Λοιπόν έχω νέα!
(Είχα πει πως όλοι οι σκύλοι στην γειτονιά μου είναι επιθετικοί και όλοι σχεδόν κυκλοφορούν πάντα λυτοί στη βόλτα, με αποτέλεσμα εγώ να μην μπορώ να λύσω τον σκύλο μου, παρ' όλο που είνα πολύ υπάκουος και δεν πάει σε άλλους σκύλους).
Γνώρισα μία γειτόνισσα και πιάσαμε την κουβέντα. Εκείνη έχει ένα Γιορκσάιρ το οποίο παθαίνει ΥΣΤΕΡΙΑ όποτε βλέπει τον σκύλο μου. Τόσο πολύ που η κοπέλα τρέχει να φύγει από φόβο μην πάθει ΕΜΦΡΑΓΜΑ το σκυλάκι της από τα νεύρα του! Ο σκύλος μου δεν το έχει κοιτάξει καν, αλλά εκείνο γαυγίζει και τινάζεται (ακόμη κι αν είναι ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ μακριά, φτάνει να μας βλέπει!) λες και είδε τον σατανά.
Πάντω κάτω, έτσι κάνουν κι οι υπόλοιποι (όχι τόσο έντονα, αλλά επειδή είναι ελεύθεροι μας κυνηγούν γαυγίζοντας γι αρκετή ώρα στη βόλτα μας). Όταν ρώτησα την κοπέλα αν ο σκύλος της έχει πρόβλημα γενικώς με τα σκυλιά μου είπε, "Όχι, μόνο με τον δικό σου! Μάλιστα, όλοι οι σκύλοι εδώ είναι ΦΙΛΟΙ και παίζουν! Μόνο με τον δικό σου δεν τα πάνε καλά!"
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Με φώναξε το βράδυ να πάω λίγο έξω, χωρίς τον σκύλο μου και το είδα με τα μάτια μου!
ΌΛΟΙ έπαιζαν τέλεια! ΟΛΟΙ ήταν φίλοι! Το πόσο ζήλεψα δεν περιγράφεται!
Προφανώς μισούν τον σκύλο μου γιατί τον φοβούνται (που είναι τόσο πολύ μεγαλύτερος από όλους), ίσως και να μην έχουν ξαναδεί ποτέ τέτοιο μεγάλο σκύλο.
Το ότι ο σκύλος μου δεν έχει μεγάλη ουρά (και ούτε την κουνάει από χαρά όταν βλέπει μικρό σκυλάκι να του ορμάει!!!!) και έχει πολύ τρίχα στο κεφάλι (δεν φαίνεται η έκφρασή του) επιδεινώνει το πρόβλημα επικοινωνίας.
Και τώρα τι κάνω; Πάλι κι θα πρέπει να έχω δεμένο τον σκύλο.
Και να ήθελε να παίξει, που δεν το νομίζω μετά από τόσες επιθέσεις, θα τα ΣΠΑΣΕΙ κατά λάθος αν τα πατήσει.
Κι αν τον δαγκώσουν και πονέσει (πάνω στην ένταση και στον φόβο τους), δεν ξέρω αν θα κρατηθεί ή αν θα τα κόψει στα δύο.
Με μικρά σκυλάκια που δεν θέλουν να τον φάνε, είναι άγγελος. Το έχω μαζί σε κομμωτήριο σκύλων, άρα φαντάζεστε πόσα έχει γνωρίσει.
Αν δεν είχα κομμωτήριο σκύλων όμως, κι αν δεν είχε γνωρίσει και "καλά" μικρόσωμα, μάλλον θα είχα πρόβλημα τώρα!
Ενδέχεται να έχω πρόβλημα και να μην το ξέρω! Δηλαδή ο σκύλος να είναι μοιάζει μεν "ήρεμος" αλλά μέσα του να είναι σ' ετοιμότητα, να μην εμπιστεύεται, και να αντιδράσει απότομα με την παραμικρή πρόκληση. Εν ολίγης, να την πληρώσει άλλος σκύλος την νύφη!
Είναι 2,5 χρονών μόνο... ακόμη μαθαίνει για τον κόσμο. Κι εγώ ακόμη μαθαίνω για εκείνον, και τι είναι ικανός να κάνει!
Το πόρισμα;
Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του (το μεγάλο ελλάτωμα των ανθρώπων). Σιγά μην νοιαστεί κανείς που ο σκύλος τους μου επιτίθεται και να τον δέσει. Ο μόνος που πέρνει τον σκύλο της και φεύγει είναι η κοπέλα με την οποία μίλησα, και εκείνη ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ! Το έκανε για να μην "αγχώνεται" το μπιζουδάκι της! Οι υπόλοιποι, πέρα βρέχει! Βλέπουν πως ο δικός μου είναι δεμένος, πως εγώ ελέγχω την κατάσταση και μένουν ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ.
Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του εκτός από εμένα. Αν ήμουν σαν αυτούς, ξέρετε τι θα γινόταν.
Θα "έσπαγε" ο σκύλος μου 3-4 σκυλάκια και με τα υπόλοιπα μάλλον θα γινόντουσαν φίλοι. Δεν θα έπαιζαν βέβαια (θα ήταν δύσκολο) αλλά θα άφηνα τον δικό μου να προσπαθεί όσο θέλει και να τα σπάει και να τα ξανασπάει....
Από την μία είμαι η εξαίρεση, τι φταίνε οι άλλοι που εχώ θέλω να ζω με σκύλο-αρκούδα;
Από την άλλη όμως:
ΤΟΣΟ δύσκολο είναι να μαζεύψουν ΓΙΑ ΛΙΓΟ τον σκύλο τους και μετά να τον ξαναλύσουν να συνεχίσει να παίζει με τους φίλους του;;;;;;;;