Γράφει ο Μάρκος που τον πιάσανε πάλι τα υπαρξιακά του:
ερώτηση προς όσους έχουν υιοθετήσει σκύλο από δρόμο ή από καταφύγιο.
Ήταν εύκολο να το προσαρμόσετε στις δικές σας ανάγκες και απαιτήσεις;λαμβάνοντας υπόψιν βέβαια τις κακουχίες που έχει περάσει το ζώο.
Πόσο ήταν; Ποια ήταν η κατάσταση του; Φάνηκαν σημάδια κακοποίησης στο χαρακτήρα του (ακόμα και στο σώμα του) όταν το μαζέψατε; Τώρα είναι όλα εντάξει στο χαρακτήρα του;Έχετε σκεφτεί αν πράξατε επιπόλαια; Αν έπρεπε να είχατε μεγαλύτερη εμπειρία πριν κάνετε αυτή την καλή πράξη;
Η απόφασή μου να υιοθετήσω το Μουφ από καταφύγιο ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου και σαφέστατα πολύ ανώτερη από την ηλίθια απόφαση που πήρα προ εικοσαετίας και πήγα και παντρεύτηκα το μαλάκα τον πρώην άντρα μου!
Πρώτον οι εθελοντές του καταφυγίου έχουν ΗΔΗ μελετήσει το χαρακτήρα των σκύλων και λένε και την αλήθεια στους υποψήφιους ιδιοκτήτες, οπότε ξέρεις από την αρχή αν ο σκύλος έχει προβλήματα και ποια είναι αυτα. Πιο συγκεκριμένα τώρα το Μουφ:
1) Ναι, προσαρμόστηκε στις συνήθειες μου πολύ γρήγορα διότι:
α) οι σκύλοι προσαρμόζονται γρήγορα
β) είχα πολλή δουλειά και έπρεπε να κάτσω να την κάνω, οπότε πολλά τρίτσα-κάτσα δεν είχε! Το Μουφ το κατάλαβε πάραυτα και επομένως στρώθηκε στο πάτωμα και με φύλαγε ενώ έρριχνα ολονυχτίες.
γ) Όταν πρόκειται για τη δουλειά μου δεν έχει αστεία.
2) Το Μουφ πρέπει να είχε δαρθεί από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη διότι σε κάποια φάση που έκανε κάτι που δεν έπρεπε (δε θυμάμαι τώρα τι), φώναξα "ΑΧ ΡΕ ΜΟΥΦ!" σηκώνοντας τα χέρια ψηλά και κείνο έκανε προς τα πίσω φοβισμένο περιμένοντας να τις φάει. Προφανώς δεν τις έφαγε και επομένως έμαθε ότι όταν αντιδρώ έτσι, είμαι μεν ψιλοαγανακτισμένη (αφού μέχρι σήμερα δεν έχω θυμώσει ποτέ με το Μουφ, είναι αδύνατον!), πλην όμως δεν πρόκειται να το δείρω.
Τώρα βέβαια πρέπει να λάβουμε και υπόψη μας ότι το Μουφ είναι σκύλος με χαρακτήρα "στα μούτρα σου", όπως έλεγε και η ψυχολόγος του Nancy Reyes, οπότε συνηθίζει και επιβάλλεται.
3) Η προσαρμογή του Μουφ ήταν τόσο τέλεια από την αρχή που μέχρι που έμαθε και ελληνικά και τούρκικα! Και ήταν τότε που το πήρα και ενήλικο, δηλαδή δυο χρονών.
4) Το μόνο πρόβλημα που έχει το Μουφ είναι ότι μου βγήκε κάπως .... φαγανό!
Και πάλι όμως, έμαθα να το κάνω ζάφτι και σ' αυτό.
Τώρα σχετικά με τις υπόλοιπες ερωτήσεις σου:
Όχι, ΠΟΤΕ μου δεν το μετάνοιωσα που πήρα το Μουφ! Θα έπρεπε να ήμουν για δέσιμο αν ποτέ μου το ξανασκεφτόμουνα. Από σκύλους ήμουνα άσχετη και το Μουφ ήταν ο πρώτος μου, αλλά και πάλι πιστεύω ότι ήμουν τρομερά τυχερή που τον βρήκα και καλύτερον απ' αυτόν αδύνατο να έβρισκα. Με τίποτα!
