Νομίζω τελικά πως όλοι τα ίδια κάνουν....είναι εύκολο να παίζεις και να "κακομαθαίνεις" ένα κουτάβι όταν το βλέπεις μόνο κάποιες ώρες...
Δε γίνεται όμως κάθε φορά που κάποιος θέλει να κάνει τα δικά του με το κουτάβι να πηγαίνει πίσω ότι με τόσο κόπο και χρόνο του έχεις μάθει. Έχω τσακωθεί χιλιάδες φορές με το φίλο μου και άλλες τόσες με τον αδερφό μου γι αυτό το λόγο....
Τελικά όταν δεν καταλαβαίνουν ή δε θέλουν να καταλάβουν οι φίλοι μου τι πρέπει να κάνουν, προτιμώ να τον περιορίζω στο πάρκο του απο το να χαλάνε ότι του έχω μάθει.
Πιστεύω όμως οτι με ανθρώπους που έχουν πολύ συχνή επαφή υιοθετούν και διαφορετικές συνηθειες.
π.χ στο δικό μου σπίτι ανεβαίνει στον καναπέ και έχει και το δικό του σημείο να ξαπλώνει ενώ στο σπίτι της μαμάς μου δεν ανεβαίνει καθόλου σε καναπέδες, καρέκλες κτλ.
Όταν τον χαιδεύω εγώ δε με δαγκώνει καθόλου (ή το κάνει ελαφρά) γιατί ξέρει οτι θα σταματήσω και θα τον κατεβάσω απο τον καναπέ και αν επιμέινει θα το περιορίσω στο πάρκο του.
Με το φίλο μου και τον αδερφό μου κάνει ΄πάρτυ κανονικό....δαγκώματα, σκαρφάλωμα ακόμα και στο κεφάλι, κηνυγιούνται κτλ
Σε άλλα βέβαια΄είμαι κάθετη: δεν τον ταίζει κάνέις χωρίς να είναι ώρα φαγητού, δε του δίνουμε τίποτα άλλο εκτός απο ξηρά τροφή όταν πρέπει να φάει...κτλ ΄σε αυτά δεν σηκώνω κουβέντα.