Λοιπόν τα "Σκουπιδοκουτάβια" μεγαλώνουν (καλά τρώνε τον ΑΜΠΑΚΟ) και είπα να σας κάνω μια μικρή περιγραφή της γέννας πριν βάλω τις φωτό:
Έχουμε πολύ όμορφη γέννα με 4 αγόρια + 4 κορίτσια!
Τα Κορίτσια (οι κυρίες προηγούνται) είναι:
1) Η "Σούκι" Τρικολόρε κοντότριχη (άσπρη με 2-3 "μπαλώματα" και στοιχεία μαύρου πύρινου στους κρόταφους) η Σούκι είναι η πιο ζωηρή αν και η 2η πιο μικρή απ' όλους.
2) Η "Μπόουνς" Κατάμαυρη και χοντρή με λίγο μακρύ μαλλάκι.
3) Η "Σαμάνθα" η μικρότερη της γέννας. Παρολίγο να πεθάνει (κρύωσε ένα βράδυ και την έβαλα μέσα στο σουτιέν μου για 1 ώρα για να ζεσταθεί. Αφού αφόδευσε (ναι, μέσα στο σουτιέν!) έγινε καλά και ήπιε ένα μπουκάλι γάλα ολομόναχη! Κατάμαυρη κι αυτή με πολύ κοντό τρίχωμα.
4) Η "Μέρεντιθ" είναι μεγάλο κορίτσι και στο χρώμα των Ρότβαιλερ + ένα γονίδιο που κάνει το μαύρο καφέ (είναι καφέ-πύρινη δηλαδή).
Τα Αγόρια είναι:
1) Ο "Γκρίσαμ" Μεγάλος και με χρώμα Ρότβαιλερ (μοιάζει πολύ με Ρότι κουταβάκι, μόνο που δεν είναι και τόσο πολύ μεγάλος)
2) Ο "Οράτιος" πολύ μεγάλος (2ος μεγαλύτερος από όλους) και με λίγο μακρύ μαλλάκι. Τελείως καφέ σκούρο σαν Λαμπραντόρ (χωρίς καθόλου σημάδια). Εδώ έχουμε πάλι το κυρίαρχο γονίδιο του κατάμαυρου, συν το γονίδιο που ξανίγει το μαύρο και το κάνει καφέ.
3) Ο "Χάους" είναι σαν τη "Μέρεντιθ", (Ρότβαιλερ ξανοιγμένο σε καφέ).
4) Ο "Μίστερ Έκο" είναι το μεγαλύτερο κουτάβι (έχει περάσει το 1 κιλό) και είναι κατάμαυρος. Περπατάει καλύτερα από όλους κι εχθές γρύλισε για πρώτη φορά γιατί κάποιος ήθελε να ξαπλώσει πάνω του ενώ κοιμόταν. Έχει κι αυτός λίγο μακρύ μαλλάκι.
"Δυστυχώς" έζησαν όλα και μου έχουν βγάλει την ΠΙΣΤΗ! Τρώνε 5 φορές την ημέρα (Χ 1 ώρα για να τα ταίσω όλα!!!!).
Η Σκυλάκος με βοήθησε ΠΑΡΑ πολύ την μία εβδομάδα που μπόρεσε να κρατήσει τα μισά. Τώρα ζω μία κόλαση.
Φυσικά τα έχω αγαπήσε τα "μούλικα", αλλά ανυπομονω να τα πάρει η φιλοζωική (σε 1 εβδομάδα ακόμη που θα είναι 3ων εβδομάδων).
Δεν μου περισεύει χρόνος να κάνω ΤΙΠΟΤΑ. Νίωθω πως ταίζω κουτάβια μόνημα, και η ζωή μου είναι απλά το "διάλλειμα" ανάμεσα από τα ταίσματα....
Λοιπόν μερικές πληροφορίες:
Τα κουταβάκια είναι πολύ ήσυχα τόσο μικρά, εκτός αν πεινάνε ή κρυώνουν.
Το 2ο είναι ΠΑΡΑ πολύ επικίνδυνο, καθώς δεν είναι ακόμη ικανά να "ρεγουλάρουν" την θερμοκρασία τους. Το ότι είναι πολλά μαζί βοηθάει λίγο.
Συνήθως πρέπει να τα σκεπάζω κι όλας ή να βάζω θερμοφόρα. Φαντάσου να ήταν χειμώνας.
Όταν κρυώσει ένα κουτάβι, βάζεις το μικρό σου δακτυλάκι μέσα στο στόμα του και θα νιώσεις την γλώσσα κρύα. Πρέπει να μην το ταίσεις μέχρι να ανεβάσεις την θερμοκρασία του στο φυσιολογικό (38c). Καλύτερα να ανέβει σταδιακά (όπως μέσα στο σουτιέν σου). Μερικοί χρησημοποιούν ζεστο νερό, όμως είναι πιο δύσκολο (ενδέχεται να το έχεις πολύ ζεστό και να βράσεις το κουτάβι, ή αν το έχεις στους 39 να μην μείνει εκεί όση ώρα το χρειάζεσαι.
Είναι δεδομένο πως θα αφοδεύσουν πάνω σου ΠΟΛΛΕΣ φορές. Μία καλή μέρα είναι όταν αυτό έχει συμβεί μόνο 1-2 φορές.
Σε κάθε τάισμα πρέπει να τα καθαρίζεις (γιατί θα έχουν γεμίσει κόπρανα κι ούρα από τ' αδερφάκια τους) και να χαιδεύεις το πουλί και το κολαράκι τους με βρεγμένο πανάκι (ζεστό) για να κάνουν πιπί + κακά (μπας και μείνει το κουτάκι τους καθαρό για κανένα μισάωρο!!!!).
Το χειρότερο είναι πως μπορείς μόνο να ταίζεις το κάθε κουτάβι με τη σειρά (ένα, ένα). Τα άλλα ΔΕΝ περιμένουν φρόνημα. Τσιρήζουν σαν να τα σφάζεις (να γιατί η μάνα τους έχει τόσες θηλές!!!) ή ρουφάνει ότι βρουν που προεξέχει γύρω τους (συνήθως το πουλάκι του πιο κοντινού αδερφού τους). Καθώς κάνεις 1 ώρα να τα ταίσεις όλα, φαντάζεστε τι πόλεμος νεύρων είναι αυτή η κατάσταση...
Παράληλα πρέπει να δίνεις στο κάθε κουτάβι που έχεις στην αγκαλιά, ΟΣΟ χρόνο χρειάζεται για να φάει και ν'αφοδεύσει, και μετά πρέπει να το τρίψεις για να ρευτεί. Με ψυχραιμία κι υπομονή και τρυφερότητα (κι ας γίνεται το ΣΩΣΕ στο κουτάκι δίπλα, με τις φωνές και τις "ανωμαλίες" των υπολοίπων!). Ξέχασα να πω πως βοηθάει πολύ ένα 2ο κουτί που έχω να βάζω τα "έτοιμα".
Δεν λέει να τα βάζεις πίσω με τα πεινασμένα, γιατί θα τα μπερδέψεις και θα γεμίσουν πάλι κακάκια.
Επίσης χρειάζομαι ΑΠΕΙΡΑ ρολλά χαρτί κουζίνας και βάζω κάθε μέρα πλυντήριο για τα σκεπάσματά τους (ναι βάζω ΚΑΙ εφημερίδες από κάτω.... αλλά είναι 8 και παράγουν ΠΟΛΛΑ υγρά). Το γάλα τους κοστίζει 3 ευρώ την ημέρα (είπαμε, τον ΑΜΠΑΚΟ) και αυτό μόνο γιατί το αγοράζω χονδρική λόγο του μαγαζιού μου (4-5 ευρώ την ημέρα πάει κανονικά). Όταν είναι ΠΟΛΥ βρώμικα (το πρωί συνήθως) τα πλένω με χαμομήλι.
Τα κουταβάκι βλέπουν τώρα καλύτερα και σε μερικές μέρες (μέχρι τέλος τις εβδομάδας) θα έχουν ανοίξει και τ' αυτάκια τους. Τότε θα κάνουν και πολύ περισσότερη φασαρία....
Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και τον σκύλο μου που δείχνουν απέραντη κατανόηση αυτές τις δύσκολες ώρες.
Εγώ είμαι πολύ κουρασμένη, αλλά και περίφανη που κατάφερα η "πρώτη μου γέννα" να πάει καλά.
Τα περισσότερα κουταβάκια θα τα στείλει ο φιλοζωικός στην Γερμανία (αν όχι όλα) καθώς οι γερμανοί είναι άτυχος λαός που δεν μπορεί απλά να πάει μια βόλτα μέχρι τα σκουπίδια να βρεί σκύλο.
Χώρια η πλάκα, στην Γερμανία (όπου απαγορεύεται η πώληση σκύλων και γατιών στα μαγαζιά) οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν σκύλο αναγκαστικά από αναγνωρισμένο εκτροφείο (που ελέγχεται μάλιστα πολύ αυστηρά) ή από φιλοζωικό σωματείο (όπου δεν υπάρχει τόσο μεγάλη επιλογή όσο εδώ!) αυτό από μόνο του ανέβασε το επίπεδο παιδείας/φιλοζωίας και μείωσε κατά πολύ τ' αδέσποτα στην χώρα τους.
Σοκαρισμένοι από την κατάσταση στην Ελλάδα, πολλοί ξένοι σπεύδουν να βοηθήσουν τα πιο άτυχα ζώα μας.
Ο θεός να τους έχει καλά....
Έχουμε πολύ όμορφη γέννα με 4 αγόρια + 4 κορίτσια!
Τα Κορίτσια (οι κυρίες προηγούνται) είναι:
1) Η "Σούκι" Τρικολόρε κοντότριχη (άσπρη με 2-3 "μπαλώματα" και στοιχεία μαύρου πύρινου στους κρόταφους) η Σούκι είναι η πιο ζωηρή αν και η 2η πιο μικρή απ' όλους.
2) Η "Μπόουνς" Κατάμαυρη και χοντρή με λίγο μακρύ μαλλάκι.
3) Η "Σαμάνθα" η μικρότερη της γέννας. Παρολίγο να πεθάνει (κρύωσε ένα βράδυ και την έβαλα μέσα στο σουτιέν μου για 1 ώρα για να ζεσταθεί. Αφού αφόδευσε (ναι, μέσα στο σουτιέν!) έγινε καλά και ήπιε ένα μπουκάλι γάλα ολομόναχη! Κατάμαυρη κι αυτή με πολύ κοντό τρίχωμα.
4) Η "Μέρεντιθ" είναι μεγάλο κορίτσι και στο χρώμα των Ρότβαιλερ + ένα γονίδιο που κάνει το μαύρο καφέ (είναι καφέ-πύρινη δηλαδή).
Τα Αγόρια είναι:
1) Ο "Γκρίσαμ" Μεγάλος και με χρώμα Ρότβαιλερ (μοιάζει πολύ με Ρότι κουταβάκι, μόνο που δεν είναι και τόσο πολύ μεγάλος)
2) Ο "Οράτιος" πολύ μεγάλος (2ος μεγαλύτερος από όλους) και με λίγο μακρύ μαλλάκι. Τελείως καφέ σκούρο σαν Λαμπραντόρ (χωρίς καθόλου σημάδια). Εδώ έχουμε πάλι το κυρίαρχο γονίδιο του κατάμαυρου, συν το γονίδιο που ξανίγει το μαύρο και το κάνει καφέ.
3) Ο "Χάους" είναι σαν τη "Μέρεντιθ", (Ρότβαιλερ ξανοιγμένο σε καφέ).
4) Ο "Μίστερ Έκο" είναι το μεγαλύτερο κουτάβι (έχει περάσει το 1 κιλό) και είναι κατάμαυρος. Περπατάει καλύτερα από όλους κι εχθές γρύλισε για πρώτη φορά γιατί κάποιος ήθελε να ξαπλώσει πάνω του ενώ κοιμόταν. Έχει κι αυτός λίγο μακρύ μαλλάκι.
"Δυστυχώς" έζησαν όλα και μου έχουν βγάλει την ΠΙΣΤΗ! Τρώνε 5 φορές την ημέρα (Χ 1 ώρα για να τα ταίσω όλα!!!!).
Η Σκυλάκος με βοήθησε ΠΑΡΑ πολύ την μία εβδομάδα που μπόρεσε να κρατήσει τα μισά. Τώρα ζω μία κόλαση.
Φυσικά τα έχω αγαπήσε τα "μούλικα", αλλά ανυπομονω να τα πάρει η φιλοζωική (σε 1 εβδομάδα ακόμη που θα είναι 3ων εβδομάδων).
Δεν μου περισεύει χρόνος να κάνω ΤΙΠΟΤΑ. Νίωθω πως ταίζω κουτάβια μόνημα, και η ζωή μου είναι απλά το "διάλλειμα" ανάμεσα από τα ταίσματα....
Λοιπόν μερικές πληροφορίες:
Τα κουταβάκια είναι πολύ ήσυχα τόσο μικρά, εκτός αν πεινάνε ή κρυώνουν.
Το 2ο είναι ΠΑΡΑ πολύ επικίνδυνο, καθώς δεν είναι ακόμη ικανά να "ρεγουλάρουν" την θερμοκρασία τους. Το ότι είναι πολλά μαζί βοηθάει λίγο.
Συνήθως πρέπει να τα σκεπάζω κι όλας ή να βάζω θερμοφόρα. Φαντάσου να ήταν χειμώνας.
Όταν κρυώσει ένα κουτάβι, βάζεις το μικρό σου δακτυλάκι μέσα στο στόμα του και θα νιώσεις την γλώσσα κρύα. Πρέπει να μην το ταίσεις μέχρι να ανεβάσεις την θερμοκρασία του στο φυσιολογικό (38c). Καλύτερα να ανέβει σταδιακά (όπως μέσα στο σουτιέν σου). Μερικοί χρησημοποιούν ζεστο νερό, όμως είναι πιο δύσκολο (ενδέχεται να το έχεις πολύ ζεστό και να βράσεις το κουτάβι, ή αν το έχεις στους 39 να μην μείνει εκεί όση ώρα το χρειάζεσαι.
Είναι δεδομένο πως θα αφοδεύσουν πάνω σου ΠΟΛΛΕΣ φορές. Μία καλή μέρα είναι όταν αυτό έχει συμβεί μόνο 1-2 φορές.
Σε κάθε τάισμα πρέπει να τα καθαρίζεις (γιατί θα έχουν γεμίσει κόπρανα κι ούρα από τ' αδερφάκια τους) και να χαιδεύεις το πουλί και το κολαράκι τους με βρεγμένο πανάκι (ζεστό) για να κάνουν πιπί + κακά (μπας και μείνει το κουτάκι τους καθαρό για κανένα μισάωρο!!!!).
Το χειρότερο είναι πως μπορείς μόνο να ταίζεις το κάθε κουτάβι με τη σειρά (ένα, ένα). Τα άλλα ΔΕΝ περιμένουν φρόνημα. Τσιρήζουν σαν να τα σφάζεις (να γιατί η μάνα τους έχει τόσες θηλές!!!) ή ρουφάνει ότι βρουν που προεξέχει γύρω τους (συνήθως το πουλάκι του πιο κοντινού αδερφού τους). Καθώς κάνεις 1 ώρα να τα ταίσεις όλα, φαντάζεστε τι πόλεμος νεύρων είναι αυτή η κατάσταση...
Παράληλα πρέπει να δίνεις στο κάθε κουτάβι που έχεις στην αγκαλιά, ΟΣΟ χρόνο χρειάζεται για να φάει και ν'αφοδεύσει, και μετά πρέπει να το τρίψεις για να ρευτεί. Με ψυχραιμία κι υπομονή και τρυφερότητα (κι ας γίνεται το ΣΩΣΕ στο κουτάκι δίπλα, με τις φωνές και τις "ανωμαλίες" των υπολοίπων!). Ξέχασα να πω πως βοηθάει πολύ ένα 2ο κουτί που έχω να βάζω τα "έτοιμα".
Δεν λέει να τα βάζεις πίσω με τα πεινασμένα, γιατί θα τα μπερδέψεις και θα γεμίσουν πάλι κακάκια.
Επίσης χρειάζομαι ΑΠΕΙΡΑ ρολλά χαρτί κουζίνας και βάζω κάθε μέρα πλυντήριο για τα σκεπάσματά τους (ναι βάζω ΚΑΙ εφημερίδες από κάτω.... αλλά είναι 8 και παράγουν ΠΟΛΛΑ υγρά). Το γάλα τους κοστίζει 3 ευρώ την ημέρα (είπαμε, τον ΑΜΠΑΚΟ) και αυτό μόνο γιατί το αγοράζω χονδρική λόγο του μαγαζιού μου (4-5 ευρώ την ημέρα πάει κανονικά). Όταν είναι ΠΟΛΥ βρώμικα (το πρωί συνήθως) τα πλένω με χαμομήλι.
Τα κουταβάκι βλέπουν τώρα καλύτερα και σε μερικές μέρες (μέχρι τέλος τις εβδομάδας) θα έχουν ανοίξει και τ' αυτάκια τους. Τότε θα κάνουν και πολύ περισσότερη φασαρία....
Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και τον σκύλο μου που δείχνουν απέραντη κατανόηση αυτές τις δύσκολες ώρες.
Εγώ είμαι πολύ κουρασμένη, αλλά και περίφανη που κατάφερα η "πρώτη μου γέννα" να πάει καλά.
Τα περισσότερα κουταβάκια θα τα στείλει ο φιλοζωικός στην Γερμανία (αν όχι όλα) καθώς οι γερμανοί είναι άτυχος λαός που δεν μπορεί απλά να πάει μια βόλτα μέχρι τα σκουπίδια να βρεί σκύλο.
Χώρια η πλάκα, στην Γερμανία (όπου απαγορεύεται η πώληση σκύλων και γατιών στα μαγαζιά) οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν σκύλο αναγκαστικά από αναγνωρισμένο εκτροφείο (που ελέγχεται μάλιστα πολύ αυστηρά) ή από φιλοζωικό σωματείο (όπου δεν υπάρχει τόσο μεγάλη επιλογή όσο εδώ!) αυτό από μόνο του ανέβασε το επίπεδο παιδείας/φιλοζωίας και μείωσε κατά πολύ τ' αδέσποτα στην χώρα τους.
Σοκαρισμένοι από την κατάσταση στην Ελλάδα, πολλοί ξένοι σπεύδουν να βοηθήσουν τα πιο άτυχα ζώα μας.
Ο θεός να τους έχει καλά....
Last edited:
