Μεταφερω την μεταφραση για το κειμενο του Time, για να ειμαι ενταξει. Ελπιζω να μη σας κουρασω. Τωρα λοιπον, που θα εχουμε ολα τα δεδομενα, θα μπορουν και αλλοι να μπουν στη συζητηση.
Φθονερα κυνοειδη : γατι τι σκυλια μας ζηλευουν?
Κάθε ιδιοκτητης σκυλου θα σας πει ότι τα σκυλια είναι συμπονετικα ζωα και ότι μπορουν να νοιωσουν τα ανθρωπινα συναισθηματα. Όμως μια καινουρια μελετη δειχνει ότι τα συναισθηματα των σκυλων είναι πολύ πιο κοντινα στα δικα μας απ’ότι ως τωρα νομιζαμε. Συμφωνα με μια μελετη που δημοσιευθηκε στο αμερικανικο περιοδικο «Τεκταινομενα της Αμερικανικης Ακαδημιας Επιστημων», παραλληλα με τα πρωτευοντα συνασθηματα (θυμο, φοβο) τα σκυλια βιωνουν επισης και μια απλοικη μορφη ζηλειας.
Η μελετη είναι η πρωτη που αποδεικνυει ότι τα ζωα νοιωθουν επισης φθονο, ένα συναισθημα που ως τωρα θεωρειτο ως ένα συναισθημα που απαιτει αυτογνωσια, συνειδηση του εαυτου μας. Είναι εντυπωσιακο να ανακαλυπτουμε τετοιες συμπεριφορες σε οντα εκτος του ανθρωπου – «ισως η συμπεριφορα αυτή να μην είναι αποκλειστικα ανθρωπινη» λεει ο Freiderike Range, βασικος συγγραφεας της μελετης.
Για να υποστηριξουν την μελετη τους, ο Range και αλλοι 3 επιστημονες του πανεπιστημιου της Βιεννης, συγκεντρωσαν ζευγαρια οικιακων σκυλων, που συνοδευονταν το καθενα από ένα εκπαιδευτη. Και τα 2 σκυλια κάθε ζευγους πηραν την εντολη να δωσουν το χερι τους στον εκπαιδευτη και όταν υπακουσαν, πηραν ένα λουκανικο για επιβραβευση . Όταν όμως το ένα από τα δυο σκυλια του ζευγους δεν πηρε την επιβραβευση για την υπακοη του και το άλλο την πηρε, το πρωτο σκυλι αρνιοταν να υπακουσει στις επαναλαμβανομενες εντολες. Οι επιστημονες μελετησαν τις αντιδρασεις των σκυλιων, μετρωντας ποσες φορες επρεπε να διαταξουν το ζωο, που δεν πηρε την επιβραβευση, μεχρι αυτό να υπακουσει.
Οι αντιδρασεις των σκυλων στην αδικη απονομη της επιβραβευσης ονομαζεται «αποστροφη/αντισταση κατά της ανισοτητας»- όταν ένα ζωο ενεργει προσπαθωντας να σταματησει ανισοτητες που αντιλαμβανεται να συμβαινουν μεσα στην ομαδα του. Και αυτή η αποστροφη είναι ένα καθοριστικο χαρακτηριστικο του κοινωνικου ειδους. «Ηθελαν την ιδια αμοιβη για την ιδια εργασια» λεει ο Paul Morriς, λεκτορας ψυχολογιας του πανεπιστημιου του Πορτσμουθ, που ειδικευεται στην ψυχολογια των ζωων. Ο Μορρις σπευδει να εξηγησει ότι τα αποτελεσματα της μελετης δεν είναι ανθρωπομορφικα. «Δεν λεω ότι η ζηλεια των ζωων είναι ακριβως σαν την ανθρωπινη ζηλεια. Τα σκυλια ενοιωσαν μια πρωτογονη μορφη ζηλειας».
Τα συναισθηματα είναι αποτελεσμα της εξελιξης/επιβιωσης: προκαλουν τα ζωα να ενεργουν με τροπους που διευκολυνουν την επιβιωση τους. Η ζηλεια., για παραδειγμα, βελτιωνει την δυνατοτητα του ζωου για επιβιωση, κινητοποιωντας το στο να προστατευει τους συντροφους του και στο να εξασφαλιζει συμμαχους στην ασφαλεια. Ιστορικα, η επιστημη εχει χωρισει τα συναισθηματα σε πρωευοντα και δευτερευοντα. Τα πρωτευοντα, όπως ο θυμος και ο φοβος, θεωρουνται καθολικα/γενικευμενα, ενώ τα δευτερευοντα, όπως ο φθονος, η ζηλεια και η ενοχη απαιτουν πιο περιπλοκη διαδικασια νοητικης αναπτυξης. Για το φθονο ο Range λεει «Δεν είναι ένα απλο συναισθημα. Πρεπει, πραγματικα να προσεξουμε πολύ τι δεχεται το ζωο.
Οι περισσοτεροι λατρεις των σκυλων δεν χρειαζονται μια μελετη για να τους πει ότι τα ζωακια τους μπορουν να βιωνουν πιο περιπλοκα συναισθηματα. «Οι ιδιοκτητες σκυλων αποδεχονται ότι, φυσικα, και μπορουν» λεει ο Range. Ο Maurice Melzak, ιδιοκτητης του Petsmart, ενός σαιτ για φανατικους σκυλοιδιοκτητες λεει ότι το σκυλακι του, ένα Airedale Terrier, ονοματι Roxy, νοιωθει σιγουρα τα συναισθηματα της δικαιοσυνης και του fair play/τιμιου παιχνιδιου/τηρησης κανονων. Επισης νοιωθει ενοχή. Όταν καποτε ο Μελζακ βρηκε αδειες συσκευασιες τροφιμων πανω στον παγκο της κουζινας και ρωτησε ποιος το εκανε, η Ροξυ αμεσως εβαλε την ουρα κατω από τα σκελια, πηρε ενοχο υφος και πηγε να λουφαξει στα σκαλια του σπιτιου. Ηξερε ότι δεν επρεπε να το κανει. Ο Μελζακ λεει ότι η Ροξυ φερεται ζηλοφθονα όταν εκεινος δινει προσοχη σε αλλα σκυλια.
Παρ’ολο που η μελετη αυτή μιλαει για τα αυτονοητα στους σκυλοιδοκτητες, ο Μελζακ λεει ότι η συγκεκριμενη ανακαλυψη προσδιδει αξιοπιστια στις ερευνες για την γνωστικοτητα των ζωων. Η διαμαχη ηταν παντα αν οι χιμπατζηδες κανουν περιπλοκα πραγματα επειδη μοιαζουν στον ανθρωπο. Όταν όμως αλλοι οργανισμοι κανουν πολυπλοκα πραγματα, αυτό αμφισβητει το μοντελο που ειχαμε για αυτά.
Η μελετη ριχνει επισης βαρος στα δικαιωματα των ζωων και στους ακτιβιστες που τα υποστηριζουν. «Οσο περισσοτερο κατανοουμε τι βιωνουν η τι αισθανονται τα ζωα, τοσο καλυτερα θα μπορουμε να κρινουμε πως θα τους φερθουμε». Λεει ο Range. Ετσι, λοιπον, είναι πολύ καλο νέο ότι ο καλυτερος φιλος του ανθρωπου είναι ενας «ζηλιαρης τυπος».