Διάβασα
το άρθρο με ενδιαφέρον και μου δημιούργησε μερικές απορίες...
-Γράφει ότι οι Μεγάλοι Δανοί και οι Γερμανικοί Ποιμενικοί βρίσκονται συχνά στα χειρουργικά τραπέζια λόγω τραυματισμών στην ουρά. Γιατί τότε δεν κόβονται οι ουρές τους όπως σε άλλες φυλές?
-Γράφει επίσης ότι μόνο οι ουρές που είναι χοντρές και καλυμμένες με μακρύ τρίχωμα όπως του λύκου προστατεύονται από τραυματισμούς. Γιατί τότε υποφέρει και ο Γερμανικός Ποιμενικός από τραυματισμούς στη ουρά?
-Γράφει ακόμα ότι τα νεογέννητα κουτάβια δε νιώθουν πόνο. Το βασίζει δε στο διαχωρισμό των ζώων ανάμεσα σε αυτά που είναι "έτοιμα" για τις βασικές λειτουργίες από την πρώτη μέρα και έχουν πλήρως ανεπτυγμένο νευρικό σύστημα και σε αυτά που περνούν μεγαλύτερη περίοδο με τη μητέρα τους μέχρι να μπορέσουν να λειτουργήσουν αυτόνομα. Άρα με αυτή τη λογική ούτε τα ανθρώπινα μωρά που είναι πλήρως εξαρτημένα δεν αισθάνονται πόνο? Ας αφήσουμε όμως τον άνθρωπο αφού δεν μας αρέσουν και οι παραλληλισμοί ανθρώπων-σκύλων... Πώς μπορεί ένας οργανισμός να αισθάνεται και να αντιδρά στο κρύο και όχι στον πόνο?
In other words, at this age and biological condition, it would have no absolute meaning to talk about pain
(Με άλλα λόγια, σε αυτή την ηλικία και τη βιολογική κατάσταση, δεν θα είχε απολύτως κανένα νόημα να μιλάμε για πόνο)
...
Αυτά γιατί σκούζουν τότε?
[video=youtube;euVo3idmIl4]http://www.youtube.com/watch?v=euVo3idmIl4[/video]
[video=youtube;cY3XM9JzmKY]http://www.youtube.com/watch?v=cY3XM9JzmKY[/video]
Μπορεί να μην πονάνε για πολύ... Μπορεί να τους είναι πολύ πιο εύκολο από ότι αν γινόταν μετά από μερικούς μήνες... Μπορεί και να μην είναι σε ηλικία που να τους απωτυπωθεί σαν εμπειρία, φοβία, οτιδήποτε σχετικό... Αλλά "
απολύτως κανένα νόημα να μιλάμε για πόνο" ?
Όπως ξέρετε γιατρός δεν είμαι, ούτε πρόκειται να γίνω τώρα στα γεράματα
. Θεωρώ όμως ότι έχω μια καλή σχέση με την κοινή λογική και βάση αυτής προσπαθώ να κρίνω... (Με την καλή έννοια της κοινής λογικής που τείνει προς τη λογική και όχι προς την κοινή/δλδ ότι πιστεύουν οι πολλοί). Αν πάλι στην πορεία διαπιστώσω ότι με οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα, δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ. Αρκεί να καταλάβω που είναι το λάθος στο συλλογισμό μου
Και για να μην παρεξηγηθώ (σε βλέπω sir!
), αν και προσωπικά δεν θα το έκανα, δε θεωρώ ότι το κόψιμο της ουράς και των αυτιών του σκύλου είναι ένα από τα μεγαλύτερα δεινά που περνάει το είδος εξ αιτίας μας. Είναι πάρα πολλά αυτά που τον κάνουν να υποφέρει πολύ περισσότερο και με διάρκεια και βλέπω να απασχολούν τους φίλους του σκύλου συγκριτικά πολύ λιγότερο... Ας λύναμε όλα τα άλλα και ας έμεναν οι ουρές και τα αυτιά σαν αιώνια εκκρεμότητα (που θα μείνει όσο και να χτυπιόμαστε!).
