Μόλις γυρίσαμε με το Μουφ από τη λαϊκή όπου γίναμε θέαμα! Διότι ένας από τους πωλητές έφερε αληθινά κόκκαλα που τα παράγει και τα καπνίζει ο ίδιος για σκύλους και το Μουφ το έπιασε το αλλοιώτικο. Είχανε τελειώσει τα κόκκαλα στο σπίτι, αυτά ήταν φρέσκα από το σφαγείο και φτηνότερα, οπότε είπα να του πάρω ένα. Δυστυχώς δεν είχε κλείδωση οπότε του πήρα ένα μακρύ και τώρα κάθεται και αλλοιθωρίζει τρώγοντάς το. Δεν ξέρω αν θα είναι τόσο καλό γι' αυτό όσο και οι κλειδώσεις που τις λατρεύει, αλλά μου είπαν να το βάλω στην κατάψυξη και θα ξετρελλαθεί ακόμα περισσότερο. Πάντως κουράστηκα πολύ να τραβοκοπάω το χοντρομπαλούδικο μέσα στη ζέστη και να έχω τον κόσμο να αναφωνεί "αχ, τι ωραίο Μουφάκι! Αχού να το χαϊδέψω!" και να έχω και το χαμένο να κλαίει κάτω από τη σακούλα με το κόκκαλο.