Πάντως για πιστός σύντροφος που πάνω του έχουν χτιστεί πολλοί θρύλοι της φυλής πολύ γρήγορα αλλαξοπίστησε!!!
Περίμενα αρκετές ώρες, για να δω αν κάποιος ιδιοκτήτης bullmastiff θα απαντήσει στις προκλήσεις...
Παρόλα αυτά, τίποτα. Ετσι, έστω και όντας ο πιο άσχετος και "νεόκοπος" με τη φυλή μας, πρέπει να κάνω μιά - δυό επισημάνσεις:
@irma,
Προς Θεού, δεν θέλω να φανώ αγενής, ή "σπασίκλας", αλλά φαίνεται ότι δεν έχεις μελετήσει
ιδιαίτερα το bullmastiff...
Ολα τα σκυλιά, όπως (μεταξύ μας) και όλοι οι άνθρωποι, όταν αλλάξουν περιβάλλον προβληματίζονται.
Σίγουρα, προβληματίζονται λιγότερο όταν υπάρχει "μεταβατικός κρίκος - καταλύτης", που στην περίπτωσή μας είναι ο Βαγγέλης. Έχει επισκεφθεί τη Roxy στο προηγούμενο περιβάλλον της, την έχει γνωρίσει (
με τη συναίνεση των ιδιοκτητών της) - χαϊδέψει - παίξει - αλληλοσυμπαθηθεί...
Ετσι, ακολούθησε τον άνθρωπο αυτόν, χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα (και, οπωσδήποτε, δεν πρόκειται κάποτε να μάθουμε τι σκεφτόταν...) και έφτασε στο νέο της περιβάλλον...
Για την ώρα, νιώθει ότι φιλοξενείται, όπως (μεταξύ μας) θα ένιωθαν και όλοι οι άνθρωποι στην περίπτωσή της.
Η φιλοξενία αυτή είναι προφανές ότι της αρέσει και, μάλιστα, επειδή υπάρχει και ο νέος τετράποδος - παιχνιδιάρης φιλαράκος της. Παρόλα αυτά, παρακολουθεί τον άνθρωπο, κατά πόδα, καταρχήν τον Βαγγέλη (όπως τον περιγράψαμε στο μυαλό της) και όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους της οικογένειας. Να είστε σίγουροι πως, μέχρι τώρα που "μιλάμε", η Roxy ξέρει καλά ποιοί άνθρωποι αποτελούν "αυτή" την οικογένεια και ποιοί είναι απλώς φίλοι... Αυτό είναι το bullmastiff...
Παρακολουθεί και μελετάει τους ανθρώπους... Δένεται με τους ανθρώπους, λατρεύει την επαφή με τους ανθρώπους
του...
Γι' αυτό το λόγο, μάλιστα, εδώ μέσα, στο dogforum και όπου αλλού συζητιούνται θέματα του bullmastiff, οι πιο έμπειροι εκπαιδευτές - ιδιοκτήτες προτείνουν ότι, αν κάποιος σκεφτεί να προχωρήσει σε εκπαίδευση φύλαξης με το σκύλο του, αυτή η εκπαίδευση θα είναι
σωματοφυλακή, όπου διακρίνεται χωρίς κόπο και, εδώ που τα λέμε, ίσως και χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση...
Απλά, γιατί το τυπικό bullmastiff, όταν δεθεί με τους ανθρώπους
του, μπορεί να πεθάνει σε δευτερόλεπτα για να σωθούν εκείνοι...
...Κι εδώ αρχίζουν οι θρύλοι που αναφέραμε...
"Προχώρα στο δρόμο σου καλύτερα, ξένε, εδώ κοιμάται ένα bullmastiff"
Ας ζήσει καλά η Roxy, μέσα στο ζεστό νέο της περιβάλλον, παρέα με τον καινούργιο φιλαράκο της και ας μη μάθουμε ποτέ
αν αλλαξοπίστησε...
Ας την αγαπάει ο Βαγγέλης και ας του μένει το ερώτημα... και ας μην έρθει ποτέ εδώ, να γράψει, περήφανος και συγκινημένος, ότι χτές το βράδυ η Roxy
ξύπνησε για να τους προστατέψει...
Αγαπητέ
ptf,
Η μία και μοναδική περίπτωση που θεωρώ σαν
πλεονέκτημα την έννοια "ο σκύλος έξω", είναι οι περιπτώσεις εκτροφείων με αρκετά σκυλιά, που αναγκαστικά μένουν σε kennels, διότι τότε, ορισμένα από αυτά που (μοιραία) θα αλλάξουν ιδιοκτησία, είναι πολύ πιο εύκολο να προσαρμοστούν στη νέα τους οικογένεια, προκειμένου η οικογένεια αυτή να ζήσει το θρύλο...
Υ.Γ. Που, μεταξύ μας, τι μεγαλύτερος θρύλος υπάρχει από τη γνωστή φάση, για παράδειγμα, που χτες η Μόκα ήταν ξαπλωμένη (...χυμένη, θα έλεγα) δίπλα στην πολυθρόνα μου, εγώ τη χάϊδευα και εκείνη ροχάλιζε ρυθμικά...