Αυτό το πράγμα με το "υποχρεωτικά μέσα αλλιώς όχι σκύλο" δεν πρόκειται να το χωνέψω ποτέ τελικά...τώρα προέκυψε και "ειδικά ροτ ποτέ έξω"...
Ο άνθρωπος απλά θέλει να πάρει ένα σκύλο, και οι περισσότεροι πέσατε να τον φάτε, "πόσων χρονών είσαι", "γιατί όχι μέσα", "δεν είσαι έτοιμος για σκύλο" κλπ κλπ...
Λες και όλα τα ευτυχισμένα ροτ του πλανήτη ζουν μέσα στο σπίτι, όλοι όσοι τα έχουν είναι ώριμοι και έμπειροι ιδιοκτήτες, επίσης όλοι είναι χασομέρηδες ή άνεργοι (γιατί για να αφιερώνεις τη μισή μέρα στο σκύλο σου δεν υπάρχει άλλη περίπτωση), κανείς δεν τα χρησιμοποιεί για φύλακες (είπαμε, υπάρχουν οι συναγερμοί γι' αυτό...) και φυσικά όσοι τα έχουν έξω στον κήπο δεν είναι φιλόζωοι, είναι ανώριμοι, άσχετοι και ανίκανοι να έχουν σκύλο...
Κάπου στο πρόσφατο παρελθόν χάθηκε η μπάλα, αλλά ακόμα δε μπορούμε να βρούμε που στο καλό έχει καταχωνιαστεί...
Έχω την αμυδρή εντύπωση, από αυτά που έχω διαβάσει, ότι πχ τα bullmastiff "δημιουργήθηκαν" για να κυνηγούν και να ακινητοποιούν (συνήθως οπλισμένους) ζωοκλέφτες και πολλές φορές έχαναν τη ζωή τους πάνω στο καθήκον (και φυσικά δεν κοιμόντουσαν, ούτε ζούσαν μέσα στα σπίτια αλλά συνήθως έξω στο κρύο, την υγρασία και τη βροχή του αγγλικού χειμώνα, την οποία άντεχαν μια χαρά).
Τα ντόμπερμαν "δημιουργήθηκαν" για σωματοφύλακες (του Louis Dobermann ο οποίος ήταν φοροεισπράκτορας και κουβαλούσε χρήματα και ήθελε ένα σκύλο που να δαγκώνει), αντιμέτωπα με οπλισμένους ληστές,
τα ροτ αντίστοιχα καθοδηγούσαν και φύλαγαν κοπάδια μέσα στα κρύα και τα χιόνια, και μόνο τα ανθεκτικότερα επιζούσαν, τα ίδια και για διάφορες άλλες φυλές.
Πως φτάσαμε από αυτό (το οποίο φυσικά είναι ακραίο, αλλά έτσι επίτασσαν οι καιροί και δεν υπήρχε χώρος για συναισθήματα στις άγριες αυτές εποχές) στο άλλο άκρο (να κοιμούνται στα κρεβάτια μας και να κάθονται στους καναπέδες μας) και μάλιστα να το θεωρούμε και απόλυτα φυσιολογικό ?
Δεν ξέρω, μου φαίνεται ότι έχει χαθεί το μέτρο...
Ο άνθρωπος απλά θέλει να πάρει ένα σκύλο, και οι περισσότεροι πέσατε να τον φάτε, "πόσων χρονών είσαι", "γιατί όχι μέσα", "δεν είσαι έτοιμος για σκύλο" κλπ κλπ...
Λες και όλα τα ευτυχισμένα ροτ του πλανήτη ζουν μέσα στο σπίτι, όλοι όσοι τα έχουν είναι ώριμοι και έμπειροι ιδιοκτήτες, επίσης όλοι είναι χασομέρηδες ή άνεργοι (γιατί για να αφιερώνεις τη μισή μέρα στο σκύλο σου δεν υπάρχει άλλη περίπτωση), κανείς δεν τα χρησιμοποιεί για φύλακες (είπαμε, υπάρχουν οι συναγερμοί γι' αυτό...) και φυσικά όσοι τα έχουν έξω στον κήπο δεν είναι φιλόζωοι, είναι ανώριμοι, άσχετοι και ανίκανοι να έχουν σκύλο...
Κάπου στο πρόσφατο παρελθόν χάθηκε η μπάλα, αλλά ακόμα δε μπορούμε να βρούμε που στο καλό έχει καταχωνιαστεί...
Έχω την αμυδρή εντύπωση, από αυτά που έχω διαβάσει, ότι πχ τα bullmastiff "δημιουργήθηκαν" για να κυνηγούν και να ακινητοποιούν (συνήθως οπλισμένους) ζωοκλέφτες και πολλές φορές έχαναν τη ζωή τους πάνω στο καθήκον (και φυσικά δεν κοιμόντουσαν, ούτε ζούσαν μέσα στα σπίτια αλλά συνήθως έξω στο κρύο, την υγρασία και τη βροχή του αγγλικού χειμώνα, την οποία άντεχαν μια χαρά).
Τα ντόμπερμαν "δημιουργήθηκαν" για σωματοφύλακες (του Louis Dobermann ο οποίος ήταν φοροεισπράκτορας και κουβαλούσε χρήματα και ήθελε ένα σκύλο που να δαγκώνει), αντιμέτωπα με οπλισμένους ληστές,
τα ροτ αντίστοιχα καθοδηγούσαν και φύλαγαν κοπάδια μέσα στα κρύα και τα χιόνια, και μόνο τα ανθεκτικότερα επιζούσαν, τα ίδια και για διάφορες άλλες φυλές.
Πως φτάσαμε από αυτό (το οποίο φυσικά είναι ακραίο, αλλά έτσι επίτασσαν οι καιροί και δεν υπήρχε χώρος για συναισθήματα στις άγριες αυτές εποχές) στο άλλο άκρο (να κοιμούνται στα κρεβάτια μας και να κάθονται στους καναπέδες μας) και μάλιστα να το θεωρούμε και απόλυτα φυσιολογικό ?
Δεν ξέρω, μου φαίνεται ότι έχει χαθεί το μέτρο...