1) ...Έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω οτι "δεν παίζει ρόλο η φυλή", "η κοινονικοποίηση είναι που κάνει τη διαφορά", "όλα τα σκυλάκια ίδια είναι" και άλλα τέτοια ουτοπικά.
Όσο κι αν ενοχλεί μερικούς, η φυλή παίζει ρόλο και μάλιστα σημαντικό!...
2) Και για να έρθω στο θέμα μας... αγαπητέ/η Sadah η δικιά σου στάση ποιά ήταν όσο εξελισσόταν το σκηνικό που περιέγραψες?
Θυμάσε που βρισκόσουν και τι έκανες?
Θυμάσε αν μίλησες, φώναξες κλπ?
Αν είσουν σε ένταση ή αν η γλώσσα του σώματός σου έδωσε μηνύματα στα σκυλιά?
3) Θεωρείς οτι θα μπορούσες να το είχες προβλέψει?
Θα μπορούσες να έχεις μπεί εσύ μπροστά?
Ήταν σωστό που το ρόλο του προστάτη τον έπαιξε η σκύλα σου και όχι εσυ ο ίδιος/ίδια?
Αντε, με το καλό, να πω κι εγώ το "μακρύ και το κοντό μου", μιάς και έχω καιρό να το κάνω... για να σας αποτοξινώσω!
1) Πολύ σωστός ο
Allegro! Από τους ανθρώπους που έχω γνωρίσει προσωπικά και αναγνωρίζω την ευθυκρισία τους...
Να κάνω πρώτα μιά
σοβαρή διευκρίνηση: Η σωστή διατύπωση (τόσο "εδώ μέσα", όσο και σε σημαντικά κείμενα εκτός) είναι:
Δεν υπάρχουν επικίνδυνες φυλές, αλλά υπάρχουν επικίνδυνοι ιδιοκτήτες!
Και βέβαια, πάντα (όπως και στον άνθρωπο), υπάρχουν επικίνδυνα "άτομα" ανεξάρτητα από τη φυλή (τα σκυλιά της "κόκκινης ζώνης" κατά τον Cesar Millan)...
Και, πάντα, υπάρχουν "δυνατές" φυλές (που μπορούν να προκαλέσουν ζημιά, υπό συνθήκες) και "όχι τόσο δυνατές" φυλές (που δεν μπορούν να προκαλέσουν ζημιά, υπό τις αντίστοιχες συνθήκες...
Αυτών των πραγμάτων λεχθέντων,
ναι, σαφέστατα, "η φυλή παίζει ρόλο"!!!
Γι' αυτό οι κυνηγοί έχουν κυνηγετικά σκυλιά (και, ανάλογα με το κυνήγι, υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην προτίμηση της φυλής)... οι κτηνοτρόφοι έχουν τσοπανόσκυλα (και πάλι, διαφοροποιούνται, ανάλογα με το έδαφος και τις συνθήκες κλίματος, καθώς και το είδος των αρπακτικών - θηρευτών)... η αστυνομία - στρατός κλπ. προτιμούν συγκεκριμένες φυλές κλπ...
Ας πούμε, ένα μεγάλο κεφάλαιο που (κάποια στιγμή) θα αναφέρω, είναι η φυλή του δικού μου Casper, η οποία αρχίζει να διαφαίνεται στις ομοιότητες και στις διαφορές με άλλες φυλές... ανεξάρτητα (αλλά και σε συνδυασμό) από την προσωπικότητα του συγκεκριμένου σκύλου, αρχίζουν και φαίνονται τα "traits" της φυλής...
Από εκεί και πέρα, όμως,
ναι, η κοινωνικοποίηση και η σωστή (δια βίου) εκπαίδευση είναι που κάνουν τη διαφορά!!!
Τόσο μεγάλη διαφορά (πιστεύω, ταπεινά) που, για την ίδια φυλή και παρόμοιο ταμπεραμέντο, μπορεί να μιλάμε για τη μέρα και τη νύχτα!
2) Εδώ θα συμφωνήσω με αυτό που υπονοούν οι ερωτήσεις: Συνήθως, τα λάθη - ατυχήματα ξεκινούν από εμάς, τους ιδιοκτήτες του δικού μας ή των άλλων σκυλιών...
Συνήθως, ένα show κυριαρχίας - υποταγής (έστω και θεαματικό) δεν θα εξελιχθεί σε (αιματηρό) σκυλοκαυγά, χωρίς την παρέμβαση (σπανιότερα), ή την αμέλεια (συνηθέστερα) των ιδιοκτητών...
3) Να απαντήσω μόνο στο τελευταίο:
Τις περισσότερες φορές, το σωστό είναι τον ρόλο του προστάτη (ή, καλύτερα, του ηγέτη - αρχηγού) να τον παίξει ο ιδιοκτήτης, μιάς και δύο σκυλιά της ίδιας οικογένειας σχηματίζουν εύκολα αγέλη, με αποτέλεσμα που δεν είναι και τόσο καλοδεχούμενο στο αστικό μας περιβάλλον...
Αυτό είναι που πρέπει να μαθαίνουμε και στο οποίο πρέπει να εξασκούμαστε εμείς: Το προφίλ του πραγματικού αρχηγού... και, δυστυχώς, αυτό είναι το πιο δύσκολο, για τους περισσότερους από εμάς...
