Ξύλο
- Thread starter *χρυς*
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το θεμα ειναι οτι δεν μου λετε οτι εχω μεριδιο ευθυνης αλλα ολη την ευθυνη.. Το μεριιο το καταλαβαινω το σεβομαι και το παραδεχομαι αλλα δεν εχω αλλο τροπο... Δεν μπορω ουτε να παρω 100 βιβλια μαζι μου ουτε να τα βαλω καπου αλλου και ουτε να διαθεσο 50 ευρω απ το ηδη μειωμενο μηνιατικο μου.. Ο,τι θα το παρω θα το παρω αλλα δεν ειναι τοσο ευκολο αν θες για μενα... Οσο για τα 17 σκυλια δεν τα ειχαμε ολα μαζι εννοειται αλλα κατα καιρους.. Τωρα εχουμε 3 στο σπιτι μεσα και σε πληροφορω οτι η μαμα μου που τα μεγαλωνει δεν εχει κανει τπτ απ αυτα που κανω εγω.. Ουτε κρειτ αγορασε ουτε παιζει μαζι τους ουτε τπτ.. Τα ταϊζει τα ποτιζει και τερμα.. Και ειναι μια χαρα ηρεμα και υπακουα ουτε ζημιες ουτε καταστροφες ουτε τπτ...
Εγω ειμαι σιγουρη οτι δεν θα γινει που θα τη βλαψει το χω ξαναπει.. Δεν αντιμετωπιζει τη μοναξια της σαν φυσιολογικο σκυλι.. Οταν φευγω ουτε κλαιει ουτε γαβγιζει ουτε γρατζουναει τη πορτα.. Απλα καταστρεφει πραγματα.. Σημερα πχ δεν πηγα στο μαθημα για να δω τι θα κανει.. Και σε πληροφορω δεν εκανε τιποτα απολυτως περαν του οτι ανεβηκε στο τραπεζακι και πηρε το κινητο μου :Ρ μολις της το πηρα απο το στομα ηρθε στο κρεβατι ,δεν μπορει να ανεβει ακομα, και με εγλειφε για να την παρω να κοιμηθουμε μαζι.. Και μεχρι την ωρα που αποφασισα να σηκωθω απ το κρεβατι δεν με ενοχλησε καθολου!
Την μοναξιά της την αντιμετωπίζει σαν φυσιολογικότατο σκυλί με άγχος αποχωρισμού.
Ο σκύλος μιας φίλης μου όταν έλειπε ανέβαινε στους καναπέδες και τους κατούραγε όλους..Δεν το έκανε ποτέ όταν ήταν στο σπίτι..
Διάβασε για το άγχος αποχωρισμού, υπάρχουν πολλά θέματα.
Ο σκύλος μιας φίλης μου όταν έλειπε ανέβαινε στους καναπέδες και τους κατούραγε όλους..Δεν το έκανε ποτέ όταν ήταν στο σπίτι..
Διάβασε για το άγχος αποχωρισμού, υπάρχουν πολλά θέματα.
Αγαπητή Χρύσα ή Χρυσούλα.
Σου εξήγησα ότι μπορεί να ακούγομαι αυστηρή, αλλά πίστεψέ με έχω τίποτα περισσότερο στο μυαλό μου από το κουτάβι σου.
Όσοι έχουν γνωρίσει το σκύλο μου από την πρώτη μέρα που την είχα στο σπίτι μέχρι σήμερα ξέρουν πολύ καλά ότι ήταν δέκα φορές χειρότερη από την δικιά σου.
Κατέστρεφε πράγματα που δεν περίμενα καν ότι θα της τραβήξουν την προσοχή, απαιτούσε τα πάντα με γαυγίσματα, γύρναγε με ανοιχτό στόμα όταν ήθελε να αντιδράσει π.χ. στο χέρι (κάτι που σίγουρα υπό άλλες συνθήκες θα είχε εξελιχθεί σε δάγκωμα), ούρλιαζε όταν περιοριζόταν σαν λύκος (2,5 ώρες ασταμάτητα την έχω βιντεοσκοπήσει), ήταν απίστευτα κυριαρχική.
Σήμερα τίποτα από αυτά δεν υπάρχει, εκτός ενός κλάμματος όταν πρέπει να μείνει μόνη της σε ξένο χώρο (για το οποίο φταίω εγώ) το οποίο το δουλεύω.
Είναι 11 μηνών, πλήρως συνεργάσιμη, πλήρως εκπαιδευμένη.
Είμαι μαζί σου χίλια τα εκατό να προσπαθήσεις να οξύνεις την σκέψη της, δεν είναι απλά θεμιτό αλλά στόχος! Απλά μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης με σκυλιά οφειλω να σου πω ότι το κάνεις λάθος. Και αυτό γιατί ο σκύλος σκέφτεται σαν σκύλος όχι σαν άνθρωπος. Εκεί είναι η ένστασή μου.
Ο τρόπος που τη διορθώνεις τη μαθαίνει λάθος πράγματα. Κατά πρώτον να μην κάνει αυτό που δεν θες όταν είσαι εσύ μπροστά, αλλά όταν λείπεις.
Τα σκυλιά δεν σκέφτονται το χτες ή το αύριο, ούτε καταστρώνουν σχέδια. Ζουν το τώρα και κάνουν συσχετισμούς όχι πολύπλοκες σκέψεις.
Εσύ πρέπει να τη βοηθήσεις να κάνει τους σωστούς συσχετισμούς. Αυτό είναι όλο.
Υπάρχουν πολλά εξειδικευμένα θέματα στο κομμάτι της συμπεριφοράς του σκύλου. Αυτά σου λέω να διαβάσεις και να εφαρμώσεις σε πρώτη φάση, ώστε να έχεις μία τέλεια σχέση με τη μικρή σου αργότερα.
Ακόμα η σκέψη της είναι μωρουδιακή. Το ότι δεν πήγε π.χ. στο πατακι όταν την διόρθωσες δείχνει ότι ξεκίνησε να καταλαβαίνει τι θες, όχι το κατανόησε και το εμπέδωσε.
Πρέπει να δώσεις χρόνο στην μικρή σου να μεγαλώσει σαν κουτάβι και να μαθαίνει σαν κουτάβι, με ρυθμούς δηλαδή σχετικά πιο αργούς σε αυτή τη φάση.
Κανένας από εδώ μέσα δεν κάθεται πάνω από το σκύλο του όλη μέρα.... όλοι μας έχουμε τις δουλειές μας, τις ασχολίες μας.... δεν σου είπε κανένας να αφιερώσεις τη ζωή σου εκεί.
Απλά πρέπει να κατανοήσεις ότι όσο είναι μωρό πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις, να αφιερώνεις λίγο περισσότερο χρόνο από ότι ίσως αργότερα και να είσαι πιο ξεκάθαρη για αυτά που θες και ζητάς από αυτή.
Επειδή σε βλέπω ότι το επαναλαμβάνεις και το φέρεις βαρέως για το μερίδιο ευθύνης, ναι όλοι εδώ μέσα πιστεύουν ότι εσύ φταις στα λάθη του κουταβιού σου, αλλά γιατί προηγουμένως έχουμε όλοι μας αναλάβει την ευθύνη των δικών μας λαθών σε σχέση με την ανατροφή τους.
Εάν δεν μπορείς να διαθέσεις λεφτά για crate μπορείς να δοκιμάσεις και την λύση του πάρκου, δεδομένου ότι οι ώρες που μπορεί να μείνει στο crate είναι σαφώς λιγότερες, ενώ στο πάρκο θα μπορεί να μένει για περισσότερη ώρα με την πάνα και όλο τον "εξοπλισμό" της.
Και κάτι τελευταίο, δοκίμασε αυτό που σου είπα για τις βόλτες στην αγκαλιά. Ακόμα κι αν κάνετε το εμβόλιο θέλει κάποιες μέρες μέχρι να μπορέσεις να τη βγάλεις βόλτα.
Σου εξήγησα ότι μπορεί να ακούγομαι αυστηρή, αλλά πίστεψέ με έχω τίποτα περισσότερο στο μυαλό μου από το κουτάβι σου.
Όσοι έχουν γνωρίσει το σκύλο μου από την πρώτη μέρα που την είχα στο σπίτι μέχρι σήμερα ξέρουν πολύ καλά ότι ήταν δέκα φορές χειρότερη από την δικιά σου.
Κατέστρεφε πράγματα που δεν περίμενα καν ότι θα της τραβήξουν την προσοχή, απαιτούσε τα πάντα με γαυγίσματα, γύρναγε με ανοιχτό στόμα όταν ήθελε να αντιδράσει π.χ. στο χέρι (κάτι που σίγουρα υπό άλλες συνθήκες θα είχε εξελιχθεί σε δάγκωμα), ούρλιαζε όταν περιοριζόταν σαν λύκος (2,5 ώρες ασταμάτητα την έχω βιντεοσκοπήσει), ήταν απίστευτα κυριαρχική.
Σήμερα τίποτα από αυτά δεν υπάρχει, εκτός ενός κλάμματος όταν πρέπει να μείνει μόνη της σε ξένο χώρο (για το οποίο φταίω εγώ) το οποίο το δουλεύω.
Είναι 11 μηνών, πλήρως συνεργάσιμη, πλήρως εκπαιδευμένη.
Είμαι μαζί σου χίλια τα εκατό να προσπαθήσεις να οξύνεις την σκέψη της, δεν είναι απλά θεμιτό αλλά στόχος! Απλά μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης με σκυλιά οφειλω να σου πω ότι το κάνεις λάθος. Και αυτό γιατί ο σκύλος σκέφτεται σαν σκύλος όχι σαν άνθρωπος. Εκεί είναι η ένστασή μου.
Ο τρόπος που τη διορθώνεις τη μαθαίνει λάθος πράγματα. Κατά πρώτον να μην κάνει αυτό που δεν θες όταν είσαι εσύ μπροστά, αλλά όταν λείπεις.
Τα σκυλιά δεν σκέφτονται το χτες ή το αύριο, ούτε καταστρώνουν σχέδια. Ζουν το τώρα και κάνουν συσχετισμούς όχι πολύπλοκες σκέψεις.
Εσύ πρέπει να τη βοηθήσεις να κάνει τους σωστούς συσχετισμούς. Αυτό είναι όλο.
Υπάρχουν πολλά εξειδικευμένα θέματα στο κομμάτι της συμπεριφοράς του σκύλου. Αυτά σου λέω να διαβάσεις και να εφαρμώσεις σε πρώτη φάση, ώστε να έχεις μία τέλεια σχέση με τη μικρή σου αργότερα.
Ακόμα η σκέψη της είναι μωρουδιακή. Το ότι δεν πήγε π.χ. στο πατακι όταν την διόρθωσες δείχνει ότι ξεκίνησε να καταλαβαίνει τι θες, όχι το κατανόησε και το εμπέδωσε.
Πρέπει να δώσεις χρόνο στην μικρή σου να μεγαλώσει σαν κουτάβι και να μαθαίνει σαν κουτάβι, με ρυθμούς δηλαδή σχετικά πιο αργούς σε αυτή τη φάση.
Κανένας από εδώ μέσα δεν κάθεται πάνω από το σκύλο του όλη μέρα.... όλοι μας έχουμε τις δουλειές μας, τις ασχολίες μας.... δεν σου είπε κανένας να αφιερώσεις τη ζωή σου εκεί.
Απλά πρέπει να κατανοήσεις ότι όσο είναι μωρό πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις, να αφιερώνεις λίγο περισσότερο χρόνο από ότι ίσως αργότερα και να είσαι πιο ξεκάθαρη για αυτά που θες και ζητάς από αυτή.
Επειδή σε βλέπω ότι το επαναλαμβάνεις και το φέρεις βαρέως για το μερίδιο ευθύνης, ναι όλοι εδώ μέσα πιστεύουν ότι εσύ φταις στα λάθη του κουταβιού σου, αλλά γιατί προηγουμένως έχουμε όλοι μας αναλάβει την ευθύνη των δικών μας λαθών σε σχέση με την ανατροφή τους.
Εάν δεν μπορείς να διαθέσεις λεφτά για crate μπορείς να δοκιμάσεις και την λύση του πάρκου, δεδομένου ότι οι ώρες που μπορεί να μείνει στο crate είναι σαφώς λιγότερες, ενώ στο πάρκο θα μπορεί να μένει για περισσότερη ώρα με την πάνα και όλο τον "εξοπλισμό" της.
Και κάτι τελευταίο, δοκίμασε αυτό που σου είπα για τις βόλτες στην αγκαλιά. Ακόμα κι αν κάνετε το εμβόλιο θέλει κάποιες μέρες μέχρι να μπορέσεις να τη βγάλεις βόλτα.
Πριν πάρω τον Αφρο διάβασα πολύ, είδα πολλά βιντεάκια. Δεν είχα λεφτά για crate, έφτιαξα ένα.
Ηταν ο πρώτος προσωπικός μου σκύλος. Κι όχι ένας ακόμα της οικογένειας.
Όταν μπήκε στο σπίτι προσπάθησα να βάλω σε εφαρμογή ότι είχα μάθει. Κι όμως ξανα διάβασα, ρώτησα. Από τη μια ένιωθα οτι όλα έπρεπε να γίνουν σωστά γιατί θα είχα έναν ισχυρό σκύλο οπότε έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική.
Τώρα πιστευω πως αν πάρω έναν μικρόσωμο δεν θα άλλαζα τίποτα. Θα εχει την ίδια αντιμετώπιση.
Είπες οτι η μητέρα σου δε χαιδευει τα σκυλιά της. Ίσως κι αυτό να είναι ένα από τα κλειδιά. Το σκυλί δεν είναι κούκλα, όσο γλυκό κι αν είναι ,όσο κι αν μας κάνει νάζια. Ο σκυλος θέλει πειθαρχία, πρόγραμμα και επαναληψη, επαναληψη, επαναληψη, επαναληψη, επαναληψη......
Ηταν ο πρώτος προσωπικός μου σκύλος. Κι όχι ένας ακόμα της οικογένειας.
Όταν μπήκε στο σπίτι προσπάθησα να βάλω σε εφαρμογή ότι είχα μάθει. Κι όμως ξανα διάβασα, ρώτησα. Από τη μια ένιωθα οτι όλα έπρεπε να γίνουν σωστά γιατί θα είχα έναν ισχυρό σκύλο οπότε έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική.
Τώρα πιστευω πως αν πάρω έναν μικρόσωμο δεν θα άλλαζα τίποτα. Θα εχει την ίδια αντιμετώπιση.
Είπες οτι η μητέρα σου δε χαιδευει τα σκυλιά της. Ίσως κι αυτό να είναι ένα από τα κλειδιά. Το σκυλί δεν είναι κούκλα, όσο γλυκό κι αν είναι ,όσο κι αν μας κάνει νάζια. Ο σκυλος θέλει πειθαρχία, πρόγραμμα και επαναληψη, επαναληψη, επαναληψη, επαναληψη, επαναληψη......
Και φυσικά το σκυλί, θα πρέπει να μάθει την καθημερινότητά σου. Ότι θα φύγεις και θα ξανάρθεις.
Όταν κατάλαβα ότι γρατζουνάει την πόρτα ενώ λείπω, άρχισα να κάνω πειράματα. Δηλαδή, έβγαινα από το σπίτι, έκλεινα την πόρτα με τα κλειδιά πάνω. Μόλις άκουγα το πρώτο νύχι, άνοιγα κατευθείαν κι έλεγα ΜΗ. Την πήγαινα σε ένα μέρος πιο μακριά από την πόρτα και ξαναέφευγα.
Πάλι τα ίδια και πάλι τα ίδια, μέχρι που τα 5 δευτερόλεπτα απουσίας μου έγιναν 3 ώρες
Είπες κάτι, στο οποίο διαφωνώ κάθετα. Το σκυλί σου είναι διαφορετικό από τα άλλα; Τι σε έκανε να το σκεφτείς αυτό; Είναι μόλις 4 μηνών κι αν κατάλαβα καλά το έχεις από τη στιγμή που απογαλακτίστηκε από τη μαμά του. Δεν πέρασε κι άσχημα δηλάδη, δεν έχει κακές εμπειρίες, δεν κινδύνεψε να μείνει χωρίς φαγητό και στέγη.
Αφου λοιπόν δεν υπάρχει κάτι που να επηρρέασε μέχρι τώρα το χαρακτήρα του, είναι στο χέρι σου και μόνο να του μάθεις τα πάντα με το σωστό τρόπο.
Όταν κατάλαβα ότι γρατζουνάει την πόρτα ενώ λείπω, άρχισα να κάνω πειράματα. Δηλαδή, έβγαινα από το σπίτι, έκλεινα την πόρτα με τα κλειδιά πάνω. Μόλις άκουγα το πρώτο νύχι, άνοιγα κατευθείαν κι έλεγα ΜΗ. Την πήγαινα σε ένα μέρος πιο μακριά από την πόρτα και ξαναέφευγα.
Πάλι τα ίδια και πάλι τα ίδια, μέχρι που τα 5 δευτερόλεπτα απουσίας μου έγιναν 3 ώρες
Είπες κάτι, στο οποίο διαφωνώ κάθετα. Το σκυλί σου είναι διαφορετικό από τα άλλα; Τι σε έκανε να το σκεφτείς αυτό; Είναι μόλις 4 μηνών κι αν κατάλαβα καλά το έχεις από τη στιγμή που απογαλακτίστηκε από τη μαμά του. Δεν πέρασε κι άσχημα δηλάδη, δεν έχει κακές εμπειρίες, δεν κινδύνεψε να μείνει χωρίς φαγητό και στέγη.
Αφου λοιπόν δεν υπάρχει κάτι που να επηρρέασε μέχρι τώρα το χαρακτήρα του, είναι στο χέρι σου και μόνο να του μάθεις τα πάντα με το σωστό τρόπο.
Όχι δεν είναι ξύλο, αλλά μπορεί να δημιουργήσει θεματάκια.... μπορεί να φοβίσει το κουτάβι, να δημιουργήσει φοβία στο χέρι ειδικά σε μικρόσωμες φυλές....
Παιδιά όταν ο σκύλος διορθώνεται, θέλεις πάρει το μυαλό του από αυτό που είναι λάθος συμπεριφορά και να στρέψει την προσοχή του σε εσένα.... όυτε να φοβηθεί, ούτε να βλέπει με δέος την ζημιά που έκανε....
Λοιπον διαβασα ολα τα σχολια σας και εκανα αυτο που μου ειπε καποιος λιγο πριν..Οπως ανεφερα ειμαι φοιτητρια και δεν εχω την ανεση να αγορασω ενα κρειτ τη δεδομενη στιγμη. Ετσι αφου δεν μπορω να το αγορασω το εφτιαξα... Εχω ενα μεγαλο στρωμα το οποιο δεν χρησιμοποιω.. ειναι αρκετα ψηλο γι αυτην.. Την εκλεισα λοιπον στην κουζινα και εβαλα αυτο (η κουζινα δεν εχει πορτα).. Σας πληροφορω οτι 5 λεπτα τωρα κλαιει παρολο που ειμαι εδω.. Την ειπα "σσσσ" και σταματησε για να πιει νερο... Μετα συνεχισε το "σκαψιμο" και το κλαμα.. Ελπιζω να μην μπορεσει να βγει... Θα φανει σε 4 ωρες!
Ναι κάπως πρέπει να του δείξεις οτι είσαι ο αρχηγός της αγγέλης και οτι δεν δικαιουται να σε δαγκώνει.
Οταν πάει να δαγκώσει επιθετικά τον αρπάζω απο τον σβέρκο , τον σηκώνω ψηλά και πάω και τον βάζω στο σπίτι του και λεω με έντονο υφος να μείνει εκεί.
Δεν θα το έκανα ποτέ σε κουτάβι μου....ποτέ.... να το πιάσεις και μάλιστα να το σηκώσεις.....????
Δεν ξέρω γιατι ηλικίες μιλάμε.... και δεν ξέρω τι θες να πεις επιθετικά. Εάν μπορείς να μου δώσεις λίγες πληροφορίες παραπάνω.
Παιδιά έχουμε μπλέξει λίγο της έννοιες.... ο αρχηγός δεν τρομοκρατεί, δεν κάνει άστοχες κινήσεις, η διόρθωση είναι πάντα τόσο όσο, δεν φωνάζει....
Με ένα απλό "μη" την ώρα που σε δαγκώνει δεν κάνεις δουλειά??? Γιατί εάν όχι δεν έχει αρκετή ισχύ το "μη" σου (όχι ένταση, αλλά το πόσο επηρεάζει το κουτάβι στο να σταματήσει αυτό που κάνει).
Και να στο θέσω αλλιώς, εάν είχες έναν μεγαλόσωμο σκύλο που έκανε το ίδιο τι θα έκανες? (προς προβληματισμό
)
διαβασες αυτο το νεο θεμα? http://www.dogforum.gr/v3/εκπαίδευση.συμπεριφορά-18/παραδέχεται.τα.λάθη.του.ο.μελετητής.των-24441/
Αν και πάμε σε άλλο θέμα..Πιστεύω ότι ο σβέρκος είναι το καλύτερο σημείο για να το πιάσεις, μόνο αν χρειαστεί να αρπάξεις το σκυλί επειδή δε συμμορφώνεται στη λεκτική εντολή. Όχι να το σηκώσεις βέβαια στον αέρα, αλλά το γράπωμα από το σβέρκο και η θέση του σκύλου σε στάση υποταγής δεν έβλαψε ποτέ κανέναν..Δεν θα το έκανα ποτέ σε κουτάβι μου....ποτέ.... να το πιάσεις και μάλιστα να το σηκώσεις.....????
Και να στο θέσω αλλιώς, εάν είχες έναν μεγαλόσωμο σκύλο που έκανε το ίδιο τι θα έκανες? (προς προβληματισμό
Και ναι, υπάρχουν σκυλιά/κουτάβια που θέλουν τόσο πολύ να σου δαγκώσουν το χέρι, έστω και για παιχνίδι κυριαρχίας, που το ΜΗ δεν πιάνει.
Κι εγώ μεγαλόσωμο σκυλί έχω κι όταν το ΜΗ δεν είναι αρκετό για να καταλάβει ή όταν κάνει καμιά χοντράδα, δεν το γλιτώνει το σβέρκο. Κι από μόνη της πέφτει ανάσκελα υποταγμένη. Αν θεωρείται κακοποίηση κι αυτό, τότε η μάνα του που το δαγκώνει όταν παρεκτρέπεται μάλλον κάνει κάτι λάθος.
Δε γίνεται δηλαδή να μην αγγίζεις πιο έντονα το σκυλί σου μήπως και γίνει φοβικό. Αν δε φοβάται και λίγο, στο τέλος σε καβαλάει. Απλά πρέπει να αποφεύγουμε τα άκρα.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν χτυπάω το σκύλο μου!
παρακολουθώ το θέμα και θα ήθελα να πω στην χρυς ένα μπράβο για τη δημοσιοποίηση του προβλήματος της , θεωρώ ότι είναι πάρα πολλοί εκείνοι που έχουν παρόμοιο θέμα και άλλοτε είναι ψύχραιμοι και άλλοτε όχι .... προσωπικά εμένα μου έτυχε να πηδήξει πα΄νω από την πέργκολα και παρα λίγο να βρεθεί στη διπλανή ταράτσα ..ο λόγος ;; γάτες!!! έκανα τον σπάιντερμαν την κατέβασα αλλά της έριξα στον πισινό μία φάπα , ήταν η μία και μοναδική φορά ..βέβαια την περίπτωση του κουταβιού καλά έκανες και ακολούθησες τη συμβουλή του αυτοσχέδιου κρέιτ , εύχομαι τα καλύτερα στη συμβιωση σας και αν ξανακάνει ζημιά πάρε βαθειά ανάσα και μέτρα μέχρι το 10 , ψυχραιμία χρειάζεται !!! όσο για τα Γιάννενα ... ελπίζω να σ αφήσουν στα ΚΤΕΛ γιατί μια παραξενιά την έχουν ....
Πριν λίγο καιρό ήρθε στη σχολή σκύλος που με το που έβλεπε χέρι να κατεβαίνει στο σβέρκο του (έστω για να πιάσει το κολάρο) έπεφτε όσο πιο κάτω γίνεται και ούρλιαζε πριν καν τον αγγίξεις.... μόνο και μόνο από συνεχές και έντονο σβέρκωμα...
Τα περισσότερα δε μικρόσωμα που έχω δει και έχει χρησιμοποιηθεί η "τεχνική", υποχωρούν μόλις απλωσεις χέρι από πάνω έστω και για να τα χαιδέψεις...
Πολλά παίζουν ρόλο.... ο χαρακτήρας του σκύλου, το ψυχολογικό του προφίλ, τα πάντα.
Στο θέμα δάγκωμα τώρα, αφενός δεν έχω καταλάβει περί τίνος δαγκώματος μιλάμε, τι θέλει να πετύχει (να μη χρησιμοποιεί το στόμα του καθόλου, να το χρησιμοποιεί αλλά να προσέχει?) και εάν η συγκεκριμένη διόρθωση έχει γίνει κατ' επανάληψη.
Εάν ισχύει το τελευταίο, τότε μάλλον δεν πιάνει....
Απλά η γνώμη μου είναι ότι είναι διαφορετική η κατάσταση φόβου με την υποταγή. Και είμαι "φαν" ενός υποταγμένου σκύλου....
Δεν μίλησα για κακοποίηση ποτέ. Και εάν δεις τις δικές μου διόρθώσεις θα δεις ότι μπορεί να είναι και πιο έντονες από το σβέρκωμα....
Eπίσης μία υγειή διόρθωση της μάνας δεν είναι ΠΟΤΕ παρατεταμένο κράτημα ή δάγκωμα.... προηγείται έντονο βλέμμα, σπρώξιμο και εάν χρειαστεί διόρθωση με το στόμα τύπου nipping.
Υ.Γ. παιδιά γιατί βλέπω ότι συνεχώς βρισκόμαστε σε μία άμυνα εδώ μέσα.... συζήτηση κάνουμε, δεν είναι δυνατόν με κάθε κουβέντα που γράφουμε να φοβόμαστε μήπως μας παρεξηγήσουν, μήπως χαρακτηριστούμε ή ότι,δήποτε .... εάν όλοι συμφωνούμε τότε κάτι δεν πάει καλά!
