Να προσθέσουμε κάτι που για μένα έχει τη μεγαλύτερη σημασία όλων ότι εκτός από κληρονομικές παθήσεις μεγάλο ρόλο παίζει κ το ταπεραμέντο ενός σκύλου. Ένας εκτροφέας δεν θα ζευγάρωνε ποτέ φοβικά ή επιθετικά ζώα. Κ το θεωρώ δεδομένο
ότι δεν ξέρουν όλοι οι ιδιοκτήτες τι εστί επιθετικότητα ή κυριαρχικότητα ή αν μπορούν καν να τα ξεχωρίσουν.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα που ακούω μέχρι κ σήμερα: Οι περισσότεροι θεωρούν το "καβάλημα" που κάνει ένα κουτάβι ή ένα σκυλί στους ίδιους ή πάνω στ αντικείμενα, ένδειξη παιχνιδιού, σεξουαλικής ανάγκης ή....συμπάθειας
ενώ στην ουσία είναι κυριαρχικότητα.
Αυτά είναι επιγραμματικά, υπάρχουν κ άλλοι λόγοι,αλλά έχουν αναφερθεί χιλιάδες φορές
Με ενοχλεί να παίρνουν έτσι αψήφιστα το θεμα ζευγαρώματος:"Βάλτε 2 καλά σκυλιά σκουπίστε,καθαρίστε,τελειώσατε" Είναι ένας πολύ σοβαρός τομέας, που απαιτεί πολλές γνώσεις κ εμπειρία.
Ακόμα περισσότερο μ ενοχλεί να παίρνουν αψήφιστα το θέμα των κουταβιών κ της μελλοντικής ή όχι ευμάρειάς τους, τα οποία μπορεί να είναι από 3 μέχρι 13. Ξέρεις πόσοι αποφασίζουν έτσι ελαφρά την καρδίαν κάθε μέρα να ζευγαυρώσουν τα σκυλιά τους χωρίς να ξέρουν καν ότι μόνο το pedigree πιστοποιεί αν ένα ζώο είναι καθαρόαιμο ή όχι? Χιλιάδες. Εδώ, αντί να μειώνονται τ αδέσποτα, αυξάνονται οι φιλοζωικές.
Αν ο καθένας έβαζε το σκυλί του να ζευγαρώνει ασύστολα κ χωρίς διακρίσεις, κ αυτό ήταν σωστό ή ήταν ο μόνος τρόπος που υπήρχε, δεν θα είχαν δημιουργηθεί
ποτέ οι ράτσες που ξέρουμε κ αγαπάμε. Τι προσφέρει έτσι στη φυλή? Τι προσφέρει στα σκυλιά του? Τι εξασφάλιση προσφέρει στα κουτάβια? Πως βοηθάει έτσι τ αδέσποτα? Τι προσφέρει γενικά στην κυνοφιλία?
Κ στην τελική, δε χρειάζεται καν ενημέρωση. Το θέαμα με τα αδέσποτα, που στην πλειονότητα τους χρειάζονται πρώτα γιατρό κ μετά σπίτι, ειναι αρκετό. Δε χρειάζεται το προσωπικό μας λιθαράκι ανευθυνότητας, για να αυξηθεί κ άλλο ο αριθμός τους
