Ερμής, ο τσοπανάκος μου!
- Thread starter tasoulap
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μα δεν είναι θεϊκή??? Όχι, πες μου δε φαίνεται σαν να μου γελάει? Ή μήπως τρελάθηκα η σκυλομάνα??? 
Είναι αναμενόμενο να δαγκώνει και να κάνει σκανταλιές μέχρι τους 6 μήνες περίπου. Να τον μαλώνεις ήπια και να στρέφεις την ενεργητικότητά του σε συγκεκριμένα αντικείμενα, όπως ειδικά σχοινιά, μπάλες κ.λ.π.
Επίσης, αναθεωρώ τα περί κιλών και νομίζω ότι θα πιάσει τα 35 τελικά. Πολύ κούκλος είναι!
Επίσης, αναθεωρώ τα περί κιλών και νομίζω ότι θα πιάσει τα 35 τελικά. Πολύ κούκλος είναι!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Ορθέ!
Ναι αυτό προσπαθώ να κάνω. Τον απασχολώ με τα παιχνίδια του (έχω και σχοινιά και μπάλες κι απ'όλα) και με βόλτα καθώς και με εκπαίδευση στα βασικά. Το έχω υπόψη μου οτι αυτό θα το αντιμετωπίζω μέχρι και τους 6 μήνες και έχω ενημερώσει σχετικά και τους δικούς μου ώστε να τον αντιμετωπίζουμε όλοι ήπια και χωρίς πολλές πολλές φωνές. Άλλωστε έχω παρατηρήσει οτι όσες φορές του φώναξα παραπάνω αντέδρασε πολύ έντονα και "μουρμούριζε" (έκανε κάτι μουρμουριστούς ήχους με μια ιδέα από γαύγισμα ) και όχι μόνο δεν σταματάει να κάνει αυτό που με ενοχλεί (πχ να δαγκώνει) αλλά εξακολουθεί να το κάνει ακόμα περισσότερο. Οπότε δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, όταν τον του μιλάω πιο ήρεμα και τον απασχολώ με κάτι άλλο φαίνεται να το δέχεται πιο καλά. Όχι οτι σταματάει να δαγκώνει απλά δεν νευριάζει και δεν αντιδράει έτσι "επιθετικά" (αν και δεν είναι αυτός ο σωστός όρος, γκρινιάρικα θα έλεγα). Είναι σαν να έχω έναν έφηβο! Όταν του λέω "ΟΧΙ" εκεί είναι που θα πάει να το κάνει! Οπότε ακολουθώ πιο εναλλακτικές μεθόδους για να τον καλμάρω γενικά. Πάντως από τότε που έχω αρχίσει να τον περπατάω έξω, έχει ηρεμήσει αρκετά. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο όμως!
Ναι αυτό προσπαθώ να κάνω. Τον απασχολώ με τα παιχνίδια του (έχω και σχοινιά και μπάλες κι απ'όλα) και με βόλτα καθώς και με εκπαίδευση στα βασικά. Το έχω υπόψη μου οτι αυτό θα το αντιμετωπίζω μέχρι και τους 6 μήνες και έχω ενημερώσει σχετικά και τους δικούς μου ώστε να τον αντιμετωπίζουμε όλοι ήπια και χωρίς πολλές πολλές φωνές. Άλλωστε έχω παρατηρήσει οτι όσες φορές του φώναξα παραπάνω αντέδρασε πολύ έντονα και "μουρμούριζε" (έκανε κάτι μουρμουριστούς ήχους με μια ιδέα από γαύγισμα
) και όχι μόνο δεν σταματάει να κάνει αυτό που με ενοχλεί (πχ να δαγκώνει) αλλά εξακολουθεί να το κάνει ακόμα περισσότερο. Οπότε δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Αντίθετα, όταν τον του μιλάω πιο ήρεμα και τον απασχολώ με κάτι άλλο φαίνεται να το δέχεται πιο καλά. Όχι οτι σταματάει να δαγκώνει απλά δεν νευριάζει και δεν αντιδράει έτσι "επιθετικά" (αν και δεν είναι αυτός ο σωστός όρος, γκρινιάρικα θα έλεγα). Είναι σαν να έχω έναν έφηβο! Όταν του λέω "ΟΧΙ" εκεί είναι που θα πάει να το κάνει! Οπότε ακολουθώ πιο εναλλακτικές μεθόδους για να τον καλμάρω γενικά. Πάντως από τότε που έχω αρχίσει να τον περπατάω έξω, έχει ηρεμήσει αρκετά. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο όμως! 
Ναι το ξέρω...Κι ευτυχώς έχω πολύ και από τα 2!
Εννοείται οτι θα βάζω φωτογραφίες του γιατί μεγαλώνει τόσο γρήγορα το πουλάκι μου!!!
Εννοείται οτι θα βάζω φωτογραφίες του γιατί μεγαλώνει τόσο γρήγορα το πουλάκι μου!!!
Το παιδί μου γίνεται μεθαύριο 5 μηνών!!
Έχει αλλάξει σχεδόν όλα του τα δόντια (βρίσκουμε δόντια σκορπισμένα στην αυλή εδώ κι εκεί καθημερινά τον τελευταίο καιρό! ) και έχει ξεπεράσει τα 20 κιλά! Είναι πολύ πολύ πολύ ζωηρός αλλά αρκετά υπάκουος. Εξακολουθεί να ακολουθεί τις εντολές ενώ και στη βόλτα είναι αρκετά συνεργάσιμος για την ηλικία του. Μέσα στο σπίτι εννοείται οτι ακόμα κάνει σκανταλιές αλλά και δαγκώνει, αν και πλέον ακούει περισσότερο στο ΜΗ και μπορεί να σταματήσει για λίγο. Όμως τα ούλα του είναι αρκετά πρησμένα αυτή την περίοδο και φαίνεται οτι πασχίζει να απαλύνει τον πόνο δαγκώνοντας μάρμαρα, τοίχους, τα παιχνίδια του...κι εμάς!
Σας τον παρουσιάζω όπως είναι σήμερα για να δείτε τη διαφορά. Η μαμά μου λέει πως όταν ήρθε έπιανε ένα πλακάκι όντας ξαπλωμένος και τώρα πιάνει 4,5 πλακάκια!
Στα πλαίσια της κοινωνικοποίησής μας με τη φίλη μας Ciarra το πιο αγαθό Chow Chow ever!
Έχει αλλάξει σχεδόν όλα του τα δόντια (βρίσκουμε δόντια σκορπισμένα στην αυλή εδώ κι εκεί καθημερινά τον τελευταίο καιρό!
) και έχει ξεπεράσει τα 20 κιλά! Είναι πολύ πολύ πολύ ζωηρός αλλά αρκετά υπάκουος. Εξακολουθεί να ακολουθεί τις εντολές ενώ και στη βόλτα είναι αρκετά συνεργάσιμος για την ηλικία του. Μέσα στο σπίτι εννοείται οτι ακόμα κάνει σκανταλιές αλλά και δαγκώνει, αν και πλέον ακούει περισσότερο στο ΜΗ και μπορεί να σταματήσει για λίγο. Όμως τα ούλα του είναι αρκετά πρησμένα αυτή την περίοδο και φαίνεται οτι πασχίζει να απαλύνει τον πόνο δαγκώνοντας μάρμαρα, τοίχους, τα παιχνίδια του...κι εμάς! Σας τον παρουσιάζω όπως είναι σήμερα για να δείτε τη διαφορά. Η μαμά μου λέει πως όταν ήρθε έπιανε ένα πλακάκι όντας ξαπλωμένος και τώρα πιάνει 4,5 πλακάκια!
Στα πλαίσια της κοινωνικοποίησής μας με τη φίλη μας Ciarra το πιο αγαθό Chow Chow ever!
Last edited:
Και εδώ σε μερικές μόνος του!
Οι 2 τελευταίες είναι οι πιο πρόσφατες. Αυτές που είναι στο μπαλκόνι έχουν τραβηχτεί περίπου 3 εβδομάδες πριν (ίσως και περισσότερο). Όπως βλέπετε, έχει αρχίσει να ξασπρίζει λίγο!
Οι 2 τελευταίες είναι οι πιο πρόσφατες. Αυτές που είναι στο μπαλκόνι έχουν τραβηχτεί περίπου 3 εβδομάδες πριν (ίσως και περισσότερο). Όπως βλέπετε, έχει αρχίσει να ξασπρίζει λίγο!
Νι νι! Είδες πόσο μεγάλωσε το παιδί??
Πρέπει να κανονίσουμε να πάμε και στην εστία να τα αμολήσουμε να τρέξουν και να παίξουν!
Πρέπει να κανονίσουμε να πάμε και στην εστία να τα αμολήσουμε να τρέξουν και να παίξουν!
Κι εμένα μου φαίνεται οτι γίνεται πανέμορφος αλλά η δική μου άποψη δεν είναι και πολύ αντικειμενική!
Δεν με πειράζει καθόλου που έγινε πιο ανοιχτόχρωμος, ίσα ίσα μου αρέσει πολύ! Απλά μου κάνει εντύπωση η μεγάλη του διαφορά από τότε που τον είδα πρώτη φορά σε φωτογραφία μέχρι σήμερα. Τον βλέπω καθημερινά κι όμως μένω άφωνη μπροστά στο πόσο γρήγορα αναπτύσεται και πόσο γρήγορα μεγαλώνει. Σαν χθες μου φαίνεται που τον έπαιρνα αγκαλιά για να τον βγάλω βόλτα και τώρα όχι αγκαλιά δεν μπορώ να τον πάρω αλλά δεν χωράει να κάτσει στα πόδια μου όπως πριν! Έχει κάνει και κάτι πατούσια τεράστια!
Αναρωτιέμαι (και ανυπομονώ) πώς θα εξελιχθεί!
Δεν με πειράζει καθόλου που έγινε πιο ανοιχτόχρωμος, ίσα ίσα μου αρέσει πολύ! Απλά μου κάνει εντύπωση η μεγάλη του διαφορά από τότε που τον είδα πρώτη φορά σε φωτογραφία μέχρι σήμερα. Τον βλέπω καθημερινά κι όμως μένω άφωνη μπροστά στο πόσο γρήγορα αναπτύσεται και πόσο γρήγορα μεγαλώνει. Σαν χθες μου φαίνεται που τον έπαιρνα αγκαλιά για να τον βγάλω βόλτα και τώρα όχι αγκαλιά δεν μπορώ να τον πάρω αλλά δεν χωράει να κάτσει στα πόδια μου όπως πριν!
Έχει κάνει και κάτι πατούσια τεράστια!Αναρωτιέμαι (και ανυπομονώ) πώς θα εξελιχθεί!
Σε 5 μέρες το παιδί μου γίνεται 6 μηνών. Είναι πλέον κάπου ανάμεσα στα 25 με 30 κιλά (τον άλλο μήνα που θα πάμε στη γιατρό για τις αιματολογικές θα μάθουμε ακριβώς πόσο) και όσο πάει το χρώμα του και ανοίγει! Εξακολουθεί να είναι καλός χαρακτήρας αν και αρκετά ξεροκέφαλος και πεισματάρης χωρίς όμως αυτό να είναι τεράστιο πρόβλημα καθώς θα κάνει πίσω αν είμαι αυστηρή μαζί του (φεύγω, του γυρνάω την πλάτη κτλ γιατί οι φωνές δεν πιάνουν σε εμάς είπαμε ) έχει όμως ένα ελάττωμα στη βόλτα το οποίο δεν ξέρω πώς να διορθώσω. Κι αυτό είναι το εξής:
Κάθε φορά στη βόλτα, όταν ξεκινάμε να βγούμε έξω, βουτάει με το στόμα του το λουρί και το δαγκώνει, το τραβάει και δεν το αφήνει με τίποτα παρά μόνο μερικά μέτρα μετά. Έχω προσπαθήσει:
- να τον μαλώσω και να το τραβήξω από το στόμα του. Θύμωνε και το τράβαγε πιο πολύ. Άρα δεν πιάνει.
- να αδιαφορήσω και να κοιτάω αλλού όσο κι αν το τραβάει (και πιστέψτε με τραβάει πολύ). Επιμένει να το μασάει και να με τραβάει.Άρα δεν πιάνει.
- να του λέω "άστο" κρατώντας στο χέρι ένα μπισκότο και όταν το άφηνε να τον επιβραβεύω με ένα μπισκοτάκι. Έπιανε εν μέρει από την άποψη οτι άφηνε μεν το λουρί, μετά όμως το ξαναβούταγε οπότε φτου κι απ'την αρχή. Πάλι "άστο" και όταν το άφηνε (δηλαδή αμέσως) του έδινα μπισκότο. Μέσα σε 10 μέτρα πρέπει να χάλασα 10 μπισκότα μέχρι να φτάσουμε στο σημείο όπου αρχίζει και μυρίζει και σταματάει να ασχολείται με το λουρί.
Φαντάζομαι οτι θα πρέπει να επιμείνω στην 3η μέθοδο όμως πραγματικά είναι πολύ μα πολύ κουραστικό κάθε μέτρο στοπ και μπισκότο. Ξέρω ξέρω, τα παιδιά μας θέλουν και υπομονή για να μάθουν όμως αν έχετε κάποια συμβουλή ή κανένα άλλο τρικάκι, είναι ευπρόσδεκτα.
Εξακολουθεί να είναι καλός χαρακτήρας αν και αρκετά ξεροκέφαλος και πεισματάρης χωρίς όμως αυτό να είναι τεράστιο πρόβλημα καθώς θα κάνει πίσω αν είμαι αυστηρή μαζί του (φεύγω, του γυρνάω την πλάτη κτλ γιατί οι φωνές δεν πιάνουν σε εμάς είπαμε ) έχει όμως ένα ελάττωμα στη βόλτα το οποίο δεν ξέρω πώς να διορθώσω. Κι αυτό είναι το εξής:Κάθε φορά στη βόλτα, όταν ξεκινάμε να βγούμε έξω, βουτάει με το στόμα του το λουρί και το δαγκώνει, το τραβάει και δεν το αφήνει με τίποτα παρά μόνο μερικά μέτρα μετά. Έχω προσπαθήσει:
- να τον μαλώσω και να το τραβήξω από το στόμα του. Θύμωνε και το τράβαγε πιο πολύ. Άρα δεν πιάνει.
- να αδιαφορήσω και να κοιτάω αλλού όσο κι αν το τραβάει (και πιστέψτε με τραβάει πολύ). Επιμένει να το μασάει και να με τραβάει.Άρα δεν πιάνει.
- να του λέω "άστο" κρατώντας στο χέρι ένα μπισκότο και όταν το άφηνε να τον επιβραβεύω με ένα μπισκοτάκι. Έπιανε εν μέρει από την άποψη οτι άφηνε μεν το λουρί, μετά όμως το ξαναβούταγε οπότε φτου κι απ'την αρχή. Πάλι "άστο" και όταν το άφηνε (δηλαδή αμέσως) του έδινα μπισκότο. Μέσα σε 10 μέτρα πρέπει να χάλασα 10 μπισκότα μέχρι να φτάσουμε στο σημείο όπου αρχίζει και μυρίζει και σταματάει να ασχολείται με το λουρί.
Φαντάζομαι οτι θα πρέπει να επιμείνω στην 3η μέθοδο όμως πραγματικά είναι πολύ μα πολύ κουραστικό κάθε μέτρο στοπ και μπισκότο. Ξέρω ξέρω, τα παιδιά μας θέλουν και υπομονή για να μάθουν όμως αν έχετε κάποια συμβουλή ή κανένα άλλο τρικάκι, είναι ευπρόσδεκτα.
Μόλις δαγκώσει το λουρί σταμάτα. Χωρίς εντολή, χωρίς να τον κοιτάς. Στην αρχή μπορεί να συνεχίσει να το δαγκώνει, αλλά εσύ απτόητη. Αδιαφορία μέχρι να ηρεμήσει και να το αφήσει. Μόνο τότε συνεχίζεις την πορεία σου, χωρίς επιβράβευση και αδιαφορώντας πάντα. Σα να μη τρέχει τίποτε. Θα μπει στο νόημα σύντομα.
Θα το δοκιμάσω κι αυτό και βλέπουμε...
Του έχω και αλυσίδα και η αλήθεια είναι πως ενώ αρχικά την δαγκώνει μέσα σε ένα-δυο λεπτά την έχει αφήσει (προφανώς δεν τον βολεύει
) όμως μου είναι δύσκολο να τον οδηγώ με την αλυσίδα. Ένα απότομο τράβηγμα να κάνει (πράγμα γενικά σπάνιο αλλά πού και πού συμβαίνει αν δει κάτι) τα χέρια μου πονάνε, κοκκινίζουν και κάνουν σημάδια. 
βαλε στο λουρι ταμπασκο στο σημειο που το δαγκωνει, που δεν αρεσει στα περισσοτερα σκυλια. τη μεθοδο 'ταμπασκο" καποιοι την παραδεχονται, κι αλλοι οχι. ισως γιατι υπαρχουν καποια σκυλια που δεν τα ενοχλει. Εγω παντως ειχα βαλει σε ενα σημειο πορτας που δαγκωνε. Μολις το γευτηκε εφυγε τρεχοντας και δεν ξαναπλησιασε..
