Μα ο εκτροφέας έχει έξοδα και δε βγάζει λεφτά. Δηλαδή κατά τη γνώμη σου τι πρέπει να κάνουν οι εκτροφείς? Να πάρουν δάνειο από την τράπεζα ώστε διάφοροι άσχετοι με τους σκύλους (διότι σχετικός ή όποιοι θέλουν από άσχετοι να γίνουν σχετικοί) να πάρουν τη φυλή που επιθυμούν? Είναι σα να λέμε ότι εγώ θέλω να αποκτήσω το εξής κολλιέ από τον Οίκο Graff:
Προφανώς δεν έχω λεφτά να το αγοράσω, όμως το θέλωωωωωωωωω! Κούκλα θα είμαι με δαύτο, θα περπατάω και θα στενάζει το πλακόστρωτο! Τι μπορώ λοιπόν να κάνω? Αν το κλέψω θα πάω μέσα. Να δουλέψω να μαζέψω τα λεφτά για το συγκεκριμένο χλωμό το βλέπω, άρα δεν το παίρνω. Τέρμα. Θα ήταν λογικό να πω ότι ο Οίκος Graff (ή ο Harry Winston ή το Tiffany's) πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του και να "κάνει αυτό που πρέπει ώστε να έχουμε όλες μας το δικαίωμα" να φοράμε λιλιά? Τι να κάνουμε? Ελεύθερη αγορά είναι, τόσο πάει η διαμαντοκοτρώνα. Το να εκτρέφεις σκύλους κοστίζει επίσης. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Άμα ο εκτροφέας δεν κάνει εξετάσεις, δεν πάει στις εκθέσεις, κλπ. πώς θα ξέρει ότι οι σκύλοι του είναι κατάλληλη για αναπαραγωγή? Θα πληρώσει δηλαδή τα μαλλιοκέφαλά του, θα μπει μέσα κι αυτό γιατί ακριβώς?
Συνήθως οι άνθρωποι που "επιθυμούν διακαώς" μια συγκεκριμένη φυλή είναι και αυτοί που επιλέγουν την εν λόγω φυλή λόγω της φάτσας του σκύλου. Σου λένε "θέλω ένα μαλινουά κι αν δεν έχει μαλινουά θα πάρω ένα γκόλντεν ή ένα ντόμπερμαν". Ο λογικός άνθρωπος που δε διαθέτει 1500 ευρώ για εκτροφικό σκύλο τα βάζει κάτω και κάνει μια λίστα: θέλει π.χ. ένα σκύλο μεσαίου μεγέθους, ασπρόμαυρο, καλό με τα παιδιά, ήπιου χαρακτήρα και που να γίνεται κολλιτσίδα στο αφεντικό του? Πάει λοιπόν σε ένα ωραίο καταφύγιο (ή περισσότερα), συζητάει με τους υπεύθυνους, τους δίνει τη λίστα του, κοιτάζει μερικά σκυλιά και επιλέγει ΜΕ ΣΥΝΕΣΗ ένα σκύλο. Που μπορεί να είναι κιτρινοπρασινόμαυρος, αλλά κατά τ' άλλα να έχει όλα όσα ζητάει. Ή να είναι ασπρόμαυρος και να ταιριάζει με τη λίστα του. Και κάνει κι ένα καλό στο σκύλο και συντείνει στην επίλυση του προβλήματος των αδέσποτων.
Πραγματικά οι φυλές είναι ένα ζήτημα, αλλά είναι για τους επαΐοντες και τους έχοντες λεφτά. Στην Αμερική ξέρεις πώς κάνουν οικονομία οι κρατικές υπηρεσίες που χρειάζονται σκύλους? Πάνε σε πολλά καταφύγια, διαλέγουν συνήθως ημίαιμα που τυχαίνει να έχουν τα χαρακτηριστικά που ζητούν (είναι ολόκληρη ιστορία η επιλογή), τα εκπαιδεύουν και τελείωσε το θέμα. Δεν πάνε απαραίτητα σε εκτροφείς. Πρόσφατα είδα αστυνομικούς στα αμερικανικά σύνορα με σκύλους που ψάχνανε για ναρκωτικά και άλλες ουσίες και τα σκυλιά ανήκαν σε όλες τις φυλές του Ισραήλ, δεν είδα ούτε ένα καθαρόαιμο. Και ναι, τα αδέσποτα που έθεσα εγώ ως ζήτημα είναι πολύ σημαντική υπόθεση διότι μάντεψε ποια χώρα έχει μειώσει κατά πολύ το ζήτημα των εγκαταλειμένων ζώων και τις ευθανασίες που συνεπάγεται. Δεν είναι η Ελλάδα.