Ανθρωπος ή Σκυλάνθρωπος?

[Cicaci]

Με βάση ένα post που διάβασα, μου έμεινε στο μυαλό. Το σκεφτόμουν εχθές όλη μέρα κι όλο το βράδυ μέχρι να με πάρει ο ύπνος....

Dr.Zhivago έγραψε:
Έχω μάθει πως φιλόζωοι και μη-φιλόζωοι δεν κάνουν μαζί. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει σκύλος στο σπίτι. Μιλάνε άλλη γλώσσα... είναι άλλη "ράτσα", έχουν ΤΕΛΕΙΩΣ άλλες αρχές και χαρακτήρα (σε ΟΛΑ τα θέματα).

Τι πιστεύετε?.... Το πιστεύετε?
Υπάρχουν πράγματι μεγάλες διαφορές...?
Ποιες είναι αυτές?

 

[Teobullmastiff]

προσωπικα ποτε δεν θα με χαρακτηριζα σκυλανθρωπο...απλα αγαπω πολυ τους σκυλους και ιδιαιτερα την κυνολογια και τις διαφορες φυλες...πιο ευκολα θα δεθω με εναν σκυλο φυλης,παρα με αδεσποτο.(οι λογοι αρκετοι και βαριεμαι να τους αναλυσω...ουτε νομιζω πως χρειαζονται στο θεμα αυτο).

οσο για το εαν ενας φιλοζωος δεν "κανει" μαζι με εναν μη-φιλοζωο...τιποτε δεν ειναι απολυτο στην ζωη.Απλως -θεωρω-,οτι οι εχοντες κοινα ενδιαφεροντα ειναι πιο ευκολο να συμβιωσουν...(οχι παντα οπως εγραψα.)

 

[nikos_x]

Έχω μάθει πως φιλόζωοι και μη-φιλόζωοι δεν κάνουν μαζί. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει σκύλος στο σπίτι. Μιλάνε άλλη γλώσσα... είναι άλλη "ράτσα", έχουν ΤΕΛΕΙΩΣ άλλες αρχές και χαρακτήρα (σε ΟΛΑ τα θέματα).

Ποιος φιλοζωος (και δη σκυλας) θα αντεξει χωρις σκυλο...?
Σιγα σιγα θα ερθει η γκρινια.
Μα για την τριχα...μα για τα σαλια...μα για το χαλασμενο παπουτσι...μα για την δυσκολια στις διακοπες...

Το οτι υπαρχουν αλλοι κωδικες και αλλες ευαισθησιες το βλεπω και με την παρεα μου.Μεσα σε μια σχεση ισως ειναι ακομα πιο δυσκολο.Γιατι αρχικα δεν μπορεις να υποχρεωσεις καποιον να ζει με κατοικιδιο απο την στιγμη που δεν το θελει αλλα κ εσυ δεν κανεις ''πισω'' στο θεμα του να σε συντροφευει ενα ζωο μιας κ ειναι κομματι δικο σου(καθημερινοτητα ?συνηθεια?μουρλα?ολα μαζι? εστω...).

Να κανεις σχεση με καποιον/καποια που δεν εχει επαφες με ζωα και δεν θελει ,πες παλευεται. Το να συγκατοικησεις και να παντρευτεις μου φαινεται αδιανοητο.

Υ.Γ.Μια πολυ καλη μου φιλη εβαλε στην κατηγορια των υποχωρησεων το να βγει το σκυλι στην αυλη ή στο μπαλκονι. ΟΧΙ, ή ολα ή τιποτα απο μεριας μου πανω σε αυτο το θεμα. Ποσο μαλλον αν προυπαρχει ενα σκυλι που εχει μαθει να ζει με εναν συγκεκριμενο τροπο και περιμενει μια α,β,γ αντιμετωπιση απο τον ανθρωπο του.

 

[DogzLover]

Πολυ ωραιο θεμα!..
Ναι, το πιστευω.Για τον πολυ απλο λογο οτι καποιος για να ειναι φιλοζωος, πρεπει να ειναι και πολλα αλλα..Η΄ ακομα πιο απλα το να εισαι φιλοζωος ειναι συνδιασμενο με το να εχεις καποιες ιδαιτερες αρχες τις οποιες ακολουθεις στην ζωη σου.Ενας φιλοζωος ειναι και οικολογος απο την στιγμη που αγαπα τα ζωα, νοιαζεται και για το φυσικο τους περιβαλλον, δεν τον ενδιαφερει μονο το ''τομαρι'' του, αρα παυει να ειναι και ατομιστης.Ισως απο την στιγμη που νοιαζεται για τα ζωα να ειναι και φιλανθρωπος, να νοιαζεται για τους αλλους διπλα του, να ζει μια ζωη γεματη αγαπη, να ειναι φιλειρηνικος και πολλα αλλα (το σταματαω εδω γιατι κοντευουμε να φτασουμε την μητερα Τερεζα )Απο την αλλη ενας μη φιλοζωος ειναι ακριβως το αντιθετο..Ετσι λοιπον πιστευω πως οντως ειναι σπανιο να ταιριαξουν δυο τοσο διαφορετικοι χαρακτηρες..Αλλα οπως παντα υπαρχουν και οι εξαιρεσεις.

 

[Sara]

Αν και το να έχεις σχέση προϋποθέτει ότι θα υπάρξουν συμβιβασμοί, το καλύτερο είναι να κοιτάξει κανείς αν συμπίπτουν πολλές από τις σημαντικές συνήθειες και προτιμήσεις, αλλιώς δεν πρόκειται να υπάρξει ευτυχής κατάληξη. Σ' αυτές τις προτιμήσεις συμπεριλαμβάνεται και η ζωοφιλία και το να έχεις σκύλο. Όπως έχω ξαναγράψει και αλλού έχω ένα διαζύγιο στο ενεργητικό μου, έχω περάσει τα 40 (είμαι 43) και έχω δει κάπως περισσότερα πράγματα στη ζωή μου απο τους εικοσάρηδες και τριαντάρηδες κάτω των 35. Δε μιλάω με πικρία αλλά με τη γνώση των όσων έχω παρατηρήσει τριγύρω μου. Δυστυχώς όσοι άνθρωποι που ξέρω και που έχουν κάνει σοβαρές αβαρίες για τον/τη σύντροφό τους έχουν καταλήξει να κάνουν κι άλλες ακόμα, να καταπιέζονται μέσα στη σχέση τους, ενίοτε να κακοποιούνται και εν τέλει οι σχέσεις αυτές έπασχαν από αυτό που λέμε systemic problems. Συνήθως διαλύονται και αφήνουν τραύματα σε όλους και αν επιζήσουν θα είναι το αποτέλεσμα μιας ακομα αβαρίας. Συνήθως ο σύντροφος που καταπιέζεται παθαίνει χρόνια κατάθλιψη και μάλιστα στην Ελλάδα αποφεύγει να ασχοληθεί και μ' αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι κατά βάθος δυστυχία για όλους.

Πρόσφατα είχα μια πολύ ωραία συζήτηση επ' αυτού με την καλύτερή μου φίλη που είναι ψυχίατρος στο Σικάγο και σπουδαία μάλιστα. Παρεμπιπτόντως είναι και Ελληνίδα. Λέγαμε λοιπόν ότι τελικά οι περισσότεροι γάμοι αποτυχαίνουν. Και όχι γιατί το 50 ή 60% καταλήγει στο διαζύγιο. Είναι διότι και από τους υπόλοιπους γάμους υπάρχει μεγάλο ποσοστό τους όπου οι δυο σύντροφοι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί παρά το ότι είναι δυστυχισμένοι και δεν ταιριάζουν, οπότε και αυτοί είναι αποτυχημένοι. Η σοφή προσέγγιση στο θέμα σχέση είναι να κάνει κανείς μια λίστα με τα πράγματα που τον/την κάνουν ευτυχισμένο/η διότι όπως είπε και ο Φρόυντ, σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η αναζήτηση της ευχαρίστησης και η αποφυγή του πόνου. Συμβιβασμοί επομένως χωράνε στο ποια ταινία θα δούμε απόψε, εφόσον βέβαια οι δυο τους θα βλέπουν ταινίες εναλλάξ που να αρέσουν και στους δυο, όχι όμως σε σημαντικά πράγματα όπως είναι υπάρχουσες καταστάσεις (σκύλος, κλπ.) ή πράγματα που αληθινά ευχαριστούν τον άλλον. Αλλιώς το καλύτερο και για τους δυο είναι το σοφό just walk away....

Άντε πάρτε και το σοφό ρητό της ημέρας όπως κάνουν και οι Αμερικάνοι (που γιορτάζουν κιόλας σήμερα! ) να εμπνευστείτε:

"Happiness is when what you think, what you say, and what you do are in harmony."
– Mahatma Gandhi

 

[Cicaci]

Να κανεις σχεση με καποιον/καποια που δεν εχει επαφες με ζωα και δεν θελει ,πες παλευεται. Το να συγκατοικησεις και να παντρευτεις μου φαινεται αδιανοητο.

Δεν αναρωτιέμαι μόνο σε επίπεδο συμβίωσης..... Αλλά κυρίως σε επίπεδο χαρακτήρα, προσωπικότητας, αρχών, αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων, κι αν υπάρχει διαφορά σεβασμού προς τη φύση.

..... μήπως ρωτάω πολλά

 

[nikos_x]

Δεν αναρωτιέμαι μόνο σε επίπεδο συμβίωσης..... Αλλά κυρίως σε επίπεδο χαρακτήρα, προσωπικότητας, αρχών, αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων, κι αν υπάρχει διαφορά σεβασμού προς τη φύση.

Προσωπικα θα εκτιμησω καποιον που δεν εχει/θελει επαφες με ζωα αλλα τα σεβεται κ δεν τα ενοχλει. Ειναι τιμιο και ειλικρινες.
Αν το παμε βαση των κριτηριων που θετεις ,θεωρω πως οσοι εχουν επαφη με ζωα ειναι ''αλλιως'' ουτως ή αλλως.
Υπαρχει ενα κατι που κανει την διαφορα,αλλαζει τον χαρακτηρα.

Αν οι φιλοι σου δεν εχουν σχεση με ζωα ,παρατηρησε τις αποψεις τους πανω σε θεματα που τα αφορουν και συγκρινε με τις δικες σου.
Και βαζω τους φιλους σαν ''τεστ'' γιατι ειναι σημαντικο κομματι και αυτοι.

 

[Dr.Zhivago]

Ανάλογα τον "φιλόζωο" (εννούσα με την παραπάνω φράση, εκείνους που έχουν ιδιαίτερη αγάπη και στοργή μέσα τους για την φύση και ΟΛΑ τα ζώα του κόσμου μας).

Υπάρχουν και "γκρίζα στάδια". Μέχρι και φιλόζωοι που δεν είναι καθόλου φιλόζωοι, κι ας πιστεύω το αντίθετο. Υπάρχουν ακόμη και φιλόζωοι που δεν το ξέρουν ακόμη (είναι νεαροί κι οι γονείς τους έχουν κάνει τα ΠΑΝΤΑ, ώστε να μην έχουν τα παιδιά τους καμία επαφή με την φύση).

Κι αυτό είναι άλλη μία απόδειξη πως είναι κάτι ΒΑΘΙΑ (πολύ βαθιά) ριζωμένο στο "είναι" μας.
Πολύ συχνά ένας "μη-φιλόζωος" γίνεται ΤΕΛΕΙΩΣ φιλόζωος μόλις κόψει τον ομφάλιο λόρο με το σπίτι του.
Συχνά ΣΟΚΑΡΕΙ το πόσο γρήγορα γίνεται φιλόζωος συνειδητοποιημένος.

Εμείς οι φιλόζωοι, έχουμε μεγάλη ανάγκη να δίνουμε στοργή (γενικώς, όχι μόνο στα ζώα) αλλά και μεγάλη υπομονή και κατανόηση ως άνθρωποι. Επειδή τα ζώα δεν μιλούν, η κατανόηση είναι κάτι που μας βοηθάει στις επαφές μαζί τους. Όσο έχουν "έμφυτο ταλέντο" στην κατανόηση (στο να "μπαίνουν στην θέση του άλλου"), έχουν κι έμφυτο ταλέντο με τα ζώα.

Κι εκείνοι που δεν έχουν το ταλέντο, αν έχουν ζώο ως μέλος της οικογένειας (όχι δεμένο στον κήπο) σιγά, σιγά μαθαίνουν να έχουν πολύ μεγαλύτερη υπομονή και κατανόηση απ' ότι πριν. Αλλάζουν και γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Λυπάμαι αν ακούγεται τραβηγμένο.... αλλά το πιστεύω αυτό.

Δεν είμαστε μόνοι σ' αυτόν τον πλανήτη. Θεωρώ πολύ πιο "γραφικό" ένα άτομο που αγνοεί πεισματικά αυτό το γεγονός, από την γραφική γριούλα που κοιμάται με τη γάτα της.

Αν είχαμε μείνει μόνο οι τρείς μας, εγώ με την γιαγιά θα έκανα παρέα.

 

[Tricky]

Ο πατερα μου επι 63 χρονια δεν ηθελε να ακουσει για σκυλο μεσα στο σπιτι (και επειδη ζουσε σε διαμερισμα , δεν ηθελε να ακουσει γενικως ...).

Σημερα , στα εβδομηντα του , κοιμαται αγκαλια , παει διακοπες και καθε πρωι για μπανιο με το αγαπημενο του πομερανιαν (το οποιο ηρθε σπιτι πριν χρονια ως σκυλος θεραπειας - μεγαλη ιστορια αυτη).Ειναι ενας ανθρωπος που δεν ηθελε σκυλια (μαλιστα τον θυμαμαι να ''θαβει'' τους σκυλαδες που ειχαν σκυλια μεσα στο σπιτι και να τους λεει ''βρωμυλους'') , ενω τωρα ζει στο ιδιο σπιτι μεχρι και με τρια απο δαυτα (οταν πηγαινω εγω τα δικα μου) και το χαιρεται μαλιστα ...και ολα αυτα τωρα στα γεραματα

Θελω να πω πως πολλοι ανθρωποι , παροτι εντελως αρνητικοι στην αρχη , μπορει να δουν το σκυλο με αλλο ματι στην πορεια ...

 

[dimitra_]

Ναι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους φιλόζωους και στους μη στις απόψεις αλλά έχουν να κάνουν πιο πολύ με την επαφή με το ζώο. Μιλάμε πάντα για μη φιλόζωους που σέβονται πραγματικά οτι δεν είναι μόνοι στον πλανήτη και οτι πριν έρθουν αυτοί κάποιοι άλλοι ήταν εδώ! Σε περίπτωση που υπάρχει σκύλος στο σπίτι κάποιες υποχωρήσεις θα πρέπει να γίνουν και απο τους δύο αλλά όχι παρατραβηγμένα πράγματα όπως βάλε τον σκύλο στο κλουβί και να ζει εκεί! Τώρα για το αν μιλάνε άλλη γλώσσα μπορώ να πω οτι παίζει και λίγο πόσο πραγματικά φιλόζωος είσαι. Είμαι ανάδοχος γονέας μιας τίγρης έχω 3 γάτες και 2 σκύλους και προσφέρω εθελοντική εργασία σε σταθμό φύλαξης αδέσποτων καθως και στην ορνιθολογική εταιρία. Ο φίλος μου με τον οποίο συζούσαμε μαζί μέχρι τώρα δεν κάνει τίποτα απ'ολα αυτά. Παρ'ολα αυτα όμως μια χαρά τα πηγαίνουμε γιατί με σέβεται ως άνθρωπο και ως πρωσοπικότητα!Μην μπερδεύουμε τα πράγματα.Και μπορώ να επεκταθώ και σε πιο φιλικές σχέσεις, οι περισσότεροι φίλοι μου δεν είναι ιδιαίτερα φιλόζωοι, η αδερφή μου δε καθόλου παρ'ολα αυτά μια χαρά τα πάμε.

 

[Dr.Zhivago]

Δήμητρα, θα ήθελες να ζούσες με την αδερφή σου (μόνημα) ;

Γενικώς η συμβίωση είναι δύσκολο πράγμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν "τρίτοι" (σκύλοι, παιδιά).
Μια φίλη μου (που ΛΑΤΡΕΥΩ) είναι μάλλον περισσότερο φιλόζωη από εμένα. Μου πρότεινε να συζήσουμε κάποτε κι είπα όχι γιατί δεν άντεχα το κακομαθημένο σκύλο της (το άφηνε να ανεβαίνει στον πάγκο της κουζίνας και να λερώνει σε εφημερίδες κι ας ήταν 4ων ετών!!!!!!!!!!!).

Ο σκύλος ήταν ο ΜΟΝΟΣ λόγος που δεν μείναμε μαζί.
Άρα, κι ανάμεσα στους ΠΟΛΥ φιλόζωους, υπάρχουν διάφοροι τύποι και διακυμάνσεις, κυρίως όταν μιλάμε για συμβίωση.
Με την κοπέλα αυτή είμαστε ακόμη το ίδιο φίλες, πολλά χρόνια αργότερα. Θα είμαστε μια ζωή πιστεύω. Την αγαπώ πολύ και "καταλαβαινόμαστε" σε όλα. Σχεδόν.

Αυτό το "σχεδόν" είναι ΠΟΛΥ συμαντικό τελικά.
Κάποια πράγματα φυσικά τα συζητάς, τα "δουλεύεις". Η εμπειρία μου έχει δείξει πως οι φιλόζωοι γενικώς είναι πιο "ευέλικτοι" (η κατανόηση που είπαμε) και πιο συζητήσημοι άνθρωποι. (οχι πάντα βέβαια)

Αν δεν τους πεις κάτι κακό για το ζώο τους.
Πχ. "Ακόμη τον έχεις αυτόν τον σκύλο;; Δεν τον βαρέθηκες τόσα χρόνια;" !
Ότι θες ακούω από ανθρώπους που δεν έχουν αγαπήσει ποτέ άλλο ζώο από άνθρωπο.

 

[Sara]

Ο πατερα μου επι 63 χρονια δεν ηθελε να ακουσει για σκυλο μεσα στο σπιτι (και επειδη ζουσε σε διαμερισμα , δεν ηθελε να ακουσει γενικως ...).

Σημερα , στα εβδομηντα του , κοιμαται αγκαλια , παει διακοπες και καθε πρωι για μπανιο με το αγαπημενο του πομερανιαν (το οποιο ηρθε σπιτι πριν χρονια ως σκυλος θεραπειας - μεγαλη ιστορια αυτη).

Συμφωνώ μαζί σου αλλά ο σκύλος του πατέρας σου είναι και σκύλος θεραπείας, άρα κάτι παραπάνω γι' αυτόν από την απλή συντροφιά.

 

[dimitra_]

Δήμητρα, θα ήθελες να ζούσες με την αδερφή σου (μόνημα) ;

Γενικώς η συμβίωση είναι δύσκολο πράγμα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν "τρίτοι" (σκύλοι, παιδιά).
Μια φίλη μου (που ΛΑΤΡΕΥΩ) είναι μάλλον περισσότερο φιλόζωη από εμένα. Μου πρότεινε να συζήσουμε κάποτε κι είπα όχι γιατί δεν άντεχα το κακομαθημένο σκύλο της (το άφηνε να ανεβαίνει στον πάγκο της κουζίνας και να λερώνει σε εφημερίδες κι ας ήταν 4ων ετών!!!!!!!!!!!).

Ο σκύλος ήταν ο ΜΟΝΟΣ λόγος που δεν μείναμε μαζί.
Άρα, κι ανάμεσα στους ΠΟΛΥ φιλόζωους, υπάρχουν διάφοροι τύποι και διακυμάνσεις, κυρίως όταν μιλάμε για συμβίωση.
Με την κοπέλα αυτή είμαστε ακόμη το ίδιο φίλες, πολλά χρόνια αργότερα. Θα είμαστε μια ζωή πιστεύω. Την αγαπώ πολύ και "καταλαβαινόμαστε" σε όλα. Σχεδόν.

Αυτό το "σχεδόν" είναι ΠΟΛΥ συμαντικό τελικά.
Κάποια πράγματα φυσικά τα συζητάς, τα "δουλεύεις". Η εμπειρία μου έχει δείξει πως οι φιλόζωοι γενικώς είναι πιο "ευέλικτοι" (η κατανόηση που είπαμε) και πιο συζητήσημοι άνθρωποι. (οχι πάντα βέβαια)

Αν δεν τους πεις κάτι κακό για το ζώο τους.
Πχ. "Ακόμη τον έχεις αυτόν τον σκύλο;; Δεν τον βαρέθηκες τόσα χρόνια;" !
Ότι θες ακούω από ανθρώπους που δεν έχουν αγαπήσει ποτέ άλλο ζώο από άνθρωπο.

Να σου πω την αλήθεια συζούσα με την αδερφή μου για αρκετό χρονικό διάστημα και την κατάφερα να αγαπήσει το δικό μας σκυλάκι (ακόμα όταν βλέπει ξένο σκύλο κάνει γκριμάτσες ). Το θέμα είναι όπως λες και εσύ η συμπεριφορά του σκύλου και η διαφορά ανάμεσα σε φιλόζωους και φιλόζωους. Εγώ που θεωρώ πως είμαι πολύ φιλόζωο άτομο στον σκύλο μου δεν αφήνω να ανέβει ούτε στον καναπέ ούτε φυσικά στον πάγκο της κουζίνας! Ακόμα και το κουτάβι μου που είναι 4 μηνών έχει μάθει πολύ καλά που είναι τα όρια του και του τα υπενθυμίζω κάθε μέρα. Και όλα αυτά όχι γιατί δεν τα αγαπάω αλλά γιατί ειδικά το δεύτερο θα γίνει τεράστιο σκυλί και δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ανεκτικότητα στα ζώα που πηδάνε πάνω τους και αρχίζουν το γλείψιμο λες και είσαι παγωτό!!!!Πιστεύω πως ένα σκυλί με την σωστή εκπαίδευση δεν είναι και τόσο πρόβλημα. Ας είμαστε και ρεαλιστές δεν είναι λογικό ο σκύλος να λερώνει σε εφημερίδες 4 χρονών!!!!!!

Τέλος να σου φέρω ένα παράδειγμα, το κουτάβι μου είναι είδη 15κιλά και έχει ύψος γύρο στο μισό μέτρο, οι περισσότεροι το φοβούνται απο τους φίλους μου μαζί και ο δεσμός μου, αυτό λοιπόν που φροντίζω να κάνω είναι να μην χοροπηδάει πάνω τους σαν παλαβό και να μην ανεβαίνει στα έπιπλα. Έτσι έχω και τα 2 αρσενικά της ζωής μου ικανοποιημένα (και τον φίλο μου και τον σκύλο μου )
Α, τι εννοείς με το τελευταίο που γράφεις? (Ότι θες ακούω από ανθρώπους που δεν έχουν αγαπήσει ποτέ άλλο ζώο από άνθρωπο.)

 

[dimitra_]

Συμφωνώ μαζί σου αλλά ο σκύλος του πατέρας σου είναι και σκύλος θεραπείας, άρα κάτι παραπάνω γι' αυτόν από την απλή συντροφιά.

+φωνώ οι σκύλοι θεραπείας είναι αλλιώς και η μαμά μου δεν ήθελε σκυλιά γιατί είχε δεχθεί μια επίθεση σαν παιδί και φοβόταν αλλά εδώ και 1,5 χρόνο δεν αποχωρίζεται την σκυλίτσα μας!!!

 

[Dr.Zhivago]

Α, τι εννοείς με το τελευταίο που γράφεις? (Ότι θες ακούω από ανθρώπους που δεν έχουν αγαπήσει ποτέ άλλο ζώο από άνθρωπο.)

Εννούσα πως είναι μερικοί εκεί έξω που μόνο ανθρώπους έχουν αγαπήσει. Δεν αγάπησαν ποτέ ζώο, γιατί δεν έτυχε ή γιατί αποφάσισαν να μην το κάνουν. Αυτοί η άνθρωποι λένε κατά καιρούς διάφορα (σε μας τους φιλόζωους) που μας φαίνονται αστεία ή και "ακαταλαβίστικα".

(συνέχιζα το θέμα, δεν είχε να κάνει με κάτι που έγραψες εσύ).

 

[Tricky]

Συμφωνώ μαζί σου αλλά ο σκύλος του πατέρας σου είναι και σκύλος θεραπείας, άρα κάτι παραπάνω γι' αυτόν από την απλή συντροφιά.

Ηρθε ως σκυλος θεραπειας για τη μανα μου ...η οποια επισης τον αγαπαει (δεν ειχε ποτε προβλημα με τα ζωα) αλλα δε συγκρινεται η σχεση του πατερα μου με το σκυλο.

 

[Sara]

Και πάλι όμως ήρθε ως σκύλος θεραπείας, το οποίο σημαίνει ότι οι γονείς σου τον χρειάζονταν και επομένως ήταν διατεθειμένοι να αλλάξουν τη γνώμη τους. Επίσης ο σκύλος ήρθε ήδη εκπαιδευμένος.

 

[Cicaci]

Η εμπειρία μου έχει δείξει πως οι φιλόζωοι γενικώς είναι πιο "ευέλικτοι" (η κατανόηση που είπαμε) και πιο συζητήσιμοι άνθρωποι. (οχι πάντα βέβαια)

Επειδή είμαι καλή μαθήτρια σκέφτηκα πολύ το ποιοι είναι οι φίλοι μου και τι τους χαρακτηρίζει.... κατέληξα ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα!

Τελικά όλοι τους είναι φιλόζωοι, οι περισσότεροι γνωρίζουν όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς τους άλλα και του εργασιακού τους χώρου
Κάποιοι από αυτούς βοήθησαν κάποια από τα αδέσποτα, είτε πηγαίνοντας τα στο γιατρό, είτε αγοράζοντας αμπούλες για τα τσιμπούρια.
Καταλαβαίνω η επιλογή μου με τους φίλους μου δεν ήταν συνειδητή πχ είπα "Α! ειναι φιλόζωος θα τον κάνω παρέα", αλλά μάλλον βρήκα χαρακτηριστικά τα οποία μου έκαναν!
Από παιδί δεν εμπιστευόμουν τους ανθρώπους που δεν αγαπούν τα ζώα, ίσως κι αυτό λειτούργησε υποσεινήδητα στην επιλογή μου (?)

Ναι, τελικά το πιστεύω οι φιλόζωοι έχουν μεγαλύτερη κατανόηση και είναι πιο συζητήσιμοι κατά το πλείστον!

 

[Darkpaladin]

Και εμένα όπως το έχω ξαναπεί, η μητέρα μου παρόλο που πάντα κράταγε κόκαλλα για να δώσει σε σκυλιά έξω στο δρόμο δεν ήθελε με τίποτα να δεί σκυλί στο σπίτι της, δεν μου επέτρεψε ποτέ να πάρω ή να φιλοξενήσω σκυλί και γενικός φοβόταν τρελλά να πλησιάσει οποιοδήποτε σκυλί (ακόμα και σκυλί σπιτιού) για να το ταίσει, να το χαιδέψει, να το φιλήσει, κλπ.

ΤΩΡΑ??? Με απειλεί συνεχώς ότι έτσι και περάσει βδομάδα χωρίς να πάω την Ζήβα απο το πατρικό μου, να την αφήσω έστω και για καμια ώρα να την παίξει, να την κακομάθει, να την φιλήσει, να την αγκαλιάσει, κλπ θα μου κόψει και την καλημέρα. Και μόνη της μου το λέει ότι ποτέ δεν το πίστευε ότι θα δενόταν τόσο με ένα σκυλί, ότι όχι μόνο θα το τάιζε, αλλά θα το λάτρευε, θα το φίλαγε/θα την έγλυφε, κλπ.

 

[dimitra_]

Και πάλι όμως ήρθε ως σκύλος θεραπείας, το οποίο σημαίνει ότι οι γονείς σου τον χρειάζονταν και επομένως ήταν διατεθειμένοι να αλλάξουν τη γνώμη τους. Επίσης ο σκύλος ήρθε ήδη εκπαιδευμένος.

Δίκιο έχεις, ο σκύλος θεραπείας δεν προορίζεται μόνο για το πάσχον άτομο αλλά για όλη την οικογένεια. Βοηθάει πάρα πολύ και γενικά τα ζώα βοηθούν πολύ σε ασθενείς με χρόνια νοσήματα! Εμάς μας το πρότεινε η νευρολόγος της μητέρας μου και έτσι την πήραμε. Τόση κατανόηση ούτε από άνθρωπο δεν έχω δει ποτέ μου. Βέβαια ο σκύλος πιο πολύ παίζει με τον μπαμπά μου αλλά αυτό έχει να κάνει καθαρά με θέμα κινητικότητας. Στην μητέρα μου αρκείτε στα χάδια στο κεφαλάκι της, ήρεμη και χωρίς να χοροπηδάει σαν κατσίκι, στον πατέρα μου δε όταν τον βλέπει πηδάει στην αγκαλιά του!!!!! Καταλαβαίνουν οι σκύλοι πολύ καλά την ψυχοκινητική του ανθρώπου και συμπεριφέρονται ανάλογα.