Σοφία δεν ακολούθησα συγκεκριμένα βήματα για να τον "απευαισθητοποιήσω".Πως ακριβώς το πετυχαίνεις αυτό? Μ' ενδιαφέρει πολύ γιατί και τα δυο τα δικά μας κάνουν μονίμως σα λιμασμένα, σα να 'χω να τα ταΐσω βδομάδες ένα πράμα.....
Αλλά επειδή μου έσπαγε τα νεύρα το πως κολλούσε το μαυαλό του όταν υπήρχε η υποψία του φαγητού, σταμάτησα αρχικά να χρησιμοποιώ το φαί ως επιβραβευση.
Πλέον παίρνει λιχουδιές(κόκκους ξηράς) μόνο όταν προσπαθώ να του μάθω κόλπα. Του δίνω ξηρά και όχι άλλη λιχουδιά γιατί αν του δώσω κάτι νόστιμο αποσυντονίζεται και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Αρχίζει και κάνει από μόνος του ότι νομίζει σωστό για να του δώσω την λιχουδιά.
Επίσης τρώω πολλές φορές επίτηδες μπροστά του(επειδή δεν μένει μέσα δεν έχω την ευκαιρία να τον εκπαιδευσω την ώρα του φαγητού) και αδιαφορώ τελείως στα όποια παρακάλια. Προσπαθώ γενικά να περάσω το μήνυμα "ε δεν έγινε και τίποτα που υπάρχει φαί μπροστά σου, δεν είναι ανάγκη να το φας".
Επίσης διόρθωσα το προβλημα που είχε να τρώει τα πάντα από κάτω στην βόλτα.
Γενικά θεωρώ πολύ ενοχλητικό να έχω ένα σκύλο που να σκέφτεται συνεχώς τι μπορεί να φάει και να με πρήζει..
Τέλος να πω πως ταίζω ξηρά και το θεωρώ συν ότι δεν είναι τόσο νόστιμη ώστε να τρελαίνεται. Τις όποιες λιχουδιές δίνω που και που(τυρί, ζαμπόν, γιαούρτι, κλπ) τις δίνω αφού απαιτήσω να κάνει κάτι δύσκολο..