1) Όπως ένας γιατρός (ανθρώπων) δεν εξειδικεύεται λ.χ. στην Κινέζική φυλή και για τους Ευρωπαϊκή είναι μέτριος, έτσι και ο κτηνίατρος δεν εξειδικεύεται σε μια φυλή σκύλων. Αυτό που λέτε δεν υπάρχει ως επιστημονική έννοια. Σαφώς και από φυλή σε φυλή υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση ενός περιστατικού, όπως υπάρχει και από ηλικία σε ηλικία, και μεταξύ πολλών άλλων καταστάσεων. Φαντάζεστε να μιλάγαμε για γερμανικοποιμενικίατρο με ειδικότητα στα κουτάβια?
2) Το αν εμπιστεύεσαι και αν θεωρείς έναν κτηνίατρο καλό στη δουλειά του είναι άλλο πράγμα. Αν δε σου κάνει ο κτηνίατρος, πας σε άλλο κτηνίατρο, δεν πας ούτε σε εκτροφέα, ούτε στο περίπτερο.
Καλημέρα,
Αντε, λίγη προσπάθεια ακόμα για να κάνω πιό σαφές αυτό που έγραψα χτες. Και υπόσχομαι πως το επόμενο 10ήμερο δεν θα υφίσταστε τα κείμενά μου, μιάς και φεύγω (επιτέλους) για διακοπές από αύριο!!!
1) Πράγματι, ένας γιατρός (ανθρώπων) σπουδάζει την ανθρώπινη παθολογία και ανατομία. Οπως και ένας κτηνίατρος σπουδάζει την παθολογία και ανατομία των (τετράποδων) θηλαστικών, στη γενική περίπτωση, για να μην αναφέρουμε την παθολογία και ανατομία των θηλαστικών του θαλασινού περιβάλλοντος (π.χ. φάλαινες, δελφίνια), ή ακόμα και αυτή των πουλιών. Ηδη, όπως βλέπουμε, ο κτηνίατρος έχει πολύ περισσότερα (και ετερόκλητα - για πολλά είδη της πανίδας) πράγματα να μάθει,
σε 4 χρόνια βασικών σπουδών, από τον γιιατρό (ανθρώπων), που έχει να μάθει μόνο για ένα είδος,
σε 6 χρόνια βασικών σπουδών.
Από εκεί και πέρα, έρχεται η
εξειδίκευση (ή ειδικότητα). Ο "ανθρώπινος" γιατρός, μετά από 6 χρόνια σπουδών, θεωρείται ότι δεν είναι κάτι σημαντικό. Μία νοσοκόμα χειρουργίου είναι πιο σημαντική. Αρχίζει, λοιπόν και κάνει ειδικότητα (
2-5 χρόνια, ανάλογα με το αντικείμενο) και, κατόπιν, μεταπτυχιακές σπουδές (
άλλα 3-4 χρόνια). Τότε είναι ...έτοιμος να σταθεί στα πόδια του. Δικαίως, θα μου πεις, μιάς και ασχολείται με τον άνθρωπο, η ζωή του οποίου είναι πιο σημαντική από των ζώων. Ξέρουμε όλοι τους λόγους: Αλλος γιατρός θα μας χειρουργήσει στο στομάχι, άλλος στην καρδιά, άλλος στο δέρμα. Σε άλλον θα πάμε για τα ενδοκρινολογικά μας και σε άλλον για τα ορθοπεδικά μας κλπ. Θα επέλεγες, aleksandy, να σου χειρουργήσει την καρδιά ένας άριστος ορθοπεδικός (που, παρόλα αυτά, ξέρει άριστα την ανατομία και τη λειτουργία της)?
Από αυτό το τελευταίο, αρχίζουν να προκύπτουν οι "εκπτώσεις", σε σχέση με την κτηνιατρική: Ο κτηνίατρος, με 4 χρόνια σπουδών, είναι σχεδόν έτοιμος. Πόσοι από τους κτηνιάτρους πηγαίνουν για
εξειδίκευση - μεταπτυχιακά? Θα μπορούσε να μου πει κάποιος?
Το ...κακό για τους κτηνιάτρους, η "κακή τύχη" τους, άρχισε από την ημέρα που κάποιοι άνθρωποι (δυστυχώς, όχι αρκετοί ακόμα, στην πατρίδα μας) έβαλαν το σκύλο (ή τη γάτα) μέσα στο σπίτι τους, σαν μέλη της οικογένειας και σταμάτησαν να λένε "δε βαριέσαι, σκύλος είναι, θα πάω με τις πιθανότητες". Φαντάζεσαι κάποιος να πήγαινε σε ένα παιδίατρο που θα είχε ...μεγάλες πιθανότητες να διαγνώσει και να θεραπεύσει το παιδί του? Οχι! Θα ήθελε να πάει σε εκείνον που θα το θεράπευε σίγουρα (στα όρια του ανθρωπίνως δυνατού)!!! Η "κακή τύχη" τύχη τους, επίσης, άρχισε όταν ο άνθρωπος αποφάσισε να επέμβει στη λειτουργία της Μητέρας Φύσης (που προλάμβανε και θεράπευε τα περισσότερα περιστατικά) και να προχωρήσει στην επιλεκτική εκτροφή, παίζοντας το ρόλο ενός μικρού Θεού. Περισσότερες ασθένειες
σχετικές με την κάθε φυλή.
Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια υπάρχουν Ελληνες κτηνίατροι που εξειδικεύονται και κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές. Η εξειδίκευση κυριαρχεί στην εποχή μας, φίλε aleksandy και είναι η υπέρτατη επιστημονική έννοια. Π.χ., ο βασικός κτηνίατρος της σκύλας μου (ο "οικογενειακός" κτηνίατρος, όπως θα λέγαμε) είναι χειρουργός ορθοπεδικός (με μεγάλη εμπειρία στο θέμα), με σπουδές στο εξωτερικό και από τους ανερχόμενους στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχουν θέματα, όπου μαθαίνω σιγά-σιγά και χρησιμοποιώ άλλους γιατρούς (π.χ., εξειδικευμένους για υπέρηχους, για οφθαλμολογικά κλπ.). Επίσης, σκοπεύω να επισκέπτομαι περιοδικά και κτηνίατρο εξειδικευμένο στη φυλή, δηλαδή άνθρωπο που, πέρα από τις σπουδές του σε κάποιο τομέα εξειδίκευσης (αφήνοντας στην άκρη το γεγονός ότι είχε για αρκετά χρόνια σκυλιά παρομοίων φυλών), έχει ασχοληθεί για χρόνια με τη φυλή μου, κοντά σε κορυφαίο (παγκοσμίως)
εκτροφέα. Δίπλα σε ένα κορυφαίο εκτροφέα, χαίρεσαι τις επιτυχίες και κλαις με τις μεγάλες αποτυχίες του, μαθαίνεις για τους καρκίνους, για τα εντρόπια και εκτρόπια, για τα θέματα της συστροφής, για τις διαβαθμίσεις δυσπλασίας κλπ. Γιατί, βλέπεις, φίλε aleksandy, η φυλή "μου", αλλά και η φυλή "σου", είναι ευαίσθητη και πεθαίνει νωρίς. Και οι μόνοι που μπορούν να "καθοδηγήσουν" το γιατρό να προλάβει καταστάσεις είναι οι ευσυνείδητοι εκτροφείς και οι έμπειροι ιδιοκτήτες.
Αρκεί να σου πω μόνο ότι ο (εξαιρετικός - με την καθοδήγησή μου και με το σπάσιμο νεύρων του από μένα) γιατρός μου, όταν είδε τη Μόκα αναφώνησε "τι όμορφο boxer"!
Αρα, ναι, εμπειρία στη φυλή και εξειδίκευση στην περιοχή του σώματος και στο είδος της ασθένειας!!!
2) Και, κατά συνέπεια, καταλήγουμε αβίαστα στο γεγονός ότι, σε κάθε περίπτωση, δεν θα πάω σε περίπτερο! Το αν μου "κάνει" ή όχι ο κτηνίατρος, θα το μάθω με πόνο ψυχής, με πολύ ψάξιμο και, σίγουρα, θα τον καθοδηγήσω και θα επιμείνω να μου εξηγεί τα πράγματα σε κάθε βήμα και μακάρι να μπορούσαν να υπάρχουν στην Ελλάδα εκτροφείς διεθνούς βεληνεκούς για τη φυλή μου, ώστε σε μία δύσκολη περίσταση να μπορούσα να τους φέρω σε συμβούλιο με το γιατρό,
για το σκυλί μου. Αυτή, για μένα, είναι και η πεμπτουσία των τοποθετήσεων για εκτροφείς, σε αντιδιαστολή με back-yard-breeders και ιδιώτες.
Σας κούρασα, όμως και ζητώ συγγνώμη