Επισης δεν ξέρω απο πλευρά χαρακτήρα πως να διαλέξει κανείς... να αλληλοσυμπληρώνονται τα σκυλιά ή να μοιάζουν? Πχ στην περίπτωση μας, έχουμε σκύλο ήπιο, υποτακτικό και φοβικό. Παρνουμε δεύτερο πιο τσαμπουκαλή, να πάρει τα ηνία της αγέλης (τα πάει καλά με τσαμπουκαλίδικα σκυλιά....) ή του φερνουμε ήπιο, υποτακτικό κοριτσάκι να της κάνει τον αρχηγό και να ανεβει η αυτοπεποιθηση του? (εσείς που μας γνωρίζετε, ξέρετε οτι αναφέρομαι σε συγκεκριμένα σκυλιά.... αλλά ας μιλήσουμε γενικά.)
Δεν έχω καταλήξει ακόμα.... εχω παρατηρήσει ομως οτι του αρέσει να ανήκει σε αγέλη... πχ στο σκυλοπάρκο γαυγίζει τους ξένους που περνάνε απ'εξω μαζί με την υπόλοιπη αγέλη.... στο σπίτι ποτέ (κρύβεται οταν ακούσει μηχανάκι!).
Εγώ δεν θα πρότεινα ούτε το ένα ούτε το άλλο από τα παραπάνω.
Ο τσαμπουκαλής/κυριαρχικός αρσενικός μπορεί να τον κάνει να νιώσει πιο σίγουρος μεν, αλλά:
-Θα είναι πιθανότατα έτσι και με τους άλλους σκύλους εκτός σπιτιού. Είσαι σίγουρη ότι θα ήθελες να χαλάσεις την ηρεμία στις βόλτες που προσφέρει το "ο σκύλος μου δεν υπάρχει περίπτωση να μπλεχτεί σε καβγά"?
-Με τον ίδιο τρόπο που επηρεάζεται ο Γκογκόλ από τα σκυλιά στο πάρκο και γαβγίζει, μπορεί να επηρεαστεί και από έναν άλλο κυριαρχικό σκύλο και να σιγοντάρει πιθανή προσπάθειά του να επιβληθεί σε άλλα σκυλιά... Το ξέρω ότι μπορεί να σου φαίνεται απίθανο με δεδομένο τον χαρακτήρα του και ίσως όντως δεν είναι πολύ πιθανό, αλλά δεν θα το απέκλεια κιόλας.
Τον δεύτερο σκύλο θα τον πάρεις και για σένα, όχι μόνο για τον Γκογκολάκο. Οπότε θα πρότεινα μια λύση που θα έκανε τον ίδιο πιο χαρούμενο/σίγουρο αλλά και εσένα να μην αλλάξεις ιδιαίτερα τις συνήθειές σου είτε έχεις ένα είτε δύο. (Όπως π.χ. τις ανέμελες βόλτες σε ασφαλή χώρο χωρίς λουρί, παρουσία άλλων σκύλων.)
Νομίζω η μέση λύση είναι ένα δεύτερο σκυλί πολύ καλά κοινωνικοποιημένο με ανθρώπους και σκύλους. Ένα σκυλί που να είναι μεν μέσα σε όλα, ζωηρό και δραστήριο αλλά να είναι και από τις περιπτώσεις "αγαπάω όλο τον κόσμο, είτε έχει 2 είτε 4 πόδια". Πιστεύω ότι αυτό αρκεί για να είναι πάνω απ'τον Γκογκόλ και να του παρέχει ασφάλεια (μιας και τα πιο ισορροπημένα σκυλιά είναι συνήθως αυτά που αναλαμβάνουν το ρόλο του ηγέτη, ιδιαίτερα ανάμεσα σε άλλα υποτακτικά/μη κυριαρχικά). Αν ο δικός σου έχει ένα τέτοιο σκυλί να ακολουθεί, έχει νομίζω αρκετές πιθανότητες να πάρει καλό παράδειγμα και να γίνει κι εκείνος λίγο πιο κοινωνικός κυρίως με τους ανθρώπους (με τους σκύλους δεν έχω καταλάβει να έχει κανένα θέμα).
Επίσης άσχετο και λιγότερο σημαντικό από τα παραπάνω και καθαρά πρακτικό, αλλά βολεύει καλύτερα να μην έχουν μεγάλη διαφορά μεγέθους (κυρίως για τις κοινές βόλτες με λουρί).
Τα λέω βέβαια όλα αυτά εγώ που έδρασα αρκετά παρορμητικά στις επιλογές μου παίρνοντας και τις δύο φορές κουτάβια που δεν είχα ιδέα πώς θα προκύψουν σαν χαρακτήρες... Αλλά μιας και η επιλογή ενήλικου προσφέρει τη γνώση εκ των προτέρων του χαρακτήρα του σκύλου, τα παραπάνω είναι αυτά που θα σκεφτόμουν μάλλον στη θέση σου.
Τα λέω επίσης και ως "καμμένη" όπως ξέρεις από περίπτωση σκύλου που δεν μπορεί να ακολουθήσει σε όλες τις βόλτες όπως θα ήθελα και που η ζωή μαζί του εκτός σπιτιού είναι μια μόνιμη τσίτα για να τον έχω στο νου μου μην παρεκτραπεί. Τον Dexter τον λατρεύω και δεν θα τον άλλαζα με τίποτα πλέον. Αλλά αν μου τον έδειχνες ενήλικο και με ρώταγες αν θα τον διάλεγα για δεύτερο σκύλο γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του, δεν νομίζω να έλεγα ναι... :-|
Ένας δύσκολος σκύλος ως μοναδικός σκύλος παλεύεται κάπως καλύτερα (ιδιαίτερα αν είναι επιλογή εν γνώση του χαρακτήρα του). Ένας δύσκολος ως δεύτερος, μπερδεύει αρκετά τα πράγματα...
)
