Φίλε Homer,
Νομίζω πως οι περισσότεροι εδώ μέσα, δεν αναγνωρίζουν μόνο τα "εκθεσιακά" κουτάβια με το άριστο pedigree. Αλλά κάθε καθαρόαιμο σκυλί συνοδεύεται από τάση για συγκεκριμένες ασθένειες, για συγκεκριμένα στοιχεία χαρακτήρα και συμπεριφοράς - ταμπεραμέντου. Για το λόγο αυτό πρέπει να γνωρίζουμε στοιχεία για το παρελθόν του και τους γεννήτορες. Οι πιό έμπειροι θα σου εξηγήσουν τεχνικά, αν και δε χρειάζεται, υπάρχουν δεκάδες σχετικά θέματα στο forum.
Ούτε η δική μου σκύλα έχει τον αυστηρό ορισμό του "εκθεσιακού" σκυλιού, αλλά είναι σίγουρο πως είναι ένα bullmastiff και όχι ένα ...αποτυχημένο rottweiler, ή ένα cane corso με άκοπα αυτιά και ουρά...
Τα αυστηρά "εκθεσιακά" σκυλιά, αυτά που μπορούν να αποτελέσουν άριστο δείγμα της φυλής, είναι ελάχιστα, τουλάχιστον στην Ελλάδα...
Αν και με τη σκύλα μου δεν πρόκειται να κερδίσω στα Crufts, τουλάχιστον (αφού είδα φωτογραφίες από προγόνους) πήγα και είδα και τους γεννήτορες της σκύλας μου και, το βασικότερο απ' όλα, τους πλησιάσα, τους χάϊδεψα, κατάλαβα τον χαρακτήρα τους (εξαιρετικά σημαντικό). Μίλησα με τους εκτροφείς, ειδα το χώρο τους, είδα τα υπόλοιπα σκυλιά τους, απάντησα στις ερωτήσεις και μου έλυσαν απορίες. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ξέρω ποιοί έχουν τα αδελφάκια της σκύλας μου, δηλαδή, ποιοί μπορεί να συναντήσουν παρόμοια θέματα υγείας, συμπεριφοράς κλπ.
Τι θέλω να πω, δηλαδή: Αν θέλεις, για παράδειγμα, να αγοράσεις ένα ρολόϊ Rolex, απαιτείς να συνοδεύεται από τα πιστοποιητικά γνησιότητάς του, που συνεπάγονται συγκεκριμένη ποιότητα κατασκευής, διάρκεια ζωής και τις επιδόσεις που υπόσχεται ο κατασκευαστής. Δεν θα πας, λοιπόν, στην Ομόνοια να αγοράσεις ένα (πολύ φθηνότερο - που, στο κάτω-κάτω, δείχνει την ώρα) Folex. Αν δεν υπάρχουν πολλά χρήματα, θα αγοράσεις ένα Swatch (by the way, εξαιρετικά ρολόγια). Αν αγοράσεις, όμως, τη φθηνή απομίμιση στην Ομόνοια, "καλλιεργείς" το παραεμπόριο, με όλα τα επακόλουθα, που είναι και στην επικαιρότητα...
Ετσι και με τα καθαρόαιμα σκυλιά: Τα κουτάβια συγκεκριμένης γέννας ενός ευσυνείδητου εκτροφέα, δεν καταλήγουν στο δρόμο (τουλάχιστον, πρωτογενώς). Τα κουτάβια, όμως, των μαζικών "no-name" εκτροφείων (που αποκαλούνται puppy mills), όπως και τα κουτάβια που προκύπτουν τυχαία (ή συστηματικά) από ερασιτεχνικές γέννες, έχουν τεράστια πιθανότητα, κατά πλειοψηφία, να καταλήξουν στο δρόμο, ή να θανατωθούν (από ασθένεια ή από ευθανασία)...
Εχεις σκεφτεί πως οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) οι "έμποροι" σου δίνουν εγγύηση πως, αν το σκυλάκι πάθει κάτι, θα το πάρουν πίσω και θα σου δώσουν άλλο?
Εχεις αναρωτηθεί ποτέ τι θα απογίνει το σκυλάκι που θα πάρουν πίσω?
Εχεις αναρωτηθεί πως η "μάνα" του κουταβιού είναι απλά μία μηχανή που γεννάει κουτάβια και που πεθαίνει σακατεμένη?
Και εκεί, ναι, η Μαριδέσπη (μιάς και την ανέφερες), αν τύχει και πρέπει να πάρει πίσω ένα κουταβάκι της, θα το κρατήσει στο κτήμα της.
Από εκεί και πέρα, ίσως πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι υπάρχουν και τα σκυλιά των καταφυγίων, καθώς και τα αδέσποτα. Για παράδειγμα, η μακαρίτισα η προηγούμενη σκύλα μου ήταν αδέσποτη από το δρόμο. Υιοθετώντας ένα τέτοιο σκυλί, σώζεις μιά ψυχούλα (μαζί με τη ...δική σου ψυχή). Απευθύνονται κυριολεκτικά σε ανθρώπους που δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν σε εκθέσεις μορφολογίας...
Μη σας κουράζω άλλο, ελπίζω να μην εκληφθεί το μήνυμά μου ούτε σαν υβριστικό, ούτε ότι σε "παίρνει από τα μούτρα".
Υ.Γ. Ο Homer, πραγματικά αξίζει σαν κουτάβι, γι' αυτό που είναι: Σκύλος. Μία ψυχούλα που θα βρει αγάπη και στοργή στο πρόσωπό σου και που (όπως πολύ καλά ξέρεις) θα σου την ανταποδώσει χίλιες φορές...