Α πα πα μουρμούρα...
Η εξέταση είχε τρία σκέλη:
-
Κοινωνικότητα, όπου ο σκύλος έπρεπε να περπατήσει χωρίς άγχος και χωρίς extreme αντιδράσεις, ανάμεσα σε πολύ κόσμο, σε συνδιασμό με αντιπερισπασμό άλλου διερχόμενου σκύλου, ανθρώπου που ανοίγει ομπρέλλα, που τινάζει σεντόνι, που κάνει ποδήλατο, τρέχει, κρατάει πατερίτσες, παραπατάει και μεταφέρει παιδικό καρότσι.
-
Εμπιστοσύνη, όπου κάποιος ξένος σε πλησιάζει μιλώντας δυνατά, σε χαιρετάει και ζητάει την άδεια, να χαιδέψει και αγγίξει τον σκύλο σε κορμό, κεφάλι, μύτη, δόντια, αφτιά. Να τον κρατήσει από το λουρί και εσύ να απομακρυνθείς και φυσικά αφού επιστρέψεις, πάλι να έχει συγκεκριμένες ήπιες αντιδράσεις.
-
Ψυχική φόρτιση, όπου ο σκύλος δένεται σε κάποιο σημείο και ο ιδιοκτήτης απομακρύνεται εκτός οπτικού του πεδίου. Μετριέται η συμπεριφορά του κατά το πρώτο πεντάλεπτο, με παράλληλη προσέγγιση του κριτή, απομάκρυνσή του, στην συνέχεια κατά μέτωπο προσέγγιση του κριτή, στάση και αποχώρησή του. Αξιολόγηση δεύτερου πεντάλεπτου αναμονής και τελική επιστροφή ιδιοκτήτη, με αξιολόγηση και πάλι, της συμπεριφοράς του σκύλου, στην φάση αυτή.
Ολα τα παραπάνω, πρέπει να εκτελεστούν χωρίς εντολές, χωρίς διορθώσεις και χωρίς επαφή με τα μάτια.
Νομίζω, ένα πλήρες πακέτο δοκιμασιών της ιδιοσυγκρασίας του σκύλου.
Ωραία πράγματα!!!
Ο κουβερτούλης, ο μόνος γηραιός ημίαιμος, με το μικρότερο όνομα. Τα λοιπά καθαρόαιμα, με κάτι ατελείωτα μακρυνάρια, που σιγά μην τα θυμάται ποτέ κανένας
Και ο μόνος μάλλον, που δεν έχει βρεθεί ποτέ στην ζωή του, σε τέτοιες καταστάσεις, για τις οποίες και να κρίνεται. Είναι βεβαίως άψογος με τα άλλα σκυλιά, γι'αυτό άλλωστε έπαιξε και τον ρόλλο του διερχόμενου σκύλου, στο τεστ κοινωνικότητας. Το θέμα που έχει από μωρό, είναι ότι δεν θέλει να τον πλησιάζουν τρίτοι. Οπισθοχωρεί. Οχι τρελλά. Οσο χρειάζεται για να χάσει το άριστα δέκα. Και γενικώς είναι λίγο στην τσίτα το άτομο. Επίσης από μωρό. Κάτι για βέλγικες καταβολές συζητήθηκε... Αυτά με τα σεντόνια και τα ποδήλατα και λοιπά καταστροφικά, τον καθιστούν εντελώς alert. Με την αμυντική έννοια. Γενικώς ήταν πολύ καλός, όπως βεβαίως και οι υπόλοιποι συναγωνιστές του. Ο κος.Μπίστας και ο κος.Γκουτίνος, μας επισήμαναν με επιτυχία τα αδύνατα σημεία μας, μας συμβούλευσαν επί αυτών και γενικά μας έκαναν να αισθανθούμε χαλαρά και άνετα. Οι φίλοι μας όλοι στις εξέδρες, μεγάλο ατού. Ομορφη μέρα με μελανό σημείο, την εντελώς ηλίθια και ανεγκέφαλη απαγόρευση συμμετοχής, των "κομμένων" και...μια δική μου απορία...ο όμιλος βρε παιδιά, πόσα μέλη έχει; Καμμιά 20αριά ήμασταν όλοι κι όλοι και οι μισοί ήμασταν οι συνήθεις ύποπτοι. Οι λοιποί του ομίλου προς υποστήριξη ψυχολογική και έμπρακτη; Η...λάθος σκέψη μου και δεν υπήρχε λόγος να παρευρίσκονται;
Αυτά εν γένει. Μια προσπάθεια εξαιρετική, που πρέπει να επαναληφθεί και πρέπει ο κόσμος να συμμετέχει.
Οι δικές μου φωτό [δια χειρός Αναστασίας βεβαίως], δεν αντικατοπτρίζουν το κλίμα και την όλη οργάνωση, γιατί δεν μου αρέσει να δείχνω πρόσωπα...οπότε μερικές μόνο σκυλόφατσες, έτσι για γεύση...