα μου όμως ήταν το τι θα έκανα με τον σκύλο.
Εγώ για 2-3 μήνες είμαι τελείως ανίκανος να τον περιποιηθώ.
H γυναίκα μου δεν έχει τον χρόνο και την ικανότητα να τον φροντίσει, λόγω του ωραρίου της και έχει πλέον να φροντίσει και εμένα.
Μετά από 2 τηλέφωνα που έκανα σε ένα φίλο και την εκτροφέα δώθηκε αμέσως η λύση.
Ο Γιόσι ξαναταξίδεψε για την Σύρο να συναντήσει όσα μέλη της οικογενείας του μένουν ακόμα εκεί.
Νομίζω ότι αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει για το σκυλάκι.
Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια τους εκτροφείς που αφιλοκερδώς μου φιλοξενούν το σκυλάκι και το φιλαράκι μου τον Άρη που ενώ δεν τον γνωρίζω πολύ καιρό προσφέρθηκε να συνοδέψει τον Γιόσι μέχρι την Σύρο.
Νά 'στε καλά Γιάννη-Μαριδέσπη και Άρη.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου!!!
[Μπλακ χούμορ] Σιδερένιος είναι ήδη κρητικοπούλα μου, δε νομίζω να θέλει άλλο σίδερο![/Μπλακ χούμορ]
(Αυτό το αστείο πάντα πιάνει στη μαμά μου που πέρασε πρόσφατα κάτι αντίστοιχο, ελπίζω να μη με παρεξηγείς!)
To the point πολλά περαστικά από καρδιάς, πολλά πολλά μπράβο στους εκτροφείς σας και εύχομαι σύντομα να αλωνίζεις παρέα με το αγόρι σου σα να μην έγινε τίποτα.
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας.
Η μόνη μου ανησυχία είναι ότι το σκυλάκι ξαφνικά με έχασε χωρίς να μπορεί να καταλάβει το γιατί και δεν ξέρω αυτό κατά πόσο θα επηρεάσει την ψυχολογία του.(Είναι μόλις 8,5 μηνών).
Η μόνη μου ανησυχία είναι ότι το σκυλάκι ξαφνικά με έχασε χωρίς να μπορεί να καταλάβει το γιατί και δεν ξέρω αυτό κατά πόσο θα επηρεάσει την ψυχολογία του.(Είναι μόλις 8,5 μηνών).
