στο ματι του κριτη δεν μπορεις να κρυψεις τις οποιες ατελειες Γιωργο, οσα τρυκ και να κανουμε. Δεν ειναι απαιδευτο το ματι του συν οτι ο σκυλος τροχαζει και εκει φαινονται ολα.Αλλωστε ολα αυτα τα γνωριζεις απο πρωτο χερι.
Συγγνώμη για το off topic.
Προσωπικά δε με ενοχλεί ο διπλός χειρισμός όταν γίνεται πολιτισμένα. Δεν θα αναφερθώ στις περιπτώσεις που εσκεμμένα άτομο έξω απο το στίβο αποσπά την προσοχή ξένου σκύλου. Όπως επίσης μου αρέσει και το sparing αν και αυτό πλέον επίσης απαγορεύεται στις διεθνείς εκθέσεις (ευτυχώς όχι στις ειδικές)
Σε κάθε στυλ παρουσίασης μπορείς να κρύψεις ατέλειες και να αναδείξεις τα δυνατά σημεία του σκύλου. Άλλοτε πετυχαίνει, άλλοτε όχι. Ανάλογα τη "μέρα", το σκύλο, τη φυλή φυσικά, τον χειριστή και τον κριτή.
Με αγγλικό τρόπο παρουσίασης μπορείς να κάνεις ένα μακρύ σκύλο να δείξει πιο τετράγωνος, ενα σκύλο με πολύ λίγο ή πάρα πολύ ταμπεραμέντο να δείξει καλύτερα κ.λ.π. Με διπλό χειρισμό και τσίτωμα ο μακρύς θα δείξει μακρύτερος ή ένας σκύλος που ανοίγει τους αγκώνες θα δώσει άσχημη εικόνα. Με αμερικάνικο τρόπο παρουσίασης μπορείς να καλύψεις ατέλειες στο ρύγχος, μεγάλη γλώσσα, "χαμόγελα". Στο διπλό χειρισμό δε μπορείς να το κάνεις αυτό. Μπορείς όμως να καλύψεις αδυναμίες στις γωνιώσεις, στη πλάτη κ.λ.π.
Στο τροχασμό, εξαρτάται τί θέλεις να δείξεις ή να καλύψεις. Ανάλογη είναι και η ταχύτητα. Ένας σκύλος που παρουσιάζεται με πολύ γρήγορο τροχασμό νομίζω δείχνει απλά ενα καλά γυμνασμένο χειριστή. Τις πιο πολλές φορές, ακόμα και σε ειδικές εκθέσεις, βλέπω να παρουσιάζονται σκυλιά με υπερβολικά γρήγορο τροχασμό. Εκεί ο κριτής δε μπορεί να δει πραγματικά τη κίνηση του σκύλου.