Έχει αρχίσει να τρώει λιγάκι... Και νομίζω πως μέρα με τη μέρα ανοίγεται αρκετά. Πλέον όταν την κατεβάζουμε για μικρή βολτίτσα μας ακολουθεί (πάντα με τη μουσούδα κάτω) και δεν προσπαθεί να μας φύγει! Έχει βέβαια ιδιαίτερη αδυναμία στον άντρα μου και δεν καταλαβαίνω το γιατί... Με το που ακούσει το κλειδί το μεσημέρι, σηκώνεται και κουνάει ουρίτσα μέχρι να μπει μέσα για να τον δει! Πιστεύω πως όταν ηρεμήσει και από τον οίστρο θα κάνει μεγαλύτερα βηματάκια... Και είναι πανέξυπνη! Είμαι σίγουρη πως θα μάθουμε εύκολα τις βασικές εντολές...