Επειδή έχω γράψει αρκετά για το αντίστροφο ερώτημα... και θεωρώ ότι καλά έχω κάνει, μιάς και, όπως υποστηρίζω:
"Την πρώτη φορά που θα επιλέξεις καθαρόαιμο κουτάβι, της φυλής που ονειρεύτηκες... και την δεύτερη φορά... αλλά, ίσως και την τρίτη φορά που θα το κάνεις... εξαρτάσαι αποκλειστικά από την κατάρτιση - εμπειρία και (κυρίως) ευσυνειδησία του Σωστού Εκτροφέα"...
Και, επειδή θεωρώ ότι ο Πέτρος, που άνοιξε το θέμα, έχει (τουλάχιστον) την τελευταία ιδιιότητα...
Ας πάω και από την αντίστροφη οπτική... να "διαφωτίσουμε" τον (Σωστό!) εκτροφέα... που πιστεύω ότι βοηθάει (και πάλι) εμάς τους ιδιοκτήτες...
...Εχουμε σκεφτει ποτε ποσο εμεις ειμαστε σωστοι για μελλοντικοι ιδιοκτητες κουταβιου, ειδικα της φυλης που εχουμε επιλεξει??????
Ναι... πολλές φορές... και, ειδικά με εσένα, έχω μοιράστεί προβληματισμούς, ων ουκ έστιν αριθμός...
...Εγώ με το φτωχό μου το μυαλό πιστεύω ότι κάνω για ένα Μαστίφ (προσωπικά ξέρω ότι δεν κάνω)...
Παρότι, αρχικά, δεν θα ξεκινούσα έτσι, ας αρχίσουμε από εδώ...
Ενας
σημαντικός κανόνας, λοιπόν, για τον (Σωστό!) εκτροφέα των Αγγλικών Μαστίφ (αλλά και παρόμοιων φυλών, σε μέγεθος - ασθένειες - drawbacks):
Ο ιδιώτης που ενδιαφέρεται για τη φυλή, πρέπει να είναι "φορτωμένος"! Πρέπει να τα έχει "όλα" μεγάλα! Π.χ., άνετο σπίτι και μεγάλο (!) αυτοκίνητο... αρκετή σωματική δύναμη και (λιγότερο σημαντικό) βάρος...
Και, πάνω απ' όλα, πρέπει ο εκτροφέας να διαπιστώσει (άλλο - σημαντικό - ζήτημα αυτό) ότι ο υποψήφιος έχει προγραμματισμένη - σταθερή "ταμειακή ροή"... και "κατάλληλη διάδοχη κατάσταση" (αν δεν είναι τόσο νέος)...
Κατά τα άλλα, ένα "well bred" Αγγλικό Μαστίφ, είναι κατάλληλο για όποιον (έστω, λίγο έμπειρο) υποψήφιο σέβεται τον εαυτό του...
Προσωπικά, δεν τόλμησα... ειδικά με το θέμα της "διάδοχης κατάστασης"...
Και πάμε, Πέτρο, στα υπόλοιπα στοιχεία - κανόνες που θα ακολουθούσα εγώ σαν (Σωστός!) εκτροφέας...
Θα έτεινα (σαν βασικό σημείο εκκίνησης) να εμπιστευτώ τον υποψήφιο και να συνεχίσω πιο διεξοδική κουβέντα μαζί του:
1. Αν ερχόταν με
όλη την οικογένειά του, να με επισκεφτεί... όσοι είστε παντρεμένοι και όσοι έχετε ήδη παιδιά (ακόμα και όσοι δεν είστε, αλλά θυμάστε την δομή της πατρικής οικογένειας) μαντεύετε τι θέλω να πω... μιά εικόνα = χίλιες λέξεις:
Εάν δεν υπήρχε "αρχηγός" στην οικογένεια... ή, έστω, αν το ζευγάρι δεν ήταν σε κοινή γραμμή και συνεννόηση... αλλά, αντίθετα, ο ένας διέψευδε - διέκοπτε τον άλλο, είτε παρουσίαζε την κατάσταση "λίγο" διαφορετικά από τον άλλο... Μακριά!
Εάν τα παδιά έκαναν του κεφαλιού τους και οι γονείς είτε διόρθωναν σκληρά (αλλά αναποτελεσματικά), είτε ήταν υπερβολικά ανεκτικοί... Μακριά!
Εάν δεν διαπίστωνα ότι το ζευγάρι δεν ήταν "συμπληρωματικό" στα ενδιαφέροντα (που - σαν εκτροφέας της φυλής - ξέρω ότι είναι απαραίτητα) και στις καθημερινές δραστηριότητες... Μακριά!
2. Αν διαπίστωνα ότι η επαγγελματική κατάσταση (του ενός, ή και των δύο - οπότε θα "έψαχνα" για ύπαρξη "κατάλληλου συμπαραστάτη" της οικογένειας στην καθημερινότητα) ήταν τέτοια που θα διαισθανόμουν σωστή ανατροφή του σκύλου...
Αν οι άνθρωποι ανήκαν σε μία (δική μου) λίστα επαγγελμάτων, που θεωρώ ακατάλληλα για για να μένει ο άνθρωπος λιγάκι στο σπίτι του και να ασχολείται με τη "ρουτίνα"... και δεν υπήρχε κατάλληλο "backup"... Μακριά!
3. Αν έβλεπα αέρα "ενότητας" στην οικογένεια - ζευγάρι...
Εάν, δηλαδή, διαπίστωνα "σχέση τριών ποδών"... Μακριά!
4. Ενα παλιό μέλος του φόρουμ (εκτροφέας) μου είχε πει: Ο καλύτερος ιδιοκτήτης κουταβιού μου είναι ένας χήρος - συνταξιούχος - άπειρος από σκυλιά, που μόλις πήρε σύνταξη, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα...
Αν και ήδη έχετε καταλάβει ότι η ύπαρξη σκύλου με παραπέμπει σε "οικογένεια"... θα έτεινα να συνεχίσω με ένα άνθρωπο μόνο του, συνειδητοποιημένο (και με "κατάλληλο" επάγγελμα) που έχει περάσει τα πρώτα νιάτα του... βέβαια, δεν θα δίσταζα να ψάξω ακόμα περισσότερο ένα νεαρό άτομο, που θα μου φαινόταν κατασταλλαγμένο, σε σχέση με την βιοθεωρία του και τον τρόπο ζωής του...
5. Από εκεί και πέρα (κυριολεκτικός) έλεγχος προσωπικότητας... μιάς και ο κετροφέας ξέρει ήδη (άριστα!)τους γεννήτορες - γραμμές - φυλή (γενικά χαρακτηριστικά),
ελπίζω... γιατί να μην μάθει για τους υποψηφίους ιδιοκτήτες?
- Assertive - Calm...
- Dominant - Submissive...
- Aggressive - passive...
- Ψύχραιμος - κυκλοθυμικός...
...γιατι... οκ ο εκτροφεας ρωτησε τον ξεψαχνισε... κι αποφασισε να του δωσει κουταβι, γιατι οπως παρουσιαστηκε ο ιδιωτης... θα ειχε τον σκυλο σαν μελος της οικογενειας του...
θα πηγαινε σε εκπαιδευτη... κλπ...
...και ξαφνικα βρισκεται με 2 πενταμηνα κουταβια στα χερια του...
Ok, εδώ ο εκτροφέας υποθέτουμε (αν το καλοσκεφτείτε, η έξη "υπόθεση" είναι από τις πιο κρίσιμες και παρεξηγημένες, στο λεξιλόγιο κάθε λαού) ότι έκανε ότι ήταν δυνατόν, με συστηματικό τρόπο, να "ξεψαχνίσει" τους υποψηφίους...
που, Πέτρο, εσύ επιμένεις να τους αποκαλείς "ιδιώτες", για να τους αντιδιαστείλεις με τους "επαγγελματίες" του χώρου... ξεχνάς, όμως, ότι και κάποιοι από αυτούς είναι "επαγγελματίες" σε άλλους χώρους (πιθανόν πιο δύσκολους και βρώμικους) και έχουν και εκείνοι την δυνατότητα να σε ξεγελάσουν?
Αν, λοιπόν, έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια, η
στατιστική λέει ότι θα έχει και πετυχημένα "ταιριάσματα" ανθρώποων - σκύλου... αλλιώς, οφείλει να βελτιώσει την προσπάθεια και να επεκτείνει το "checklist" του...
Και, τέλος, μπορεί να επιστρέψουν και τα δύο 5μηνα κουταβάκια...
και θα είναι τυχερός, αν είναι μόνο 5μηνα!
Για διάφορους λόγους, όπως αναφέρθηκε... αλλά, ο ίδιος θα έχει ήσυχη τη συνείδησή του (και - στατιστικά - την τσέπη και τον κόπο του) πως έκανε ότι μπορούσε καλύτερο κατά την επιλογή...
Ναι, ομολογώ ότι ο (Σωστός!) εκτροφέας πρέπει να είναι και λιγάκι (ως αρκετά!) ψυχολόγος... όχι μόνο "πιατσάς" (όπως μας έχουν συνηθίσει να είναι οι περισσότεροι), αλλά ψυχολόγος... γιατί, το δύσκολο μέρος της εξίσωσης (συνήθως) δεν είναι ο σκύλος, αλλά η ανθρώπινη ψυχή - μυαλό - συναισθήματα...
...Αν προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τι πρέπει να έχει ο υποψήφιος ιδιοκτήτης πολύ φοβάμαι ότι δεν θα βγει άκρη...
...Ωριμότητα – λογική – υπευθυνότητα...
Συμφωνώ μαζί σου, Βαγγέλη... αλλά...
Αλλά, το τρίπτυχο αυτό "πόρω απέχει" από το να είναι μία συστηματική και "έξυπνη" λίστα για το τι ψάχνει ο (Σωστός!) εκτροφέας... και, συνεπώς, για το τι πρέπει να είμαστε, από την πλευρά μας σαν υπεύθυνοι υποψήφιοι ιδιοκτήτες...
Και, πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι εκτροφείς δεν έχουν παρόμοια λίστα... και την πατάνε... και (σε ανταπόδοση - ίσως για να "ρεφάρουν"?) την πατάνε και αρκετοί ιδιοκτήτες...
1. Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Με έβαλε σε σκέψεις.
2. Υπάρχει κάποιος εδώ μέσα που θα μου πουλούσε το σκύλο γνωρίζοντας όλα αυτά;
3. ...Το έχω αγαπήσει πολύ αυτό το πλάσμα και δεν μπορώ πλέον να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν, και όπου και να με βγάλει ο δρόμος ξέρω πως θα είναι πάντα κοντά μου ό,τι και να συμβεί μέχρι την τελευταία στιγμή.
1. Κι εμένα... σε πολλές σκέψεις...
Γιατί, ξέρεις κάτι?
Ο (Σωστός!) εκτροφέας σε βλέπει, σε αξιολογεί, σε εγκρίνει... μήπως πρέπει, στη συνέχεια, να σου κάνει και ένα "φροντιστήριο" (σε πολύ εμπιστευτικό επίπεδο) για τους λόγους που
δεν πρέπει να επιλέξεις τη φυλή, ή τη συγκεκριμένη γέννα?
2. Ναι... ο Σωστός - Ευσυνείδητος - Εμπειρος εκτροφέας... που θα έπρεπε να "δει"...
Στατιστικά (που λέγαμε και παραπάνω), μπορεί να μην πετυχαίνει πάντα αυτό, αλλά οι πραγματικά "καλές" αποφάσεις παίρνονται με δύο κριτήρια: Ψυχρή λογική (λίστες - στατιστικά κλπ.)
και ζεστή καρδιά (διαίσθηση - ψυχή)...
Και θα έπαιρνε την απόφαση, έτοιμος να πάρει πίσω το κουτάβι του (ή τον ενήλικο, πλέον, σκύλο) ανά πάσα στιγμή...
3. Κι εγώ... κι επειδή δεν έχω ακόμα την "κατάλληλη διάδοχη κατάσταση"... έστω και άστεγος...