Ζητώ συγνώμη για το μακροσκελές πόστ.
Είναι μια προσωπική εμπειρία που νοιώθω την ανάγκη να την μοιράστω με ανθρώπους που εύχομαι να με καταλαβουν, έχω αρχίσει και νοιώθω ότι είμαι τρελή και η Ελλάδα είναι το Δαφνί της Ευρώπης.
Εγώ και ο σύντροφος εχουμε ένα ημίαιμο Dobbie-Rottie –με λίγο ελληνικό μούργο. Ο Δίας είναι περίπου 3,5 χρονών, μαζί μας είναι 2 χρόνια και έχει παρακολουθήσει μαθήματα βασικής υπακοής πριν ένα χρόνο περίπου.
Δεν είναι το μοναδικό σκυλί στην Κινέττα, η θεία του συντρόφου μου που μένει 5 μέτρα από το σπίτι μας κατά καιρούς έχει διάφορα σκυλιά.
Ας εξηγήσω λίγο την κατάσταση που αφορά τα σκυλιά αυτά. Τα περισσότερα προέρχονται από γέννες των υπαρχόντων σκυλιών τα οποία αφού γεννήσουν, ξεπαστρεύει όσα κουτάβια δεν θέλει, την μητέρα την κρατάει μέχρι να μεγαλώσει τα κουτάβια που έχει αφήσει ζωντανά και μετά την παρατάει σε άλλο μέρος της Κινέττας. Ο λόγος είναι πρώτον ότι δεν θέλει να τα στειρώσει γιατί δεν το θεωρεί απαραίτητο και δεύτερον διότι τα σκυλιά όταν είναι πολλά δημιουργούν προβλήματα για τα οποία δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Θέλει να έχει το πολύ 2-3 σκυλιά. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πέραν εμού και του Τάσου. Η θεία θεωρεί αρκετό να τα ταΐζει μακαρόνια ή αποφάγια και τα έχει ελεύθερα στον δρόμο.
Τα σκυλιά δεν τα βλέπει ποτέ κτηνίατρος αν αρρωστήσουν πεθαίνουν, δεν εμβολιάζονται, τρέφονται με ότι να ναι ακόμα και με σκουπίδια και αν κάνουν ζημιές τα ξυλοφορτώνουν με ότι βρεθεί.
Στην αρχή ήταν η Κανέλα, η Τζίνα και η Μαύρη. Η Τζίνα κ η Μαύρη ήταν παιδιά της Κανέλας. Μετά από λίγο καιρό «εξαφανίστηκε» η Κανέλα και «εμφανίστηκε» ο Έκτωρας παιδί της Τζίνας. Μέχρι πρίν 8 μήνες ήταν «καλά» εννοώντας ότι πέρα από το να γαυγίσουν σε αγνώστους ή να τσακωθούν με άλλα σκυλιά δεν ήταν επιθετικά στον Δία ή σε ανθρώπους. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τον χειμώνα οι γάτες ανέβαιναν στο καπό του αυτοκινήτου να ζεσταθούν και τα σκυλιά κυνηγώντας τες μας έκαναν ζημιά . Όλα τα παράπονα είχαν βρεί τοίχο και η λύση μας ήταν να αφήνουμε τα αυτοκίνητα πιο μακριά αφού είχαμε πληρώσει βαψίματα και αλοιφές γυαλίσματος εξαιρώντας τον κόπο του να γυαλίζεις με αλοιφαδόρο για 4-5 ωρες κάθε αυτοκίνητο. Πριν 8 μήνες περίπου η Τζίνα ξαναέμεινε έγκυος και αυτή την φορά μια ημέρα μετά την γέννα τα κουτάβια «εξαφανίστηκαν» όλα. Από τότε η Τζίνα και σταδιακά τα υπόλοιπα σκυλιά άλλαξαν συμπεριφορά. Τουλάχιστον αυτό νομίζω ότι έφταιξε χωρίς να είμαι όμως ειδικός στην συμπεριφορά σκυλιών και δη θηλυκών μιας δεν ήμουν καν ιδιοκτήτης ενός.
Από τότε τα 3 σκυλιά ακολουθώντας την Τζίνα μιας και είχαν σχηματίσει μεταξύ τους αγέλη ξεκίνησαν να εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά προς όλους και όλα ακόμα και σε εμένα, τον Τάσο και τον Δία που μέχρι και τότε τους κάναμε χάδια και με τον Δία έπαιζαν.
Το αποκορύφωμα όλης αυτής της ιστορίας είναι η Μαύρη να δαγκώσει μια κυρία στο πόδι πριν 2 μήνες, το σκυλί μέχρι να πάει η κυρία στο νοσοκομείο «εξαφανίστηκε» και κανείς δεν ήξερε ποιανού είναι. Η Τζίνα λόγω ότι παραλίγο να αρπάξει ένα παιδάκι που περνούσε έξω από το σπίτι με τους γονείς του δέθηκε σε ένα διπλανό οικόπεδο διότι οι γονείς απείλησαν την Θεία και έμεινε ο Έκτωρας.
Ο Έκτωρας συνέχισε όπως και η Τζίνα να είναι επιθετικός προς ανθρώπους και άλλα ζώα για αυτό και το καλοκαίρι τον είχε μέσα στην αυλή της. Τον αμολούσε το βράδυ. Τελευταία φορά μια παρέα το καλοκαίρι ήρθε σε διαμάχη με την Θεία διότι ο σκύλος τους γρύλιζε και η μια κοπέλα που φοβόταν τα σκυλιά αρνιόταν να περάσει τον δρόμο. Η θεία σημειώνω εδώ ότι ήταν μπροστά σε όλο αυτό το γεγονός και αυτό που έκανε ήταν να κλειστεί μέσα στο σπίτι της. Μόνο όταν τα παιδιά την φώναξαντους αντιμετώπισε λέγοντας ότι ο δρόμος δεν είναι δρόμος αλλά είναι η αυλή της και μπορεί να έχει τον σκύλο αμολυτό.
Αυτά προς τους άλλους και τώρα ερχόμαστε στο κυρίως θέμα όπου εμπλεκόμαστε εμείς, ο Δίας, το αυτοκίνητο του Τάσου και η αθάνατη ελληνική αστυνομία.
Όταν βγάζαμε τον Δία βόλτα αν ο Έκτωρας ήταν ελεύθερος ερχόταν να γαυγίσει ή να γρυλίσει. Αυτό το είχε μάθει από την μητέρα του η οποία μαζί με την Μαύρη και αυτόν πιο παλιά είχε φθάσει στο σημείο να επιτεθεί στον Δία και να τον δαγκώσει στο πίσω πόδι, αυτό που με είχε ανησυχήσει τότε ήταν ότι το είχε κάνει στα μουλωχτά. Πολλές φορές σε αυτούς τους μήνες τα 3 σκυλιά μας γαύγιζαν ή γρύλιζαν αλλά όταν ύψωνα φωνή «Τζίνα Πίσω» ή «Τζίνα Πέρα» μας άφηναν ήσυχους. Εκείνη την μέρα ήμουν με τον Δία και έχω αφαιρεθεί διότι τα σκυλιά είχαν απομακρυνθεί. Η Τζίνα είχε κάνει τον κύκλο και ούτε καταλάβα από πού πετάχτηκε πίσω από τον Δία τον δάγκωσε στο πόδι και έφυγε. Ο Δίας την γλύτωσε με μια μικρή πληγή.
Πριν λίγο καιρό ο Δίας το «σκάσε» ένα βράδυ γιατί ένας επισκέπτης άφησε την πόρτα ανοιχτή. Κατεβήκαμε στον δρόμο και τον ψάχναμε. Μετά από μίση ώρα βόλτες με τα πόδια δεν τον βρήκαμε. Ο Δίας μας έχει ξαναφύγει και πάντα επέστρεφε απλά ήταν ημέρα και η Κινέττα δεν είχε τόσο πολύ κόσμο. Φοβόμασταν ότι κάποιος μπορεί να φοβηθεί και να τον χτυπήσει ή να τον χτυπήσει κάνα αυτοκίνητο ή να φάει το οτιδήποτε. Η Θεία ήταν στην αυλή και καθόταν και την ενημερώνει ο Τάσος να μην αφήσει τον Έκτωρα ελεύθερο διότι χάσαμε τον Δία. Και που της το πε... Δεν περνάνε 5 λεπτά που έχουμε ανέβει στο σπίτι με τον Τάσο, εγώ φοράω αθλητικά και ο Τάσος ψάχνει φακό για να συνεχίσουμε το ψάξιμο στην παραλία όταν ακούμε σκυλοκαυγά. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι και βλέπουμε τον Έκτωρα με τον Δία να τσακώνονται στον δρόμο, μέχρι να κατέβουμε τις σκάλες ο Δίας κυνηγούσε τον Έκτωρα μέχρι που μπήκε στην αυλή της Θείας όπου τον πιάσαμε χωρίς τα δύο σκυλιά να πάθουν κάτι.
Σημειώνω εδώ ότι η ευθύνη για την συμπεριφορά του Δία απέναντι στον Έκτωρα βαραίνει εμένα. Είχε προηγηθεί ένα επεισόδιο πριν λίγες μέρες όπου ο Έκτωρας καθώς γυρνούσα από βόλτα με τον Δία με δάγκωσε στον πωπό ευτυχώς καταστρέφοντας μου μόνο το παντελόνι. Από τότε δεν ήθελα να βγάζω τον Δία μόνη μου βόλτα διότι είχα φοβηθεί. Ο Δίας θεωρώ ότι κατάλαβε τον φόβο μου, και έχασα την θέση του προστάτη, για αυτό και από τότε παρόλο που τον έβγαζα μαζί με τον Τάσο βόλτα δεν ανεχόταν τον Έκτωρα (και μόνο αυτόν) να πλησιάζει κοντά μας. Όταν πλησίαζε γυρνούσε προς αυτόν χωρίς να γαυγίζει ή να γρυλίζει αλλά στύλωνε τα πόδια σαν γαϊδούρι και δεν το κουνούσε μέχρι να οπισθοχωρήσει.
Εχθές το βράδυ γυρνούσαμε όλοι μαζί από την θάλασσα. Μπροστά μας προχωρούσε η Θεία που λόγων όλων αυτών δεν μιλάμε. Την βλέπω που μπαίνει στην αυλή και σκέφτομαι πως αφού μας είδε δεν θα αμολήσει τον Έκτωρα. Μαλακία σκέφτηκα. Παράτησε την πόρτα ανοιχτή και πετάχτηκε έξω ο ¨Εκτωρας. Τον Δία τον κρατάγα εγώ και ο Τάσος είχε την τσάντα θαλάσσης και τα βατραχοπέδιλα. Εκεί που ήμασταν είχε από αριστερά τοίχο και από δεξιά το αυτοκίνητο του Τάσου παρκαρισμένο. Ο Δίας είναι ανάμεσα σε μένα και τον Τάσο. Έρχεται από την πίσω μεριά όπου ήμουν εγώ αλλά μόλις γυρνάω προς τα αυτόν πάει να κάνει τον γύρο, στον δρόμο του ρίχνει 2 γλάστρες που ήταν σε πεζούλι πάνω στο αυτοκίνητο του Τάσου. Πάει από μπροστά όπου είναι ο Τάσος του βάζει μια φωνή κουνάει και στον αέρα τα βατραχοπέδιλα σαν τον παλαβό και φεύγει. Ο Δίας να έχει αγριέψει, να τραβάει να πάει να κυνηγήσει τον σκύλο, να μην υπακούει σε εντολές και μόνο όταν τον έπιασα από το περιλαίμιο και τον τράβηξα κολλητά πίσω μου ηρέμησε. Ηρέμησε αυτός, φούντωσα εγώ. Με το που παίρνει το μάτι μου την θεία να είναι στην αυλή ξεκίνησε πανηγύρι. Τόσους μήνες κάνουμε υπομονή, μόλις κάτι γινόταν, σκοτωνόμασταν, περιόριζε τα σκυλιά 1-2 εβδομάδες και φτού από την αρχή, έβαζε την μάνα της να μεσολαβήσει – γιαγιά του Τάσου,τον αδελφό της –Πατέρα του Τάσου ή τον ξάδερφο του Τάσου – γιό της και εμείς κάναμε πίσω. Όσες φορές είπαμε ότι θα καταθέσουμε μήνυση ξαφνικά η Θεία γινόταν ταλαιπωρημένη γυναίκα, φτωχιά και πάει λέγοντας. Υπήρχαν και οι σχετικές διαβεβαιώσεις ότι τα σκυλιά θα στειρωθούν (ναι καλα), θα περιοριστούν (ναι καλα).
Εχθές το βράδυ καταφύγαμε στην αστυνομία όπου ακόμα δεν ξέρω που θα μας βγάλει. Η αστυνομία αρνήθηκε να έρθει να καταγράψει ότι ο σκύλος ήταν ελεύθερος. Πήγαμε εμείς στο τμήμα όπου επειδή δεν μας είχε κάνει κάποια σωματική βλάβη, μας πρότειναν ότι είναι καλύτερο να κυνηγήσουμε την Θεία για την βλάβη που προκάλεσε ο σκύλος με τις γλάστρες στο αυτοκίνητο του Τάσου… (φσσσσσς…μποινγκ….). Καταγράφηκε στο βιβλίο συμβάντων και μας είπαν ότι την επόμενη μέρα θα καλούσαν την Θεία στο αστ. Τμήμα για σύσταση και να καταθέσει την δική της άποψη. Δεν είχαμε 5 λεπτά που επιστρέψαμε στο σπίτι όπου ένα σωρό συγγενείς μας πήραν τηλέφωνο για να μας απαξιώσουν που προβήκαμε σε μια τέτοια κίνηση, οι ίδιοι που τόσο καιρό γνώριζαν την κατάσταση. Τώρα πως το μάθανε τόσο γρήγορα, υποθέτω ο αστυφύλακας ζει και αυτός στην ίδια κλειστή κοινωνία με μας, δεν θέλει και πολύ. Αυτό με βάζει σε σκέψεις για την προτροπή του να αναφερθούμε στο συμβάν επικεντρωμένοι στο αυτοκίνητο αλλά προς το παρόν δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Πράγματι η Θεία πήγε στο αστ. Τμήμα όπου μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να ξαναπάμε για να καταθέσουμε αίτηση να πάρουμε τα όσα δήλωσε, αυτό θα πάρει μια εβδομάδα. Μέσες άκρες δήλωσε ότι ο σκύλος είναι μεν ελεύθερος αλλά δεν αποτελεί κίνδυνο ούτε για ανθρώπους ούτε για άλλα ζώα και αρνείται ότι έχουν δημιουργήσει φθορές σε αυτοκίνητα ή ανθρώπους.
Καταλήγουμε…
Το σκυλί είναι ελεύθερο ακόμα και πρέπει να ξαναγίνει επεισόδιο για να καταθέσω μήνυση, ο Δίας και εγώ πρέπει να ξαναδούμε εκπαιδευτή μόλις τελειώσει όλο αυτό, ολόκληρο το σόι μας βρίζει (ψιλοχέστηκα για αυτό αλλά το αναφέρω), ανησυχούμε πλέον για την υγεία του Δία (εκφράστηκαν απειλές) και αποφασίσαμε να εγκαταστήσουμε κάμερες για τις ώρες που λείπουμε, ψάχνουμε δικηγόρο. Η Τζίνα έχει γεννήσει ξανά και κράτησαν ένα κουτάβι τουτέστιν αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Ξέχασα να αναφέρω πως ο αστυφύλακας μας ενημέρωσε πως ο Δίας και ο κάθε Δίας εκτός από το να είναι δεμένος στην βόλτα πρέπει να φοράει και φίμωτρο για να είμαστε νόμιμοι… Ξέρει κανείς κάτι περι τούτου?
Είναι μια προσωπική εμπειρία που νοιώθω την ανάγκη να την μοιράστω με ανθρώπους που εύχομαι να με καταλαβουν, έχω αρχίσει και νοιώθω ότι είμαι τρελή και η Ελλάδα είναι το Δαφνί της Ευρώπης.
Εγώ και ο σύντροφος εχουμε ένα ημίαιμο Dobbie-Rottie –με λίγο ελληνικό μούργο. Ο Δίας είναι περίπου 3,5 χρονών, μαζί μας είναι 2 χρόνια και έχει παρακολουθήσει μαθήματα βασικής υπακοής πριν ένα χρόνο περίπου.
Δεν είναι το μοναδικό σκυλί στην Κινέττα, η θεία του συντρόφου μου που μένει 5 μέτρα από το σπίτι μας κατά καιρούς έχει διάφορα σκυλιά.
Ας εξηγήσω λίγο την κατάσταση που αφορά τα σκυλιά αυτά. Τα περισσότερα προέρχονται από γέννες των υπαρχόντων σκυλιών τα οποία αφού γεννήσουν, ξεπαστρεύει όσα κουτάβια δεν θέλει, την μητέρα την κρατάει μέχρι να μεγαλώσει τα κουτάβια που έχει αφήσει ζωντανά και μετά την παρατάει σε άλλο μέρος της Κινέττας. Ο λόγος είναι πρώτον ότι δεν θέλει να τα στειρώσει γιατί δεν το θεωρεί απαραίτητο και δεύτερον διότι τα σκυλιά όταν είναι πολλά δημιουργούν προβλήματα για τα οποία δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Θέλει να έχει το πολύ 2-3 σκυλιά. Κανείς δεν ενδιαφέρεται πέραν εμού και του Τάσου. Η θεία θεωρεί αρκετό να τα ταΐζει μακαρόνια ή αποφάγια και τα έχει ελεύθερα στον δρόμο.
Τα σκυλιά δεν τα βλέπει ποτέ κτηνίατρος αν αρρωστήσουν πεθαίνουν, δεν εμβολιάζονται, τρέφονται με ότι να ναι ακόμα και με σκουπίδια και αν κάνουν ζημιές τα ξυλοφορτώνουν με ότι βρεθεί.
Στην αρχή ήταν η Κανέλα, η Τζίνα και η Μαύρη. Η Τζίνα κ η Μαύρη ήταν παιδιά της Κανέλας. Μετά από λίγο καιρό «εξαφανίστηκε» η Κανέλα και «εμφανίστηκε» ο Έκτωρας παιδί της Τζίνας. Μέχρι πρίν 8 μήνες ήταν «καλά» εννοώντας ότι πέρα από το να γαυγίσουν σε αγνώστους ή να τσακωθούν με άλλα σκυλιά δεν ήταν επιθετικά στον Δία ή σε ανθρώπους. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τον χειμώνα οι γάτες ανέβαιναν στο καπό του αυτοκινήτου να ζεσταθούν και τα σκυλιά κυνηγώντας τες μας έκαναν ζημιά . Όλα τα παράπονα είχαν βρεί τοίχο και η λύση μας ήταν να αφήνουμε τα αυτοκίνητα πιο μακριά αφού είχαμε πληρώσει βαψίματα και αλοιφές γυαλίσματος εξαιρώντας τον κόπο του να γυαλίζεις με αλοιφαδόρο για 4-5 ωρες κάθε αυτοκίνητο. Πριν 8 μήνες περίπου η Τζίνα ξαναέμεινε έγκυος και αυτή την φορά μια ημέρα μετά την γέννα τα κουτάβια «εξαφανίστηκαν» όλα. Από τότε η Τζίνα και σταδιακά τα υπόλοιπα σκυλιά άλλαξαν συμπεριφορά. Τουλάχιστον αυτό νομίζω ότι έφταιξε χωρίς να είμαι όμως ειδικός στην συμπεριφορά σκυλιών και δη θηλυκών μιας δεν ήμουν καν ιδιοκτήτης ενός.
Από τότε τα 3 σκυλιά ακολουθώντας την Τζίνα μιας και είχαν σχηματίσει μεταξύ τους αγέλη ξεκίνησαν να εκδηλώνουν επιθετική συμπεριφορά προς όλους και όλα ακόμα και σε εμένα, τον Τάσο και τον Δία που μέχρι και τότε τους κάναμε χάδια και με τον Δία έπαιζαν.
Το αποκορύφωμα όλης αυτής της ιστορίας είναι η Μαύρη να δαγκώσει μια κυρία στο πόδι πριν 2 μήνες, το σκυλί μέχρι να πάει η κυρία στο νοσοκομείο «εξαφανίστηκε» και κανείς δεν ήξερε ποιανού είναι. Η Τζίνα λόγω ότι παραλίγο να αρπάξει ένα παιδάκι που περνούσε έξω από το σπίτι με τους γονείς του δέθηκε σε ένα διπλανό οικόπεδο διότι οι γονείς απείλησαν την Θεία και έμεινε ο Έκτωρας.
Ο Έκτωρας συνέχισε όπως και η Τζίνα να είναι επιθετικός προς ανθρώπους και άλλα ζώα για αυτό και το καλοκαίρι τον είχε μέσα στην αυλή της. Τον αμολούσε το βράδυ. Τελευταία φορά μια παρέα το καλοκαίρι ήρθε σε διαμάχη με την Θεία διότι ο σκύλος τους γρύλιζε και η μια κοπέλα που φοβόταν τα σκυλιά αρνιόταν να περάσει τον δρόμο. Η θεία σημειώνω εδώ ότι ήταν μπροστά σε όλο αυτό το γεγονός και αυτό που έκανε ήταν να κλειστεί μέσα στο σπίτι της. Μόνο όταν τα παιδιά την φώναξαντους αντιμετώπισε λέγοντας ότι ο δρόμος δεν είναι δρόμος αλλά είναι η αυλή της και μπορεί να έχει τον σκύλο αμολυτό.
Αυτά προς τους άλλους και τώρα ερχόμαστε στο κυρίως θέμα όπου εμπλεκόμαστε εμείς, ο Δίας, το αυτοκίνητο του Τάσου και η αθάνατη ελληνική αστυνομία.
Όταν βγάζαμε τον Δία βόλτα αν ο Έκτωρας ήταν ελεύθερος ερχόταν να γαυγίσει ή να γρυλίσει. Αυτό το είχε μάθει από την μητέρα του η οποία μαζί με την Μαύρη και αυτόν πιο παλιά είχε φθάσει στο σημείο να επιτεθεί στον Δία και να τον δαγκώσει στο πίσω πόδι, αυτό που με είχε ανησυχήσει τότε ήταν ότι το είχε κάνει στα μουλωχτά. Πολλές φορές σε αυτούς τους μήνες τα 3 σκυλιά μας γαύγιζαν ή γρύλιζαν αλλά όταν ύψωνα φωνή «Τζίνα Πίσω» ή «Τζίνα Πέρα» μας άφηναν ήσυχους. Εκείνη την μέρα ήμουν με τον Δία και έχω αφαιρεθεί διότι τα σκυλιά είχαν απομακρυνθεί. Η Τζίνα είχε κάνει τον κύκλο και ούτε καταλάβα από πού πετάχτηκε πίσω από τον Δία τον δάγκωσε στο πόδι και έφυγε. Ο Δίας την γλύτωσε με μια μικρή πληγή.
Πριν λίγο καιρό ο Δίας το «σκάσε» ένα βράδυ γιατί ένας επισκέπτης άφησε την πόρτα ανοιχτή. Κατεβήκαμε στον δρόμο και τον ψάχναμε. Μετά από μίση ώρα βόλτες με τα πόδια δεν τον βρήκαμε. Ο Δίας μας έχει ξαναφύγει και πάντα επέστρεφε απλά ήταν ημέρα και η Κινέττα δεν είχε τόσο πολύ κόσμο. Φοβόμασταν ότι κάποιος μπορεί να φοβηθεί και να τον χτυπήσει ή να τον χτυπήσει κάνα αυτοκίνητο ή να φάει το οτιδήποτε. Η Θεία ήταν στην αυλή και καθόταν και την ενημερώνει ο Τάσος να μην αφήσει τον Έκτωρα ελεύθερο διότι χάσαμε τον Δία. Και που της το πε... Δεν περνάνε 5 λεπτά που έχουμε ανέβει στο σπίτι με τον Τάσο, εγώ φοράω αθλητικά και ο Τάσος ψάχνει φακό για να συνεχίσουμε το ψάξιμο στην παραλία όταν ακούμε σκυλοκαυγά. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι και βλέπουμε τον Έκτωρα με τον Δία να τσακώνονται στον δρόμο, μέχρι να κατέβουμε τις σκάλες ο Δίας κυνηγούσε τον Έκτωρα μέχρι που μπήκε στην αυλή της Θείας όπου τον πιάσαμε χωρίς τα δύο σκυλιά να πάθουν κάτι.
Σημειώνω εδώ ότι η ευθύνη για την συμπεριφορά του Δία απέναντι στον Έκτωρα βαραίνει εμένα. Είχε προηγηθεί ένα επεισόδιο πριν λίγες μέρες όπου ο Έκτωρας καθώς γυρνούσα από βόλτα με τον Δία με δάγκωσε στον πωπό ευτυχώς καταστρέφοντας μου μόνο το παντελόνι. Από τότε δεν ήθελα να βγάζω τον Δία μόνη μου βόλτα διότι είχα φοβηθεί. Ο Δίας θεωρώ ότι κατάλαβε τον φόβο μου, και έχασα την θέση του προστάτη, για αυτό και από τότε παρόλο που τον έβγαζα μαζί με τον Τάσο βόλτα δεν ανεχόταν τον Έκτωρα (και μόνο αυτόν) να πλησιάζει κοντά μας. Όταν πλησίαζε γυρνούσε προς αυτόν χωρίς να γαυγίζει ή να γρυλίζει αλλά στύλωνε τα πόδια σαν γαϊδούρι και δεν το κουνούσε μέχρι να οπισθοχωρήσει.
Εχθές το βράδυ γυρνούσαμε όλοι μαζί από την θάλασσα. Μπροστά μας προχωρούσε η Θεία που λόγων όλων αυτών δεν μιλάμε. Την βλέπω που μπαίνει στην αυλή και σκέφτομαι πως αφού μας είδε δεν θα αμολήσει τον Έκτωρα. Μαλακία σκέφτηκα. Παράτησε την πόρτα ανοιχτή και πετάχτηκε έξω ο ¨Εκτωρας. Τον Δία τον κρατάγα εγώ και ο Τάσος είχε την τσάντα θαλάσσης και τα βατραχοπέδιλα. Εκεί που ήμασταν είχε από αριστερά τοίχο και από δεξιά το αυτοκίνητο του Τάσου παρκαρισμένο. Ο Δίας είναι ανάμεσα σε μένα και τον Τάσο. Έρχεται από την πίσω μεριά όπου ήμουν εγώ αλλά μόλις γυρνάω προς τα αυτόν πάει να κάνει τον γύρο, στον δρόμο του ρίχνει 2 γλάστρες που ήταν σε πεζούλι πάνω στο αυτοκίνητο του Τάσου. Πάει από μπροστά όπου είναι ο Τάσος του βάζει μια φωνή κουνάει και στον αέρα τα βατραχοπέδιλα σαν τον παλαβό και φεύγει. Ο Δίας να έχει αγριέψει, να τραβάει να πάει να κυνηγήσει τον σκύλο, να μην υπακούει σε εντολές και μόνο όταν τον έπιασα από το περιλαίμιο και τον τράβηξα κολλητά πίσω μου ηρέμησε. Ηρέμησε αυτός, φούντωσα εγώ. Με το που παίρνει το μάτι μου την θεία να είναι στην αυλή ξεκίνησε πανηγύρι. Τόσους μήνες κάνουμε υπομονή, μόλις κάτι γινόταν, σκοτωνόμασταν, περιόριζε τα σκυλιά 1-2 εβδομάδες και φτού από την αρχή, έβαζε την μάνα της να μεσολαβήσει – γιαγιά του Τάσου,τον αδελφό της –Πατέρα του Τάσου ή τον ξάδερφο του Τάσου – γιό της και εμείς κάναμε πίσω. Όσες φορές είπαμε ότι θα καταθέσουμε μήνυση ξαφνικά η Θεία γινόταν ταλαιπωρημένη γυναίκα, φτωχιά και πάει λέγοντας. Υπήρχαν και οι σχετικές διαβεβαιώσεις ότι τα σκυλιά θα στειρωθούν (ναι καλα), θα περιοριστούν (ναι καλα).
Εχθές το βράδυ καταφύγαμε στην αστυνομία όπου ακόμα δεν ξέρω που θα μας βγάλει. Η αστυνομία αρνήθηκε να έρθει να καταγράψει ότι ο σκύλος ήταν ελεύθερος. Πήγαμε εμείς στο τμήμα όπου επειδή δεν μας είχε κάνει κάποια σωματική βλάβη, μας πρότειναν ότι είναι καλύτερο να κυνηγήσουμε την Θεία για την βλάβη που προκάλεσε ο σκύλος με τις γλάστρες στο αυτοκίνητο του Τάσου… (φσσσσσς…μποινγκ….). Καταγράφηκε στο βιβλίο συμβάντων και μας είπαν ότι την επόμενη μέρα θα καλούσαν την Θεία στο αστ. Τμήμα για σύσταση και να καταθέσει την δική της άποψη. Δεν είχαμε 5 λεπτά που επιστρέψαμε στο σπίτι όπου ένα σωρό συγγενείς μας πήραν τηλέφωνο για να μας απαξιώσουν που προβήκαμε σε μια τέτοια κίνηση, οι ίδιοι που τόσο καιρό γνώριζαν την κατάσταση. Τώρα πως το μάθανε τόσο γρήγορα, υποθέτω ο αστυφύλακας ζει και αυτός στην ίδια κλειστή κοινωνία με μας, δεν θέλει και πολύ. Αυτό με βάζει σε σκέψεις για την προτροπή του να αναφερθούμε στο συμβάν επικεντρωμένοι στο αυτοκίνητο αλλά προς το παρόν δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Πράγματι η Θεία πήγε στο αστ. Τμήμα όπου μας ενημέρωσαν ότι πρέπει να ξαναπάμε για να καταθέσουμε αίτηση να πάρουμε τα όσα δήλωσε, αυτό θα πάρει μια εβδομάδα. Μέσες άκρες δήλωσε ότι ο σκύλος είναι μεν ελεύθερος αλλά δεν αποτελεί κίνδυνο ούτε για ανθρώπους ούτε για άλλα ζώα και αρνείται ότι έχουν δημιουργήσει φθορές σε αυτοκίνητα ή ανθρώπους.
Καταλήγουμε…
Το σκυλί είναι ελεύθερο ακόμα και πρέπει να ξαναγίνει επεισόδιο για να καταθέσω μήνυση, ο Δίας και εγώ πρέπει να ξαναδούμε εκπαιδευτή μόλις τελειώσει όλο αυτό, ολόκληρο το σόι μας βρίζει (ψιλοχέστηκα για αυτό αλλά το αναφέρω), ανησυχούμε πλέον για την υγεία του Δία (εκφράστηκαν απειλές) και αποφασίσαμε να εγκαταστήσουμε κάμερες για τις ώρες που λείπουμε, ψάχνουμε δικηγόρο. Η Τζίνα έχει γεννήσει ξανά και κράτησαν ένα κουτάβι τουτέστιν αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Ξέχασα να αναφέρω πως ο αστυφύλακας μας ενημέρωσε πως ο Δίας και ο κάθε Δίας εκτός από το να είναι δεμένος στην βόλτα πρέπει να φοράει και φίμωτρο για να είμαστε νόμιμοι… Ξέρει κανείς κάτι περι τούτου?
