1. Η επιθετικοτητα δεν είναι προβλημα. Το ότι μπορει να γινει μεγα προβλημα, αν δεν μπορει να ελεγθει ή να διοχετευτει σωστα, είναι άλλο θεμα.
Η επιθετικοτητα είναι χαρισμα, χωρις το οποιο δεν μπορει να υπαρξει φυλαξη. Ομοιως και η κυριαρχικοτητα.
Πώς θα εκδηλωθει αποτελεσματικα, όταν χρειαστει, η φυλαξη αν δεν υπαρχει επιθετικοτητα?
2. Αν δεν μας αρεσει η επιθετικοτητα ως λεξη, μπορουμε να χρησιμοποιησουμε την μαχητικοτητα (η επιθετικοτητα, συμφωνα με παλιο θεμα, είναι η υπερβολη της μαχητικοτητας).
3. Η φυλαξη επισης, δεν είναι ενστικτο. Τα βασικα ενστικτα είναι συγκεκριμενα.
Η φυλαξη είναι αποτελεσμα της λειτουργιας καποιων ενστικτων. Δεν είναι ενστικτο αλλά πηγαζει από αυτά.
4. Το να είναι ένα σκυλι επιθετικο λογω πχ φοβου, είναι πιθανοτατα λαθος εκτροφεα ή απειρου/ακαταλληλου ιδιοκτητη.
5. Οσον αφορα την εκπαιδευση φυλαξης, αν δεν υπαρχει ο συνδιασμος: καταλληλος σκυλος από κούνια – εμπειρος εκπαιδευτης – εμπειρος και καταλληλος ιδιοκτητης – συνεχης προσοχη και επαγρυπνιση ιδιοκτητη – συνεχης συντηρηση εκπαιδευσης, τοτε ας αρκεστουμε σε μια πραγματικα καλη ΒΥ, που θα συντηρειται συνεχως και εφόρου ζωης. Ο καταλληλος σκυλος, στην εσχατη ωρα, θα κανει αυτό που πρεπει κι ας μην το κανει τελεια.
6. Οσο κι αν η ιδεα του εκπαιδευμενου σκυλου φυλακα ακουγεται δελεαστικη και γοητευτικη, τοσο δυσκολη και υποπτη είναι.
Αντε, να πω κι εγώ το μακρύ και το κοντό μου... αν και, ήδη, γράφαμε ταυτόχρονα αρκετοί...
1. Τελικά,
Αρη, είναι θέμα ορισμού των λέξεων όλα αυτά...
Εάν ορίσουμε την επιθετικότητα (σε άψογα ελληνικά) ως "aggression", είναι πρόβλημα... (π.χ. animal aggression, handler aggression κλπ.)
Εάν την ορίσουμε ως "drive", είναι χάρισμα... (π.χ. defence drive, prey drive κλπ. - στο defence drive μπορεί να σημαίνει μαχητικότητα)
Η δε κυριαρχικότητα, δηλαδή "dominance" (κυρίαρχος, δεσποτικός) είναι, εν δυνάμει (δηλαδή, σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα), χάρισμα...
Η φύλαξη, δηλαδή, θα εκδηλωθεί "αποτελεσματικά", εφόσον υπάρχει drive και (ίσως) κυριαρχικότητα...
Αλλιώς, αν υπάρχει επιθετικότητα, μπορεί να εκδηλωθούν "false φυλάξεις"...
2. Οπως ανέφερες κι εσύ, η "επιθετικότητα" είναι
υπερβολή της "μαχητικότητας"...
Και, σαν υπερβολή, δεν είναι επιθυμητή, όπως και σε κάθε έκφανση της πανίδας και της χλωρίδας...
3. Ok, η φύλαξη είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας κάποιων ενστίκτων... συνεπώς, ενστικτώδης... εννοώ η ικανότητα φύλαξης.
Εδώ, όπως καταλαβαίνεις μιάς και με ξέρεις λιγάκι, θα μπορούσαμε να συζητάμε επί ώρες...
Υπάρχουν φυλές σκύλων, που αποκαλούνται "φυσικοί φύλακες" και άλλες όχι... έχουν ξανασυζητηθεί αυτά τα θέματα...
Δηλαδή, υπάρχουν φυλές όπου (τα τυπικά δείγματα) δεν απαιτείται τόση εκπαίδευση (έως καθόλου) για να "φυλάξουν"...
Πάρε, για παράδειγμα, τα περισσότερα ορεινά ποιμενικά... ο βοσκός βάζει τα κουτάβια μαζί με το κοπάδι και εκείνα, νομίζοντας ότι είναι το ίδιο είδος με τα πρόβατα (και, έχοντας και το παράδειγμα των ενηλίκων σκύλων), φυλάει το κοπάδι με τη ζωή του... "φυλάγοντας", ταυτόχρονα και το "χώρο" όπου κινείται ή διασχίζει το κοπάδι... και, γι' αυτό, τα ορεινά ποιμενικά, λέμε ότι έχουν τάση συνεχούς διεύρυνσης του χώρου τους...
4. Εδώ, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω...
5. Με την τελευταία φράση σου, τα είπες όλα... Μπορεί το δάγκωμα να μην είναι τόσο "γεμάτο" και να είναι πιο "ρηχό"... μπορεί να φοβηθεί κάπως (ίσως δεν θα το καταλάβουμε ποτέ)... αλλά ο "κατάλληλος" σκύλος θα κάνει τη δουλειά... ή θα πεθάνει... δεν υπάρχει μέσος όρος.
Τώρα, αν θέλεις την προσωπική μου άποψη: Ενα φυσικό φύλακα (ή ένα "εκπαιδεύσιμο" φύλακα), είναι προτιμότερο και αποτελεσματικότερο (για τον μέσο - "σωστό" - συνειδητοποιημένο ιδιοκτήτη) να τον εκπαιδεύσεις
να μην "φυλάει" σε διάφορα - πολλά σενάρια (βλ. ΒΥ και κοινωνικοποίηση), από τον εκπαιδεύσεις να φυλάει σε προσχεδιασμένα σενάρια, με τις γνωστές παρενέργειες που ανέφερες...
6. Δεν θα μπορούσα να αλλάξω ούτε μία λέξη από αυτή την τοποθέτηση!