Διαβαζω το θεμα και με εχει πιασει η καρδια μου!Κουραγιο και ψυχραιμια Μανού :/ Ελπιζω να ειναι καλα τα σκυλακια σου και να τελειωνεις συντομα με αυτη την ιστορια.
Χάθηκαν Γερμανικά ποιμενικά!
- Thread starter MANOY
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν ειχα κανενα ουσαστικο νεο. 
με πηρε εχθες το βραδυ μια κυρια απο το Μαρουσι που βρηκε 2 στο δρομο αλλα δεν ηταν τα δικα μου... (Μα τι εχει γινει με τα ζευγαρια γερμανικων?)
Κανενα αλλο τηλ παιδια τιποτα!
Απλα ελπιζω...
με πηρε εχθες το βραδυ μια κυρια απο το Μαρουσι που βρηκε 2 στο δρομο αλλα δεν ηταν τα δικα μου... (Μα τι εχει γινει με τα ζευγαρια γερμανικων?)Κανενα αλλο τηλ παιδια τιποτα!
Απλα ελπιζω...
Παιδια κανενα ουσιαστικο νεο... Γραφω περισσοτερο για να φυγει απο μεσα μου... Μας πηραν εχθες τηλεφωνο ενας κυριος που βρηκε ενα ζευγαρι και τα φροντιζει στο Συκαμινο. Πηγαμε αλλα δεν ηταν τα δικα μας ... Ο ανθρωπος τα ειχε βρει πολυ περισσοτερο καιρο απο οσο χασαμε εμεις τα δικα μας...
Ποσο ψυχοφθορα διαδικασια ρε παιδια... Οσο και να προσπαθεις να εισαι ψυχραιμος μεχρι να φτασεις να τα δεις, δεν γινεται. Ελπιζεις και λες απο μεσα σου ''αχ να ειναι αυτα'' και αρχιζεις και φανταζεσαι τη χαρα τους και τη χαρα σου μολις σε δουν και τα δεις και σκεφτεσαι οτι θα τα παρεις στην αγκαλια σου και θα πατε σπιτι σας και θα ειναι ολα ενας κακος εφιαλτης και ολα απο δω και περα θα ειναι μια χαρα...
Η καρδια σου χτυπαει σαςν τρελη περιμενοντας τον ανθρωπο να ανοιξει τη πορτα και να ξεπροβαλουν τα 2 σκυλια... Αλλα... Ανοιγει η πορτα και δεν ειναι τα δικα σου, ερχονται σε μοιριζουν τα χαιδευεις λιγο αλλα τους περνας αδιαφορος, η καρδια σου σταματα να χτυπα σαν τρελη και το μονο που θες ειναι να ξεσπασεις σε κλαμματα, σε πλημμυριζει η απογοητευση, λες ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον στον ανθρωπο που ομολογουμενως και στενοχωρηθηκε για μας και τα σκυλια μας, αλλα και χαρηκε που δεν του πηραμε την παρεα του, μπαινεις στο αμαξι και γυρνας σε ενα σπιτι αδειο και παλι...
Δεν χανω τις ελπιδες μου, αλλα ειναι τοσο δυσκολο ολο αυτο... Τοσο μα τοσο δυσκολο....
Ποσο ψυχοφθορα διαδικασια ρε παιδια...
Οσο και να προσπαθεις να εισαι ψυχραιμος μεχρι να φτασεις να τα δεις, δεν γινεται. Ελπιζεις και λες απο μεσα σου ''αχ να ειναι αυτα'' και αρχιζεις και φανταζεσαι τη χαρα τους και τη χαρα σου μολις σε δουν και τα δεις και σκεφτεσαι οτι θα τα παρεις στην αγκαλια σου και θα πατε σπιτι σας και θα ειναι ολα ενας κακος εφιαλτης και ολα απο δω και περα θα ειναι μια χαρα... Η καρδια σου χτυπαει σαςν τρελη περιμενοντας τον ανθρωπο να ανοιξει τη πορτα και να ξεπροβαλουν τα 2 σκυλια... Αλλα... Ανοιγει η πορτα και δεν ειναι τα δικα σου, ερχονται σε μοιριζουν τα χαιδευεις λιγο αλλα τους περνας αδιαφορος, η καρδια σου σταματα να χτυπα σαν τρελη και το μονο που θες ειναι να ξεσπασεις σε κλαμματα, σε πλημμυριζει η απογοητευση, λες ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον στον ανθρωπο που ομολογουμενως και στενοχωρηθηκε για μας και τα σκυλια μας, αλλα και χαρηκε που δεν του πηραμε την παρεα του, μπαινεις στο αμαξι και γυρνας σε ενα σπιτι αδειο και παλι...
Δεν χανω τις ελπιδες μου, αλλα ειναι τοσο δυσκολο ολο αυτο... Τοσο μα τοσο δυσκολο....
Τι να σου πω βρε κορίτσι μου, ότι και να σου πω λίγο θα είναι μπροστά σε αυτό που ζείτε ...
Πολύ στεναχωριέμαι που δεν έχουν βρεθεί ακόμη, αλλά ελπίζω ότι τελικά θα γυρίσουν ξανά στην οικογένεια σας και θα είναι όλα ένα κακό όνειρο.
Πολύ παλιά είχα δώσει έναν σκύλο 7 μηνών που τον είχαμε μεγαλώσει από κουτάβι. Τον είχαμε δώσει σε θειους μου. Την επόμενη μέρα μας πήραν τηλέφωνο ότι χάθηκε. Πήγαμε τον ψάξαμε παντού τίποτα. Μετά από μια βδομάδα ξαναπηγαίνουμε και τον βρίσκουμε.. Αγνώριστο!!! Σε μια βδομάδα ο σκύλος δεν έμοιαζε σχεδόν καθόλου με τον παλιό καλό εαυτό του,από την αδυναμία και το στρες του. Όταν μπήκε στο αυτοκίνητο έκανε σαν τρελός εόχε πέσει στην αγκαλιά μου και έκλαιγε σχεδόν, το θυμάμαι και συγκινούμε, 20 χρόνια μετά!
Στο λέω αυτό γιατί να ξέρεις ότι τισ πρώτες στιγμές που θα τα βρείτε μπορεί να μην τα αναγνωρίσετε καν.
Ελπίζω να έρθει σύντομα αυτή η στιγμή!
Πολύ στεναχωριέμαι που δεν έχουν βρεθεί ακόμη, αλλά ελπίζω ότι τελικά θα γυρίσουν ξανά στην οικογένεια σας και θα είναι όλα ένα κακό όνειρο.
Πολύ παλιά είχα δώσει έναν σκύλο 7 μηνών που τον είχαμε μεγαλώσει από κουτάβι. Τον είχαμε δώσει σε θειους μου. Την επόμενη μέρα μας πήραν τηλέφωνο ότι χάθηκε. Πήγαμε τον ψάξαμε παντού τίποτα. Μετά από μια βδομάδα ξαναπηγαίνουμε και τον βρίσκουμε.. Αγνώριστο!!! Σε μια βδομάδα ο σκύλος δεν έμοιαζε σχεδόν καθόλου με τον παλιό καλό εαυτό του,από την αδυναμία και το στρες του. Όταν μπήκε στο αυτοκίνητο έκανε σαν τρελός εόχε πέσει στην αγκαλιά μου και έκλαιγε σχεδόν, το θυμάμαι και συγκινούμε, 20 χρόνια μετά!
Στο λέω αυτό γιατί να ξέρεις ότι τισ πρώτες στιγμές που θα τα βρείτε μπορεί να μην τα αναγνωρίσετε καν.
Ελπίζω να έρθει σύντομα αυτή η στιγμή!
Κουράγιο, τι να πω, ούτε που θέλω να το φαντάζομαι
Θα τα βρείτε, δεν μπορεί να άνοιξε η γη να τα κατάπιε!
Θα τα βρείτε, δεν μπορεί να άνοιξε η γη να τα κατάπιε!
Την ξέρω την ιστορία εδώ και κάποιο καιρό, έχω ήδη δημοσιεύσει και στο φεις για τα μικρά σου! Εύχομαι ειλικρινά ό,τι καλύτερο! Εμείς είχαμε χάσει ένα σκυλάκι μας, το οποίο το βρήκαμε μετά από 1 εβδομάδα περίπου κάπου 5 χλμ μακριά απ' το σπίτι μας. Πολύ μακριά δεν ήταν, αλλά δεδομένου ότι το σκυλί ήταν (γιατί πλέον δεν είναι, πέθανε αλλά από άσχετους λόγους) τυφλό και κουφό, ήταν θαύμα που γύρισε ζωντανό! Μη χάνεις τις ελπίδες σου! Θα τα βρεις και θα τα έχεις πάλι κοντά σου σύντομα!! Να σκέφτεσαι θετικά και όλα θα πάνε καλά!!
Ευχαριστω για ακομα μια φορα για τη συμπαρασταση παιδια ειλικρινα... Μακαρι να ειναι καλα και να βρεθουν...
Μακάρι να βρεθούν.... Ναι εννοείται ότι έχει δηλωθεί στον κτηνιατρικό συλλογο, ήταν το πρωτο που κάναμε...
