Για την Samba δείξαμε ενδιαφέρον από τη πρώτη στιγμή.
Συμπληρώσαμε ερωτηματολόγιο, ανταλλάξαμε πολλά e-mail με τον σύλλογο, στάλθηκε εθελοντής σπίτι μας όπου έβγαλε φωτογραφίες το χώρο.
Ένα πρόβλημα που προέκυψε είναι πως δεν ήταν στειρωμένη επειδή δεν κατάφεραν να συγκεντρωθεί το ποσό των 50 Ευρώ για να γίνει η επέμβαση. Είπαμε πως αναλαμβάνουμε εμείς το κόστος της στείρωσης.
Μετά από αυτό μας είπαν πως προχωράνε στη στείρωση και μας ενημερώνουν.
Η στείρωση καθυστερούσε επειδή ο "κύριος" που την φιλοξενούσε ισχυριζόταν πως είναι σε οίστρο και θα πρέπει να περιμένουν να τελειώσει. Από ότι υποπτευόμαστε δεν ήταν ποτέ σε οίστρο, ήταν δικαιολογίες.
Με τα πολλά έγινε συμφωνία να πάμε να την παραλάβουμε από Χαλκίδα, κάπως εσπευσμένα, την Κυριακή το πρωί. Θα μας δινόταν αστείρωτη λόγω του οίστρου, και θα αναλαμβάναμε εμείς τη στείρωση της αργότερα. Αυτό γιατί ο κύριος βιαζόταν να τη δώσει.
Η παραλαβή θα γινόταν από το σπίτι του κυρίου. Εμείς είχαμε ήδη αγοράσει τροφές, λουριά κτλ κτλ.
Όταν φτάσαμε στο σημείο συνάντησης και πήραμε τηλέφωνο, μας είπε πως η Samba ήταν πολύ άρρωστη με γαστρεντερίτιδα στο νοσοκομείο. Δεν μας ειδοποίησε κανείς να μην πάμε τσάμπα, και κάναμε 5 ώρες ταξίδι για να πάμε να την πάρουμε. (ΤοΣάββατο που μας είπαν να πάμε να τη πάρουμε βρισκόμασταν εκτός Αθηνών και ακυρώσαμε τα σχέδια μας). Ο κύριος που τη φιλοξενούσε, ενώ βρισκόμασταν σχεδόν έξω από το σπίτι του, και ενώ γνώριζε πως ερχόμασταν από μακριά, δεν δέχθηκε ούτε να μας δει, να μας κεράσει ένα ποτήρι νερό και μας ενημέρωσε τηλεφωνικά.
Στο νοσοκομείο επισκεπτήριο δεν υπήρχε επειδή ήταν Κυριακή και η γιατρός που την είχε, η οποία είναι και Πρόεδρος του συλλόγου, μας είπε πως είναι αρκετά σοβαρά, και πως δεν υπάρχει περίπτωση να τη βγάλουμε σήμερα από το νοσοκομείο, είναι με ορρούς κτλ κτλ.
Περιμέναμε ενημέρωση. Πήραμε πάλι σήμερα τηλέφωνο τη γιατρό, μας είπε πως πλέον είναι καλά στην υγεία της και έχει υιοθετηθεί από έναν κύριο στη Χαλκίδα φίλο του κυρίου που τη φιλοξενούσε.
Είπαμε στη γιατρό, (Πρόεδρο του συλλόγου) πως είχε προηγηθεί συνέντευξη από εμάς, υπογραφή σε φόρμα υιοθεσίας, έξοδα κτλ κτλ. Μας είπε δε ξέρει τίποτα. Υπόψην τα mail και τα τηλέφωνα που επικοινωνούσαμε ανήκουν στο σύλλογο.
Τον κύριο που τη φιλοξενούσε, όταν τον ρωτήσαμε γιατί την έδωσε, ενώ είχε προηγηθεί επικοινωνία μαζί μας, μας είπε πως την έδωσε σε φίλο του, ο οποίος είναι καρδιολόγος εκεί, και ο λόγος που δεν ήθελε να την δώσει σε εμάς είναι επειδή θέλαμε να τη στειρώσουμε!!!!!
Η κτηνίατρος-πρόεδρος συλλόγου από ότι είδαμε στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook, εκτός από εξαίρετη γιατρός, με τρανταχτό όνομα στη περιοχή, με ένα υπερπολυτελές κτηνιατρείο ασχολείται με το να βρίσκει νύφες σε σκυλιά πελατών της – φίλων της.Ασχολείται με να βρίσκει καθαρόαιμα κουτάβια σε ενδιαφερόμενους. Κτλ κτλ.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι παράνομο, αλλά είναι ηθικό? Είναι όντως φιλοζωικό πνεύμα αυτό?
Αυτή είναι η περιπέτεια που ζήσαμε μέσω φιλοζωικού συλλόγου το έτος 2012.
Και μετά αναρωτιόμαστε από πού προκύπτουν τα αδέσποτα.
