Λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω, αλλά υπάρχει η πιθανότητα να είσαι φιλόζωος μαϊμού.
Αν το ξέρεις, καλώς, αν δεν το ξέρεις όμως;
Όσοι έχετε σκύλο ή γάτα διαβάστε το κείμενο μέχρι τέλους, το ίδιο και όσοι θέλετε να αποκτήσετε.
Το γεγονός πως όπου και να κοιτάξεις γύρω σου από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα συναντάς αδέσποτα, είναι πασίγνωστο.
Σε κάθε πλάνο της τηλεόρασης από ρεπορτάζ αγοράς, διαδηλώσεις, πορείες, συνεντεύξεις υπουργών σε Βουλή και Μαξίμου, ακόμη και στα περίφημα γεγονότα του Δεκεμβρίου, τα αδέσποτα είναι πάντα πρώτη γραμμή.
Και πώς να μην είναι, όταν ο πληθυσμός τους είναι τεράστιος;
Γιατί όμως είναι τεράστιος ο πληθυσμός των αδέσποτων, όταν τα φιλοζωϊκά σωματεία δρουν από το 2000 στην Ελλάδα και έχουν στειρώσει και στειρώνουν ακόμη καθημερινά, εκατοντάδες ζώα; (χιλιάδες σε όλη τη χώρα).
Λογικά, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν παρά ελάχιστα ενήλικα αδέσποτα, όσα άντεξαν αυτή τη δεκαετία στις κακουχίες του δρόμου, δεδομένου ότι το προσδόκιμο ζωής για ένα αδέσποτο είναι τα 2 χρόνια.
Απόγονοι αυτών δεν θα υπήρχαν, οπότε σύντομα δεν θα είχαμε ούτε ένα αδέσποτο ζώο.
Η απάντηση είναι πανεύκολη.
Τα αδέσποτα δημιουργούνται από τα δεσποζόμενα ζώα.
Τα ζώα των οποίων οι ιδιοκτήτες αγνοούν τι σημαίνει στείρωση, ή αδιαφορούν, ή έχουν μια συγκεχυμένη θεωρία στο μυαλό τους για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα να μη στειρώνουν τα ζώα τους, αυτά να γεννάνε κάθε 6 μήνες και τα περισσότερα κουτάβια να πετιούνται στα σκουπίδια ή να αφήνονται στους δρόμους μόλις απογαλακτίσουν, ή να «ρίχνονται» σε κήπους σπιτιών, κάτι που επίσης σημαίνει ότι θα βρεθούν στο δρόμο.
Προσωπικά έχω βιώσει με κουτάβια τα πάντα.
Έχουν πετάξει σπίτι μου, έχω μαζέψει νεκρά ή ετοιμοθάνατα από τα σκουπίδια, από το δρόμο όπου τα μισά πατήθηκαν από αυτοκίνητα, δεμένα σε σακούλες να ασφυκτιούν ζωντανά ακόμη, μέχρι και στο ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου μου έχουν ξεφορτωθεί κουτάβι.
Κάθε φορά βλέπω τον θάνατο σε αθώα μάτια και αυτό δεν αντέχεται με τίποτα.
Η οργή που νιώθω γι αυτόν που το έκανε, δεν ομολογείται.
Πώς γίνεται κάποιος να αγαπάει τη σκυλίτσα ή τη γάτα του, αλλά να μην αγαπάει τα παιδιά της και να τους φέρεται έτσι;
Μήπως δεν υπολείπεται σε αγάπη, αλλά η απόγνωση τον οδηγεί σε αυτές τις πράξεις;
Η αδυναμία να βρει σπίτι για όλα αυτά τα ζώα που γεννιούνται κάθε φορά;
Η αδυναμία να τα κρατήσει όλα κοντά του, κάτι που δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε και λογικό;
Όποιος και να είναι ο λόγος που το κάνει αυτό, η αιτία είναι μια και συγκεκριμένη: το αστείρωτο ζώο του.
Ας δούμε αναλυτικά γιατί κάποιος δεν στειρώνει το ζώο του.
1) Γιατί είναι ανενημέρωτος, όπως στα περισσότερα χωριά της Ελλάδας, τα οποία ούτως ή άλλως δεν φημίζονται για την ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Οπότε η λέξη «ενημέρωση» ακούγεται ανέκδοτο γι αυτούς τους ανθρώπους.
2) Γιατί γνωρίζει, αλλά αδιαφορεί. Υπάρχουν πολλοί που πήραν κατοικίδιο επειδή τα συγκεκριμένα 5 λεπτά της ζωής τους είχαν αυτή τη διάθεση, τους έφυγε όμως και δεν την ανέκτησαν ποτέ.
Οπότε, κρατούν το ζώο με ένα πιάτο φαί και λίγο νερό, και όχι γιατρός δεν το βλέπει ποτέ, αλλά ούτε ο ίδιοι.
Στην καλύτερη περίπτωση το παρατάνε στη βεράντα ή στην ταράτσα τους, μέσα σε ακαθαρσίες και μοναξιά, και στη χειρότερη το κρατάνε δεμένο με ένα μέτρο αλυσίδα σαν άγαλμα στον κήπο, ή την αυλή, για όλη του τη ζωή.
Αν κάποιοι από αυτούς έχουν χάσει ζώο, να ξέρουν ότι τους το έκλεψαν ακτιβιστές φιλόζωοι.
Μην το αναζητήσουν γιατί θα μπλέξουν με το νόμο, αλλά ούτε να πάρουν άλλο, γιατί θα τους το κλέψουν και αυτό.
3) Η τρίτη και σπουδαιότερη κατηγορία, είναι όσοι θεωρούν εαυτόν πραγματικό φιλόζωο.
Πολύ πιο φιλόζωο από άλλους -και δη τους ακτιβιστές- και έχουν αναπτύξει μια θεωρία για τη στείρωση στο μυαλό τους, την οποία υποστηρίζουν σαν να πρόκειται για αληθινή.
Μια θεωρία που δεν υπάρχει γραμμένη σε κανένα κτηνιατρικό σύγγραμμα, έκθεση, δημοσίευση, στερείται κάθε εγκυρότητας και διαδίδεται μονάχα από στόμα σε στόμα…Το Ράδιο Αρβύλα σε Πανελλαδική εμβέλεια..
Ποια θεωρία; Ότι η στείρωση αποτελεί παρέμβαση στη φύση, ακρωτηριασμό του ζώου, βάναυση συμπεριφορά.
Αναρωτιέμαι από ποιο μυαλό διέρρευσε αρχικά αυτή η γελοία θεωρία, που ευτυχεί να προσηλυτίζει ανθρώπους όπως κάθε γελοία αίρεση;
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ζωολόγος, κτηνίατρος, έμπειρος φιλόζωος, ούτε καν ντοκιμαντέρ που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο, απορώ με την ανταπόκριση που έχει αυτή η γελοία πεποίθηση.
Βεβαίως, ένας σοβαρός άνθρωπος, άρα και σοβαρός φιλόζωος, οφείλει να ερευνήσει πριν υιοθετήσει μια θεωρία που πάνω από όλα βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του κατοικίδιου του και όχι μόνο.
Και όταν λέω ερευνήσει, εννοώ να μιλήσει με κτηνιάτρους, να μελετήσει βιβλία, να σκεφτεί και όχι να ενστερνιστεί κάτι που διάβασε σε ένα forum όπου κάθε τυχάρπαστος γράφει την αμπελοφιλοσοφία του, ή να υιοθετήσει την άποψη της Κικής που είχε για 1 χρόνο μια γάτα -την έχασε γαμώτο-, και του Μπιλάκου που έδωσε τον σκύλο του σε ένα κτήμα για να ζήσει λέει καλύτερα...
Όλος ο πολιτισμένος Δυτικός κόσμος στον οποίο λέμε πως ανήκουμε, γνωρίζει τι σημαίνει στείρωση.
Του Έλληνα ο τράχηλος όμως ζυγό δεν υπομένει, άρα τι να την κάνει την έγκυρη ενημέρωση, όταν ο Τζώνης ο πιτμπουλάς του λέει ότι η στείρωση είναι ακρωτηριασμός;
Έχω ακούσει και άλλα ωραία και ρομαντικά από τους «αντιστειρωτίες» , όπως «μα, να μη νιώσει η σκυλίτσα/γατούλα μου τη μητρότητα;», ή « εσένα θα ήθελες να σε στειρώσουν;» και ακόμα «θα τα αφήσω στο δρόμο τα κουτάβια, να ζήσουν ελεύθερα όπως τους αρμόζει».
Καταρχήν, δεν θα τα λέγαμε κατοικίδια αν τους άρμοζε ο δρόμος, αλλά δρομίδια.
Ο άνθρωπος πήρε δίπλα του γάτα και σκύλο εδώ και χιλιάδες χρόνια, τα έκανε κατοικίδια και αυτό δεν αλλάζει πλέον.
Δεν είναι πανίδα της πόλης οι σκύλοι και οι γάτες.
Πανίδα της πόλης είναι τα περίπτερα, τα αυτοκίνητα, τα φανάρια, τα πεζοδρόμια και τα κάγκελα.
Επίσης, αν θεωρείς τη μητρότητα σπουδαίο πράγμα -που είναι- εσύ κάνεις ένα δυο παιδιά και μετά το ράβεις με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν γεννοβολάς κάθε έξι μήνες, 5 και 8 ή και 10 μωρά.
Το ζώο σου γιατί να αγκομαχάει;
Όσο για μένα, ναι, θα ήθελα να με στειρώσουν, αν όποτε έχω ερωτική επαφή γκαστρώνομαι.
Για να μην εξανθρωπίζουμε λοιπόν τα ζώα, θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι τα ζώα έχουν την διαδικασία του σεξ αποκλειστικά και μόνο για την ικανοποίηση ορμονικών αναγκών και όχι και για ευχαρίστηση, όπως ο άνθρωπος.
Άλλωστε, τα ζώα και οι άνθρωποι για τη φύση, δεν είναι τίποτε άλλο από μηχανάκια αναπαραγωγής των ειδών τους.
Η φύση μάς θέλει να γεννάμε όσο περισσότερο γίνεται και όταν δεν μπορούμε άλλο, ρίχνει μια επιδημία και μας ξεπαστρεύει μην τρώμε το φαί όσων αναπαράγονται.
Στα 40 αρχίζει και μας καθαρίζει και μέχρι τα 50 μένουν ζωντανοί σχεδόν οι μισοί της τάξης του σχολείου μας.
Αν συνυπολογίσουμε τα ατυχήματα, τις φυσικές καταστροφές, την εγκληματικότητα και ό,τι άλλο σπουδαίο παράγει το σύμπαν και οι άνθρωποι, οι πιθανότητες να επιβιώσουμε ως τα γεράματα, είναι ελάχιστες.
Αν δεν είχαμε τη λογική να προστατευτούμε, αλλά και την ιατρική, θα υπήρχαν λίγοι άνθρωποι στον πλανήτη.......
Αν το ξέρεις, καλώς, αν δεν το ξέρεις όμως;
Όσοι έχετε σκύλο ή γάτα διαβάστε το κείμενο μέχρι τέλους, το ίδιο και όσοι θέλετε να αποκτήσετε.
Το γεγονός πως όπου και να κοιτάξεις γύρω σου από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα συναντάς αδέσποτα, είναι πασίγνωστο.
Σε κάθε πλάνο της τηλεόρασης από ρεπορτάζ αγοράς, διαδηλώσεις, πορείες, συνεντεύξεις υπουργών σε Βουλή και Μαξίμου, ακόμη και στα περίφημα γεγονότα του Δεκεμβρίου, τα αδέσποτα είναι πάντα πρώτη γραμμή.
Και πώς να μην είναι, όταν ο πληθυσμός τους είναι τεράστιος;
Γιατί όμως είναι τεράστιος ο πληθυσμός των αδέσποτων, όταν τα φιλοζωϊκά σωματεία δρουν από το 2000 στην Ελλάδα και έχουν στειρώσει και στειρώνουν ακόμη καθημερινά, εκατοντάδες ζώα; (χιλιάδες σε όλη τη χώρα).
Λογικά, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν παρά ελάχιστα ενήλικα αδέσποτα, όσα άντεξαν αυτή τη δεκαετία στις κακουχίες του δρόμου, δεδομένου ότι το προσδόκιμο ζωής για ένα αδέσποτο είναι τα 2 χρόνια.
Απόγονοι αυτών δεν θα υπήρχαν, οπότε σύντομα δεν θα είχαμε ούτε ένα αδέσποτο ζώο.
Η απάντηση είναι πανεύκολη.
Τα αδέσποτα δημιουργούνται από τα δεσποζόμενα ζώα.
Τα ζώα των οποίων οι ιδιοκτήτες αγνοούν τι σημαίνει στείρωση, ή αδιαφορούν, ή έχουν μια συγκεχυμένη θεωρία στο μυαλό τους για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα να μη στειρώνουν τα ζώα τους, αυτά να γεννάνε κάθε 6 μήνες και τα περισσότερα κουτάβια να πετιούνται στα σκουπίδια ή να αφήνονται στους δρόμους μόλις απογαλακτίσουν, ή να «ρίχνονται» σε κήπους σπιτιών, κάτι που επίσης σημαίνει ότι θα βρεθούν στο δρόμο.
Προσωπικά έχω βιώσει με κουτάβια τα πάντα.
Έχουν πετάξει σπίτι μου, έχω μαζέψει νεκρά ή ετοιμοθάνατα από τα σκουπίδια, από το δρόμο όπου τα μισά πατήθηκαν από αυτοκίνητα, δεμένα σε σακούλες να ασφυκτιούν ζωντανά ακόμη, μέχρι και στο ανοιχτό παράθυρο του αυτοκινήτου μου έχουν ξεφορτωθεί κουτάβι.
Κάθε φορά βλέπω τον θάνατο σε αθώα μάτια και αυτό δεν αντέχεται με τίποτα.
Η οργή που νιώθω γι αυτόν που το έκανε, δεν ομολογείται.
Πώς γίνεται κάποιος να αγαπάει τη σκυλίτσα ή τη γάτα του, αλλά να μην αγαπάει τα παιδιά της και να τους φέρεται έτσι;
Μήπως δεν υπολείπεται σε αγάπη, αλλά η απόγνωση τον οδηγεί σε αυτές τις πράξεις;
Η αδυναμία να βρει σπίτι για όλα αυτά τα ζώα που γεννιούνται κάθε φορά;
Η αδυναμία να τα κρατήσει όλα κοντά του, κάτι που δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε και λογικό;
Όποιος και να είναι ο λόγος που το κάνει αυτό, η αιτία είναι μια και συγκεκριμένη: το αστείρωτο ζώο του.
Ας δούμε αναλυτικά γιατί κάποιος δεν στειρώνει το ζώο του.
1) Γιατί είναι ανενημέρωτος, όπως στα περισσότερα χωριά της Ελλάδας, τα οποία ούτως ή άλλως δεν φημίζονται για την ανθρώπινη συμπεριφορά απέναντι στα ζώα. Οπότε η λέξη «ενημέρωση» ακούγεται ανέκδοτο γι αυτούς τους ανθρώπους.
2) Γιατί γνωρίζει, αλλά αδιαφορεί. Υπάρχουν πολλοί που πήραν κατοικίδιο επειδή τα συγκεκριμένα 5 λεπτά της ζωής τους είχαν αυτή τη διάθεση, τους έφυγε όμως και δεν την ανέκτησαν ποτέ.
Οπότε, κρατούν το ζώο με ένα πιάτο φαί και λίγο νερό, και όχι γιατρός δεν το βλέπει ποτέ, αλλά ούτε ο ίδιοι.
Στην καλύτερη περίπτωση το παρατάνε στη βεράντα ή στην ταράτσα τους, μέσα σε ακαθαρσίες και μοναξιά, και στη χειρότερη το κρατάνε δεμένο με ένα μέτρο αλυσίδα σαν άγαλμα στον κήπο, ή την αυλή, για όλη του τη ζωή.
Αν κάποιοι από αυτούς έχουν χάσει ζώο, να ξέρουν ότι τους το έκλεψαν ακτιβιστές φιλόζωοι.
Μην το αναζητήσουν γιατί θα μπλέξουν με το νόμο, αλλά ούτε να πάρουν άλλο, γιατί θα τους το κλέψουν και αυτό.
3) Η τρίτη και σπουδαιότερη κατηγορία, είναι όσοι θεωρούν εαυτόν πραγματικό φιλόζωο.
Πολύ πιο φιλόζωο από άλλους -και δη τους ακτιβιστές- και έχουν αναπτύξει μια θεωρία για τη στείρωση στο μυαλό τους, την οποία υποστηρίζουν σαν να πρόκειται για αληθινή.
Μια θεωρία που δεν υπάρχει γραμμένη σε κανένα κτηνιατρικό σύγγραμμα, έκθεση, δημοσίευση, στερείται κάθε εγκυρότητας και διαδίδεται μονάχα από στόμα σε στόμα…Το Ράδιο Αρβύλα σε Πανελλαδική εμβέλεια..
Ποια θεωρία; Ότι η στείρωση αποτελεί παρέμβαση στη φύση, ακρωτηριασμό του ζώου, βάναυση συμπεριφορά.
Αναρωτιέμαι από ποιο μυαλό διέρρευσε αρχικά αυτή η γελοία θεωρία, που ευτυχεί να προσηλυτίζει ανθρώπους όπως κάθε γελοία αίρεση;
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ζωολόγος, κτηνίατρος, έμπειρος φιλόζωος, ούτε καν ντοκιμαντέρ που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο, απορώ με την ανταπόκριση που έχει αυτή η γελοία πεποίθηση.
Βεβαίως, ένας σοβαρός άνθρωπος, άρα και σοβαρός φιλόζωος, οφείλει να ερευνήσει πριν υιοθετήσει μια θεωρία που πάνω από όλα βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του κατοικίδιου του και όχι μόνο.
Και όταν λέω ερευνήσει, εννοώ να μιλήσει με κτηνιάτρους, να μελετήσει βιβλία, να σκεφτεί και όχι να ενστερνιστεί κάτι που διάβασε σε ένα forum όπου κάθε τυχάρπαστος γράφει την αμπελοφιλοσοφία του, ή να υιοθετήσει την άποψη της Κικής που είχε για 1 χρόνο μια γάτα -την έχασε γαμώτο-, και του Μπιλάκου που έδωσε τον σκύλο του σε ένα κτήμα για να ζήσει λέει καλύτερα...
Όλος ο πολιτισμένος Δυτικός κόσμος στον οποίο λέμε πως ανήκουμε, γνωρίζει τι σημαίνει στείρωση.
Του Έλληνα ο τράχηλος όμως ζυγό δεν υπομένει, άρα τι να την κάνει την έγκυρη ενημέρωση, όταν ο Τζώνης ο πιτμπουλάς του λέει ότι η στείρωση είναι ακρωτηριασμός;
Έχω ακούσει και άλλα ωραία και ρομαντικά από τους «αντιστειρωτίες» , όπως «μα, να μη νιώσει η σκυλίτσα/γατούλα μου τη μητρότητα;», ή « εσένα θα ήθελες να σε στειρώσουν;» και ακόμα «θα τα αφήσω στο δρόμο τα κουτάβια, να ζήσουν ελεύθερα όπως τους αρμόζει».
Καταρχήν, δεν θα τα λέγαμε κατοικίδια αν τους άρμοζε ο δρόμος, αλλά δρομίδια.
Ο άνθρωπος πήρε δίπλα του γάτα και σκύλο εδώ και χιλιάδες χρόνια, τα έκανε κατοικίδια και αυτό δεν αλλάζει πλέον.
Δεν είναι πανίδα της πόλης οι σκύλοι και οι γάτες.
Πανίδα της πόλης είναι τα περίπτερα, τα αυτοκίνητα, τα φανάρια, τα πεζοδρόμια και τα κάγκελα.
Επίσης, αν θεωρείς τη μητρότητα σπουδαίο πράγμα -που είναι- εσύ κάνεις ένα δυο παιδιά και μετά το ράβεις με οποιοδήποτε τρόπο. Δεν γεννοβολάς κάθε έξι μήνες, 5 και 8 ή και 10 μωρά.
Το ζώο σου γιατί να αγκομαχάει;
Όσο για μένα, ναι, θα ήθελα να με στειρώσουν, αν όποτε έχω ερωτική επαφή γκαστρώνομαι.
Για να μην εξανθρωπίζουμε λοιπόν τα ζώα, θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι τα ζώα έχουν την διαδικασία του σεξ αποκλειστικά και μόνο για την ικανοποίηση ορμονικών αναγκών και όχι και για ευχαρίστηση, όπως ο άνθρωπος.
Άλλωστε, τα ζώα και οι άνθρωποι για τη φύση, δεν είναι τίποτε άλλο από μηχανάκια αναπαραγωγής των ειδών τους.
Η φύση μάς θέλει να γεννάμε όσο περισσότερο γίνεται και όταν δεν μπορούμε άλλο, ρίχνει μια επιδημία και μας ξεπαστρεύει μην τρώμε το φαί όσων αναπαράγονται.
Στα 40 αρχίζει και μας καθαρίζει και μέχρι τα 50 μένουν ζωντανοί σχεδόν οι μισοί της τάξης του σχολείου μας.
Αν συνυπολογίσουμε τα ατυχήματα, τις φυσικές καταστροφές, την εγκληματικότητα και ό,τι άλλο σπουδαίο παράγει το σύμπαν και οι άνθρωποι, οι πιθανότητες να επιβιώσουμε ως τα γεράματα, είναι ελάχιστες.
Αν δεν είχαμε τη λογική να προστατευτούμε, αλλά και την ιατρική, θα υπήρχαν λίγοι άνθρωποι στον πλανήτη.......
