Ο Άργος και η σχεση του σκύλου με τον άνθρωπό του.

[mAthosalas]

Στην Ελληνική Μυθολογία με το όνομα Άργος αναφέρεται ο πιστός σκύλος τού Οδυσσέαhttp://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82 που αναγνώρισε τον κύριό του ύστερα από είκοσι χρόνια. Αυτό έγινε παρά το γεγονός ότι ο Οδυσσέας ήταν μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο προκειμένου να ανακαλύψει το τι συνέβαινε στο ανάκτορό του κατά τη μακρά απουσία του. Aμέσως μετά, ο Άργος πέθανε...

Πιστευεις οτι ειναι τοσο μεγαλη και αλληλενδετη η εξαρτηση ενος σκύλου απο το "αφεντικο" του;Δηλαδη ο Αργος-ειπαν-20 χρονια περιμενε και αμεσως μετα πεθανε...ηρεμος που ειδε τον Οδυσσεα...το πιστευεις αυτο;Πιστευεις οτι ειναι τοσο δυνατη η σχεση;
Ευκαιρια για κουβεντα...

 

[Orilis]

Κατά την γνώμη μου υπάρχουν οι παρακάτω περιπτώσεις:

α) Η όλη υπόθεση δεν κράτησε 20 χρόνια αλλα λιγότερο, δεδομένου ότι ο Οδυσσέας είχε ήδη αναπτύξει ισχυρό δεσμό με τον Άργο και είχαν πάει και αρκετά κυνήγια, άρα ο σκύλος ήταν ήδη ενήλικος όταν έφυγε ο Οδυσσέας(έστω 1-2 χρονών...)

β)Όντως η όλη ιστορία κράτησε 20ετία, συν τα ένα δυό χρόνια που γράφω στην πρώτη περίπτωση, οπότε μιλάμε για σκυλιά με εντελώς διαφορετικούς μέσους όρους ζωής ή ο Άργος ήταν ο σκυλίσιος Μαθουσάλας (Βρε, γι'αυτό το άνοιξες το νήμα?). Όπως και να έχει θα ήθελα το διατροφολόγιο και το πρόγραμμα φυσικής εκτόνωσης και εξάσκησης του συγκεκριμένου σκύλου, παρακαλώ να μου αποσταλεί με ταχυδρομίο ή e-mail στο...

γ) Ο Άργος είναι ένα πλάσμα της φαντασίας του ποιητή τοποθετημένο στην ιστορία για σεναριακούς λόγους.


Οποιαδήποτε περίπτωση και να είναι, σίγουρα το δέσιμο ανθρώπου-σκύλου είναι πολύ ιδιαίτερο και σταθερό σχεδόν μέσα στο χρόνο, από την προϊστορική ακόμα εποχή. (Αν δεν κάνω λάθος την εποχή του Ομήρου δεν υπήρχε γραπτός λόγος και επιπλέον ο Ομηρός διηγείται μια ιστορία κάμποσες χιλιάδες(?*) χρόνια πρίν τη γέννησή του). Η αφοσίωση, δε, του σκύλου(γενικότερα σαν έννοια) είναι τόσο αξιομνημόνευτή που βρίσκει τη θέση της μέσα στο έπος.
Η αφοσίωση αυτή φαίνεται κι από τον τρόπο που περιγράφεται το (πραγματικό ή φανταστικό γεγονός). Δεν αναγνώρισε μόνο ο Οδυσσέας τον Άργο και συγκινήθηκε, ούτε μόνο το ανάποδο... Και οι δύο αναγνώρισαν ο ένας τον άλλο παρ'όλη την διαφορά στην εμφάνισή και των δύο...

Θα μπορούσα να το συζητάω για ώρες νομίζω...


(?*) Κάποιος με σίγουρη γνώση ας με διορθώσει γιατί πάνε κάμποσα χρονάκια από το γυμνάσιο και δεν τα θυμάμαι πολύ καλά...

 

[sea-mol]

Προφανώς στο έπος παρουσιάζεται σε υπερθετικό βαθμό (ως έπος) η σχέση του σκύλου με τον άνθρωπο, ώς σχέση εμπιστοσύνης και πίστης ζωής.....

Kritikopoula....πόσα χρόνια έχουν περάσει από το γυμνάσιο?....Μάλλον...χιλιάδες...
Την εποχή του Ομήρου (8ος αιώνας) υπήρχε γραφή.....
Αυτό που πιθανολογείται είναι ότι ο Όμηρος κατέγραψε ιστορίες παλαιότερων ραψωδών. Ανασκεύασε-ανασυνέθεσε μιά προφορική παράδοση σε γραπτό.....
Έγραφε πιθανότατα για 500 χρόνια πίσω, όχι για χιλιάδες, που και τότε υπήρχε γραφή...αλλά δεν υπήρχαν τα έπη

 

[kokoni]

πάντως
αναλογιζόμενοι ότι μιλάμε για ένα "αμιγώς λαικό έργο"(κάτι που σχηματίστηκε με βάση την κυρίαρχη ιδεολογία και ταυτόχρονα απο πολλούς ανθρώπους και όχι απο έναν συγγραφέα και μόνο) με απώτερο σκοπό την εκπαίδευση των νεότερων της κοινωνίας εκείνης της εποχής σε έννοιες πολύ θεμελιώδεις όπως ο σεβασμός στα Θεία και στις παραδόσεις-ο Ηρωισμός (με κεφαλαίο ήτα πάντα)-τα προβλήματα που προκύπτουν για όλους μας απο τις αρνητικές ποιότητες του χαρακτήρα ενός ανθρώπου (καυγάς Αχιλλέα/Αγαμέμνονα) και πολλά ακόμα
η αναφορά σε έναν σκύλο να πεθαίνει βλέποντας ξανά μετά απο είκοσι χρόνα το αφεντικό του (και μάλιστα αναγνωρίζοντάς το ενώ ήταν μεταμορφωμένο απο τους Θεούς) δείχνει σίγουρα πολλά-πάρα πολλά

δηλώνω προσωπικά καταγοητευμένος απο το γεγονός αυτό και αποτέλεσε τον βασικό λόγο εμπλοκής μου με τον χώρο των σκύλων από τότε που με θυμάμαι και σίγουρα μία βασική συνιστώσα της τωρινής συμμετοχής μου στην προσπάθεια που γίνεται για τις Ελληνικές Φυλές
Ο παππούς μου με είχε καλέσει να δώ μία υπεργηρη σκύλα του "πριν πεθάνει" όπως μου είχε πεί,η οποία και πέθανε αφού την χάιδεψα για τελευταία φορά και αυτό είναι απο τις παλιές αναμνήσεις που έχω στην ζωή μου.....Κανέλλα την έλεγε και ήταν μάλλον Ντραχτααρ

κατα την άποψή μου η ανακάλυψη του τροχού ωχριά σε αναλογική βελτίωση της ζωής του ανθρώπου μπροστά στην υιοθέτηση σκύλων απο τον πρωτόγονο άνθρωπο
και σίγουρα η μεν ανακάλυψη του τροχού μας οδήγησε στην βιομηχανική επανάσταση στην οποία εύκολα εντοπίζεις και πολλά αρνητικά ενώ στον σκύλο δεν μπορείς να εντοπίσεις ούτε ένα

όταν λοιπόν ο άνθρωπος των σπηλαίων κοιμήθηκε ήσυχος γιατί φύλαγε ο σκύλος
όταν αύξησε την κάρπωση του στο κυνήγι γιατί βοήθαγε ο σκύλος
όταν κοίμησε το μωρό δίπλα στον σκύλο εξασφαλίζοντάς του πολύ ζεστασιά ακόμα κι αν τα ξύλα είχαν λιγοστέψει
πιστεύω πως αν δεν το θεώρησε θεικό δώρο
σίγουρα το εκτίμησε υπερβολικά σαν ζώο

τα τόσα που χρωστάμε σε αυτό το ζωντανό(χωρίς να θέλω να μειώσω το άλογο ή τα παραγωγικά ζώα)
και κοιτάχτε τώρα πως του φερόμαστε

ντροπή μας,κρίμα

 

[kokoni]

επίσης δηλώνω γοητευμένος με μία θεωρία που λέει ότι ο άνθρωπος πρωτοεμπνεύστηκε την ομαδική/κοινωνική ζωή απο την παρατήρηση των λύκων/σκύλων
και δεν προσπερνάω το γεγονός ότι ενώ στην αρχαία Ελληνική γραμματεία σίγουρα ο σκύλος δεν είναι κάποιο υποδεέστερο ζώο ,ποτέ και κανείς δεν εμφανίζεται να μεταμορφώνεται σε σκύλο ενώ έχουμε μεταμορφώσεις σε αγελάδες κουκουβάγιες ελάφια ταύρους και ότι άλλο
όπως και η συγγένεια της λέξης λύκος με την λέξη φως σίγουρα κάτι δείχνει

 

[sevah]

Εγώ πιστεύω ότι ναι μπορεί να είναι τόσο μεγάλη η εξάρτηση ενός σκύλου με το "αφεντικό" του.
Αρκεί βέβαια το "αφεντικό" να προσφέρει στο σκύλο κάτι περισσότερο από ένα ξεροκόμματο.
Τα σκυλιά ξέρουν που,πότε και σε ποιόν πρέπει να αφοσιωθούν μέχρι θανάτου.
Υπάρχουν τωρινά παραδείγματα όπως το σκυλί στο ΚΑΤ και το άλλο που πέθανε περιμένοντας το "αφεντικό" του που είχε σκοτωθεί στο Αγρίνιο ή το άλλο που περίμενε πάνω από τον τάφο της "αφεντικίνας" του που είχε σκοτωθεί στη Βραζιλία κλπ κλπ κλπ..

 

[io maria]

Ο σκυλος με το αφεντικο του εχουν πολυ μικρη εξαρτηση.
Ο σκυλος με τον ανθρωπινο συντροφο του εχουν πολυ μεγαλη εξαρτηση.
Δεν ειναι λιγες οι φορες που εχουμε διαβασει ή ακουσει για σκυλια που περιμενουν να γυρισει ο συντροφος τους για μηνες και χρονια.

 

[johnk]

...το πιστευεις αυτο; Πιστευεις οτι ειναι τοσο δυνατη η σχεση;

Ναι!!!

Υ.Γ. Απαντάω με τον γνωστό ...μονολεκτικό τρόπο μου, μιάς και, όπως λέει και η kritikopoula, θα μπορούσα να συζητάω ώρες γι' αυτό!

 

[vagelis_ras]

Και κάπου εδώ θα πω << ο σκύλος αγαπά για πάντα και με ανιδιοτέλεια >> ο άνθρωπος ίσως αγαπά όταν όλα συνάδουν με τα θέλω του

 

[kokoni]

δεν νομίζω ότι πέθανε ήρεμος όμως....μάλλον δεν θα άντεξε την συγκίνηση.......

 

[mAthosalas]

Kritikopoula....πόσα χρόνια έχουν περάσει από το γυμνάσιο?....Μάλλον...χιλιάδες...

Βρε παλιοχαρακτηρα δε ντρεπεσαι που λες το κοριτσακι..."Δεσποινις ετων 98";...

 

[mAthosalas]

β)Όπως και να έχει θα ήθελα το διατροφολόγιο και το πρόγραμμα φυσικής εκτόνωσης και εξάσκησης του συγκεκριμένου σκύλου, παρακαλώ να μου αποσταλεί με ταχυδρομίο ή e-mail στο...

Ισως παιζει ρολο οτι στη διαρκεια της ζωης του εζησε δίπλα στη γυναικα του Οδυσσεα η οποια εβγαζε τα ματια της με τους μηνστηρες-να δεις πως το λεγανε...κατι με ραβε-ξηλωνε θυμαμαι,ειναι και πολλα τα χρονια πριν......
Μηπως δηλαδη η μακροζωια οφειλεται στο αφθονο σεξ που ειδε ο Αργος...

 

[st3li0s]

Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί αν ο Άργος είχε κάνει καθήκοντα φύλαξης και σωματοφυλακής...

Θα είχαμε κατά μερικές εκατοντάδες σελίδες λιγότερες στην Ομήρου Οδύσσεια στο Γυμνάσιο!

Τους μνηστήρες μου μέσα...

Πέρα από την πλάκα, η χρονική στιγμή του γυρισμού του Οδυσσέα και τον θάνατο του σκύλου είναι το συγκινητικό!
Αλλά δεν νομίζω να έγινε έτσι, επίκληση στο συναίσθημα κάνει ο Όμηρος και το πετυχαίνει πολύ καλά...

 

[ΜάρκοςΓΔ]

Πάντως όσο αφορά την ηλικία του Άργου, έχω μία αληθινή ιστορία μαθουσαλικού σκύλου να σας πω!!!
στο χωριό μου έζησε ένα αδέσποτο 21 ή 23 χρόνια!!Το πρόλαβα αλλά πρέπει να ήμουν γύρω στα 12 με 13 χρονών όταν τον πάτησε αυτοκίνητο. Ναι αυτοκίνητο , έφτασε σε αυτή την ηλικία και δεν πέθανε από φυσικά αίτια. Τον πρόσεχαν όλοι τον Κουντούρη ( είχε κομμένη την ουρίτσα του σχεδόν απο την ρίζα , γι αυτό και αυτό το όνομα) και όλοι του έδιναν από κάτι να φάει όποτε τον έβλεπαν. Επίσης το πιο τρελό : είχε φάει 3 φορές φόλα και τις ξέρασε μόνος του και δύο φορές τον πάτησε αυτοκίνητο! Την πρώτη φορά που τον πάτησε ήταν 2 χρόνια πριν πεθάνει , με αποτέλεσμα αυτά τα 2 χρόνια να τα περάσει κουτσαίνοντας το ένα του ποδαράκι ... Πάντως όσα χρόνια και να περάσουν θα τον θυμόμαστε μιας και είναι πολλές φορές το επίκεντρο της συζήτησής των φίλων μου και εμένα!!

 

[sea-mol]

Γάτα ο Κουντούρης!

 

[greedy]

κουντουρης το μικρο του ....Λαζαρος το επωνυμο του!!!!

 

[ΜάρκοςΓΔ]

χάχα εφτάψυχος λάζαρος!

 

[kokoni]

και σήμερα υπάρχουν σκυλιά που ζούν πάνω απο 20 χρόνια. γενικά τα 20 χρόνια είναι μία φυσιολογική ηλικία για να φτάσει σκύλος.

η Ιλιάδα και η Οδύσσεια πάντως δεν αξιολογούνται με βάση το αν έγιναν έτσι ακριβώς τα πράγματα ή όχι
τα αξιολογούμε με βάση τι παραστάσεις κατέβαζε η φαντασία της κοινής γνώμης και ποιά σύμβολα ήταν αυτά που τους συγκινούσαν
πάντως,προσωπικά,δεν μου φαίνεται καθόλου απίθανο να έγινε έτσι ακριβώς το συγκεκριμένο,τώρα κάτι άλλα τύπου έριξε με το τόξο το βέλος του μέσα απο την τρύπα απο ένα σωρό τσεκούρια ..........ε,αυτό είναι μάλλον συμβολικό ότι ο Οδυσσέας αν και γέρος και καταπονημένος είχε ακόμα έναν τόνο @ρχίδι@!!!!

 

[epial]

Tα οποία, για να τα έχει σε ετοιμότητα, όπως μας περιγράφει Ομηρος, τα εξασκούσε δεόντως κατά την διαρκεια της περιπλάνησης του και μέχρι την επιστροφή στα πάτρια εδάφη.
Σοφος ο Ομηρος

Εν τω μεταξύ η Πηνελόπη τον περίμενε υφαίνοντας.
Πανσοφος ο Ομηρος

Και διδακτικότατος, όπως και για την ισχυρή σχέση μεταξύ ανθρώπου και σκύλου.

 

[greedy]

ότι ο Οδυσσέας αν και γέρος και καταπονημένος είχε ακόμα έναν τόνο
@ρχίδι@!!!!

Φανταζεσαι να μην το εγραφε συμβολικα?