Και γιατι …. Ενας εκτροφεας να σε εμπιστευθει????
- Thread starter GRDANE
- Ημερομηνία δημιουργίας
Όντως Έλενα ήταν πολύ ενδιαφέρον το πόστ σου.
Εμένα πάντως δεν με κάλυψε καμιά απάντηση των εκτροφέων στην ερώτησή σου (φαντάζομαι μπορεί να μην ενδιαφέρεται και κανείς να μου απαντήσει) για το αν θα σου έδιναν σκύλο βλέποντάς σε για πρώτη φορά χωρίς να γνωρίζουν απολύτως τίποτα για σένα.
Nομιζω ότι κανένας μας πριν πάρει τον σκύλο του δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι είναι ικανός και κατάλληλος για αυτόν...
Όσο και να διαβάσεις, όσο και να ψάξεις, όσο και να παρατηρήσεις άλλους ιδιοκτήτες με σκυλιά της φυλής που σου αρέσει, πάντα θα είσαι έξω από το χορό...
Προφανώς βέβαια και καθε ένας που θα πάρει εναν σύντροφο για 10-15 χρόνια θα πρέπει να έχει κάνει όλα τα παραπανω ώστε να ξέρει λίγο τι μπορεί να αντιμετωπίσει αλλά το βασικότερο είναι για εμένα τουλάχιστον να έχει τα μυαλά του στο κεφάλι του, να αφήσει τους εγωισμούς στην άκρη και να δεχθεί ότι μπορεί κάποιος άλλος γνωρίζει δυο πράγματα παραπάνω κι ενδεχομένως να μπορεί να τον βοηθήσει....
Τώρα γιατί να τον εμπιστευτεί ο εκτροφέας...δεν ξέρω...νομίζω η μετριοπάθεια είναι ένα καλό πρώτο στοιχείο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια...αν και δεν ξέρω αν μπορώ να σκεφτώ ως εκτροφέας....
Ταυτόχρονα και η πρώτερη εμπειρία από την ίδια φυλή νομίζω ότι μετράει θετικά...την έζησες και θες να την ξαναζήσεις....
Όσο και να διαβάσεις, όσο και να ψάξεις, όσο και να παρατηρήσεις άλλους ιδιοκτήτες με σκυλιά της φυλής που σου αρέσει, πάντα θα είσαι έξω από το χορό...
Προφανώς βέβαια και καθε ένας που θα πάρει εναν σύντροφο για 10-15 χρόνια θα πρέπει να έχει κάνει όλα τα παραπανω ώστε να ξέρει λίγο τι μπορεί να αντιμετωπίσει αλλά το βασικότερο είναι για εμένα τουλάχιστον να έχει τα μυαλά του στο κεφάλι του, να αφήσει τους εγωισμούς στην άκρη και να δεχθεί ότι μπορεί κάποιος άλλος γνωρίζει δυο πράγματα παραπάνω κι ενδεχομένως να μπορεί να τον βοηθήσει....
Τώρα γιατί να τον εμπιστευτεί ο εκτροφέας...δεν ξέρω...νομίζω η μετριοπάθεια είναι ένα καλό πρώτο στοιχείο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια...αν και δεν ξέρω αν μπορώ να σκεφτώ ως εκτροφέας....
Ταυτόχρονα και η πρώτερη εμπειρία από την ίδια φυλή νομίζω ότι μετράει θετικά...την έζησες και θες να την ξαναζήσεις....
Δύσκολη ερώτηση...
Αντικειμενικά, όχι... αλλά άλλο να σου διηγείται κάποιος μια κατάσταση και άλλο να έχεις τον άνθρωπο μπροστά σου, face to face. Το βιογραφικό από μόνο του δεν αρκεί...
Δεν μπορώ να σκεφτώ ως εκτροφέας, αλλά με το (λιγοστό αλλοιωμένο ) μυαλό μου, θα θεωρούσα κατάλληλο ιδιοκτήτη αυτόν που θα ήξερε γιατί επιλέγει τη συγκεκριμένη φυλή, που θα παρείχε στο σκύλο τα βασικά: μια σωστή τροφή, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση (είτε μόνος είτε με βοήθεια) ώστε να γίνονται "εύκολες" οι ζωές και των δύο (σκύλου και ανθρώπου), βόλτες, την παρέα του και που θα είχε συνειδητοποιήσει ότι αυτή η ψυχή θα ζήσει μαζί του για τα επόμενα δέκα χρόνια πχ, με ότι αυτό συνεπάγεται.
(δε μου έρχεται κάτι άλλο τώρα)
Δε θα με ένοιαζε αν θα κοιμάται μέσα ή έξω, αρκεί να μην ήταν αποξενωμένος από τον ιδιοκτήτη του.
(καλά, δε μιλάω για τύπου δίκιλα σκυλάκια, εννοείται)
Ούτε θα αποτελούσε κριτήριο το πόσες ερωτήσεις θα μου έκανε ή αν θα ρώταγε "πόσο κάνει το κουτάβι?"
Αλλά και πάλι...Θα ήμουν σίγουρη ότι αυτά που λέει θα τα τηρήσει? Όχι.
Αν είναι λοιπόν να με ζώνουν τα φίδια, να μην μπορώ να αποφασίσω, ο ένας να μου βρομάει κι ο άλλος να μη μου γεμίζει το μάτι, ε..., είτε κρατάω όλα τα κουτάβια για μένα (που ως εκτροφέας είμαι γ@μ@τος) είτε δεν κάνω για αυτή τη δουλειά/χόμπι/λειτούργημα.
Προφανώς ο κάθε εκτροφέας δεν γίνεται να έχει τελειώσει ψυχολογία, για να μπορεί να ψυχανεμιστεί τι κρύβει ο κάθε υποψήφιος. Ωστόσο, θεωρώ, ότι όσο πιο πολλά χρόνια ασχολείται κάποιος, τόσο λιγότερο δύσκολο είναι να καταλάβει αν αυτός που θέλει κουτάβι του, είναι κατάλληλος ή όχι.
Κάτι παρόμοιο εξάλλου δε συμβαίνει και με αυτούς που ασχολούνται με υιοθεσίες αδέσποτων?
Άλλη αντιμετώπιση/προσέγγιση έχουν την πρώτη φορά κι αλλιώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα μετά τη δέκατη υιοθεσία, ας πούμε. Μπορούν να "πιάσουν" περισσότερα όσο περνάει ο καιρός.
Και, προσωπικά θεωρώ πως δεν έχει να κάνει το αν στη μία περίπτωση εμπλέκονται χρήματα, ενώ στην άλλη όχι. Καμιά φορά πέφτει μεγαλύτερο ψείρισμα στη δεύτερη.
Πάντως αν ήμουν σκύλος, θα ήθελα για αφεντικό τη Σταματία!
) μυαλό μου, θα θεωρούσα κατάλληλο ιδιοκτήτη αυτόν που θα ήξερε γιατί επιλέγει τη συγκεκριμένη φυλή, που θα παρείχε στο σκύλο τα βασικά: μια σωστή τροφή, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση (είτε μόνος είτε με βοήθεια) ώστε να γίνονται "εύκολες" οι ζωές και των δύο (σκύλου και ανθρώπου), βόλτες, την παρέα του και που θα είχε συνειδητοποιήσει ότι αυτή η ψυχή θα ζήσει μαζί του για τα επόμενα δέκα χρόνια πχ, με ότι αυτό συνεπάγεται. (δε μου έρχεται κάτι άλλο τώρα)
Δε θα με ένοιαζε αν θα κοιμάται μέσα ή έξω, αρκεί να μην ήταν αποξενωμένος από τον ιδιοκτήτη του.
(καλά, δε μιλάω για τύπου δίκιλα σκυλάκια, εννοείται)
Ούτε θα αποτελούσε κριτήριο το πόσες ερωτήσεις θα μου έκανε ή αν θα ρώταγε "πόσο κάνει το κουτάβι?"
Αλλά και πάλι...Θα ήμουν σίγουρη ότι αυτά που λέει θα τα τηρήσει? Όχι.
Αν είναι λοιπόν να με ζώνουν τα φίδια, να μην μπορώ να αποφασίσω, ο ένας να μου βρομάει κι ο άλλος να μη μου γεμίζει το μάτι, ε..., είτε κρατάω όλα τα κουτάβια για μένα (που ως εκτροφέας είμαι γ@μ@τος) είτε δεν κάνω για αυτή τη δουλειά/χόμπι/λειτούργημα.
Προφανώς ο κάθε εκτροφέας δεν γίνεται να έχει τελειώσει ψυχολογία, για να μπορεί να ψυχανεμιστεί τι κρύβει ο κάθε υποψήφιος. Ωστόσο, θεωρώ, ότι όσο πιο πολλά χρόνια ασχολείται κάποιος, τόσο λιγότερο δύσκολο είναι να καταλάβει αν αυτός που θέλει κουτάβι του, είναι κατάλληλος ή όχι.
Κάτι παρόμοιο εξάλλου δε συμβαίνει και με αυτούς που ασχολούνται με υιοθεσίες αδέσποτων?
Άλλη αντιμετώπιση/προσέγγιση έχουν την πρώτη φορά κι αλλιώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα μετά τη δέκατη υιοθεσία, ας πούμε. Μπορούν να "πιάσουν" περισσότερα όσο περνάει ο καιρός.
Και, προσωπικά θεωρώ πως δεν έχει να κάνει το αν στη μία περίπτωση εμπλέκονται χρήματα, ενώ στην άλλη όχι. Καμιά φορά πέφτει μεγαλύτερο ψείρισμα στη δεύτερη.
Πάντως αν ήμουν σκύλος, θα ήθελα για αφεντικό τη Σταματία!
Εγώ πάλι αν ήμουν λαμπ θα ήθελα την Berna. Θα με έκανε και διάσημο σταρ
Στην ερώτηση σου Berna αν θα σου έδινα σκύλο όντας σοβαρός εκτροφέας η απάντηση είναι ανάλογα την εντύπωση που θα μου έδινες σαν χαρακτήρας. Παίζει μεγάλο ρόλο η προσωπικότητα του ανθρώπου.
Αυτό που θα με απέτρεπε στο να δώσω σε κάποιον σκύλο είναι η ξερολίαση. Έμπειρος ή όχι ιδιοκτήτης αν μου έβγαζε εγωισμό και ξερολισμό θα απέφευγα να του δώσω κουτάβι.
Στην ερώτηση σου Berna αν θα σου έδινα σκύλο όντας σοβαρός εκτροφέας η απάντηση είναι ανάλογα την εντύπωση που θα μου έδινες σαν χαρακτήρας. Παίζει μεγάλο ρόλο η προσωπικότητα του ανθρώπου.
Αυτό που θα με απέτρεπε στο να δώσω σε κάποιον σκύλο είναι η ξερολίαση. Έμπειρος ή όχι ιδιοκτήτης αν μου έβγαζε εγωισμό και ξερολισμό θα απέφευγα να του δώσω κουτάβι.
Επειδή έχω γράψει αρκετά για το αντίστροφο ερώτημα... και θεωρώ ότι καλά έχω κάνει, μιάς και, όπως υποστηρίζω:
"Την πρώτη φορά που θα επιλέξεις καθαρόαιμο κουτάβι, της φυλής που ονειρεύτηκες... και την δεύτερη φορά... αλλά, ίσως και την τρίτη φορά που θα το κάνεις... εξαρτάσαι αποκλειστικά από την κατάρτιση - εμπειρία και (κυρίως) ευσυνειδησία του Σωστού Εκτροφέα"...
Και, επειδή θεωρώ ότι ο Πέτρος, που άνοιξε το θέμα, έχει (τουλάχιστον) την τελευταία ιδιιότητα...
Ας πάω και από την αντίστροφη οπτική... να "διαφωτίσουμε" τον (Σωστό!) εκτροφέα... που πιστεύω ότι βοηθάει (και πάλι) εμάς τους ιδιοκτήτες...
Ενας σημαντικός κανόνας, λοιπόν, για τον (Σωστό!) εκτροφέα των Αγγλικών Μαστίφ (αλλά και παρόμοιων φυλών, σε μέγεθος - ασθένειες - drawbacks):
Ο ιδιώτης που ενδιαφέρεται για τη φυλή, πρέπει να είναι "φορτωμένος"! Πρέπει να τα έχει "όλα" μεγάλα! Π.χ., άνετο σπίτι και μεγάλο (!) αυτοκίνητο... αρκετή σωματική δύναμη και (λιγότερο σημαντικό) βάρος...
Και, πάνω απ' όλα, πρέπει ο εκτροφέας να διαπιστώσει (άλλο - σημαντικό - ζήτημα αυτό) ότι ο υποψήφιος έχει προγραμματισμένη - σταθερή "ταμειακή ροή"... και "κατάλληλη διάδοχη κατάσταση" (αν δεν είναι τόσο νέος)...
Κατά τα άλλα, ένα "well bred" Αγγλικό Μαστίφ, είναι κατάλληλο για όποιον (έστω, λίγο έμπειρο) υποψήφιο σέβεται τον εαυτό του...
Προσωπικά, δεν τόλμησα... ειδικά με το θέμα της "διάδοχης κατάστασης"...
Και πάμε, Πέτρο, στα υπόλοιπα στοιχεία - κανόνες που θα ακολουθούσα εγώ σαν (Σωστός!) εκτροφέας...
Θα έτεινα (σαν βασικό σημείο εκκίνησης) να εμπιστευτώ τον υποψήφιο και να συνεχίσω πιο διεξοδική κουβέντα μαζί του:
1. Αν ερχόταν με όλη την οικογένειά του, να με επισκεφτεί... όσοι είστε παντρεμένοι και όσοι έχετε ήδη παιδιά (ακόμα και όσοι δεν είστε, αλλά θυμάστε την δομή της πατρικής οικογένειας) μαντεύετε τι θέλω να πω... μιά εικόνα = χίλιες λέξεις:
Εάν δεν υπήρχε "αρχηγός" στην οικογένεια... ή, έστω, αν το ζευγάρι δεν ήταν σε κοινή γραμμή και συνεννόηση... αλλά, αντίθετα, ο ένας διέψευδε - διέκοπτε τον άλλο, είτε παρουσίαζε την κατάσταση "λίγο" διαφορετικά από τον άλλο... Μακριά!
Εάν τα παδιά έκαναν του κεφαλιού τους και οι γονείς είτε διόρθωναν σκληρά (αλλά αναποτελεσματικά), είτε ήταν υπερβολικά ανεκτικοί... Μακριά!
Εάν δεν διαπίστωνα ότι το ζευγάρι δεν ήταν "συμπληρωματικό" στα ενδιαφέροντα (που - σαν εκτροφέας της φυλής - ξέρω ότι είναι απαραίτητα) και στις καθημερινές δραστηριότητες... Μακριά!
2. Αν διαπίστωνα ότι η επαγγελματική κατάσταση (του ενός, ή και των δύο - οπότε θα "έψαχνα" για ύπαρξη "κατάλληλου συμπαραστάτη" της οικογένειας στην καθημερινότητα) ήταν τέτοια που θα διαισθανόμουν σωστή ανατροφή του σκύλου...
Αν οι άνθρωποι ανήκαν σε μία (δική μου) λίστα επαγγελμάτων, που θεωρώ ακατάλληλα για για να μένει ο άνθρωπος λιγάκι στο σπίτι του και να ασχολείται με τη "ρουτίνα"... και δεν υπήρχε κατάλληλο "backup"... Μακριά!
3. Αν έβλεπα αέρα "ενότητας" στην οικογένεια - ζευγάρι...
Εάν, δηλαδή, διαπίστωνα "σχέση τριών ποδών"... Μακριά!
4. Ενα παλιό μέλος του φόρουμ (εκτροφέας) μου είχε πει: Ο καλύτερος ιδιοκτήτης κουταβιού μου είναι ένας χήρος - συνταξιούχος - άπειρος από σκυλιά, που μόλις πήρε σύνταξη, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα...
Αν και ήδη έχετε καταλάβει ότι η ύπαρξη σκύλου με παραπέμπει σε "οικογένεια"... θα έτεινα να συνεχίσω με ένα άνθρωπο μόνο του, συνειδητοποιημένο (και με "κατάλληλο" επάγγελμα) που έχει περάσει τα πρώτα νιάτα του... βέβαια, δεν θα δίσταζα να ψάξω ακόμα περισσότερο ένα νεαρό άτομο, που θα μου φαινόταν κατασταλλαγμένο, σε σχέση με την βιοθεωρία του και τον τρόπο ζωής του...
5. Από εκεί και πέρα (κυριολεκτικός) έλεγχος προσωπικότητας... μιάς και ο κετροφέας ξέρει ήδη (άριστα!)τους γεννήτορες - γραμμές - φυλή (γενικά χαρακτηριστικά), ελπίζω... γιατί να μην μάθει για τους υποψηφίους ιδιοκτήτες?
- Assertive - Calm...
- Dominant - Submissive...
- Aggressive - passive...
- Ψύχραιμος - κυκλοθυμικός...
Αν, λοιπόν, έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια, η στατιστική λέει ότι θα έχει και πετυχημένα "ταιριάσματα" ανθρώποων - σκύλου... αλλιώς, οφείλει να βελτιώσει την προσπάθεια και να επεκτείνει το "checklist" του...
Και, τέλος, μπορεί να επιστρέψουν και τα δύο 5μηνα κουταβάκια... και θα είναι τυχερός, αν είναι μόνο 5μηνα!
Για διάφορους λόγους, όπως αναφέρθηκε... αλλά, ο ίδιος θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του (και - στατιστικά - την τσέπη και τον κόπο του) πως έκανε ότι μπορούσε καλύτερο κατά την επιλογή...
Ναι, ομολογώ ότι ο (Σωστός!) εκτροφέας πρέπει να είναι και λιγάκι (ως αρκετά!) ψυχολόγος... όχι μόνο "πιατσάς" (όπως μας έχουν συνηθίσει να είναι οι περισσότεροι), αλλά ψυχολόγος... γιατί, το δύσκολο μέρος της εξίσωσης (συνήθως) δεν είναι ο σκύλος, αλλά η ανθρώπινη ψυχή - μυαλό - συναισθήματα...
Αλλά, το τρίπτυχο αυτό "πόρω απέχει" από το να είναι μία συστηματική και "έξυπνη" λίστα για το τι ψάχνει ο (Σωστός!) εκτροφέας... και, συνεπώς, για το τι πρέπει να είμαστε, από την πλευρά μας σαν υπεύθυνοι υποψήφιοι ιδιοκτήτες...
Και, πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι εκτροφείς δεν έχουν παρόμοια λίστα... και την πατάνε... και (σε ανταπόδοση - ίσως για να "ρεφάρουν"?) την πατάνε και αρκετοί ιδιοκτήτες...
Γιατί, ξέρεις κάτι?
Ο (Σωστός!) εκτροφέας σε βλέπει, σε αξιολογεί, σε εγκρίνει... μήπως πρέπει, στη συνέχεια, να σου κάνει και ένα "φροντιστήριο" (σε πολύ εμπιστευτικό επίπεδο) για τους λόγους που δεν πρέπει να επιλέξεις τη φυλή, ή τη συγκεκριμένη γέννα?
2. Ναι... ο Σωστός - Ευσυνείδητος - Εμπειρος εκτροφέας... που θα έπρεπε να "δει"...
Στατιστικά (που λέγαμε και παραπάνω), μπορεί να μην πετυχαίνει πάντα αυτό, αλλά οι πραγματικά "καλές" αποφάσεις παίρνονται με δύο κριτήρια: Ψυχρή λογική (λίστες - στατιστικά κλπ.) και ζεστή καρδιά (διαίσθηση - ψυχή)...
Και θα έπαιρνε την απόφαση, έτοιμος να πάρει πίσω το κουτάβι του (ή τον ενήλικο, πλέον, σκύλο) ανά πάσα στιγμή...
3. Κι εγώ... κι επειδή δεν έχω ακόμα την "κατάλληλη διάδοχη κατάσταση"... έστω και άστεγος...
"Την πρώτη φορά που θα επιλέξεις καθαρόαιμο κουτάβι, της φυλής που ονειρεύτηκες... και την δεύτερη φορά... αλλά, ίσως και την τρίτη φορά που θα το κάνεις... εξαρτάσαι αποκλειστικά από την κατάρτιση - εμπειρία και (κυρίως) ευσυνειδησία του Σωστού Εκτροφέα"...
Και, επειδή θεωρώ ότι ο Πέτρος, που άνοιξε το θέμα, έχει (τουλάχιστον) την τελευταία ιδιιότητα...
Ας πάω και από την αντίστροφη οπτική... να "διαφωτίσουμε" τον (Σωστό!) εκτροφέα... που πιστεύω ότι βοηθάει (και πάλι) εμάς τους ιδιοκτήτες...
Ναι... πολλές φορές... και, ειδικά με εσένα, έχω μοιράστεί προβληματισμούς, ων ουκ έστιν αριθμός...
Παρότι, αρχικά, δεν θα ξεκινούσα έτσι, ας αρχίσουμε από εδώ...
Ενας σημαντικός κανόνας, λοιπόν, για τον (Σωστό!) εκτροφέα των Αγγλικών Μαστίφ (αλλά και παρόμοιων φυλών, σε μέγεθος - ασθένειες - drawbacks):
Ο ιδιώτης που ενδιαφέρεται για τη φυλή, πρέπει να είναι "φορτωμένος"! Πρέπει να τα έχει "όλα" μεγάλα! Π.χ., άνετο σπίτι και μεγάλο (!) αυτοκίνητο... αρκετή σωματική δύναμη και (λιγότερο σημαντικό) βάρος...
Και, πάνω απ' όλα, πρέπει ο εκτροφέας να διαπιστώσει (άλλο - σημαντικό - ζήτημα αυτό) ότι ο υποψήφιος έχει προγραμματισμένη - σταθερή "ταμειακή ροή"... και "κατάλληλη διάδοχη κατάσταση" (αν δεν είναι τόσο νέος)...
Κατά τα άλλα, ένα "well bred" Αγγλικό Μαστίφ, είναι κατάλληλο για όποιον (έστω, λίγο έμπειρο) υποψήφιο σέβεται τον εαυτό του...
Προσωπικά, δεν τόλμησα... ειδικά με το θέμα της "διάδοχης κατάστασης"...
Και πάμε, Πέτρο, στα υπόλοιπα στοιχεία - κανόνες που θα ακολουθούσα εγώ σαν (Σωστός!) εκτροφέας...
Θα έτεινα (σαν βασικό σημείο εκκίνησης) να εμπιστευτώ τον υποψήφιο και να συνεχίσω πιο διεξοδική κουβέντα μαζί του:
1. Αν ερχόταν με όλη την οικογένειά του, να με επισκεφτεί... όσοι είστε παντρεμένοι και όσοι έχετε ήδη παιδιά (ακόμα και όσοι δεν είστε, αλλά θυμάστε την δομή της πατρικής οικογένειας) μαντεύετε τι θέλω να πω... μιά εικόνα = χίλιες λέξεις:
Εάν δεν υπήρχε "αρχηγός" στην οικογένεια... ή, έστω, αν το ζευγάρι δεν ήταν σε κοινή γραμμή και συνεννόηση... αλλά, αντίθετα, ο ένας διέψευδε - διέκοπτε τον άλλο, είτε παρουσίαζε την κατάσταση "λίγο" διαφορετικά από τον άλλο... Μακριά!
Εάν τα παδιά έκαναν του κεφαλιού τους και οι γονείς είτε διόρθωναν σκληρά (αλλά αναποτελεσματικά), είτε ήταν υπερβολικά ανεκτικοί... Μακριά!
Εάν δεν διαπίστωνα ότι το ζευγάρι δεν ήταν "συμπληρωματικό" στα ενδιαφέροντα (που - σαν εκτροφέας της φυλής - ξέρω ότι είναι απαραίτητα) και στις καθημερινές δραστηριότητες... Μακριά!
2. Αν διαπίστωνα ότι η επαγγελματική κατάσταση (του ενός, ή και των δύο - οπότε θα "έψαχνα" για ύπαρξη "κατάλληλου συμπαραστάτη" της οικογένειας στην καθημερινότητα) ήταν τέτοια που θα διαισθανόμουν σωστή ανατροφή του σκύλου...
Αν οι άνθρωποι ανήκαν σε μία (δική μου) λίστα επαγγελμάτων, που θεωρώ ακατάλληλα για για να μένει ο άνθρωπος λιγάκι στο σπίτι του και να ασχολείται με τη "ρουτίνα"... και δεν υπήρχε κατάλληλο "backup"... Μακριά!
3. Αν έβλεπα αέρα "ενότητας" στην οικογένεια - ζευγάρι...
Εάν, δηλαδή, διαπίστωνα "σχέση τριών ποδών"... Μακριά!
4. Ενα παλιό μέλος του φόρουμ (εκτροφέας) μου είχε πει: Ο καλύτερος ιδιοκτήτης κουταβιού μου είναι ένας χήρος - συνταξιούχος - άπειρος από σκυλιά, που μόλις πήρε σύνταξη, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα...
Αν και ήδη έχετε καταλάβει ότι η ύπαρξη σκύλου με παραπέμπει σε "οικογένεια"... θα έτεινα να συνεχίσω με ένα άνθρωπο μόνο του, συνειδητοποιημένο (και με "κατάλληλο" επάγγελμα) που έχει περάσει τα πρώτα νιάτα του... βέβαια, δεν θα δίσταζα να ψάξω ακόμα περισσότερο ένα νεαρό άτομο, που θα μου φαινόταν κατασταλλαγμένο, σε σχέση με την βιοθεωρία του και τον τρόπο ζωής του...
5. Από εκεί και πέρα (κυριολεκτικός) έλεγχος προσωπικότητας... μιάς και ο κετροφέας ξέρει ήδη (άριστα!)τους γεννήτορες - γραμμές - φυλή (γενικά χαρακτηριστικά), ελπίζω... γιατί να μην μάθει για τους υποψηφίους ιδιοκτήτες?
- Assertive - Calm...
- Dominant - Submissive...
- Aggressive - passive...
- Ψύχραιμος - κυκλοθυμικός...
Ok, εδώ ο εκτροφέας υποθέτουμε (αν το καλοσκεφτείτε, η έξη "υπόθεση" είναι από τις πιο κρίσιμες και παρεξηγημένες, στο λεξιλόγιο κάθε λαού) ότι έκανε ότι ήταν δυνατόν, με συστηματικό τρόπο, να "ξεψαχνίσει" τους υποψηφίους... που, Πέτρο, εσύ επιμένεις να τους αποκαλείς "ιδιώτες", για να τους αντιδιαστείλεις με τους "επαγγελματίες" του χώρου... ξεχνάς, όμως, ότι και κάποιοι από αυτούς είναι "επαγγελματίες" σε άλλους χώρους (πιθανόν πιο δύσκολους και βρώμικους) και έχουν και εκείνοι την δυνατότητα να σε ξεγελάσουν?
Αν, λοιπόν, έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια, η στατιστική λέει ότι θα έχει και πετυχημένα "ταιριάσματα" ανθρώποων - σκύλου... αλλιώς, οφείλει να βελτιώσει την προσπάθεια και να επεκτείνει το "checklist" του...
Και, τέλος, μπορεί να επιστρέψουν και τα δύο 5μηνα κουταβάκια... και θα είναι τυχερός, αν είναι μόνο 5μηνα!
Για διάφορους λόγους, όπως αναφέρθηκε... αλλά, ο ίδιος θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του (και - στατιστικά - την τσέπη και τον κόπο του) πως έκανε ότι μπορούσε καλύτερο κατά την επιλογή...
Ναι, ομολογώ ότι ο (Σωστός!) εκτροφέας πρέπει να είναι και λιγάκι (ως αρκετά!) ψυχολόγος... όχι μόνο "πιατσάς" (όπως μας έχουν συνηθίσει να είναι οι περισσότεροι), αλλά ψυχολόγος... γιατί, το δύσκολο μέρος της εξίσωσης (συνήθως) δεν είναι ο σκύλος, αλλά η ανθρώπινη ψυχή - μυαλό - συναισθήματα...
Συμφωνώ μαζί σου, Βαγγέλη... αλλά...
Αλλά, το τρίπτυχο αυτό "πόρω απέχει" από το να είναι μία συστηματική και "έξυπνη" λίστα για το τι ψάχνει ο (Σωστός!) εκτροφέας... και, συνεπώς, για το τι πρέπει να είμαστε, από την πλευρά μας σαν υπεύθυνοι υποψήφιοι ιδιοκτήτες...
Και, πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι εκτροφείς δεν έχουν παρόμοια λίστα... και την πατάνε... και (σε ανταπόδοση - ίσως για να "ρεφάρουν"?) την πατάνε και αρκετοί ιδιοκτήτες...
1. Κι εμένα... σε πολλές σκέψεις...
Γιατί, ξέρεις κάτι?
Ο (Σωστός!) εκτροφέας σε βλέπει, σε αξιολογεί, σε εγκρίνει... μήπως πρέπει, στη συνέχεια, να σου κάνει και ένα "φροντιστήριο" (σε πολύ εμπιστευτικό επίπεδο) για τους λόγους που δεν πρέπει να επιλέξεις τη φυλή, ή τη συγκεκριμένη γέννα?
2. Ναι... ο Σωστός - Ευσυνείδητος - Εμπειρος εκτροφέας... που θα έπρεπε να "δει"...
Στατιστικά (που λέγαμε και παραπάνω), μπορεί να μην πετυχαίνει πάντα αυτό, αλλά οι πραγματικά "καλές" αποφάσεις παίρνονται με δύο κριτήρια: Ψυχρή λογική (λίστες - στατιστικά κλπ.) και ζεστή καρδιά (διαίσθηση - ψυχή)...
Και θα έπαιρνε την απόφαση, έτοιμος να πάρει πίσω το κουτάβι του (ή τον ενήλικο, πλέον, σκύλο) ανά πάσα στιγμή...
3. Κι εγώ... κι επειδή δεν έχω ακόμα την "κατάλληλη διάδοχη κατάσταση"... έστω και άστεγος...
Το αντίθετο...Αχ, κύριε Γιάννη, αχ!
Έχετε άπλετο ελεύθερο χρόνο, σωστά???
Είμαι τόσο πιεσμένος τον τελευταίο καιρό, που έκανα ένα αναγκαστικά μεγάλο διάλειμμα, ώστε να μπορέσω να "ξεφύγω"... που αλλού? Στο "σκύλο"...
Από προσωπική εμπειρία θα σας έλεγα ότι έχεται ΟΛΟΙ δίκιο...εξαρτάται την γωνία οπτικής. Δυστυχώς η συνάρτηση που καλείται ο εκτροφέας ή/και ο ιδιοκτήτης να λύσει είναι πολυπαραγοντική.
1. Για τον ρόλο των εκτροφέων και την ευθύνη που τους αναλογεί νομίζω ότι έχει εξαντληθεί το θέμα. Όσοι από εσάς έχετε ασχοληθεί και με κυνηγετικά σκυλιά εργασίας (προσωπικά είμαι ένας από αυτούς), πόιντερ, σέττερ κτλ. θα δείτε τα "καλύτερα" από τους εκτροφείς (κροτοφοβίες, αιμομιξίες, δυπλασίες, φοβίες, δερματίτιδες και ότι άλλο βάλει ο νους σας). ΔΕΝ είναι όλοι οι εκτροφείς το ίδιο απλά είναι εικόνα της κοινωνίας μας, δηλαδή και καλοί και κακοί επαγγελματίες. Από καθαρά προσωπική εμπειρία -χωρίς να τους αφορίζω- εγώ δύσκολα θα έπαιρνα σκύλο από εκτροφέα (επαγγελματία τύπου σουπερμάρκετ) ξανά.
2. Οι ευθύνες των ιδιοκτητών είναι επίσης πολύ μεγάλες. Όλοι όσοι πήραμε σκύλο την πρώτη φορά ΔΕΝ είναι δυνατόν να ξέραμε τι θέλουμε ακριβώς και τι να περιμένουμε ακριβώς από τον σκύλο μας , ούτε πως ακριβώς να το πράξουμε. Συνέπεια αυτού είναι στην κουβέντα να ακούς "φταίει ο Μ@$%$%$ς ο εκτροφέας για τον κοπρίτη, τον δείνα τον πείξα, σκύλο που μου πούλησε χρυσάφι..".
Η εμπειρία (κατά προτίμηση η κακή γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις), η κοινή λογική και η τύχη παίζουν σημαντικότατο ρόλο τελικά κατά την προσωπική μου γνώμη.
1. Για τον ρόλο των εκτροφέων και την ευθύνη που τους αναλογεί νομίζω ότι έχει εξαντληθεί το θέμα. Όσοι από εσάς έχετε ασχοληθεί και με κυνηγετικά σκυλιά εργασίας (προσωπικά είμαι ένας από αυτούς), πόιντερ, σέττερ κτλ. θα δείτε τα "καλύτερα" από τους εκτροφείς (κροτοφοβίες, αιμομιξίες, δυπλασίες, φοβίες, δερματίτιδες και ότι άλλο βάλει ο νους σας). ΔΕΝ είναι όλοι οι εκτροφείς το ίδιο απλά είναι εικόνα της κοινωνίας μας, δηλαδή και καλοί και κακοί επαγγελματίες. Από καθαρά προσωπική εμπειρία -χωρίς να τους αφορίζω- εγώ δύσκολα θα έπαιρνα σκύλο από εκτροφέα (επαγγελματία τύπου σουπερμάρκετ) ξανά.
2. Οι ευθύνες των ιδιοκτητών είναι επίσης πολύ μεγάλες. Όλοι όσοι πήραμε σκύλο την πρώτη φορά ΔΕΝ είναι δυνατόν να ξέραμε τι θέλουμε ακριβώς και τι να περιμένουμε ακριβώς από τον σκύλο μας , ούτε πως ακριβώς να το πράξουμε. Συνέπεια αυτού είναι στην κουβέντα να ακούς "φταίει ο Μ@$%$%$ς ο εκτροφέας για τον κοπρίτη, τον δείνα τον πείξα, σκύλο που μου πούλησε χρυσάφι..".
Η εμπειρία (κατά προτίμηση η κακή γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις), η κοινή λογική και η τύχη παίζουν σημαντικότατο ρόλο τελικά κατά την προσωπική μου γνώμη.
Απο αυτα που γραφετε (δεν λεω οτι δεν συμφωνω) συμπεραινω οτι ο χ,ψ εκτροφεας πρεπει να εχει τελειωσει και σχολη ψυχολογιας για να βγαλει τετοια και τοσα συμπερασματα περι των νεων μελλοντικων ιδιοκτητων σε μολις καποιες λιγες φορες επαφης τους. Εδω τοσοι και τοσοι παντρευονται και συζουν με καποιον 10 χρονια και μετα λενε δεν ειχα ιδεα ποιον-α ειχα διπλα μου. Πως μπορεις να ξερεις για ξενους ανθρωπους που τους βλεπεις πρωτη φορα στη ζωη σου?
"Μεσοι" ανθρωποι δεν ειναι οσοι εκτρεφουν σκυλια? Το ιδιο δεν γινεται περιπου με ολες τις υιοθεσιες ζωων? Οταν το εχεις μαζεψει απο το δρομο, περιθαλψει, ξενυχτισει, χρυσοπληρωσει καποιες φορες, δεν το ξεφορτωνεσαι στον πρωτο τυχοντα. Ολες κατ'εμε οι υιοθεσιες εχουν το ρισκο τους. Δεν πιστευω οτι υπαρχει κατι σαν φορμα-λιστα προσοντων στον μυαλο ολων των εκτροφεων, κι αν υπαρχει δεν ειναι ιδια σε ολους επειδη ειναι διαφορετικοι ανθρωποι πιστευω. Το γιατι θα μου εμπιστευοταν καποιος το σκυλι του πιστευω οτι ειναι θεμα χημειας κι αποκτησης εμπιστοσυνης των πρωτων επαφων και ενδιαφεροντος για το επομενο διαστημα να δει/ρωτησει πως πηγαινει η συμβιωση. Το αν εγω ειμαι καθικι και μολις φυγω απο τον εκτροφεα παω σπιτι μου και το δεσω στο δεντρο δεν μπορει να το ξερει κανεις. Ετσι δεν ειναι?
Πως μπορεις να ξερεις για ξενους ανθρωπους που τους βλεπεις πρωτη φορα στη ζωη σου?"Μεσοι" ανθρωποι δεν ειναι οσοι εκτρεφουν σκυλια? Το ιδιο δεν γινεται περιπου με ολες τις υιοθεσιες ζωων? Οταν το εχεις μαζεψει απο το δρομο, περιθαλψει, ξενυχτισει, χρυσοπληρωσει καποιες φορες, δεν το ξεφορτωνεσαι στον πρωτο τυχοντα. Ολες κατ'εμε οι υιοθεσιες εχουν το ρισκο τους. Δεν πιστευω οτι υπαρχει κατι σαν φορμα-λιστα προσοντων στον μυαλο ολων των εκτροφεων, κι αν υπαρχει δεν ειναι ιδια σε ολους επειδη ειναι διαφορετικοι ανθρωποι πιστευω. Το γιατι θα μου εμπιστευοταν καποιος το σκυλι του πιστευω οτι ειναι θεμα χημειας κι αποκτησης εμπιστοσυνης των πρωτων επαφων και ενδιαφεροντος για το επομενο διαστημα να δει/ρωτησει πως πηγαινει η συμβιωση. Το αν εγω ειμαι καθικι και μολις φυγω απο τον εκτροφεα παω σπιτι μου και το δεσω στο δεντρο δεν μπορει να το ξερει κανεις. Ετσι δεν ειναι?
Γιατι υπάρχει ελληνας εκτροφέας που δε θα δωσει κουταβι ακομα και σε εντελώς ακαταλληλο* υποψηφιο ιδιοκτητη;;
* δουλευω 12 ωρες τη μερα κ. εκτροφεα, ζω μονος μου και τις ελευθερες μου ωρες καπνιζω μαριχουάνα... *bobmarley*:maria:
* δουλευω 12 ωρες τη μερα κ. εκτροφεα, ζω μονος μου και τις ελευθερες μου ωρες καπνιζω μαριχουάνα... *bobmarley*:maria:
Αν ήξερες πόσες παρακολουθήσεις έχουμε κάνει γι'αυτό τον λόγο
χαχα!Αστυνομευση λοιπον... συμφωνω!
Αλλα για ποσο? Αν του κατουρησει το πανακριβο χαλι στη βδομαδα και το αποφασισει τοτε να το κλεισει στο γκαραζ, πως θα το παρεις χαμπαρι? Κι οταν το εχεις δωσει εξαρχης μακρια? Δεν μπορεις να τα δωσεις ολα στη γειτονια σου. Ειναι κι αυτοι που δερνουν γυναικες-παιδια στα σπιτια τους κι οταν τους δεις εξω δεν θα το ειχες φανταστει ποτε αν δεν στο ειχε πει ο γειτονας τους που τους ακουσε. Απλα βασιζεσαι στο οποιο ενστικτο διαθετεις κι εμπιστευεσαι ή οχι, ειναι η γνωμη μου. Αν αποδειχτει οτι εχεις (ο χ,ψ εκτροφεας παλι, δεν μιλαω προσωπικα για κανεναν) κανει απανωτες πατατες και στην καλυτερη σου γυρνανε τα κουταβια-σκυλια πισω, τοτε καλυτερα να το ξανασκεφτεις αν εισαι ικανος να εκτρεφεις μιας και υστερεις στη σωστη υιοθετηση των σκυλιων σου.
Δεν υπαρχει ο τελειος εκτροφεας, οπως δεν υπαρχει και ο τελειος ιδιοκτητης.
Τωρα στο θεμα που ανοιχτηκε εδω, στην προσπαθεια που καταβαλει ο εκτροφεας στην προκειμενη περιπτωση για την ανευρεση καταλληλου ιδιοκτητη, παιζει ρολο η όποια δικη του εμπειρια και κριση και οχι καποιος καταλογος απαιτησεων που θα πρεπει να συνταξει και να χρησιμοποιει.
Αν θεωρει οτι δεν θα κοιμαται το βραδυ απο το αγχος του αν ειναι τυπικος ο αγοραστης του κουταβιου του, ας κανει συμβολαιο με ορους, με τα πραγματα που αυτος θεωρει ''κοκκινες γραμμες''.
Αν θελει να εχει τον σκυλο για περαιτερω εκμεταλευση δικη του ο εκτροφεας, παλι συμβολαιο.
Αν ο εκτροφεας εφτασε σε μια ηλικια και πηρε την αποφαση να κανει εκτροφη σκυλων, υποτιθεται οτι εχει καποια εμπειρια πανω στα σκυλια, εχει εμπειρια απο ανθρωπους με σκυλια, το ''κατέχει'' το θεμα.
Υπαρχουν και οι περιπτωσεις ατομων που ειναι γνωστοι απο πριν, ειναι ήδη ιδιοκτητες και εχουν δειξει καποια πραγματα στην σχεση τους με τον σκυλο, ή ειναι γνωστοι γνωστων που μπορουν να δωσουν πληροφοριες για τα ατομα αυτα.
Αμα καποιος ειναι ΤΟΣΟ ρομαντικος εκτροφεας και κανει πολυ προσεκτικες και αραιές γεννες, ας βρει τετοιους. σ.σ, (οι ''καλοι'' ιδιοκτητες, ψάχνουν τους ''καλους'' εκτροφεις)...
Η συντριπτικη πλειονοτητα βγαζει κουταβια τα οποια πρεπει να πουληθουν για να μπορεσουν να συνεχισουν την εκτροφη και το κυνηγι των διακρισεων και της βελτιωσης της φυλης.
Τι αλλο να πουμε ρε παιδια; Τα ειπατε όλα!
Τωρα στο θεμα που ανοιχτηκε εδω, στην προσπαθεια που καταβαλει ο εκτροφεας στην προκειμενη περιπτωση για την ανευρεση καταλληλου ιδιοκτητη, παιζει ρολο η όποια δικη του εμπειρια και κριση και οχι καποιος καταλογος απαιτησεων που θα πρεπει να συνταξει και να χρησιμοποιει.
Αν θεωρει οτι δεν θα κοιμαται το βραδυ απο το αγχος του αν ειναι τυπικος ο αγοραστης του κουταβιου του, ας κανει συμβολαιο με ορους, με τα πραγματα που αυτος θεωρει ''κοκκινες γραμμες''.
Αν θελει να εχει τον σκυλο για περαιτερω εκμεταλευση δικη του ο εκτροφεας, παλι συμβολαιο.
Αν ο εκτροφεας εφτασε σε μια ηλικια και πηρε την αποφαση να κανει εκτροφη σκυλων, υποτιθεται οτι εχει καποια εμπειρια πανω στα σκυλια, εχει εμπειρια απο ανθρωπους με σκυλια, το ''κατέχει'' το θεμα.
Υπαρχουν και οι περιπτωσεις ατομων που ειναι γνωστοι απο πριν, ειναι ήδη ιδιοκτητες και εχουν δειξει καποια πραγματα στην σχεση τους με τον σκυλο, ή ειναι γνωστοι γνωστων που μπορουν να δωσουν πληροφοριες για τα ατομα αυτα.
Αμα καποιος ειναι ΤΟΣΟ ρομαντικος εκτροφεας και κανει πολυ προσεκτικες και αραιές γεννες, ας βρει τετοιους. σ.σ, (οι ''καλοι'' ιδιοκτητες, ψάχνουν τους ''καλους'' εκτροφεις)...
Η συντριπτικη πλειονοτητα βγαζει κουταβια τα οποια πρεπει να πουληθουν για να μπορεσουν να συνεχισουν την εκτροφη και το κυνηγι των διακρισεων και της βελτιωσης της φυλης.
Τι αλλο να πουμε ρε παιδια; Τα ειπατε όλα!
Last edited:
