Ποιος θα με βοηθήσει;(ΓΠ ή λαμπραντόρ);

[Orilis]

ειχα που ειχα τα ερωτηματικα μου με τις βρωμιες που θα κανει το σκυλι, μου ειπες και για την γαστρεντεριτιδα και με αποτελειωσες.....εχεις δικιο μακαρι να σκευτομουν σαν και σενα που δεν σε ενδιαφερει τι θα πει ο αλλος.

Ένας ζωντανός οργανισμός είναι και το σκυλί... Εσύ δεν έπαθες ποτέ σου γαστρεντερίτιδα?
Απλά ο δικός μου την έπαθε όσο ήταν κουτάβι και έτρεχα και μάζευα από παντού τα πάντα... Όταν ενηλικιώθηκε και τον έπιασε κόψιμο μας ξύπνησε μέσα στη νύχτα για να τον βγάλουμε έξω και δεν λέρωσε).

Αλήθεια, αυτό που είπε η Κυβέλη το σκέφτηκες? Αν σιχαίνεσαι τόσο, πως θα μαζεύεις τις ακαθαρσίες του όταν τον βγάζεις βόλτα? Γιατί αυτά και ΜΥΡΊΖΟΥΝ και ΒΡΟΜΑΝΕ

εντιτ:Και κάτι άλλο. Η όσφρηση της μητέρας μου είναι οξύτατη και δεν "κολώνει" να μου πεί τι δεν της αρέσει. Δεν μου χάιδευε τα αυτια, το εννοούσε και όντως της έκανε εντύπωση

 

[Maria123]

Η όποια μυρωδιά (που ξαναλέω δεν είναι τόσο αποκρουστική και δαιμονική και ελεϊνή και τρισάθλια) είναι επιλογή μου και σ'όποιον αρέσει!
Χμμμ ναι, οι τρίχες με πειρ΄ζουν (ψυχολογικά) αλλά και σκύλοι υπάρχουν που μαδάνε λιγότερο και, δόξα τω Θεώ, ηλεκτρικές σκούπες κι ένα σωρό άλλες πατέντες (αυτοκόλλητα roller κ.τ.λ)
Επιλογές Μαρία μου, επιλογές, τα βάζεις στη ζυγαριά και βλέπεις προς τα που κλίνεις περισσότερο... Αν βγεις ισσοπαλία, τότε καλύτερα άστο, γιατί αν σου περάσει ο ενθουσιασμός ή αν το σκυλί δεν ζεί μαζί σας και δεν δεθείτε... Ή αδέσποτο θα καταλήξει ή δεμένο-παρατημένο στην ταράτσα ή μπιμπελό άψυχο στο σπίτι...

Στο κάτω κάτω και τα μωρά βρομάνε, εμετούς και ...χμ... κακάκια, αλλά δεν είναι αυτός λόγος να μην αποκτήσει ένα ζευγάρι παιδιά έαν τα θέλει και μπορεί να τα μεγαλώσει... Έτσι είναι και τα σκυλιά, περίπου παιδιά (αλλά όχι άνθρωποι παρ'όλ'αυτά) που δεν μεγαλώνουν ποτέ. Με ότι καλό και ότι άσχημο μπορεί να σημαίνει αυτό.

ναι εχεις δικιο.εχω ανασφαλεια αυτο ειναι ολο δεν ειχα ποτε ξανα σκυλο και διαβαζω τοσα πολλα .....για να κανεις παιδι δεν σου λενε τοσα.

 

[Orilis]

Χεχεχε σου λέει και για τα παιδιά, σου λέει. Από μικρές μας πιπιλάνε τα μυαλά, αλλά το κάνουν σταδιακά, είναι και αυτή η πανούργα η φράση της Ελληνίδας Μάνας "Εγώ θα σε βοηθήσω και θα σου τα μάθω όλα" που μας κάνει να πέρνουμε πιό εύκολα αποφάσεις... (*που δεν είναι πάντα οι σωστές...)

 

[JacksonGSP]

Δεν είμαι πολύ έμπειρος στο θέμα "σκυλί", αλλά από όση προσωπική εμπειρία έχω μπορώ να σου πω κάποια πράγματα. Όταν πήρα τον γ.π. μου πριν ένα μήνα περίπου, ένοιωσα σαν να εκπλήρωνα τώρα στα 30 μου ένα όνειρο ζωής! Τόσο πολύ τον ήθελα! Αλλά ήμουν και έτοιμος μαζί με το κουτάβι να υποδεχθώ κι όλες τις κουταβίσιες συνήθειες του. Δεν είπε κανείς οτι είναι εύκολο. Ειδικά τώρα που δεν κάνει να βγεί βόλτα και κάνει τα κακά του στην πάνα του, μες στο δωμάτιο μου, δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να ξυπνάω από τη μυρωδιά μετά από 10 ώρες δουλειά, στις 5 τα ξημερώματα για να τα μαζέψω... Αλλά με ένα φιλάκι του μικρού, σαν να με ευχαριστεί ένα πράμα, τα ξεχνάω όλα, σκέφτομαι οτι "τι καλά,πάλι στην πάνα τα 'κανε ο μπαγάσας" και ξανακοιμάμαι και μάλιστα χαμογελώντας! Νομίζω οτι το θέμα είναι πόσο έτοιμος είναι κάποιος για όλα αυτά (ακαθαρσίες, τρίχες, μυρωδιά) και πόσα είναι πρόθυμος να "ανεχτεί". Σίγουρα δεν είναι εύκολη και απλή υπόθεση, το ζω κάθε μέρα, θέλει πολλή διάθεση, υπομονή ,αρκετό χρόνο και τεράστια αγάπη! Αν κάποιος δεν ανέχεται ή δεν τα έχει όλα αυτά, καλύτερα να μην πάρει σκύλο για το καλό και το δικό του και του ζωντανού.

 

[Maria123]

Δεν είμαι πολύ έμπειρος στο θέμα "σκυλί", αλλά από όση προσωπική εμπειρία έχω μπορώ να σου πω κάποια πράγματα. Όταν πήρα τον γ.π. μου πριν ένα μήνα περίπου, ένοιωσα σαν να εκπλήρωνα τώρα στα 30 μου ένα όνειρο ζωής! Τόσο πολύ τον ήθελα! Αλλά ήμουν και έτοιμος μαζί με το κουτάβι να υποδεχθώ κι όλες τις κουταβίσιες συνήθειες του. Δεν είπε κανείς οτι είναι εύκολο. Ειδικά τώρα που δεν κάνει να βγεί βόλτα και κάνει τα κακά του στην πάνα του, μες στο δωμάτιο μου, δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να ξυπνάω από τη μυρωδιά μετά από 10 ώρες δουλειά, στις 5 τα ξημερώματα για να τα μαζέψω... Αλλά με ένα φιλάκι του μικρού, σαν να με ευχαριστεί ένα πράμα, τα ξεχνάω όλα, σκέφτομαι οτι "τι καλά,πάλι στην πάνα τα 'κανε ο μπαγάσας" και ξανακοιμάμαι και μάλιστα χαμογελώντας! Νομίζω οτι το θέμα είναι πόσο έτοιμος είναι κάποιος για όλα αυτά (ακαθαρσίες, τρίχες, μυρωδιά) και πόσα είναι πρόθυμος να "ανεχτεί". Σίγουρα δεν είναι εύκολη και απλή υπόθεση, το ζω κάθε μέρα, θέλει πολλή διάθεση, υπομονή ,αρκετό χρόνο και τεράστια αγάπη! Αν κάποιος δεν ανέχεται ή δεν τα έχει όλα αυτά, καλύτερα να μην πάρει σκύλο για το καλό και το δικό του και του ζωντανού.

συμφωνω εσυ ισως δεν εχεις παιδια εγω εχω 2 ειμαι μητερα και πρεπει να τα σκευτω ολα. βλεπω την φωτο που εχεις θελω και γω ενα τετοιο και για μενα ειναι ονειρο ζωης ομως θα τα καταφερω?παιδια σκυλι κακα μια ολοκληρη οικογενεια περιμενει απο μενα .....

 

[Maria123]

επεσε το ιντερνετ και αργησα να απαντησω πρεπει να μην σκευτω τιποτα και να το παρω αλλιως δεν γινεται.

 

[Orilis]

Μαρία, ο σύζυγος? Τι λέει? Τι γνώμη έχει? Το θέλει? Είναι πρόθυμος να βοηθήσει?

 

[JacksonGSP]

Σωστά κατάλαβες, δεν έχω παιδιά ακόμα. Νομίζω όμως οτι η ευθύνη ενός σκύλου απέχει λίγο έως καθόλου από τη ευθύνη ενός παιδιού. Τώρα εσύ που έχεις 2 παιδιά,αν θα τα καταφέρεις νομίζω οτι το γνωρίζεις μόνο εσύ. Αφού όμως βλέπω οτι αναρωτιέσαι, άρα δεν είσαι σίγουρη αν θα τα καταφέρεις, μήπως να περιμένεις λίιιιγο ακόμα? Να μεγαλώσουν λίγο ακόμα τα παιδιά σου, ωστε όχι μόνο να "κρέμονται" λιγότερο από σενα, αλλά να μπορούν κι αυτά πιο ευθύνα να βοηθούν στην ανατροφή και το μεγάλωμα του κουταβιού. Και να είσαι κι εσύ πλέον σίγουρη οτι θα τα καταφέρετε όλοι μαζί! Σίγουρα αυτή η αναβολή μπορεί να μη σου αρέσει γιατί καταλαβαίνω τη λαχτάρα σου, αλλά νομίζω οτι στην τελική θα είναι καλύτερα και για 'σενα και για το σκύλο. Προσωπική μου γνώμη αυτή, μπορεί να κάνω και λάθος

 

[Maria123]

το θελει αλλα ξερει οτι εγω θα το αναλαβω οπως ολα.αλλοστε εκεινος δεν εχει τον χρονο, αλλα και να τον ειχε εγω θα το αναλαμβανα

 

[Maria123]

Μαρία, ο σύζυγος? Τι λέει? Τι γνώμη έχει? Το θέλει? Είναι πρόθυμος να βοηθήσει?

το θελει αλλα ξερει οτι εγω θα το αναλαβω οπως ολα.αλλοστε εκεινος δεν εχει τον χρονο, αλλα και να τον ειχε εγω θα το αναλαμβανα

 

[Orilis]

Θα κουραστείς πολύ... Φοβάμαι μην το όνειρό σου γίνει ο εφιάλτης σου... Ζήτα του να αναλάβει κάτι, έστω τη μία βόλτα(που θα κάνει και καλό στη μεταξύ τους σχέση). 'Η αυτό που προτείνει ο jacksonGSD, να περιμένεις μέχρι να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά...

 

[Maria123]

Σωστά κατάλαβες, δεν έχω παιδιά ακόμα. Νομίζω όμως οτι η ευθύνη ενός σκύλου απέχει λίγο έως καθόλου από τη ευθύνη ενός παιδιού. Τώρα εσύ που έχεις 2 παιδιά,αν θα τα καταφέρεις νομίζω οτι το γνωρίζεις μόνο εσύ. Αφού όμως βλέπω οτι αναρωτιέσαι, άρα δεν είσαι σίγουρη αν θα τα καταφέρεις, μήπως να περιμένεις λίιιιγο ακόμα? Να μεγαλώσουν λίγο ακόμα τα παιδιά σου, ωστε όχι μόνο να "κρέμονται" λιγότερο από σενα, αλλά να μπορούν κι αυτά πιο ευθύνα να βοηθούν στην ανατροφή και το μεγάλωμα του κουταβιού. Και να είσαι κι εσύ πλέον σίγουρη οτι θα τα καταφέρετε όλοι μαζί! Σίγουρα αυτή η αναβολή μπορεί να μη σου αρέσει γιατί καταλαβαίνω τη λαχτάρα σου, αλλά νομίζω οτι στην τελική θα είναι καλύτερα και για 'σενα και για το σκύλο. Προσωπική μου γνώμη αυτή, μπορεί να κάνω και λάθος

και αυτο το σκευτομαι κουραστηκα να σκευτομαι μονο εγω για ολους μας στο σπιτι.τα παιδια δεν ειναι τοσο μικρα ειναι 11 και 16 αλλα εχουν μαθει να τα αναλαμβανω εγω.οι αντρες το συνηθιζουν αυτο......

 

[Maria123]

Θα κουραστείς πολύ... Φοβάμαι μην το όνειρό σου γίνει ο εφιάλτης σου... Ζήτα του να αναλάβει κάτι, έστω τη μία βόλτα(που θα κάνει και καλό στη μεταξύ τους σχέση). 'Η αυτό που προτείνει ο jacksonGSD, να περιμένεις μέχρι να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά...

ο,τι μου λετε τα σκευτομαι δεν ηξερα οτι ειναι τοσο δυσκολο να εχεις σκυλι.....2 παιδια εχω ανετα θα εκανα και τριτο, ενω στο σκυλι προβληματιζομαι αστειο μου φαινεται

 

[JacksonGSP]

2 παιδια εχω ανετα θα εκανα και τριτο, ενω στο σκυλι προβληματιζομαι αστειο μου φαινεται

Μη σου φαίνεται καθόλου αστείο! Το ίδιο λέει και η νύφη μου η οποία ήταν έτοιμη να πάρει ένα yorkie, αλλά μόλις είδε από 'μένα πόση δουλειά έχει το κουτάβι, είπε καλύτερα να κάνει τρίτο παιδί παρά να πάρει yorkie και το ανέβαλε επ' αόριστον !

Πέρα από την πλάκα, καλά κάνεις που τα σκέφτεσαι όλα αυτά, γιατί να ξέρεις θα είναι δύσκολη υπόθεση μαζί με όλες τις ευθύνες που πέφτουν πάνω σου να έχεις και την τεράστια ευθύνη ενός κουταβιού. Όπως και να 'χει, η απόφαση θα είναι δική σου φυσικά!

 

[Orilis]

και αυτο το σκευτομαι κουραστηκα να σκευτομαι μονο εγω για ολους μας στο σπιτι.τα παιδια δεν ειναι τοσο μικρα ειναι 11 και 16 αλλα εχουν μαθει να τα αναλαμβανω εγω.οι αντρες το συνηθιζουν αυτο......

Πάντα ήθελα ένα σκύλο. Οι γονείς μου μού αρνούνταν εξηγόντας μου τις ευθύνες και γιατί ήξεραν ότι εν τέλει θα τα φορτώνονταν όλα αυτοί... Είχαμε όμως τρείς πανέμορφες γάτες που κάλυπταν την φιλοζωία όλης της οικογένειας κι ας μην έπνιγαν την επιθυμία τη δική μου και του αδελφού μου.
Μεγάλωσα, εφύγα από το σπίτι, συνέχισα να θέλω σκύλο, αλλά δεν είχα αποκτήσει...
Ο συντροφός μου μεγάλωσε χωρίς κατοικίδια γιατί απλά δεν έτυχε. Ήταν φιλόζωος, χωρίς καν να το ξέρει. Κι έτσι ενώ ήταν φαντάρος μπήκε και στο δικό του πατρικό γάτα κι εκεί είδε τη χαρά που μπορεί να σου προσφέρει ένα ζωάκι... Είδε την αγάπη που είχα για τα σκυλιά κι άρχισε να μεγαλώνει και μέσα του ο σπόρος...

Αφού μείναμε μαζί μάθαμε πέρισυ την ιστορία του κουταβιού μας. Το συζητήσαμε εκτενώς. Τα θέλω μας και τα μπορώ μας. Και η κοινή απόφαση ήταν...να μην τον πάρουμε. Τελικά (κι ενώ έλειπα από την Πάτρα,είχα πάει να δώ τους γονείς μου) μου λέει στο τηλέφωνο "Μου φέρνουν το κουτάβι αύριο". Και έκτοτε μοιραζόμαστε όλες τις δυσκολίες αλλά και όλες τις χαρές του μικρού. Και για να καταλάβει ώς άντρας ότι "δεν τα φορτώνουμε όλα στη γυναίκα" τα σαββατοκύριακα, που δεν δουλεύει αναλαμβάνει εξ'ολοκλήρου όλες τις σκυλοαγγαρίες. Κι αν καμιά φορά βαρυγκομίσει υπενθυμίζω: Όταν παίρνουμε αποφάσεις επωμιζόμαστε και τις ευθύνες...

Κι όταν κάποια στιγμή είχα βαρυγκομίσει κι εγώ κι αυτός ταυτόχρονα, μαζί αναλάβαμε και πάλι την ευθύνη της επιλογής μας, την αποδεχτήκαμε πλήρως και πλέον είμαστε πραγματικά χαρούμενοι σκυλογονείς. Κι ας υπάρχουν σύνεφα στον σκυλοουρανό μας. Τον Ρασάκο μας τον αγαπάμε πολύ και τον φροντίζουμε και τον ζούμε και οι δύο.

Βάλε και τα παιδιά στο παιχνίδι! Στο άλλο thread για τα σάλια, ο γιός σου, έταξε να σταθεί στο ύψος του...

Από την άλλη, αν είσαι σίγουρη ότι θα είναι μόνο βάρος και μάλιστα αποκλειστικά δικό σου.... Όσο κι αν σε μελαγχολεί... Μήπως δεν...? ή μήπως,στην παρούσα φάση δεν...?

 

[Maria123]

ο,τι μου λετε τα σκευτομαι δεν ηξερα οτι ειναι τοσο δυσκολο να εχεις σκυλι.....2 παιδια εχω ανετα θα εκανα και τριτο, ενω στο σκυλι προβληματιζομαι αστειο μου φαινεται

ετυχε και οι γνωστοι που εχω να μην εχουν ενα σκυλι να ξερω οτι ο,τι και να σθμβει καποιος θα βοηθησει που ξερει.ο,τι εχω μαθει απο σας ολους το εχω μαθει.γι αυτο με βλεπετε να δισταζω,,,,,δεν εχω γνωσεις,αυτο που για εσας ειναι απλο σε μενα φαινεται τεραστιο.αν ημουν σαν τον jackson ελευθερη δεν θα με απασχολουσε τιποτα απ ολα αυτα απολυτως.

 

[agathe]

Μαρία, προσωπικά όχι δεν ήθελα σκύλο, αλλά ούτε ...απ'έξω που λένε...
Κι εγώ σκεφτόμουν τις τρίχες, τις βρωμιές, τις μυρωδιές...όλα....
Τώρα έχω δύο (ένα γκόλντεν κι ένα τσοπανόσκυλο, εκεί να δεις τρίχα....) και ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΕ....
Ούτε αν μέσα στο σπίτι "πεταρίζουν" τρίχες....(σκουπίζω και σφουγγαρίζω κάθε μέρα), ούτε αν υπάρχει η όποια "μυρωδιά" (που δεν υπάρχει), ούτε αν ο πάσα ένας θα μου πει το οτιδήποτε για τα σκυλιά μου (σκοτούρα μου....σιγά μη δώσω σημασία στο τι λένε οι άλλοι...)
Και προφανώς έχω φάει τρίχες, και προφανώς έχω μαζέψει ακαθαρισίες, και προφανώς τα σκυλιά έχουν έξοδα (από τα "πάγια" μέχρι έκτακτα) και προφανώς....χίλια δύο....
Μπορεί να είναι το όνειρο της ζωής σου, αλλά ο σκύλος δεν είναι παιχνιδάκι ούτε το πήρα, με ενοχλεί το άλφα ή το βήτα, δεν αντέχω, και ...άντε γειά....
Καλά κάνεις και τα σκέφτεσαι όλα....Δεν είναι απόφαση στιγμής, είναι απόφαση ζωής.

Και εννοείται πως δεν έχω μετανοιώσει ούτε ένα δευτερόλεπτο....

 

[Maria123]

Μη σου φαίνεται καθόλου αστείο! Το ίδιο λέει και η νύφη μου η οποία ήταν έτοιμη να πάρει ένα yorkie, αλλά μόλις είδε από 'μένα πόση δουλειά έχει το κουτάβι, είπε καλύτερα να κάνει τρίτο παιδί παρά να πάρει yorkie και το ανέβαλε επ' αόριστον !

Πέρα από την πλάκα, καλά κάνεις που τα σκέφτεσαι όλα αυτά, γιατί να ξέρεις θα είναι δύσκολη υπόθεση μαζί με όλες τις ευθύνες που πέφτουν πάνω σου να έχεις και την τεράστια ευθύνη ενός κουταβιού. Όπως και να 'χει, η απόφαση θα είναι δική σου φυσικά!

εντυπωση μου κανει μα τοοοσο δυσκολο ειναι?εχω 2 αγορια και ενας ο αντρας μου τρεις και τους φερνω βολτα ολους,και ο σκυλος ειναι πιο ζορικος απο τρεις αντρες? τι αλλο θα ακουσω?

 

[agathe]

Ο σκύλος δεν είναι άνθρωπος....

 

[JacksonGSP]

Επίσης πιστεύω δε θα σε απασχολούσαν τόσο πολύ όλα αυτά, αν ήξερες οτι τουλάχιστον οι ευθύνες του σκυλιού δε θα πέσουν όλες πάνω σου μαζί με όλα τα άλλα... Αν το συζητούσατε σαν οικογένεια και προσπαθούσατε να μοιράσετε με κάποιο τρόπο όλα αυτά που πρέπει να γίνουν...? Πιστεύω οτι αν όλοι συμφωνουν να βάλουν από λίγο το χεράκι τους, όλα θα είναι πιο εύκολα. Ακόμη και τα παιδιά, δεν είναι πολύ μικρά, νομίζω είναι σε θέση να αναλάβουν κάτι κι αυτά Αρκεί βέβαια ο αρχικός ενθουσιασμός ("αχ πάλι κατουράει ο μικρός, δες τι πλάκα έχει! πάω να τα μαζέψω!") να μην αντικατασταθεί από την αίσθηση της αγγαρείας ("ποοοο πάλι κατούρησε ρε γ@@@@ο? πάνε λίγο ρε μαμά..βαριέμαι να σηκωθώ...."). Νομίζω καταλαβαίνεις τι εννοώ..