Συμφωνώ απόλυτα.Είναι άλλο ένας ιδιοκτήτης που πηγαίνει χωρίς να το καταλάβει από πίσω και κάνει την κίνηση να απλώσει χέρι και να τεστάρει!
Είναι άλλο ένας ιδιοκτήτης που πηγαίνει άνετος φωνάζοντας το όνομα του σκύλου για να σε πάρει χαμπάρι προς το μπολ και συμπληρώνει φαΐ και άνετα φεύγει χτυπώντας τον στα πλευρά ως μπράβο!
Προσωπικά,και το φαγητό του πείραζα,και να κατσει τον έβαζα,και στο "μεινε" τον αφηνα και πρωτη απο τις πορτες περνούσα και παντα πρωτη ετρωγα και τις περισσοτερες φορες νικουσα στο παιχνίδι.
Όλα αυτά με βοήθησαν στο να "επιβληθώ" στο σκύλο,γιατί ήμουν νέα ιδιοκτήτρια χωρίς παλιότερη εμπειρία.Δεν καθορίζουν αυτά τη σχέση,αλλά βοηθούν αρχικά στο να μπορεί ο σκύλος να ελεγχεται.Με τον καιρό,τα ξεπερνάς αυτά,και προχωράς αβίαστα στην υπακοή στο παιχνίδι,σε πιο αυστηρη εκπαιδευση σε άλλα θέματα,κοκ.
Στον επόμενο σκύλο μου ίσως δε χρειαστεί να κάνω όλα αυτά τα "θεατρινίστικα" γιατί θα γνωρίζω ουσιαστικότερο τρόπο να με σεβαστεί και να με αποδεχτει ως αρχηγό.Ο νέος,άπειρος ιδιοκτήτης όμως τα χρειάζεται.