Στη Γερμανία έζησα 1,5 χρόνο. Το μεγαλύτερο ποσοστό εκαπιδεύουν τους σκύλους τους από κουτάβια κ έτσι αποκτούν κατοικίδια πολύ πειθαρχημένα που αγνοούν τα υπόλοιπα. Στην πόλη κ στα ΜΜΜ εννοείται πάντα με λουρί κ ορισμένες φορές με φίμωτρο κάποια.
Ακολουθήσαμε με τη λώρα ομαδικά μαθήματα στο Ingolstadt λοιπόν (όταν είναι με λουρί δηλ. κ συναντούμε σκύλο, να αγνοεί). Κάποια μέρα περάσαμε από ένα πάρκο κ βλέπαμε ελεύθερα σκυλιά να πάιζουν (ναι, μερικοί Γερμανοί τα αφήνουν κ πάιζουν όλα μαζί). Έβλεπα ότι απέφευγε να πλησιάσει. Ένα τερβίρεν, που τρελαίνεται να τρέχει κ να παίζει με άλλα σκυλιά, που το έκανε από κουτάβι στα σκυλοπάρκα... Εκείνη τη μέρα, πλησιάσαμε με λουρί τα άλλα σκυλιά, μίλησα με τους ιδιοκτήτες κ την άφησα κ αυτή ελεύθερη να πάιξει. Τίποτα... καθόταν δίπλα μου κ με κοιτούσε (έπειτα από 15 συμμετοχές στα ομαδικά μαθήματα έγινε αυτό. Εκεί μάθαινες το σκύλο σου να επικεντρώνεται σε εσένα μόνο -με λουρί στη βόλτα- κ να αγνοεί τα υπόλοιπα σκυλιά ή άλλους ερεθισμούς). άρχισα να παίζω εγώ λίγο με τα άλλα σκυλιά κ τότε την είδα ότι χαλάρωσε λίγο. Από εκείνη την μέρα κ μετά ναι μεν στη βόλτα ήταν κυρία, αλλά στο ποτάμι που συναντούσαμε ελεύθερα σκυλιά που κολυμπούσαν κ έπαιζαν με την μπάλα τους, συμμετείχαμε κ εμείς.
Να προσθέσω ότι το 70% των σκύλων που συναντήσαμε συνολικά δεν ηταν πλήρως κοινωνικοποιημένα. Εκεί οι περισσότεροι εκπαιδευτές είναι της άποψης ότι ο σκύλος δεν χρειάζεται άλλη επαφή να έχει πέρα από την οικογένειά του, όχι άλλους σκύλους... Δηλ. απλά αγνοούσαν τα άλλα, αλλά αν τύχαινε να βρεθούν πολυυυ κοντά το ένα με το άλλο, υπήρχαν 'τσαμπουκάδες'.
Επίσης, το μοναδικό σκυλί που'χει δαγκώσει άσχημα τη λώρα ήταν ένα Μαλινουά του οποίου ο ιδιοκτήτης εργάζεται στο στρατό κ ο σκύλος ειδικεύεται στο find & rescue. Είχαμε πάει εκεί επίσκεψη για να δω τα σκυλιά του να εργάζονται (έχει ένα αρσενικό κ ένα θηλυκό). Ο αρσενικός... άψογος! Τον έβγαλε από το crate του κ μας έκανε επίδειξη sh, χωρίς να ρίξει καν ματιά στο φουντωτό κατσίκι μου που κοιτούσε την επίδειξη
... Το θηλυκό κ αυτό πολύ πειθαρχημένο (έτσι φαινόταν τουλάχιστον). Αποφασίζουμε να πάμε βόλτα λοιπόν στα γύρω δάση. Όλα τα σκυλιά με λουρί.
Καθίσαμε κάποια στιγμή στο ποτάμι κ έβαλα το 5μετρο στη λώρα για να κολυμπήσει. Κ με το που βουτά η λώρα μέσα να 'σωσει' τα φύλλα επέπλεαν, ρίχνει ένα σάλτο το θηλυκό μαλινουά, φεύγει από τα χέρια του ιδιοκτήτη το λουρί κ επιτίθεται στη λώρα (ήμασταν σε απόσταση κ προς τα δεξιά από τα υπόλοιπα). Άφησα αμέσως το λουρί της αλλά το μαλινουά δεν έλεγα να αφήσει το κεφάλι της λώρα, η οποία ούρλιαζε. Τότε μπήκα κ εγώ μέσα κ κλότσησα σκύλο πρώτη φορά... :-(
Την άφησε με τα πολλά κ το αφτί της ήταν σε άσχημη κατάσταση (δεν το σήκωνε για κανά 5ωρο περίπου). Αυτό έγινε πέρυσι το καλοκαίρι. Μάλιστα με όλο αυτό το σκηνικό φοβήθηκα μην αλλάξει η συμπεριφορά της λώρα προς τα άλλα σκυλιά, αλλά πάλι καλά δεν συνέβει αυτό.
Είχα 10 χρόνια τη λίζα κ άλλα 3 τώρα τη λώρα κ τέτοιο πράγμα δεν μου'χει συμβεί ως τώρα στην Ελλάδα (μπορεί κ να μην έχει τύχει, τι να πω...), δηλ. να είσαι τυπική σε όλα κ το 'υποτίθεται' σούπερ-ντούπερ εκπαιδευμένο σκυλί εργασίας να κάνει τέτοια κίνηση στο άσχετο. Γενικά, οι Γερμανοί είναι υπερβολικοί κ θέλουν να 'δείχνονται' σε κάποια σημεία -όχι ότι κ εδώ δεν συμβαίνει αυτό- αλλά ειλικρινά νομίζω ότι πέρα από το να αγνοούνται τα σκυλιά μεταξύ τους, δεν είναι γενικά κοινωνικοποιημένα...
Έχουμε διαφορετική νοοτροπία κ εάν μάθεις σε μία χώρα έτσι, μετά στην άλλη χώρα είναι αλλιώς... Στο Γαλάτσι πάντως, πέρα από τη σκατούλα που δεν μαζεύεται (κ αυτό απαράδεκτο είναι...), όλοι όσοι βλέπω καθημερινά έχουν τα σκυλιά τους σε λουρί.
