Εβδομάδα BYB και "μεταφυσικές" αναζητήσεις...

[johnk]

...Η νύχτα είχε αρχίσει να πέφτει, στο "νηπιαγωγείο" του Casper (για να είμαστε ειλικρινείς, στο νηπιαγωγείο των "γονέων" του!)... Αλλος ένας τρόπος για να θυμόμαστε ότι ο χειμώνας πλησιάζει ακάθεκτος...

Ο Casper, εκείνη την ώρα, έκανε ασκήσεις και έπαιζε με τα υπόλοιπα κουτάβια, με την εποπτεία της μαμάς του...

Η Μόκα off-leash έπαιζε το ρόλο της δασκάλας των κουταβιών, δείχνοντάς τους τη σωστή προσέγγιση από ένα ενήλικο, μεγαλόσωμο σκυλί... Και έκανε και τις δικές της τρέλλες, με γρήγορα τρεξίματα προς τα σκοτάδια, με την εποπτεία του μπαμπά της...

Μόλις είχα αρνηθεί (ευγενικά, βέβαια) να αποκαλύψω σε κάποιον παρευρισκόμενο (που καμάρωνε τον Casper και υποστήριζε ότι, όπως τον βλέπει, θα γκρεμίζει τους ερεθιστές για πλάκα) το ποσόν που μου είχε κοστίσει ο σκύλος μου... Απλά, γιατί θεώρησα ότι δεν θα καταλάβαινε...

...Το σκοτάδι και το φως των προβολέων, έπαιζαν διάφορα παιχνίδια με τις σκιές, τα χρώματα και τα μεγέθη...

...Και, τότε, τον είδα!:flip:

Να ξεπροβάλλει μέσα από τα σκοτάδια και τις σκιές... Μιά λέξη καρφώθηκε στο μυαλό μου: Γίγαντας!!!
"Τι νάναι, ρε γαμώτο? κάτι γνωστό... αν δεν είναι (ακόμα πιο) γιγαντόσωμος - "χοντρός" Γερμανικός Μολοσσός? Τότε τι?"
Και, το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο, η καρδιά άρχισε να χτυπάει πολύ έντονα, σαν νεαρού παιδιού, της ηλικίας του παιδιού που τον συνόδευε... Κάτι σαν deja vu...

Και το επόμενο δευτερόλεπτο συνειδητοποιούσα ότι, πολύ απλά, αντίκρυζα τον ...Casper... μετά από 7 μήνες!!!
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως ο Casper θα έχει και ουρά, μιάς και τα λιοντάρια είναι πολύ μακρυά για να μπορούν να την τραυματίσουν...

Ενας σκύλαρος 11 μηνών, 65 κιλά και ίσως 75-80 πόντους στο ακρώμιο! Μιάς και το μέγεθος, φίλοι μου, μετράει...

Για λίγο, δεν υπήρχε ήχος, δεν υπήρχε κίνηση, δεν υπήρχαν σκυλιά, δεν υπήρχαν άνθρωποι... Και, γυρνώντας στην πραγματικότητα, διαπίστωσα ότι, για πολύ λίγο, όλα (και όλοι - ακόμα και οι πιο έμπειροι) είχαν σταματήσει ότι έκαναν και παρακολουθούσαν το σκύλο... Να έχει καταλάβει ολόκληρο τον τεράστιο χώρο...

Ναι, πολύ απλά, είχε μπει στο χώρο "ο αρχηγός"...

Αλλά, δυστυχώς, φίλοι μου, δεν είμαι πια τόσο νέος όσο ο συνοδός του σκύλου... Και "τα ματάκια μου" έχουν δει αρκετά...
Και, από αρρωστημένη παρόρμηση (όπως ξέρετε οι περισσότεροι "εδώ μέσα"), αντί να χαρώ αυτό που "κοίταζα", συνέχισα να "βλέπω"...

Πιάσαμε την κουβέντα, είχα ξεχάσει τα πάντα και ρουφούσα κάθε λέξη του ιδιοκτήτη...

Ο σκύλος φανταστικός (και, απ' ότι φαινόταν, ισορροπημένος) χαρακτήρας... Ενα βλέμμα που σε κατακτούσε...
Του τον "έστειλε" ένα "φημισμένο" Τσέχικο εκτροφείο... λέξεις "κλειδιά!
Με τα χαρτιά του "και όλα"... λέξεις "κλειδιά"!
Η επαφή είχε γίνει μέσω του "internet"... λέξεις "κλειδιά"!
Ενα σφίξιμο στο στομάχι...

Και το μάτι μου έπεσε στον δεξί αγκώνα... Χειρουργημένος στους 4 μήνες για βαρειά δυσπλασία... τόσο βαριά που δεν χρειαζόταν να είσαι εξειδικευμένος ορθοπεδικός κτηνίατρος για να καταλάβεις πως, ούτε η εγχείριση έφερε αποτέλεσμα...

Και του ζητάω: "Σε παρακαλώ, μπορείς να περπατήσετε να τον δώ από πίσω?"
..."Δεν χρειάζεται να τον δεις, έχει σημαντική δυσπλασία και στα ισχία, κάτω από 90 μοίρες και στα δύο πόδια... Θα στείλω και πάλι ακτίνες στην εκτροφέα... μήπως φιλοτιμηθεί και μου στείλε κανα άλλο κουτάβι... και αυτόν τον δώσω ...κάπου".

Σημ.: Πραγματικά, κόντεψα να βάλω τα κλάματα... Κουτσός... Αν βρω το κουράγιο, όμως, θα σας περιγράψω (στο θέμα του Casper) πως, παρότι ήταν σ' αυτή την κατάσταση, έπαιξε με τη Μόκα (η οποία όπου φύγει-φύγει!) και την πρόφταινε με τόση άνεση, ώστε να μπορεί να την καβαλήσει εν κινήσει...

Και σκέφτηκα πως, όσο και να έχει κοστίσει σε μένα ο σκυλάκος μου, το παιδί αυτό ήδη έχει πληρώσει περισσότερα! Και, αν "μπλέξει" και με τα δύο ισχία...

Ναι, φίλοι μου, υπάρχουν και άλλα South African Boerboels στην Ελλάδα... και, δυστυχώς, θα υπάρξουν ακόμα περισσότερα... Γιατί υπάρχει "ο φθηνός" τρόπος...

...Και, σήμερα το πρωί, στο δρόμο για το γραφείο, σε ένα φανάρι που περίμενα, είδα στο πεζοδρόμιο να περπατάει ένας (περίπου - μόνο ένα καλό μπάνιο χρειαζόταν) λευκός, σχετικά μεγαλόσωμος σκύλος... Νεαρός (2-3 ετών)... και όμορφος, ο κερατάς!!!

Και το "αρρωστημένο" βλέμμα μου ξανάπεσε στα πόδια του!
Κανένα πρόβλημα...
Αψογη κίνηση, απολαυστική, όπως περιγράφεται σε όλα τα "πρότυπα" των φυλών από τις οποίες προέρχεται!
"Ψύχραιμος" σκύλος... Φαινόταν σαν να έχει φάει τη ζωή με το ...κουτάλι...
Το κεφάλι σχετικά ψηλά... βλέμμα αγέρωχο...

...Ομως, στάσου... όχι τόσο αγέρωχο... όπως περπατούσε, το βλέμμα κάτι έψαχνε... επιφυλακτικά - με εμπειρία μεν (να μην καρφωνόμαστε κιόλας - ποιός ξέρει πόσες κλωτσιές είχε στοιχίσει το "καλό του" βλέμμα?), αλλά με αγωνία... να ξεχωρίσει το δικό σου βλέμμα να τον κοιτάει!!!
Και, ασυναίσθητα, χαμήλωσα τα μάτια μου, για να μη με δει...

Περιμένει να τον κοιτάξεις, φίλε... είναι πανέτοιμος!

Το τι θα κάνει αυτός για σένα?
Δεν το φαντάζεσαι κάν!!!

Μπορώ να σου πω, όμως, τι έκανε "αυτός" ο σκύλος (ή μάλλον η "σκύλα" - για να μην ξεχνιόμαστε) για μένα, μιά χιονισμένη μέρα του 2004... Μου άλλαξε τη ζωή!!!

Και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη, απ' όλα τα μέλη, που με το πρωινό μου παραλήρημα σας απασχολώ τον πολύτιμο χρόνο σας...

Υ.Γ. Για να μην ξαναμπώ στις συζητήσεις για ψυχές, για Rolex, για Ferrari κλπ... και για την "τιμή" (που τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει!)...
Τουλάχιστον 1.000 posts μου περιέχουν αυτές τις έννοιες και τις αντιδιαστολές... Φωνή βοώντος?

 

[Grifos]

..."Δεν χρειάζεται να τον δεις, έχει σημαντική δυσπλασία και στα ισχία, κάτω από 90 μοίρες και στα δύο πόδια... Θα στείλω και πάλι ακτίνες στην εκτροφέα... μήπως φιλοτιμηθεί και μου στείλει κανα άλλο κουτάβι... και αυτόν τον δώσω ...κάπου"

Δεν είναι του γούστου μου ιδιαίτερα αυτοί οι σκύλοι κυρίως γιατί προχωράω πέρα απ' το αν έχει ωραίο κεφάλι ή διαπεραστικό βλέμμα και αφοσιώνομαι στις απαιτήσεις μακροπρόθεσμες και βραχυπρόθεσμες και στο χαρακτήρα που δεν πλησιάζει καν στην λατρεία που τρέφω για την ομάδα 5 και στην αγάπη για την ομάδα 1, αλλά αυτό το κάπου καλύτερα να είμαι εγώ παρά ένας σκουπιδοτενεκές.

-----------------------------

Επίσης, στις βόλτες ασπάζομαι τις ίδιες διαστροφές με 'σενα κι έτσι προτιμω τους ήσυχους περιπάτους στο παντού και το πουθενά, στο μη προκαθορισμένο, στο μη σταθερό και χωρίς ορισμένη κατάληξη που είναι πάντοτε ιδιαίτερα αποδεκτό και προσφιλές στο λατρεμένο μου εκπρόσωπο της ομάδας 5 και τρελαίνει συνήθως αυτή η διαρκής αλλαγή τον αγαπημένο μου εκπρόσωπο της ομάδας 1.

 

[johnk]

...αλλά αυτό το κάπου καλύτερα να είμαι εγώ παρά ένας σκουπιδοτενεκές...

Φίλε, Grifos,

"Τόπιασες"!!!
Μέσα στο όλο μου "παραλήρημα"...
Τελικά, ίσως γράφουμε για να τα λέμε "οι μεταξύ μας", δεν ξέρω...

 

[l.Kyveli]

Πολύ ωραίο κείμενο johnk πραγματικά μου μετέδωσες όλα σου τα συναισθήματα για αυτό τον περήφανο σκύλο και λυπήθηκα πολύ..Που θα είναι αυτό το κάπου άρα;
Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι ότι όλοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα που θέλουν τα χειρουργεία ενός τέτοιου προβλήματος αλλά είναι ο σκύλος σου, τον δίνεις έτσι απλά κάπου;

Και δεν μπορώ και να διαβάσω καθαρά απο τα συναισθήματα που μου προκάλεσε και η περιγραφή του άλλου σκύλου..

 

[kokoni]

Γιάννη,αυτοί οι εμείς κι εμείς συνεχώς αυξανόμαστε

 

[ICE]

@johnk, εσυ που εισαι και πιο μεγαλος και ξερεις και πιο πολλα, ξερεις να μου πεις γιατι το διαβασα αυτο το ''ρημαδι'' το ''παλιοσέντονο'' και γιατι δεν μπορω να γραψω λεξη ; Ξερεις ; Να σου πω εγω ; Γιατι ΑΠΛΑ δεν μπορω...

 

[kokoni]

εσύ ICE είσαι με "εμείς" ή με τους άλλους ? :lol:

λέγε ρε!

 

[kokoni]

α
εκεί που λές Γιάννη περι αρρωστημένου βλέμματος (κι εγώ ο άτιμος περπάτημα κοιτάω,και δεν έχω καν φυλή με τέτοια προβλήματα)
θέλω να σου πώ ότι
we are all sick!!!!!!!!!!

 

[ICE]

εσύ ICE είσαι με "εμείς" ή με τους άλλους ? :lol:

λέγε ρε!

Με ''εμας'' ρε! Πως θα γινοταν να ειμαι με τους ''αλλους'' ; Αφου οι αλλοι ειναι ''αλλου''...

 

[George A]

α
εκεί που λές Γιάννη περι αρρωστημένου βλέμματος (κι εγώ ο άτιμος περπάτημα κοιτάω,και δεν έχω καν φυλή με τέτοια προβλήματα)
θέλω να σου πώ ότι
we are all sick!!!!!!!!!!

αστα βαγγέλη εγώ βλέπω αδέσποτα στον δρόμο και ελέγχω γωνιώσεις - πλάτη - κεφάλι, αρώστια λέμε

 

[kokoni]

καλά-εσύ είσαι και προχωρημένη περίπτωση........

 

[nikoscar]

Γιάννη,αυτοί οι εμείς κι εμείς συνεχώς αυξανόμαστε

μου αρεσουν οι αισιοδοξοι ανθρωποι...κ σου βρηκα αυτο.."1η ώρα, βρέχει. 2η ώρα, ουράνιο τόξο. 3η ώρα, κερασιές" Κουμποτα (Γιαπωνέζικο Χαϊκού)
εδω παντος ακομα βρεχει..κ οσο καποιοι κυριοι θα κρατανε ομπρελες οχι κερασια δεν θα βγει ,θα ξεραθει ακομα κ το χωμα

 

[johnk]

1) ...μου μετέδωσες όλα σου τα συναισθήματα για αυτό τον περήφανο σκύλο και λυπήθηκα πολύ...

2) Που θα είναι αυτό το κάπου άρα;

3) Καταλαβαίνω και αντιλαμβάνομαι ότι όλοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα που θέλουν τα χειρουργεία ενός τέτοιου προβλήματος αλλά είναι ο σκύλος σου, τον δίνεις έτσι απλά κάπου;

Φίλη μου, l.kyveli,

1) Ξαναδιάβασα το post μου και... όχι!!!
Ούτε κατά διάνοια έχω μπορέσει να μεταφέρω το μεγαλείο αυτού του σκύλου... και, κατά συνέπεια, την αντίστοιχη στεναχώρια μου...

Και δεν μιλάω για τις πατούσες σαν την παλάμη μου...
Ούτε για το γεγονός ότι ο σκύλος αυτός (για μεγάλη του δυστυχία, στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα φτάσει σε βάρος τα 80 κιλά, είναι - έτσι κι αλλιώς - μέσα στο πρότυπο της φυλής του... απλά, οι ευσυνείδητοι εκτροφείς της φυλής δεν αναμιγνύουν τον Μολοσσό για να δώσουν πρόσθετο όγκο (το λέω, γιατί είχε ψηλά πόδια, σε αναλογία με το κορμί - που με "υποψιάζει")...
Ούτε για το γεγονός ότι μπορεί, έστω και στη διάρκεια του παιχνιδιού, να τσακίσει με την ορμή του (όπως παρα λίγο να διαπιστώσω με τη Μόκα - πόνεσε πολύ η κακομοίρα, πριν διακόψουμε το παιχνίδι) τη ράχη οποιουδήποτε σκύλου...

Το μεγαλείο του μεγάλου αυτού κούταβου έγκειται στο ότι διαθέτει φοβερό χαρακτήρα...
Αρχηγός... Συνοδηγός (με όλη τη σημασία της λέξης)...

Αλλο ένα Boerboel που δεν είναι "κροκόδειλος" ή "πριόνι"...

Το μεγαλείο του έγκειται και στο γεγονός ότι είδα να σταματάνε τα πάντα "επί τη εμφανίσει"!!!

Το μεγαλείο του, τέλος (και ισχύει νομίζω για όλους τους σκύλους), εγκειται στην μεγάλη εμπιστοσύνη και αφοσίωση που δείχνει στον ιδιοκτήτη του, έστω και αν εκείνος τον χειρίζεται (με τα δικά μου, λίγο άσχετα, standards) στα όρια του βασανισμού...

2) ...έχει τόση αφοσίωση στον ιδιοκτήτη του, που δεν φαντάζεται κάν αυτό το "κάπου"!
Οσο για μένα, δεν θέλω να το σκέφτομαι...

3) Αν ρωτάς εμένα, όχι!!! Δεν τον δίνεις "κάπου" ποτέ και με τίποτα... for the better and for the worse... in sickness and in health... till death do us apart...

Αν ρωτάς "εκείνον", ελπίζω (και το πιστεύω) ότι η εκτροφέας δεν θα "φιλοτιμηθεί"... για καλή τύχη, ελπίζω, του σκύλου...

Γιάννη,αυτοί οι εμείς κι εμείς συνεχώς αυξανόμαστε

Είσαι σίγουρος, Βαγγέλη?

Απογοητεύομαι τζάμπα, ναούμε?

@johnk, εσυ που εισαι και πιο μεγαλος και ξερεις και πιο πολλα, ξερεις να μου πεις γιατι το διαβασα αυτο το ''ρημαδι'' το ''παλιοσέντονο'' και γιατι δεν μπορω να γραψω λεξη ; Ξερεις ; Να σου πω εγω ; Γιατι ΑΠΛΑ δεν μπορω...

Φίλε ICE,

Εχεις δίκιο!
Αν παρατήρησες, παρόλο το "σεντόνι" της αφήγησης, ούτε κι εγώ μπόρεσα να γράψω απόψεις - κρίσεις, πλην του υστερόγραφου...
Τι να πεις εξάλλου?
Μήπως, ρε παιδιά, φταίει απλά ο συννεφιασμένος καιρός?

 

[johnk]

Να πω και κάτι ακόμα:

Αυτό το θέμα το άνοιξα, με την ελπίδα ότι τα νεότερα (όχι απαραίτητα σε ηλικία) μέλη και οι επισκέπτες μας, διαβάζοντάς το, θα μπορέσουν (λέω, τώρα, εγώ), την στιγμή που θα αρχίσουν να σκέφτονται την απόκτηση σκύλου να λειτουργήσουν από δύο οπτικές:

Με ψυχρή λογική και με ζεστή καρδιά...

Ψυχρή λογική, στην περίπτωση που κάποια (γνωστή ή "εξωτική") φυλή τους έχει προσελκύσει...
Ώστε να σκεφτούν θέματα χαρακτήρα, υγείας, συνέπειας της εκτροφής, έξοδα, πρόσθετα έξοδα, έκτακτα έξοδα...
Και εκπορεύεται από το πρώτο παράδειγμα...

Ζεστή καρδιά, στην περίπτωση που θέλουν, απλά, σκύλο...
Ώστε να μην σκεφτούν τίποτα παραπάνω από το ότι θα πρέπει ο σκύλος και εκείνοι να "ταιριάζουν"... Ούτε κάν τα έξοδα...
Γιατί, στο δεύτερο παράδειγμα, ο σκύλος που είδα το πρωί βρίσκεται ήδη "κάπου"... χωρίς ένα ευρώ "επενδεδυμένο" επάνω του...

 

[BiggBilly]

Αυτό το ότι θα ανταλλάξει το σκυλί του μου προκαλεί ένα περίεργο πόνο στο στήθος.
Προσπαθώ να φανταστώ πως θα ένιωθα αν έλεγα κάτι τέτοιο για τα δικά μου. Λυπερό... για λύπηση, και η σκέψη και ο άνθρωπος που το λέει.

 

[Grifos]

Ευκολάκι.... κάθετι που στέκει μπροστά σου ακόμη κι αν αναπνέει το βλέπεις ως πράγμα που δύναται να σου χαρίσει παροδική ευχαρίστηση, ούτε πόνους θα έχεις ούτε τίποτα.

 

[stamatia]

Το κεφάλι σχετικά ψηλά... βλέμμα αγέρωχο...

...Ομως, στάσου... όχι τόσο αγέρωχο... όπως περπατούσε, το βλέμμα κάτι έψαχνε... επιφυλακτικά - με εμπειρία μεν (να μην καρφωνόμαστε κιόλας - ποιός ξέρει πόσες κλωτσιές είχε στοιχίσει το "καλό του" βλέμμα?), αλλά με αγωνία... να ξεχωρίσει το δικό σου βλέμμα να τον κοιτάει!!!
Και, ασυναίσθητα, χαμήλωσα τα μάτια μου, για να μη με δει...

Περιμένει να τον κοιτάξεις, φίλε... είναι πανέτοιμος!

Δεν έχω λόγια για την ιστορία σου ...νομίζω ότι τα λες όλα.

Πέραν από όλα όσα αναφέρεις εμένα με άγγιξε αυτό το κομμάτι ιδιαίτερα....

 

[Lostris]

..."Δεν χρειάζεται να τον δεις, έχει σημαντική δυσπλασία και στα ισχία, κάτω από 90 μοίρες και στα δύο πόδια... Θα στείλω και πάλι ακτίνες στην εκτροφέα... μήπως φιλοτιμηθεί και μου στείλε κανα άλλο κουτάβι... και αυτόν τον δώσω ...κάπου".

Ιδιαίτερες γνώσεις για τα σκυλιά και τις φυλές δεν έχω.
Ιδιαίτερη αγάπη όμως έχω.
Και διαβάζω πάντα τα θέματα σου για να μαθαίνω από εσένα.
Σήμερα διάβασα αυτό το εκπληκτικό ποστ και ξαφνικά ήρθε το χαστούκι μέσα από την παραπάνω φράση. Ούτε να χαρώ τον γραπτό σου λόγο δεν με άφησε....
Δεν μας κάνει πια το αντικείμενο που αγοράσαμε, πάλιωσε, και το δίνουμε αλλού. Νοιώθω τόσο χάλια που ούτε εικονίδια θυμού δεν θέλω να βάλω...
Γιάννη ειλικρινά σε θαυμάζω για την ψυχραιμία που επέδειξες με το συγκεκριμένο άτομο. Αν ήμουν εγώ θα τον ρωτούσα - και όχι με πολύ καλό ύφος - αν γεννιόταν το παιδί του αυτιστικό, θα το έδινε αλλού και θα έλεγε στη γυναίκα του να του κάνει άλλο?

Η υιοθεσία μιας ψυχής, απ΄οπουδήποτε και αν προέρχεται, συνεπάγεται και την ένταξη της στην οικογένεια μας και την ιδιότητα μέλους αυτής. Η απόφαση μας αυτή δεν μας δίνει το δικαίωμα επιλογής "καλών" ή "κακών" συνεπειών, ούτε αποποίησης των ευθυνών μας απέναντι σ' αυτή την ψυχή, στην πρώτη δυσκολία. Πορευόμαστε μαζί για πάντα.
Προσωπική μου άποψη και συγγνώμη αν έθιξα κάποιον.

 

[Lostris]

Προσπαθώ να φανταστώ πως θα ένιωθα αν έλεγα κάτι τέτοιο για τα δικά μου.

Επειδή σε ξέρω είμαι σίγουρη ότι δεν θα έλεγες ποτέ κάτι τέτοιο για τα δικά σου.

 

[johnk]

Αγαπητή μου, Lostris,

Εδειξα ψυχραιμία, για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων, βασικός είναι ο εξής: Υπάρχει άγνοια!

Φαντάζομαι πως υποψιάζεσαι ότι το dogforum το διαβάζει ένα πολύ μικρό κλάσμα από το σύνολο των ιδιοκτητών σκύλου και των υποψηφίων ιδιοκτητών σκύλου... Δεν υπάρχει παιδεία και δεν υπάρχει ενημέρωση... Ενδεχομένως, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε (και από) εδώ... τρομάρα μας!

Από την άλλη, η προώθηση υπηρεσιών και προϊόντων από το internet είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός... και είναι μία δυνατότητα "ασύμμετρη"... βοηθάει να πουλήσεις πάρα πολύ με δυσανάλογα χαμηλή δαπάνη marketing... οι νέοι άνθρωποι δεν αισθάνονται αμήχανα να ψάχνουν και να αγοράζουν μέσω web... και, απλά, αγνοούν σημαντικούς παράγοντες που περικλείονται στην παροιμία "μιά εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις"...

Αυτά σε σχέση με τις σχετικές επιλογές...

Οσο για τις συμπεριφορές μας και τις αποφάσεις μας... υπάρχουν και χειρότερα... ακόμα και σε σχέση με τα παιδιά του καθενός...

Υ.Γ. Παρόμοια ψυχραιμία επιδείξαμε κάποτε, μαζί με το μέλος mareco, όταν βρεθήκαμε live μπροστά σε αντίστοιχες "εξαγγελίες" κάποιας ιδιοκτήτριας σκύλου...